Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με αυτή την ερώτηση παιχνίδι θα ξεκινήσει το παιδί την εκμάθηση των γραμμάτων, γιατί η μάθηση αποκτά ενδιαφέρον όταν προσεγγίζεται σαν παιχνίδι. Με τον πιο ευχάριστο και χαριτωμένο τρόπο ακόμα και τα μικρότερα παιδιά θα μάθουν τα γράμματα, έτσι ώστε να τα θυμούνται εύκολα μόλις τα αντικρίσουν και αυτό, διότι κάθε γράμμα θα σχετίζεται με την αντίστοιχη εικόνα που έχει εντυπωθεί στο υποσυνείδητό τους. Ακριβώς σε αυτό το σημείο έγκειται και η μοναδικότητα αυτού του αλφαβηταρίου. Διαφέρει από όλα τα άλλα, γιατί το ίδιο το γράμμα ως γραφικό σύμβολο, κρύβεται εικονικά στην λέξη...

Τι όμορφο που είναι να σε χειροκροτούν όταν καταφέρνεις κάτι! Κι εγώ τα κατάφερα! Τα κατάφερα αλλού, όχι στα μαθήματα...Τί όμορφο συναίσθημα που είναι να είσαι διαφορετικός! Να είσαι διαφορετικός μαζί με όλους τους διαφορετικούς φίλους σου!

Σαν ακουστεί το πρώτο κλάμα ενός μωρού στη Γη, το δικό του αστέρι θα γεννηθεί στον ουρανό κι αμέσως θα αρχίσει να στέλνει το φως της καλοσύνης στην παιδική καρδιά. Μα αν το παιδί αργήσει να νιώσει το καλό, το φως του αστεριού θα σωθεί. Και τότε θα πέσει στη Γη και θα χαθεί. Γιατί όλα τα άστρα του ουρανού, για να σταθούν εκεί ψηλά, χρειάζονται το φως τους. Έστω και λίγο. Έστω και μια σταγόνα. "Το φως μου να 'χεις και να κάμεις πάντα το καλό" ψιθυρίζει στην καρδιά της Νεφέλης η Αυγή. Η Νεφέλη όμως είναι ένα κακομαθημένο κορίτσι που κάνει τη ζωή δύσκολη σε όσους ανθρώπου...

Στο σχολείο "Το Εκλεκτόν", απέναντι από τη μεγάλη πλατεία του Δημαρχείου της Ξεχωριστούπολης, χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα - που κάποιοι μαθητές το 'λεγαν μεταξύ τους "το Σωτήριον". Οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα κι ένα τσούρμο μαθητές ξεχύθηκαν από κάθε αίθουσα. Το τσιμεντένιο προαύλιο γέμισε νιάτα και όνειρα! Εκεί που ξεκινάνε οι πρώτες συγκρίσεις. Εκεί που οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες μας μπορεί να ψαλιδίσουν τα φτερά της μοναδικότητας του ανθρώπου... ή να υποδείξουν με αγάπη τον δρόμο για την αληθινή ευτυχία. Η αληθινή ευτυχία δεν αποκλείει τη σκληρή προσπάθεια,...

"Να τα πούμε;" "Χρόνια πολλά και του χρόνου!" Με μια ερώτηση αρχίζουν τα κάλαντα και με πολλές ευχές, απλόχερες, κλείνουν... Ένα ανθολόγιο που συμπεριλαμβάνει όλα τα κάλαντα από το νησί της Κρήτης. Μέσα από τις σελίδες του καθένας από μας θα ξαναγίνει παιδί ή αν είναι ακόμη θα λατρέψει την παιδική του ηλικία και θα τραγουδήσει κάλαντα γνωστά αλλά και κάλαντα ξεχασμένα... Ένα ανθολόγιο περιπλάνησης στα ήθη και έθιμα που προέρχονται από το νησί, ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως καταγραφή της κρητικής διαλέκτου.

Την άλλη μέρα το πρωί ετοίμασε τη βαλίτσα της, έβαλε μέσα ένα μόνο φορεματάκι, μία ποδιά μαγειρικής, δώρο της καλής της γιαγιούλας, και πολλά μικρά βαζάκια με διάφορα αγνά και φρέσκα υλικά ζαχαροπλαστικής, ακριβώς σαν αυτά που χρησιμοποιούσε και η γιαγιά της. Χαιρέτησε τους φίλους της και ξεκίνησε για το λόφο.

Στον δεύτερο συλλογικό τόμο παραμυθιών του οσελότου, ο μικρός αναγνώστης θα διασκεδάσει, θα παίξει, θα ταξιδέψει σε τόπους μακρινούς, θ' αποκτήσει γνώσεις, θα αναρωτηθεί για τη φιλία, τη συλλογικότητα, τη διαφορετικότητα και τα ανθρώπινα συναισθήματα. Θ' ανακαλύψει επίσης μερικές σύγχρονες εκδοχές της αιώνιας μάχης μεταξύ της αρετής και της κακίας. Η φετινή συλλογή περιλαμβάνει δεκαεννιά σύγχρονα παραμύθια Ελλήνων συγγραφέων και, επιπλέον, ένα συμβολικό παραμύθι με θέμα τη συναισθηματική νοημοσύνη και τους κοινωνικούς μας ρόλους, σε μετάφραση από τα αγγλικά, του Αμερικανού...

... Και ξαφνικά ο κόσμος τυλίχτηκε σε ένα βελούδινο, βαθύ σκοτάδι. Σαν να ήθελε και το φεγγάρι ακόμη για μια στιγμή να σβήσει. Κλείσε τα μάτια, μη φοβάσαι. Άκου. Σαν το πιο μελωδικό τραγούδι ακούγονται οι φωνές δυο νέων, που αναζητούν ο ένας τον άλλο. Όταν ο Αύγουστος πλησίασε τη Σελήνη γεννήθηκε μια αγάπη που δεν έσβησε ποτέ, ακόμη κι όταν κατάρες μαγικές έκαναν τα πάντα για να τη σκοτώσουν. Σαν αγάπη παραμυθένια θα ζει για πάντα κι όταν το φεγγάρι πλησιάζει τη θάλασσα, πάντα ο Αύγουστος θα πλησιάζει τη Σελήνη, πάντα η αγάπη τους θα αστράφτει, μαζί με όλα τα εμπόδια και πέ...

Ο μικρός οσελότος φέρνει στο ελληνικό παιδικό αναγνωστικό κοινό τον πρώτο τόμο με παραμύθια. Είκοσι σύγχρονοι Έλληνες παραμυθάδες ζωντανεύουν με την πένα τους τις περιπέτειές του και έξι εικονογράφοι δίνουν χρώμα με τα πινέλα τους στις σκηνές που ονειρεύεται ο μικρός οσελότος, καθώς ταξιδεύει σε φανταστικούς τόπους, παίρνει μαθήματα αγάπης, αλληλεγγύης, σεβασμού και ανθρωπιάς, ανακαλύπτοντας έτσι τον εαυτό του και τον κόσμο. Μία φρέσκια συλλογή παραμυθιών για παιδιά 3-5, 5-8 και 8-12 χρονών.

Οι εννιά και μία ιστορίες δίχως φλυαρίες είναι μικρές και νόστιμες ιστορίες. Καταβροχθίζονται εύκολα στο τραπέζι ανάμεσα σε δυο μπουκιές από ένα φαγητό που δεν κατεβαίνει με τίποτα. Καταπίνονται στα γρήγορα και στο σχολείο, καθώς η δασκάλα φωνάζει: ησυχία, όλοι στα θρανία και γράψτε ορθογραφία. Δεν κατεβαίνουν με τίποτα στην αυλή και στο διάλειμμα. Τότε τις παίζουμε, τις κάνουμε χίλια κομμάτια, τις αλλάζουμε τα φώτα (το τέλος ή την αρχή). Κρατούν λίγο, όσο ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, ένα σκίρτημα χαράς... Δέκα μικρές ιστορίες, από αυτές που καθημερινά διαδραματίζοντ...

Τον περασμένο Νοέμβριο, τα παιδιά του 4ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Δημητρίου άνοιξαν τις τάξεις του σχολείου τους ημέρα Σάββατο και κάθισαν τη συγγραφέα Κωνσταντίνα Τασσοπούλου και τον εικονογράφο Νίκο Βασιλειάδη στα θρανία, για να φτιάξουν μαζί ένα παραμύθι, για μικρούς και μεγάλους, αφού τέτοιοι είναι και οι δημιουργοί του. Το βιβλίο ολοκληρώθηκε και σκαρφαλώνει στα ράφια, φέροντας τα ονόματα όλων των παιδιών που συμμετείχαν. Η κυρα-Λούλη είναι παχουλή, με πλεξούδες στα μαλλιά και ροδάνι στη γλώσσα. Ζει σε ένα ευρύχωρο σπίτι όπου όλοι έχουν λόγο σε όλα, κυρίως το σοφό...

Κι είχα μια αγωνία! Πώς να εξηγήσω στη μικρή Μαρία, στην Κρυσταλένα, στον Νίκο, στον Θανάση ότι ο μικρός Λίνο Λίνο Γκογκολίνο που δεν έβλεπε, ήταν απλά ένα πολύ γλυκό και τρυφερό αγοράκι; Πώς να τους πω ότι μια μέρα θα μπορούσε και να παίξει και να διασκεδάσει μαζί τους; Πώς να τους πω ότι θέλει να γίνει φιλαράκι με όλα τα παιδιά της τάξης. Πώς να τους εξηγήσω όλα αυτά χωρίς να τους παρακαλέσω να τον λυπηθούν; Ουφ! ο Λίνο Λίνο Γκογκολίνο μ' έβγαλε από τα μεγάλα αδιέξοδα! Ή μάλλον η μικρή ιστορία με ήρωα το Λίνο Λίνο Γκογκολίνο. Κι εμένα κι άλλους φίλους που είχαν παιδιά...

Ο Χιονάνθρωπος που έδινε με την καρδιά του, βρήκε τη θέση του ανάμεσα στους πιο αγαπημένους ήρωες παιδικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Διάπλαση. Έτσι, κυκλοφορεί ως ένα ακόμη ξεχωριστό βιβλίο της δημοφιλέστατης πλέον συλλογής Πολύχρωμοι Χαρταετοί, που έχει κερδίσει μικρούς και μεγάλους αναγνώστες! Αγόρια και κορίτσια! Παιδιά, γονείς, εκπαιδευτικούς και κριτικούς! Ο Χιονάνθρωπος μόλις αποκτήσει μια αληθινή καρδιά, όπως επιθυμεί, αρχίζει να "ζεσταίνει" με τις πράξεις του όλους όσοι τον έχουν ανάγκη. Προσφέροντας κάτι από τον εαυτό του, δίχως να ζητά ανταλλάγματα. Έτσι η ιστορί...

Ο Φανούρης, ένας όμορφος νεαρός ποντικός της οικογένειας των σταχτοποντικών, ζούσε μόνος του σ' ένα μικρό οικόπεδο που είχε ξεμείνει άχτιστο ανάμεσα σε πολυκατοικίες. Παιχνιδιάρης και καλοσυνάτος όπως ήταν έψαχνε απεγνωσμένα για παρέα. Όμως, οι κότες στο διπλανό κοτέτσι τον έδιωχνα, η χελώνα ήταν γριά γυναίκα 80 χρονών, το μαντρόσκυλο ο Μάρκος τον κυνηγούσε. Κακία δεν είχε μέσα του, κι έτσι όταν συναντήθηκε με τη Βαλεντίνα την αριστοκράτισσα κεραμιδόγατα, της έκανε την πιο περίεργη πρόταση στην ιστορία του ζωικού βασιλείου. "Θέλεις να γίνουμε φίλοι;" της είπε. Η ιστορία...

Ο Λάκης ο κουνελάκης: Ένα κουνελάκι παραμελημένο και περιθωριοποιημένο, μόνο και μόνο επειδή τυχαίνει να είναι μαύρο και άσχημο, αποφασίζει να φύγει μακριά από το "λευκό" του περιβάλλον, για να αναζητήσει αλλού την ευτυχία. Μένοντας μόνο, συνειδητοποιεί τη δύναμη του μυαλού του. Ένα μικρό παιδί που βρίσκεται στο δρόμο του, ο Μιχαλάκης, θα τον πάρει μαζί του στο σπίτι και θα τον βοηθήσει να πάει σχολείο και να μάθει γράμματα. Το κουνελάκι, ο Λάκης, γίνεται ο πρώτος μαθητής της τάξης και ο καλύτερος φίλος των παιδιών, αλλά γρήγορα, μια σκληρή και αυστηρή διευθύντρια,...

Μια φορά κι έναν καιρό, από τους πρόποδες ενός αρχαίου βουνού ξεπήδησε ένας πανέμορφος ποταμός. Γύρω του γεννήθηκε ένα τεράστιο δάσος. Τα νερά του έγιναν σπίτι για πολλά πλάσματα. Ένα πρωινό όμως, όταν τα πουλιά ξύπνησαν και πήγαν στον ποταμό να δροσιστούν, είδαν τα νερά του θολά και κίτρινα. Όποιος είχει πιει από κείνο το νερό ήταν νεκρός. Ποιος είχε κάνει άραγε αυτό το κακό; Οι κάτοικοι του Δάσους έπρεπε να το μάθουν για να σώσουν τον ποταμό...

Ψηλά στο βουνό, μέσα στο ελατοδάσος, υπήρχε ένα χωριό, το ονομαστό Καρδιοκάφτι. Εκεί έμενε ο μικρός Ζαχαρίας μαζί με τον παππού του. Η αγαπημένη του ασχολία ήταν να φτιάχνει σκιάχτρα. Ο Ζαχαρίας είχε γεννηθεί με το ένα μάτι γαλάζιο και το άλλο γκριζοπράσινο. Με το γαλάζιο μάτι του έβλεπε τον κόσμο όπως τον βλέπουμε όλοι, με το άλλο όμως, το γκριζοπράσινο, έβλεπε τον κόσμο τελείως διαφορετικό, που μόνο αυτός μπορούσε να τον δει έτσι.

Ο Νικηφόρος έχει μια στεναχώρια που την κουβαλάει στο μυαλό του όλη μέρα. Κάτι στριφογυρίζει στο μυαλό του και δεν τον αφήνει να ησυχάσει. Να ήταν ο χθεσινός καυγάς της μαμάς και του μπαμπά; Να ήταν που δεν κοιμήθηκε καλά χθες το βράδυ; «Ε, ένα καυγαδάκι ήταν, πάει πέρασε», λέει συνεχώς στον εαυτό του. Μέχρι που οι γονείς του, του ανακοίνωσαν ότι θα πάρουν διαζύγιο.

Επιλεγμένα βιβλία, μικροί θησαυροί για νεαρούς αναγνώστες (8-10+) που ταξιδεύουν στα πρώτα τους λογοτεχνικά μονοπάτια. Είναι άσχημο να ζεις χωρίς τη μαμά. Μερικές φορές, όμως, δεν μπορείς να το αποφύγεις. Όταν ο Αλέξης γύρισε από το χωριό του παππού και της γιαγιάς, δεν ήταν η μαμά του στο σπίτι. Την έψαξε σε όλα τα δωμάτια, μα δεν τη βρήκε πουθενά. Βρήκε μόνο ένα κίτρινο μπαλόνι πάνω στο κρεβάτι του, με μια χάρτινη ταμπέλα που έγραφε: "Σας αγαπώ πάρα πολύ και θα γυρίσω σύντομα". Πότε, όμως, θα γυρίσει η μαμά; Ο μπαμπάς και ο αδελφός του ο Φοίβος, το σκυλάκι ο Οδυσσέας,...

Κάποτε, υπήρχε ένα μέρος που οι κάτοικοί του δεν ήξεραν τι είναι... η αγκαλιά! Ναι, εκεί οι άνθρωποι έδειχναν την αγάπη τους με άλλο τρόπο, όχι πάντως με αγκαλιές. Ώσπου δυο ξεχωριστά παιδιά, ο Τίτσο και η Λίτσα, γνωρίστηκαν κι άρχισαν να κάνουν παρέα...