Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο κατάλογος της ομότιτλης έκθεσης της Κατερίνας Ζαχαροπούλου, εμπνευσμένης από το "Κουκλόσπιτο" της Petronella Oοrtman (Rijksmuseum), η οποία φιλοξενήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη (κτήριο οδού Πειραιώς 138) από τις 9 Φεβρουαρίου μέχρις τις 12 Μαρτίου 2017.

[...] Η έκθεση "Ανησυχητικές μούσες" παρουσιάζει έργα σημαντικών γυναικών καλλιτεχνών με καταγωγή από χώρες στη Μέσης Ανατολής, που δραστηριοποιούνται ως επί το πλείστον σε χώρες του δυτικού κόσμου. Το ζήτημα του εκπατρισμού και η αξιοποίηση αυτού το βιώματος στην καλλιτεχνική τους δημιουργία ορίζουν τον αφηγηματικό άξονα της έκθεσης. Χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα εικαστικών μέσων (φωτογραφία, βίντεο, σχέδιο, εγκατάσταση, ζωγραφική, περφόρμανς) τα έργα των Μόνα Χατούμ, Λάρα Μπαλάντι, Ζινέμπ Σεντίρα, Ντιάνα Αλ Χαντίντ, Χαΐβ Καχραμάν, Ζουλίκα Μπουαμπντελάχ και Μαχίντα Κατάρι...

Φωτογραφίζοντας καθημερινά, με εξαντλητική επιμέλεια, κι ύστερα διορθώνοντας, επιλέγοντας και τυπώνοντας τις εικόνες, η καλλιτέχνιδα κατέγραψε την πορεία του δικού της ταξιδιού, μια πορεία παράλληλη με εκείνη της μετοίκησης των αρχαίων μαρμάρων από το παλαιό στο νέο μουσείο της Ακρόπολης. Ο εικαστικός σχολιασμός που μας παρέδωσε δεν αφορά εγκαταλελειμμένους χώρους, ή γλυπτικές λεπτομέρειες, αλλά τις ίδιες τις μαρμάρινες μορφές, τυλιγμένες σαν να 'ταν χρυσαλλίδες σε υφασμάτινο κουκούλι στο χρώμα του σταριού, έτοιμες να ξεπροβάλλουν νεαρές και άρτιες και να προχωρήσουν σε ένα...

[...] Η Αθηνά Τάχα, από πολύ νωρίς, ουσιαστικά από το ξεκίνημα της καλλιτεχνικής της πορείας την δεκαετία του '60, μόλις τελείωσε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και έφυγε με υποτροφία για την Αμερική, όρισε τη θεωρητική και μορφοπλαστική βάση πάνω στην οποία στήριξε το έργο της, στρεφόμενη στις νέες αντιλήψεις για το χώρο, τον χρόνο και την ύλη. Η επαφή της με τη θεωρία της σχετικότητας, η αρχαία φιλοσοφία και πιθανόν η ιδιαίτερη μορφολογία της χώρας που γεννήθηκε και η έμφυτη περιέργειά της για θέματα που αφορούν στην κοσμολογία, καθόρισαν το κα...

[...] Η Αθηνά Τάχα, από πολύ νωρίς, ουσιαστικά από το ξεκίνημα της καλλιτεχνικής της πορείας την δεκαετία του '60, μόλις τελείωσε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και έφυγε με υποτροφία για την Αμερική, όρισε τη θεωρητική και μορφοπλαστική βάση πάνω στην οποία στήριξε το έργο της, στρεφόμενη στις νέες αντιλήψεις για το χώρο, τον χρόνο και την ύλη. Η επαφή της με τη θεωρία της σχετικότητας, η αρχαία φιλοσοφία και πιθανόν η ιδιαίτερη μορφολογία της χώρας που γεννήθηκε και η έμφυτη περιέργειά της για θέματα που αφορούν στην κοσμολογία, καθόρισαν το κα...

Το βιβλίο αναπτύσσεται σε τρία τεύχη μέσα σε μια θήκη, ακολουθώντας τη διαδικασία δημιουργίας της εγκατάστασης "Για πάντα" που πραγματοποιήθηκε στο παλιό ελαιουργείο Κανελλόπουλου, στην Ελευσίνα. Το πρώτο τεύχος είναι ένα βιβλίο "σκηνοθετημένο" που εικονογραφεί αφενός την πρόταση και αφετέρου τη διαδικασία παραγωγής του έργου. Το δεύτερο τεύχος περιέχει κείμενα ιστορικών της τέχνης, με αφορμή το συγκεκριμένο έργο. Το τρίτο τεύχος περιέχει μεγάλες έγχρωμες φωτογραφίες με την καταγραφή της τελικής εγκατάστασης στο εργοστάσιο.

[...] Η φετινή διοργάνωση, όπως και η προηγούμενη, εμπνέεται από φιλοσοφικά ερωτήματα, διατυπωμένα από σύγχρονους διανοητές, στελεχώνεται δυναμικά από τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν, τους οργανωτές και επιμελητές της και στρέφεται στους επισκέπτες της, στο ίδιο δηλαδή το κοινό της και τους καλεί άμεσα να συμπληρώσουν, ακόμη και να ολοκληρώσουν κάποιες καλλιτεχνικές δημιουργίες. Είναι μία διοργάνωση η οποία, όπως μαρτυρά και ο τίτλος της, βασίζεται στην έμπρακτη συνεργασία φορέων, καλλιτεχνών, επιμελητών και κοινού. [...] (Κατερίνα Κοσκινά, από τον χαιρετισμό)

Το βιβλίο αποτελεί μία καταγραφή του πρότζεκτ της Μαρίας Πασχαλίδου, "Αφηγήσεις πάνω σε ένα γυναικολογικό τραπέζι" ("Narratives On A Gyn Exam Table"), το οποίο βασίζεται σε σύντομες επιτελεστικές δράσεις εικοσιενός προσώπων που προσκλήθηκαν να αφηγηθούν μία προσωπική τους ιστορία, ξαπλωμένες/-οι πάνω σ’ ένα γυναικολογικό τραπέζι. Οι "Αφηγήσεις πάνω σ’ ένα γυναικολογικό τραπέζι" είναι ένα πρότζεκτ που δομούμενο από συλλογικές προσωπικές ιστορίες εγείρει ζητήματα οικειότητας και ελέγχου. Οι εικοσιμία αφηγήσεις αποτέλεσαν το κύριο βίντεο μιας συνολικής βίντεο εγκατάστασ...

Λαϊκές αγορές, ψυγεία, αεροδρόμια, εγκαταλειμμένα εργοστάσια, αλλά και αρχιτεκτονικά μνημεία, όπως οθωμανικά λουτρά. Μπορεί η σύγχρονη τέχνη να βρει θέσει σε χώρους τόσο απρόβλεπτους και άσχετους φαινομενικά; Το φαινόμενο αυτό της "εξόδου" της τέχνης σε εναλλακτικούς, δημόσιους χώρους διερεύνησε η ημερίδα με θέμα "Από τη λαϊκή στο χαμάμ. Τέχνη εκτός.", που διοργανώθηκε από το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του "Εικαστικού Πανοράματος στην Ελλάδα ΙΙ" το Σάββατο 19 Ιανουαρίου από τις 10:00- 15:30, στην Αποθήκη Β1, στο Λιμάνι. Στόχος της ημερίδας ήταν η π...

Λαϊκές αγορές, ψυγεία, αεροδρόμια, εγκαταλειμμένα εργοστάσια, αλλά και αρχιτεκτονικά μνημεία, όπως οθωμανικά λουτρά. Μπορεί η σύγχρονη τέχνη να βρει θέσει σε χώρους τόσο απρόβλεπτους και άσχετους φαινομενικά; Το φαινόμενο αυτό της "εξόδου" της τέχνης σε εναλλακτικούς, δημόσιους χώρους διερεύνησε η ημερίδα με θέμα "Από τη λαϊκή στο χαμάμ. Τέχνη εκτός.", που διοργανώθηκε από το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του "Εικαστικού Πανοράματος στην Ελλάδα ΙΙ" το Σάββατο 19 Ιανουαρίου από τις 10:00- 15:30, στην Αποθήκη Β1, στο Λιμάνι. Στόχος της ημερίδας ήταν η π...

Στο Α΄ Συνέδριο των Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης, ο Νίκος Χατζηνικολάου είχε θέσει ένα ερώτημα -οντολογικού όσο και ακαδημαϊκού/θεσµικού χαρακτήρα- το οποίο είχε εύλογα συνδέσει με το πρόβλημα "ταυτότητας" των ελλήνων ιστορικών της τέχνης. Όπως ο ίδιος αναφέρει, εκ των υστέρων διεπίστωσε ότι το ερώτημα "Ποιοι είµαστε, πού βρισκόμαστε και ποια προοπτική έχουμε" αποτελούσε (όλως τυχαίως) παράφραση του γνωστού έργου του Gauguin Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πηγαίνουµε; και κατά συνέπεια η σύνθεση αυτή θα μπορούσε, τουλάχιστον εν μέρει, να προταθεί για έµβληµα του Α΄ Συνεδρίου...

Η χρήση των νέων τεχνολογιών στο χώρο της πολιτισμικής κληρονομιάς έχει πλέον σήμερα εδραιωθεί με αποτέλεσμα τη διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας, η οποία προσδιορίζει με τη σειρά της τις σύγχρονες θεωρητικές συζητήσεις και προκαλεί για μια επανεξέταση κεντρικών ζητημάτων σχετικών με τις δυνατότητες διαχείρισης, εκπαίδευσης και επικοινωνίας των πολιτιστικών αγαθών. Από την άλλη πλευρά, οι τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις επηρεάζουν τους τρόπους με τους οποίους οι επισκέπτες (πραγματικοί και εικονικοί ή εξ αποστάσεως) έρχονται σε επαφή με τα πολιτιστικά αγαθά, επικοι...

Η παρούσα έκδοση αποτελείται από το σύνολο των επιμελημένων κειμένων που μας παρέδωσαν οι συμμετέχοντες στη διήμερη διεθνή συνάντηση εργασίας με τίτλο "Η χαρτογράφηση της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα: το ζήτημα της εντοπιότητας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης". Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε μεταξύ 22 και 24 Σεπτεμβρίου του 2006, στο πλαίσιο της διοργάνωσης του πρώτου Εικαστικού Πανοράματος. Συγκεντρώθηκαν στη Θεσσαλονίκη με πρωτοβουλία και πρόσκληση του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης πενήντα περίπου επιμελητές, ιστορικοί και κριτικοί τέχνης, στελέχη μουσείων από την Ελ...

Οι υπολειμματικές και οι αναδυόμενες μνήμες αποτελούν τα συστατικά στοιχεία της παρούσας έκθεσης. Το "Genius Seculi" ("Zeitgeist"="Το πνεύμα της εποχής") καταπιάνεται με δύσκολες ιστορίες. Κοινός τους παρονομαστής η διαχείριση της επώδυνης μνήμης, η αναγνώριση του εαυτού μας σε ένα κομμάτι του παρελθόντος, ατομικού και συλλογικού που είτε θέλουμε να το απωθήσουμε. είτε επιμένουμε 'μαζοχιστικά' να το διατηρούμε ζωντανό. Τα έργα του Ντεϊμάντας Ναρκάβιτσους πραγματεύονται την πρώτη περίπτωση: Πως συμβιώνει κανείς με τα "φαντάσματα του παρελθόντος" στη μετα-σοβιετική σύγχρονη...

Οι υπολειμματικές και οι αναδυόμενες μνήμες αποτελούν τα συστατικά στοιχεία της παρούσας έκθεσης. Το "Genius Seculi" ("Zeitgeist"="Το πνεύμα της εποχής") καταπιάνεται με δύσκολες ιστορίες. Κοινός τους παρονομαστής η διαχείριση της επώδυνης μνήμης, η αναγνώριση του εαυτού μας σε ένα κομμάτι του παρελθόντος, ατομικού και συλλογικού που είτε θέλουμε να το απωθήσουμε. είτε επιμένουμε 'μαζοχιστικά' να το διατηρούμε ζωντανό. Τα έργα του Ντεϊμάντας Ναρκάβιτσους πραγματεύονται την πρώτη περίπτωση: Πως συμβιώνει κανείς με τα "φαντάσματα του παρελθόντος" στη μετα-σοβιετική σύγχρονη...

Ο κατάλογος, τον οποίον επιμελήθηκε η διευθύντρια του ΚΜΣΤ Μαρία Τσαντσάνογλου, περιλαμβάνει σύντομο βιογραφία του συλλέκτη Γιώργου Κωστάκη, βιογραφίες των καλλιτεχνών, εισαγωγές στις πέντε μείζονες εποχές της Ρωσικής πρωτοπορίας και μεγάλου μεγέθους έγχρωμες φωτογραφίες όλων των εκθεμάτων.

Η performance είναι μια δράση αποτύπωσης στη μνήμη, σ' αυτήν την άμεσα συνδεδεμένη με τον χρόνο λειτουργία, όχι στη μνήμη που μετριέται με RAM αλλά σε εκείνη που καταγράφει επεισόδια και διαδικασίες, σε εκείνη που δίνει στον άνθρωπο ιδιότητες μιας παράξενης μηχανής, που αναπόφευκτα αμβλύνεται και συχνά εξατμίζεται. Όπως συμβαίνει με τον πόνο και τον έρωτα, αγαθά που φυλάσσονται μαζί με άλλα σε μια αποθήκη περιορισμένης χωρητικότητας. Πολλές φορές οι επιλογές "ξεκαθαρίσματος" της αποθήκης είναι οδυνηρά δύσκολες. Η Λήδα Παπακωνσταντίνου, τιμώμενη καλλιτέχνιδα της 1ης Μπιενά...

Το Public Screen ξεκίνησε ως παρέμβαση της σύγχρονης τέχνης στο δημόσιο χώρο με τη χρήση ενός συγκεκριμένου εργαλείου: της δημόσιας οθόνης. Η επικοινωνιακή Δύναμη της δημόσιας οθόνης καθίσταται σταδιακά προνομιακό πεδίο επίδειξης πολιτικής και οικονομικής ισχύος, με πρόσφατα παραδείγματα εφαρμογής τις διεθνείς εμπορικές εκθέσεις και τις προεκλογικές συγκεντρώσεις πολιτικών κομμάτων. Μέσω της οθόνης του υπολογιστή οι άνθρωποι επιλύουν καθημερινά απλές και εξειδικευμένες ανάγκες τους, από αγορές προϊόντων μέχρι βιβλιογραφική έρευνα και αναζήτηση συντρόφου, ενώ ορισμένοι επιλ...

Το εργαστήριο καλλιτεχνών που οργανώθηκε στο πλαίσιο της πρώτης Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης σκόπιμα δεν υιοθέτησε ένα ξεχωριστό τίτλο, ούτε επιχείρησε να διαπραγματευτεί μία ιδέα διαφορετική από το γενικότερο σκεπτικό των Ετεροτοπιών. Σκεφτήκαμε ότι η πρόκληση μιας συνάντησης ανθρώπων από διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα και π παράλληλη δράση τους σ' έναν χώρο πρωτόγνωρο για τους ίδιους και για εμάς τους διοργανωτές, ήταν από μόνη της αρκετά ριψοκίνδυνη και ενδιαφέρουσα ιδέα. Στο workshop συμμετείχαν 18 καλλιτέχνες από 7 χώρες (Ιράν, Αρμενία, Γαλλία, Ρωσία, Φιλανδία, Παλα...

Το εργαστήριο καλλιτεχνών που οργανώθηκε στο πλαίσιο της πρώτης Μπιενάλε της Θεσσαλονίκης σκόπιμα δεν υιοθέτησε ένα ξεχωριστό τίτλο, ούτε επιχείρησε να διαπραγματευτεί μία ιδέα διαφορετική από το γενικότερο σκεπτικό των Ετεροτοπιών. Σκεφτήκαμε ότι η πρόκληση μιας συνάντησης ανθρώπων από διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα και π παράλληλη δράση τους σ' έναν χώρο πρωτόγνωρο για τους ίδιους και για εμάς τους διοργανωτές, ήταν από μόνη της αρκετά ριψοκίνδυνη και ενδιαφέρουσα ιδέα. Στο workshop συμμετείχαν 18 καλλιτέχνες από 7 χώρες (Ιράν, Αρμενία, Γαλλία, Ρωσία, Φιλανδία, Παλα...