Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

O Διονύσης (Σάκης) Π. Καράγιωργας (Πύργος Ηλείας, 1930 - Αθήνα, 1985), διετέλεσε καθηγητής και πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου με έντονη αντιδικτατορική δράση. Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας. Σπούδασε στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά και στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών της Αθήνας. Η πρώτη του επαφή με την ελληνική δημόσια διοίκηση έγινε, καταρχάς, όταν υπηρετούσε στη Διεύθυνση Προγράμματος του Υπουργείου Συντονισμού (1955-1956) και μετά στη Διεύθυνση Μελετών της Τραπέζης της Ελλάδος. Παράλληλα εμπλούτισε τις εμπειρίες του ερευνώντας επίκαιρα προβλήματα της οικονομικής πολιτικής και συνεργάστηκε στη συγγραφή λημμάτων της "Οικονομικής και λογιστικής εγκυκλοπαίδειας". Παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στα Δημόσια Οικονομικά, στο London School of Economics (LSE). Το 1962 επιστρέφει στην Τράπεζα της Ελλάδος με τον τίτλο του διδάκτορα, στην οποία συνεχίζει την ερευνητική του δραστηριότητα. Το 1963 εκλέγεται επιμελητής στην έδρα Εφαρμοσμένης Οικονομικής της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Πειραιά. Επί κυβέρνησης Ένωσης Κέντρου και Υφυπουργού Συντονισμού του Ανδρέα Παπανδρέου, ορίζεται γενικός γραμματέας της οικονομικής εξ υπουργών επιτροπής. Το 1964 αποσπάται στο Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) και ενώ είναι ήδη υφηγητής της Δημόσιας Οικονομικής, συνεργάζεται για την κατάρτιση του πρώτου Πενταετούς Προγράμματος οικονομικής ανάπτυξης της χώρας (1966-1970). Το 1965 συμμετέχει μαζί με άλλους διανοούμενους στην ίδρυση του πολιτικού ομίλου "Αλέξανδρος Παπαναστασίου" και αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού "Νέα Οικονομία", που καθιερώνεται την εποχή εκείνη ως το κατεξοχήν βήμα τεκμηρίωσης και υποστήριξης κοινωνικών μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα. Το 1966 εκλέγεται έκτακτος καθηγητής της Δημόσιας Οικονομίας στό Πάντειο Πανεπιστήμιο και σύντομα κυκλοφορούν και τα πρώτα πανεπιστημιακά του εγχειρίδια. Πρωτοπορεί κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στη συγκρότηση της "Δημοκρατικής Άμυνας" και τον Ιούλιο του 1969 συλλαμβάνεται καθώς εκρήγνυται στα χέρια του εκρηκτικός μηχανισμός, ο οποίος προοριζόταν για αντιστασιακή δράση κατά του καθεστώτος. Στα κρατητήρια της αστυνομίας βασανίζεται απάνθρωπα, όντας βαριά τραυματισμένος. Ακολουθεί η δίκη της "Δημοκρατικής Άμυνας" και η καταδίκη του από το Έκτακτο Στρατοδικείο σε ισόβια δεσμά, τον Απρίλιο του 1970, ποινή την οποία θα εκτίσει έως την αμνηστία του 1973. Μετά την πτώση της δικτατορίας επιστρέφει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συμμετέχει στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, το 1974. Σύντομα και λόγω διαφωνιών θα διαγραφεί μαζί με άλλα στελέχη από το ΠΑΣΟΚ, χωρίς όμως να πάψει να συμμετέχει και να παρεμβαίνει στη καθημερινή πολιτική, δίνοντας μεγάλη έμφαση στην εκπαιδευτική, ερευνητική και θεσμική παρέμβαση στο χώρο της ανώτατης παιδείας. Ενθαρρύνει διεπιστημονικές έρευνες και αφιερώνει μεγάλο μέρος της ενεργητικότητάς του στο θέμα της αναβάθμισης της ανώτατης παιδείας, γενικότερα, και του Παντείου, ειδικότερα, σε σύγχρονο πανεπιστήμιο κοινωνικών επιστημών. Ανώτατη τιμή υπήρξε η εκλογή του σε πρύτανη του ιδίου ιδρύματος. Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Αυγούστου 1985. Ο Δήμος Πύργου τον τίμησε ως γνήσιο τέκνο του, δίνοντας το όνομα του σε κεντρική πλατεία της πόλης. (πηγή: Wikipedia, ημερομηνία πρόσβασης: 13.11.2013)