Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο θάνατος του Κάιλ άφησε ένα τεράστιο κενό στην καρδιά και στη ζωή των γονιών του και του μεγαλύτερου αδελφού του Κόλτον, και πήρε μαζί του κι ένα κομμάτι της Νελ, της αγαπημένης του. Η Μπέκα είναι η κολλητή της Νελ. Όταν πέθανε ο Κάιλ, η Νελ ήταν τόσο απελπισμένη, που κανείς δεν μπορούσε να την παρηγορήσει, ούτε καν η Μπέκα. Κι ενώ προσπαθεί να τη βοηθήσει να αντιμετωπίσει τον πόνο της, η ίδια η Μπέκα βιώνει καταστάσεις που θα την αλλάξουν για πάντα. Ο Τζέισον ζήτησε ραντεβού από τη Νελ μια εβδομάδα μετά τα δέκατα έκτα γενέθλιά της. Το ραντεβού δε συνέβη ποτέ και ο Τζέι...

Ο θάνατος του Κάιλ άφησε ένα τεράστιο κενό στην καρδιά και στη ζωή των γονιών του και του μεγαλύτερου αδελφού του Κόλτον, και πήρε μαζί του κι ένα κομμάτι της Νελ, της αγαπημένης του. Η Μπέκα είναι η κολλητή της Νελ. Όταν πέθανε ο Κάιλ, η Νελ ήταν τόσο απελπισμένη, που κανείς δεν μπορούσε να την παρηγορήσει, ούτε καν η Μπέκα. Κι ενώ προσπαθεί να τη βοηθήσει να αντιμετωπίσει τον πόνο της, η ίδια η Μπέκα βιώνει καταστάσεις που θα την αλλάξουν για πάντα. Ο Τζέισον ζήτησε ραντεβού από τη Νελ μια εβδομάδα μετά τα δέκατα έκτα γενέθλιά της. Το ραντεβού δε συνέβη ποτέ και ο Τζέι...

Δεν ήμουν πάντα ερωτευμένη με τον Κόλτον Κάλογουεϊ. Στην αρχή ήμουν ερωτευμένη με τον μικρότερο αδερφό του, τον Κάιλ: ήταν ο πρώτος μου πραγματικός έρωτας - ο πρώτος μου από κάθε άποψη. Μια αυγουστιάτικη νύχτα, όμως, με καταρρακτώδη βροχή, ο Κάιλ πέθανε. Και μαζί του πέθανε και ο άνθρωπος που ήμουν μέχρι τότε. Με έμαθε πώς να αντέχω τον πόνο, με έμαθε ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα καλά κι ωραία, και, τελικά, με έμαθε τον τρόπο να προχωράω μπροστά.

Δεν ήμουν πάντα ερωτευμένη με τον Κόλτον Κάλογουεϊ. Στην αρχή ήμουν ερωτευμένη με τον μικρότερο αδερφό του, τον Κάιλ: ήταν ο πρώτος μου πραγματικός έρωτας - ο πρώτος μου από κάθε άποψη. Μια αυγουστιάτικη νύχτα, όμως, με καταρρακτώδη βροχή, ο Κάιλ πέθανε. Και μαζί του πέθανε και ο άνθρωπος που ήμουν μέχρι τότε. Με έμαθε πώς να αντέχω τον πόνο, με έμαθε ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα καλά κι ωραία, και, τελικά, με έμαθε τον τρόπο να προχωράω μπροστά.