Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν μια γυναίκα σε αποκαλεί ηλίθιο, έχει τους λόγους της. Κι εγώ αισθάνομαι τόσο ηλίθιος τώρα... Περπατάω στη μέση του δρόμου δίχως να προσέχω τα αυτοκίνητα, τα οποία με αποφεύγουν και ούτε καν κορνάρουν. Αναρωτιέμαι... Δεν είχα καταλάβει τίποτε. Είμαι σαράντα δύο χρόνων, έχω δύο παιδιά, μένω μόνος, η γυναίκα μου με άφησε για έναν αρχιτέκτονα· την περίμενα τόσο καιρό, τώρα που με θέλει πίσω δεν τη θέλω εγώ. Φαντασιώνομαι κάθε στιγμή, σε κάθε έπιπλο πάνω, να παίρνω την Αλεσάντρα, αλλά στην πραγματικότητα την απορρίπτω, όπως "Ο Αδιάφορος" του Προυστ. Είμαι ο Βιντσέντσο Μ...

Η Τσελέστε είναι δεκάξι χρόνων. Τα απογεύματα βγαίνει από το σπίτι, πηγαίνει στην παραλιακή, στέκεται στο συνηθισμένο της σημείο και περιμένει πελάτες. Βλέποντάς την άβαφη και ντυμένη τόσο απλά, δύσκολα σου περνάει από το μυαλό ότι βρίσκεται εκεί γι' αυτό το λόγο. Τα αυτοκίνητα περνούν από δίπλα της, κόβουν ταχύτητα. Ο Ντάβιντε είναι ένας νέος άντρας, μοναχικός. Επιτυχημένος ποινικολόγος. Μια μέρα βγαίνει από το σπίτι με ένα μεγάλο σακίδιο στην πλάτη. Έχει μέσα το πτώμα ενός κοριτσιού. Η Τσελέστε τον ακολουθεί. Ένα κορίτσι κι ένας δολοφόνος ενώνονται μ' ένα μοναδικό δεσμ...

Το έγκλημα, η αθωότητα, η ενοχή. O υπόκοσμος, η αστυνομία, η διαφθορά. Η ηθική, ο έρωτας, η μητρική αγάπη. Oι μετανάστες, το οργανωμένο έγκλημα, το πάθος για την προσωπική επιτυχία. O Νικολό Αμανίτι, σε συνεργασία με τον Aντόνιο Mαντσίνι, γράφει για έναν χειρουργό με πολύ παράξενες συνήθειες. O Αντρέα Καμιλέρι για μια ερωτική ιστορία που τελειώνει -φευ!- πολύ γρήγορα. O Μάσιμο Καρλότο για το πού μπορεί να οδηγήσει έναν αστυνομικό ο θάνατος ενός πληροφοριοδότη. O Κάρλο Λουκαρέλι για μια γυναίκα που μπορεί να κάνει τα πάντα αλλά όχι να βγάζει το σουτιέν της. O Σαντρόνε Ντατσι...