Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Τζέφφρυ Μπέννινγκτον γράφει στο πάνω μέρος της σελίδας την "Ντερρινταβάση", ένα ιδιότυπο λογισμικό ή μια βάση δεδομένων. Εκεί παρουσιάζει αναλυτικά και εξηγεί συστηματικά βασικά ζητήματα που πραγματεύτηκε ο Ντερριντά: από το σημείο, τη γραφή, την differance, το συγκείμενο και την υπογραφή μέχρι τη λογοτεχνία, το ασυνείδητο, τη θηλυκότητα, την έμφυλη διαφορά, τη δωρεά, την ετερότητα, τον νόμο, τη σχέση υπερβατολογικού-εμπειρικού και την πολιτική. Προκύπτει έτσι ένα πυκνό και διαυγές δοκίμιο, που διασαφεί πολλά δύσκολα σημεία της σκέψης του γάλλου φιλοσόφου, ενώ παράλληλα σ...

Ο Τζέφφρυ Μπέννινγκτον γράφει στο πάνω μέρος της σελίδας την "Ντερρινταβάση", ένα ιδιότυπο λογισμικό ή μια βάση δεδομένων. Εκεί παρουσιάζει αναλυτικά και εξηγεί συστηματικά βασικά ζητήματα που πραγματεύτηκε ο Ντερριντά: από το σημείο, τη γραφή, την differance, το συγκείμενο και την υπογραφή μέχρι τη λογοτεχνία, το ασυνείδητο, τη θηλυκότητα, την έμφυλη διαφορά, τη δωρεά, την ετερότητα, τον νόμο, τη σχέση υπερβατολογικού-εμπειρικού και την πολιτική. Προκύπτει έτσι ένα πυκνό και διαυγές δοκίμιο, που διασαφεί πολλά δύσκολα σημεία της σκέψης του γάλλου φιλοσόφου, ενώ παράλληλα σ...

Ο τόμος αυτός αποτελεί αρχείο και ενθύμιο του εργαστηρίου της "Αξίας", ενός συλλογικού πρότζεκτ μεταξύ τέχνης, ανθρωπολογίας και πολιτισμικής θεωρίας. Περιλαμβάνει θεωρητικά κείμενα, καλλιτεχνικά έργα, συζητήσεις και πρότζεκτ. Το εργαστήριο πραγματοποιήθηκε το φθινόπωρο του 2013 στο πλαίσιο της ΑΒ4 Agora, της τέταρτης Μπιενάλε της Αθήνας. Τα υλικά του τόμου απηχούν την προβληματική του εργαστηρίου επιχειρούν δηλαδή να διερευνήσουν διαφορετικές όψεις της αξίας σε εκείνη τη συγκυρία της οικονομικής κρίσης που είθισται να παραλληλίζεται με μια ευρύτερη κρίση αξιών.

Πολλοί πιστεύουν ότι είμαστε στην εποχή του τέλους της τηλεόρασης. Άλλοι, πάλι, ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας νέας χρυσής εποχής της. Το βέβαιο είναι ότι στην ψηφιακή εποχή τίθεται επιτακτικά το ερώτημα τι είναι και τι ήταν η τηλεόραση. Οι εργασίες που φιλοξενούνται στον παρόντα τόμο, πρωτοπαρουσιάσθηκαν στο Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για τα 50 χρόνια της ελληνικής τηλεόρασης και εξετάζουν από διάφορες οπτικές το μέσο επικοινωνίας που αποτέλεσε την κυρίαρχη πηγή ενημέρωσης και ψυχαγωγίας της σύγχρονης Ελλάδας, επηρεάζοντας όλου...

Η "Αντιγόνη" βρίσκεται στο επίκεντρο ορισμένων από τις πιο ενδιαφέρουσες συζητήσεις που εκτυλίσσονται τα τελευταία χρόνια στη διεθνή σκηνή της πολιτικής φιλοσοφίας. Αυτές τις θεωρητικές επεξεργασίες επιχειρεί να αποτυπώσει ο ανά χείρας τόμος. Αντιπροσωπεύει, άραγε, η Αντιγόνη αποκλειστικά και μόνο τη συγγένεια και το προπολιτικό, ενώ ο Κρέων την κυριαρχική εξουσία και το νόμο της πόλης; Αποσταθεροποιεί ή επιβεβαιώνει η Αντιγόνη τις στερεότυπες παραδοχές για τη συσχέτιση του γυναικείου φύλου με τη συγγένεια και την οικιακότητα; Θα μπορούσε να εκληφθεί η Αντιγόνη ως μια επαν...

Οι "Χώρες της θεωρίας" περιλαμβάνουν δεκαεπτά πρωτότυπα κείμενα που, από διαφορετική σκοπιά το καθένα, απαντούν στο ερώτημα "ποια Θεωρία, σήμερα;" Ο τόμος αυτός, αντί να αναπολεί και να αρχειοθετεί τα παλιά επιτεύγματα της Θεωρίας, αποπειράται να πιάσει τον σφυγμό της στον ελληνόφωνο χώρο και τον παρόντα χρόνο. Επιδιώκει έτσι να δώσει συνέχεια στην εργασία της θεωρίας, να την εξιστορήσει και μαζί να γίνει στιγμιότυπό της, να εντοπίσει μερικά από τα τυφλά σημεία της χωρίς να σημάνει λήξη εργασιών και, ενδεχομένως, να υποδείξει νέες κατευθύνσεις αποφεύγοντας τον πειρασμό του...

Οι "Χώρες της θεωρίας" περιλαμβάνουν δεκαεπτά πρωτότυπα κείμενα που, από διαφορετική σκοπιά το καθένα, απαντούν στο ερώτημα "ποια Θεωρία, σήμερα;" Ο τόμος αυτός, αντί να αναπολεί και να αρχειοθετεί τα παλιά επιτεύγματα της Θεωρίας, αποπειράται να πιάσει τον σφυγμό της στον ελληνόφωνο χώρο και τον παρόντα χρόνο. Επιδιώκει έτσι να δώσει συνέχεια στην εργασία της θεωρίας, να την εξιστορήσει και μαζί να γίνει στιγμιότυπό της, να εντοπίσει μερικά από τα τυφλά σημεία της χωρίς να σημάνει λήξη εργασιών και, ενδεχομένως, να υποδείξει νέες κατευθύνσεις αποφεύγοντας τον πειρασμό του...

Αυτός ο συλλογικός τόμος φιλοδοξεί να παρουσιάσει την πρώτη απόπειρα να αναλυθεί το λογοτεχνικό είδος του διηγήματος στη θεωρητική, την ιστορική και τη συγκριτική του διάσταση, να διευρυνθούν οι τάσεις και τα ρεύματα που επηρέασαν το ελληνικό διήγημα στη εξέλιξή του, αλλά και να αναδειχθούν όψεις του, όπως η σωματικότητα, η γυναικεία γραφή και η παρουσία του διηγήματος στο διαδίκτυο. Στο βιβλίο συμμετέχουν με κείμενά τους οι: Δημήτρης Αγγελάτος, Ζαχαρίας Σιαφλέκης, Στέση Αθήνη, Σοφία Ντενίση, Λάμπρος Βαρελάς, Μιχαήλ Πασχάλης, Χριστίνα Ντουνιά, Αλεξάνδρα Σαμουήλ, Άννα Χ...

Η έννοια της παγκοσμιοποίησης έχει γίνει τόσο αμφίσημη και αμφιλεγόμενη, ώστε είναι αδύνατον να την ορίσουμε χωρίς να εμπλακούμε στη διαμάχη αναφορικά με τη φύση και τη σημασία των φαινόμενων με τα οποία αυτή συνήθως συνδέεται. Ακόμα όμως, και ένας σχετικά ουδέτερος, περιγραφικός ορισμός της παγκοσμιοποίησης ως της επίτασης των παγκόσμιων κοινωνικών σχέσεων, κάνει σαφές ότι η εποχή της παγκοσμιοποίησης συνιστά μια πρόσκληση για τις επιστήμες της κοινωνίας και του πολιτισμού. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης, η ζωή των σημείων εκτυλίσσεται σε ολοένα και πιο διακοινωνικά και δι...

Στο χώρο της θεωρίας της λογοτεχνίας, η αποδόμηση συχνά κατηγορείται για τον απροσπέλαστο χαρακτήρα της και τη μηχανιστική ή μηδενιστική διάστασή της, ενώ έχει προκαλέσει περισσότερες αντιδράσεις από οποιαδήποτε άλλη κριτική σχολή. Δεν παύει, ωστόσο, να θέτει σημαντικά ζητήματα σχετικά με τη σύγχρονη θεωρία και κριτική και να αποτελεί βασική πηγή ανανέωσής τους. Ο J. Culler στο βιβλίο αυτό προσεγγίζει αρχικά την αποδόμηση μέσα από ερωτήματα που εγείρουν η ψυχαναλυτική, η φεμινιστική και η αναγνωστική κριτική. Στη συνέχεια προχωρά σε μια συστηματική ανάλυσή της, μελετώντας...

Μετά την εποχή της κριτικής και της λογοτεχνικής ιστορίας, ήρθε η εποχή της λογοτεχνικής θεωρίας, ή μάλλον των λογοτεχνικών θεωριών που εκδιπλώθηκαν και συγκρούστηκαν τα τελευταία σαράντα χρόνια. Συμφωνούν, ωστόσο, σε ορισμένα σημεία. Αρνούνται κάθε λογής ψυχολογισμό, δέχονται κάποιου είδους φορμαλισμό και, πάνω απ’ όλα, απαρνούνται την κοινή λογική, τις «αυτονόητες ιδέες» περί λογοτεχνίας: το συγγραφέα ως αυθεντία που νοηματοδοτεί το κείμενο· τον κόσμο ως σημείο αναφοράς του έργου· την ανάγνωση ως διάλογο μεταξύ συγγραφέα και αναγνώστη· το ύφος ως επιλογή ενός τρόπου γραφή...