Ζουγανέλης Γιάννης 1938-2006
Μουσικός με διεθνή αναγνώριση, ο τουμπίστας Γιάννης Ζουγανέλης γεννήθηκε το 1938 στον Κοκκινόβραχο του Πειραιά, γόνος φτωχής πενταμελούς οικογένειας με καταβολές από τη Μύκονο. Ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την τούμπα σε ηλικία έντεκα ετών, στο Αναμορφωτικό Κατάστημα Κορυδαλλού, όπου τον είχε "στείλει" η μητέρα του λόγω της οικονομικής τους κατάστασης. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο και εν συνεχεία, με κρατική υποτροφία, στο Ωδείο Αθηνών, απ' όπου έλαβε δίπλωμα "Βαθείας Σάλπιγγος" με άριστα παμψηφεί και το πρώτο βραβείο παμψηφεί. Το όνομά του έχει ταυτιστεί με την τούμπα καθώς σημαντικοί Έλληνες και ξένοι συνθέτες έγραψαν έργα ειδικά γι' αυτόν (ανάμεσά τους οι Αντωνίου, Σισιλιάνος, Παπαϊωάννου, κ.ά.). Υπήρξε μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας της ΕΡΤ και ως σολίστ συνεργάστηκε με πολλές άλλες ορχήστρες στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Κρατικές Ορχήστρες Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων, Philarmonia Hungarica, συμφωνικές ορχήστρες Λουμπλιάνας, Βουλγαρίας, Βελιγραδίου, κ.ά.). Συνεργάστηκε επίσης με συνθέτες του νέου ελληνικού τραγουδιού, όπως οι Μάνος Χατζιδάκις, Μάνος Λοϊζος, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιάννης Μαρκόπουλος και Χρήστος Λεοντής. Μαζί με τον Γιάννη Πατίλη, υπήρξε εκδότης του περιοδικού "Κριτική και Κείμενα", οι δε συνομιλίες του με τον ποιητή Νίκο Καρούζο δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά. Στα μέσα της δεκαετίας του '80 άρχισε να γράφει την αυτοβιογραφία του, υποκύπτοντας στις προστροπές φίλων του όπως ο Μιχάλης Γκανάς, ο Κωστής Παπαγιώργης και ο Γιάννης Πατίλης. Το βιβλίο εκδόθηκε, τελικά, το 1999 από τις εκδόσεις Καστανιώτη, με τίτλο "Ο ήχος της σάλπιγγος", και επανεκδόθηκε σε δεύτερη, αναθεωρημένη έκδοση, σε δύο τόμους, το 2004, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Την ίδια χρονιά εκδόθηκε η σύντομη συλλογή ποιημάτων του, "Ενός λεπτού σιγή είμαστε όλοι" (εκδ. Γαβριηλίδη). "Έφυγε", νικημένος από τη μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα, τον Αύγουστο του 2006, σε ηλικία 68 ετών.
Πειραιάς
Συλλογικό έργο
Τσαμαντάκη (2009)
Ένα ανθολόγιο είναι πρώτ' απ' όλα μια επιλογή. Από το πλήθος των κειμένων πρέπει, με κάποια κριτήρια, αλλά να επιλέξεις και άλλα να αφήσεις στην άκρη. Ένα κριτήριό μας ήταν τα καλά κείμενα, αλλά δεν ήταν το κυριότερο. Γι' αυτό και ορισμένα τα παραλείψαμε, όχι χωρίς δυσκολία. Ο πρώτος στόχος μας ήταν να περιδιαβούμε τον Πειραιά μέσα από αφηγήσεις για τους τόπους του και τους ανθρώπους του. Και, επίσης, να παρακάμψουμε, αν μπορούμε, την στερεότυπη εικόνα για την πόλη που έχει μετασχηματιστεί και κυριαρχήσει μεταπολεμικά και μέχρι σήμερα. Στραφήκαμε σε όλων των ειδών τις αφηγή...
Οι τόποι είναι ήχοι
Ζουγανέλης Γιάννης 1938-2006
Γαβριηλίδης (2004)
"... Ρεμβώδης, ανεξίκακος, βαθύτατα αθώος και σοφός, μαθαίνει τη ζωή απ' την καλή και κυρίως απ' την ανάποδη. Επιλέγει να λιμοκτονεί παρά να μαραζώνει σε μια δουλειά δουλεία. Πατάει γκάζι σε ακυβέρνητα αυτοκίνητα χωρίς να έχει ιδέα από οδήγηση. Όταν είναι μόνος, πάνω από την πόλη πετάει και τρυφερά παρατηρεί τα σπίτια και τη θάλασσα. Δοκιμάζει την ελεύθερη πτώση στο χάος και συμπτωματικά επιζεί. Ως γνωστόν η τύχη είναι το ψευδώνυμο του Θεού όταν δεν θέλει να βάλει την υπογραφή του". Κορνήλιος Διαμαντόπουλος "... Παρόμοια μορφή Έλληνα, ντόπιου, βασάνη, που περνάει απ'...
Με δυο απλές γραμμές
Ζουγανέλης Γιάννης 1938-2006
Γαβριηλίδης (2004)
"... Ρεμβώδης, ανεξίκακος, βαθύτατα αθώος και σοφός, μαθαίνει τη ζωή απ' την καλή και κυρίως απ' την ανάποδη. Επιλέγει να λιμοκτονεί παρά να μαραζώνει σε μια δουλειά δουλεία. Πατάει γκάζι σε ακυβέρνητα αυτοκίνητα χωρίς να έχει ιδέα από οδήγηση. Όταν είναι μόνος, πάνω από την πόλη πετάει και τρυφερά παρατηρεί τα σπίτια και τη θάλασσα. Δοκιμάζει την ελεύθερη πτώση στο χάος και συμπτωματικά επιζεί. Ως γνωστόν η τύχη είναι το ψευδώνυμο του Θεού όταν δεν θέλει να βάλει την υπογραφή του". Κορνήλιος Διαμαντόπουλος "... Παρόμοια μορφή Έλληνα, ντόπιου, βασάνη, που περνάει απ'...