Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο μπακλαβάς μάτια μου μοιάζει με τη Θεσσαλονίκη. Σαράντα στρώσεις φύλλο και καρύδι, βούτυρο ευωδιαστό, μέλι και ζάχαρη, κανέλα και γαρίφαλο. Σε ξελογιάζει ! Μόνο να ευχόμαστε τούτη την ώρα να μπούνε γρήγορα οι Έλληνες στην πόλη νικητές μη κι έχουμε φασαρίες και τότε γίνει κιουνεφές, που θα πει καταΐφι, ανάκατο και μπερδεμένο.

Ο Αναστάσης ποτέ δεν σκέφτηκε πως τα τριάντα τάλιρα που πούλησε το αρνί του θα μπορούσαν να είναι τα τριάκοντα αργύρια μιας προδοσίας. Ζήστε κι εσείς, σ’ αυτό το διήγημα, το Πασχαλινό έθιμο ενός ορεινού χωριού της Πελοποννήσου που έχει για πρωταγωνιστές τα παιδιά και συμπρωταγωνιστές τα μικρά χιονάτα αρνάκια τους.

Οι Άγιοί μας, καθώς και οι μεγάλοι γέροντες και ασκητές μας, ήταν κι αυτοί κάποτε μικρά παιδιά! "Πέφτω στην πεδιάδα της αγάπης του Θεού..., την ωραία πεδιάδα της άνοιξης, με την αφάνταστη ευωδία του λιβανωτού, με τις μυριάδες των βομβισμών των εντόμων... Πέφτω στον αγρό με τις βιολέτες, τους κρόκους, τα στάχυα, το γαϊδουράκι..., και ζω πάλι ό,τι έζησα εκείνη την ώρα στην πρώτη μου συνάντηση με το Χριστό." Γέροντας Δαμασκηνός Ζήστε κι εσείς, παιδιά, διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, την πρώτη συνάντηση του γέροντα Δαμασκηνού, όταν ήτανε παιδί, με το Χριστό.

Απ' την Κρήτη ως τις Κυκλάδες δυο απρόβλεπτες γιαγιάδες... Ξεμπαρκάρει ο ναυτικός, να κι ο Σήφης ο βοσκός! Μες τις μπόρες του χειμώνα, μες τα κρύα και τα χιόνια, ζωηροί καλαντιστές, αταξίες τρομερές, με μια φάτνη στην καρδιά, που 'χει φέτος δυο... μωρά!

Οι Άγιοί μας, καθώς και οι μεγάλοι γέροντες και ασκητές μας, ήταν και αυτοί κάποτε μικρά παιδιά! Όταν ήταν παιδί ο γέροντας Πορφύριος, είχε μοναδική του συντροφιά ένα μικρό βιβλίο με το βίο του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη. Κι ονειρευόταν πως κι εκείνος θα ήθελε μια μέρα να φύγει, όπως ακριβώς έκανε κι ο Άγιος με ένα γοργοτάξιδο καράβι. Κι αφού περάσει θάλασσες μεγάλες, να ρίξει το καράβι άγκυρα στο τελευταίο λιμάνι της γης και στο πρώτο λιμάνι του ουρανού, που δεν είναι άλλο από το Άγιον Όρος.

Συνέβη εις την Πόλη μια χειμωνιάτικη μέρα του 1919... Ο Νικόλας και ο Γιάννης ήταν εκεί, μάρτυρες μιας συγκλονιστικής εμπειρίας. Ένας στρατιωτικός ιερέας από την Κρήτη, ο παπα-Λευτέρης Νουφράκης, λειτούργησε στην Αγια-Σοφιά! Τετρακόσια εξήντα έξι χρόνια μετά από την τελευταία Θεία Λειτουργία. Αυτό το μεγάλο γεγονός, πόθος πολλών γενεών, που ο λαός είχε βάλει ακόμη και στα τραγούδια του, συνέβη εις την Πόλη!

Οι άγιοί μας, καθώς και οι μεγάλοι γέροντες και ασκητές μας, ήταν κι αυτοί κάποτε μικρά παιδιά! Η μικρή Δαρεία (αγία Δοσιθέα) έζησε για λίγο κοντά στη γιαγιά της, τη μοναχή Πορφυρία, στο μοναστήρι της Ανάληψης στη Μόσχα. Όταν επέστρεψε στο σπίτι της ένιωσε πως δεν μπορούσε πια να προσαρμοστεί στις πλούσιες συνήθειες της οικογένειάς της και στις ασφυκτικές κοινωνικές δεσμεύσεις, που της επέβαλαν να κάνει μια ζωή που δεν θα είχε για κέντρο τον Χριστό. Τότε πήρε την απόφαση ν' αλλάξει τα ΠΑΝΤΑ στη ζωή της...

Δεν έχουν άδικο όσοι χαρακτηρίζουν την Ελλάδα μας Ψωροκώσταινα. Ναι! Μοιάζει σε όλα με την αρχόντισσα απ' το Αϊβαλί, την Πανωραία Χατζηκώστα... ...που ακόμη κι αν γίνηκε ζητιάνα και πλύστρα για να θρέψει τα ορφανά που είχε περιθάλψει κι αν της κόλλησαν το παρατσούκλι Ψωροκώσταινα, εκείνη δεν έχασε την αρχοντιά της ψυχής της.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς και το χωριό ανάστατο. Τη φωτιά την άναψε ο Βασιλάκης μ' ένα του λόγο, καθώς μετρούσε την είσπραξη από τα κάλαντα. Η μάνα του βγήκε ανάστατη στους δρόμους και σήμανε συναγερμό. Όλοι μαζεύτηκαν από τους πιο μεγάλους ως τους πιο μικρούς και πήραν θέση. Από δω εκείνοι και από κει ο δασκαλος με τον "Αϊ Βασίλη". Μα ποιός δασκαλος, και ποιος "Αϊ βασίλης"; Και τι ήταν αυτό που τάραξε την ηρεμία του μικρού χωριού, παραμονή πρωτοχρονιάς;

Κάθε αέρας είναι καμωμένος για να φυσά στον τόπο του. Μπορεί ένας ντροπαλός, βουνίσιος αέρας να σεργιανίσει φυσώντας σ'ένα κερκυραϊκό πασχαλιάτικο καντούνι, την ώρα που χτυπούν στις εκκλησιές οι καμπάνες, που παίζουνε οι μπάντες, που πέφτουνε βροχή απ'τα μπαλκόνια και σπάζουνε οι στάμνες, που εύχονται οι Κερκυραίοι τραγουδιστά σαν τις καρδερίνες... Καλή Λαμπριά σε όλους σας

Mέσα στην καρδιά του χειμώνα, υπάρχουν κάποιες μέρες ζεστές και ηλιόλουστες που θυμίζουν μικρό καλοκαιράκι. Αυτές είναι οι «αλκυονίδες μέρες». Σαν πέσουν μάλιστα τις μέρες των Χριστουγέννων είναι δυνατόν ν' αλλάξουν τα πάντα στη ζωή των ανθρώπων. Με την υπογραφή της βραβευμένης Άννας Ιακώβου, το βιβλίο περιλαμβάνει δύο πρωτότυπα γιορτινά διηγήματα. Τα παιδιά ζουν πιο έντονα απ' όλους την περίοδο του Δωδεκαήμερου από τα Χριστούγεννα ως τα Φώτα. Στιγμές γεμάτες συγκίνηση διαδέχονται άλλες, γεμάτες από παιδικές «σκανδιαλιές», που ανήκουν εν τούτοις σε μια μυστική πορεία ωρίμαν...

Παιδιά μικρά, αρματωμένα μονάχα με την τρέλα τους, ξέβγαιναν τα μεσημέρια για καρτέρια. Κι αν άξαφνα τ` αντάμωνες μπροστά σου, να τα ιδείς καλά δεν πρόφταινες γιατί σκορπούσανε στο φως. Κι αν έτρεχες να τα προφτάσεις χανόσουν στα σοκάκια μιας και δεν ήξερες ποιο είχαν διαλέξει να κυλήσουν.

Πάντα είχανε την απορία τα παιδιά, αν η κυρά Σαρακοστή έχει πράγματι εφτά πόδια κάτω από το φουστάνι της. Ο Λάμπης όμως ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος να τη γνωρίσει και να ερευνήσει το μυστήριο. Γεμάτο ποίηση το χαριτωμένο αυτό αφήγημα της Άννας Ιακώβου όχι μόνον φέρνει τα παιδιά σ΄ επαφή με την παράδοση της ζυμαρένιας κυρά-Σαρακοστής, αλλά μέσα από την πρωτότυπη εξέλιξή του τα παρακινεί στην ανάπτυξη μιας αγαπητικής σχέσης με όλα τα πρόσωπα που τα περιβάλλουν και ιδιαίτερα τα πιο ηλικιωμένα και απομονωμένα από αυτά. Το πλούσια εικονογραφημένο αυτό βιβλίο που κυκλοφορεί σ...

Ο πατήρ Μητροφάνης είναι ένας νέος από τον Πόντο που φτάνει στα Ιεροσόλυμα με τα πόδια, πρόσφυγας μετά την καταστροφή του χωριού του. Εκεί αποφασίζει να αφιερωθεί στον Θεό και να γίνει Αγιοταφίτης μοναχός. Το Πάσχα του 1926, ο πατήρ Μητροφάνης συγκλονισμένος από το Άγιο Φως, θέλει να δει με τα ίδια του τα μάτια το Μεγάλο Σάββατο μέσα στο Πανάγιο Τάφο την αφή του. Τότε... Μια ιστορία που είναι εμπνευσμένη από τις αφηγήσεις του ίδιου του πατρός Μητροφάνη εικονογραφημένη με πολλή χάρη από τον αρχιτέκτονα και εικονογράφο Σπύρο Γούση. Ένα βιβλίο της βραβευμένης Άννας Ιακώβου.

Το τενεκεδένιο σχολειο είναι ένα μικρό αριστούργημα της παιδικής λογοτεχνίας. Εμπνευσμένο από την ιστορία του αληθινού τενεκεδένιου σχολειου που υπήρξε κάποτε στη Θεσσαλονίκη, το βιβλίο παρουσιάζει τη ζωή των παιδιών μέσα σ' αυτό το παράξενο σχολειο που έμεινε αξέχαστο στις μνήμες όλων όσων πέρασαν από τις τάξεις του. Με την υπογραφή της διακεκριμένης συγγραφέως Άννας Ιακώβου και την ολοζώντανη γεμάτη χρώματα εικονογράφηση της Αγγελικής Δελεχά το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα υπέροχο δώρο για τα παιδιά από 4 έως 7 ετών.

Οι Άγιοί μας, καθώς και οι μεγάλοι γέροντες και ασκητές μας, ήταν κι αυτοί κάποτε μικρά παιδιά! Η εξαφάνιση του μικρού Δαυίδ αναστάτωσε ολόκληρο το χωριό. Μέσα στην αγωνία τους ήξεραν όλοι πως ένα παιδί τριών χρονών μονάχο του δε φεύγει, δε χάνεται από προσώπου γης. Έτσι βγάλανε το συμπέρασμα πως κάποιος το είχε πάρει τη νύχτα εκείνη. Κι αλήθεια, άδικο δεν είχαν...

Ο μικρός ήρωας της ιστορίας μάς μεταφέρει στην πολιτεία της αγάπης, τη Νέα Πόλη του Μεγάλου Βασιλείου. Εκεί όπου ο Μέγας Βασίλειος έδωσε ένα μεγάλο παράδειγμα έμπρακτης αγάπης προς τα ορφανά, τους ασθενείς, τους ηλικιωμένους, τους ταξιδιώτες και έγραψε μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία της κοινωνικής πολιτικής. Το βιβλίο συνοδεύεται από μια πρωτότυπη πολύχρωμη κατασκευή γεμάτη από επιβλητικά κτίρια, αλλά και φιγούρες αγίων, παιδιών, ιατρών, νοσοκόμων, εμπόρων, ταξιδευτών, τεχνιτών και στρατιωτών. Κατασκευάζοντας την βασιλειάδα τα σύγχρονα παιδιά θα συναντήσουν τον μικρό...