Αηδώνης Αλέξανδρος
Ο Αλέξανδρος Αηδώνης γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1975 στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Κατά την διάρκεια της γέννησής του η φυσιολογική του μητέρα απεβίωσε. Έζησε για αρκετά χρόνια της ζωής του σε ορφανοτροφείο της Γερμανίας και σε διάφορα ιδρύματα. Για σχεδόν οκτώ ολόκληρα χρόνια την ανατροφή του ανέλαβε η γερμανογαλλίδα καθηγήτρια φιλοσοφίας Wiltrou Willomitzer. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Ζει και εργάζεται στην Κέρκυρα.
Τα ποιήματα του 2015
Συλλογικό έργο
Κοινωνία των (δε)κάτων (2016)
Το παρόν ανθολόγιο καλύπτει το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος της ποιητικής παραγωγής για το έτος 2015. Η επιλογή από τους επιμελητές έγινε με τα ακόλουθα κριτήρια: πρώτον, καλύψαμε όλο το φάσμα των εκδοτικών οίκων, δεύτερον, όλες τις τάσεις, τρίτον, πολλούς ποιητές είτε είναι προβεβλημένοι είτε όχι, και τέταρτο κριτήριο το προσωπικό μας αισθητήριο όπως έχει σμιλευθεί μέσα στα χρόνια. Στα χρόνια της Κρίσης, φαίνεται ότι το να επιμένουμε να γράφουμε ποίηση και να επιζητούμε να επικοινωνήσουμε με τους συνανθρώπους μας μέσω αυτής αποτελεί μία ανάγκη βηματισμού αναπνοής....
54 ποιήματα για την Μαρία Κάλλας
Αηδώνης Αλέξανδρος
Οδός Πανός (2015)
ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ Ν' αποτινάξεις την σκόνη από τους ώμους σου που κατακάθισε στην πορεία των χρόνων, διευκόλυνε τους οδοκαθαριστές των λεωφόρων που είχαν επιφορτιστεί να προετοιμάσουν την δική σου επάνοδο, σ' ένα πράγματι τόσο εχθρικό κόσμο. Κλήθηκες επί τω έργω ν' αναδείξεις τις άγνωστες πτυχές του έρωτα, τις παρεξηγήσιμες προεκτάσεις του, την ολέθρια κατάληξή του στις μάζες, στα ερεβώδη στίφη που διψούσαν μόνο πια για εκδίκηση. Το πόρισμα που συνέταξες εν μέσω κοινωνικών ταραχών, διαστρεβλωμένων καταθέσεων σε επίορκους εισαγγελείς, σε μαυροκόρακες ιερείς...
Η αποκαθήλωση του πορτραίτου
Αηδώνης Αλέξανδρος
Οδός Πανός (2012)
Στο σώμα σου ακρωτηριάστηκαν όλες οι υδάτινες ηδονές που εναγωνίως ζητούσαν ν' απαλύνουν τα πέτρινα χρόνια της μοναξιάς μου στο νησί των βροχών. Το σώμα σου κορμός υψικαμίνου επιθυμούσε να δροσίσει κάθε μου έωλη σκέψη που την εγκλώβισε ανάμεσα στα υπέροχα γυάλινα πόδια σου και τα αινιγματικά σημεία της στίξης. Δεν φοβόσουν τους σκοτεινούς τριγμούς των τραγουδιών της Δαλιδά τις νύχτες με δυνατή βροχή τότε που μ' έψαχνες ψηλά στην Μονμάρτη κι αδιαφορούσες στα βλέμματα περαστικών. Τίποτα δεν μπορούσε ν' αποσπάσει από εσένα, ούτε καν οι υλικές απολαύσεις όλα εκεί...