Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι Διεθνείς Σχέσεις παρέχουν τα εργαλεία με τα οποία προσδοκάται η γνώση της πραγματικότητας της διεθνούς πολιτικής ζωής και η ανάλυση των συσχετισμών και των διεξαρτήσεων οι οποίοι και οι οποίες, σε ένα λιγότερο ή περισσότερο παγκόσμιο ή περιφερειακό περιβάλλον, επηρεάζουν καταστάσεις, αλλά και διαμορφώνουν μονιμότερες διεθνείς συμπεριφορικές και αντιπαραθετικές "στάσεις"

Αμερικανή αυτοκρατορία δεν θα υπάρξει. Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος, αρκετά ποικίλος, αρκετά δυναμικός για να δεχθεί την κυριαρχία μιας μόνο δύναμης. Η εξέταση των δημογραφικών και πολιτιστικών βιομηχανικών και νομισματικών, ιδεολογικών και στρατιωτικών δυνάμεων που μεταμορφώνουν τον πλανήτη δεν επιβεβαιώνει την κοινότοπη σήμερα άποψη μιας απρόσβλητης Αμερικής. Ο Εμμανουέλ Τοντ δίνει εδώ την πιο ρεαλιστική εικόνα μιας πολύ μεγάλης χώρας, της οποίας η δύναμη υπήρξε αναμφισβήτητη, αλλά της οποίας η σχετική παρακμή φαίνεται αμετάκλητη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν απαραίτητες γ...

Η ταράτσα του σπιτιού όπου μένω μου επιτρέπει να παρακολουθώ το "ήχος και φως" της Ιντιφάντα. Μ' έχει κυριεύσει μια μακάβρια εμμονή. Κάτι με τραβάει τη νύχτα στην ταράτσα. Γονατίζω στην άκρη του χαμηλού τοίχου, τυλιγμένη σε μια κουβέρτα και κοιτάζω τη συμπλοκή που τη συνοδεύει ο σχολιασμός του μουεζίνη απ' την κορυφή του μιναρέ, ανάμεσα σε δύο αποσπάσματα απ' το Κοράνι. Πάνε περίπου τρία χρόνια που ζω στη Ραμάλα. Ανήκω κι εγώ στην οικογένεια των "διεθνών". Για ένα "διεθνή" που ζει στη Ραμάλα δεν είναι εύκολη δουλειά να περιγράψει την καθημερινή πραγματικότητα, τις χίλιες...

Ο συλλογικός τόμος "'Αουσβιτς - Tο γεγονός και η μνήμη του" αποτελεί τη μοναδική προσπάθεια στην ελληνική κοινωνία ενός πολύπλευρου αναστοχασμού για ένα ιστορικά οριακό γεγονός, όπως είναι η συστηματικά οργανωμένη από μια κρατική εξουσία εξόντωση ενός ολόκληρου λαού, η οποία συμπυκνώνεται στη λέξη-κλειδί "'Αουσβιτς". Επί δεκαετίες η σιωπή ήταν τόσο ηχηρή, λες και δεν εξαφανίστηκε, μέσα από την εφαρμογή της λεγόμενης "τελικής λύσης", μια ακμάζουσα για αιώνες εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης λες και δεν υπήρξαν χιλιάδες συμπολίτες μας που έχασαν τη ζωή τους στα κρεματόρια...

Η ταράτσα του σπιτιού όπου μένω μου επιτρέπει να παρακολουθώ το "ήχος και φως" της Ιντιφάντα. Μ' έχει κυριεύσει μια μακάβρια εμμονή. Κάτι με τραβάει τη νύχτα στην ταράτσα. Γονατίζω στην άκρη του χαμηλού τοίχου, τυλιγμένη σε μια κουβέρτα και κοιτάζω τη συμπλοκή που τη συνοδεύει ο σχολιασμός του μουεζίνη απ' την κορυφή του μιναρέ, ανάμεσα σε δύο αποσπάσματα απ' το Κοράνι. Πάνε περίπου τρία χρόνια που ζω στη Ραμάλα. Ανήκω κι εγώ στην οικογένεια των "διεθνών". Για ένα "διεθνή" που ζει στη Ραμάλα δεν είναι εύκολη δουλειά να περιγράψει την καθημερινή πραγματικότητα, τις χίλιες...

Είτε εκδηλώνεται υπό τη λαϊκίστικη είτε υπό τη φασιστική παραλλαγή της, η παρουσία της άκρας δεξιάς -ξενόφοβης ή απροκάλυπτα αντισημιτικής και ρατσιστικής- είναι μόνιμo δεδομένο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της μεταπολεμικής Ευρώπης: ανάλογα με τις συνθήκες και την προσωπικότητα των ηγετών της, ενόχλησε ή ευνόησε τα κλασικά κόμματα. Πότε χρησίμευσε σαν σκιάχτρο και πότε σαν φυτώριο ιδεών. Σήμερα είναι ικανή να στρατοπεδεύει προ των πυλών ορισμένων κυβερνήσεων και να διαταράσσει, λίγο έως πολύ σοβαρά, το δημοκρατικό παιχνίδι. Το βλέμμα του ιστορικού είναι απαραίτητο γι...

Αμερικανή αυτοκρατορία δεν θα υπάρξει. Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος, αρκετά ποικίλος, αρκετά δυναμικός για να δεχθεί την κυριαρχία μιας μόνο δύναμης. Η εξέταση των δημογραφικών και πολιτιστικών βιομηχανικών και νομισματικών, ιδεολογικών και στρατιωτικών δυνάμεων που μεταμορφώνουν τον πλανήτη δεν επιβεβαιώνει την κοινότοπη σήμερα άποψη μιας απρόσβλητης Αμερικής. Ο Εμμανουέλ Τοντ δίνει εδώ την πιο ρεαλιστική εικόνα μιας πολύ μεγάλης χώρας, της οποίας η δύναμη υπήρξε αναμφισβήτητη, αλλά της οποίας η σχετική παρακμή φαίνεται αμετάκλητη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν απαραίτητες γ...

Στο παρόν αφιέρωμα συγκεντρώθηκαν κείμενα που με την παράθεση δεδομένων και προσωπικών μαρτυριών-βιωμάτων (ιστοριών ζωής) συνθέτουν, όπως οι ψηφίδες ενός μωσαϊκού, έστω και ατελώς την εικόνα των νέων τάσεων, των "νησίδων εκσυγχρονισμού" που άρχισαν να διαμορφώνονται στην κοινωνικο-επιστημονική ελληνική πραγματικότητα από τα μέσα της δεκαετίας του ΄50 και ιδίως από το 1960 μέχρι το 1967. Σ' αυτήν ακριβώς την περίοδο πρωτοπορίας ορισμένων κοινωνικών επιστημών στην Ελλάδα άρχισε να συσσωρεύεται το πολιτισμικό κεφάλαιο του Κέντρου Κοινωνικών Επιστημών Αθηνών, που αποτελεί βασικ...

Γιατί λοιπόν είμαστε -έπρεπε να είμαστε- με τους Αμερικανούς, που δέχθηκαν τη θεοκρατική βαρβαρότητα του Μπιν Λάντεν; Για τον ίδιο λόγο που έπρεπε να είμαστε με τους Παλαιστίνιους όταν ισοπεδωνόταν η Τζενίν, για τον ίδιο λόγο που έπρεπε να είμαστε με τους Ισραηλινούς όταν ένας καμικάζι ανατιναζόταν σ' ένα σχολικό λεωφορείο. Για να θυμηθούμε τον Διογένη τον Κυνικό, ο οποίος πριν από 24 αιώνες τολμούσε να διακηρύσσει ότι «είμαι, είμαστε, πολίτες του κόσμου». Εννοώντας προφανώς ότι αυτό που μας καθορίζει, δεν είναι ούτε η καταγωγή ούτε η ένταξη σε κάποια κοινωνική ομάδα, αλλά...

Η Κούβα είχε, ως τώρα, ένα πρωτότυπο ρεκόρ: ήταν η τελευταία λατινοαμερικανική χώρα που πέτυχε την ανεξαρτησία της από την Ισπανία, και η πρώτη που ξέκοψε οριστικά από την ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών! Σχεδόν 33 χρόνια μετά την επικράτηση του "Κινήματος της 26ης Ιουλίου", ο Φιντέλ Κάστρο περνάει, ίσως, τις πιο δύσκολες μέρες, μ' εξαίρεση τις μέρες της "κρίσης των πυραύλων" (Οκτώβριος '62), τότε που η ανθρωπότητα παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τις δύο υπερδυνάμεις με το χέρι στη σκανδάλη, πάνω από ένα νησί-μπαρουταποθήκη, όπου ένας επαναστάτης-φαινόμενο ήταν έτοιμος...