Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Ο παιδευσιακός ρόλος αυτής της παρουσίασης είναι, θεωρούμε, απόλυτα προφανής. Οι πενήντα περίπου καλλιτέχνες που έργα τους υπάρχουν στην έκθεση δεν αναζητήθηκαν με κάποια, οποιασδήποτε μορφής αξιολογικά κριτήρια. Φυσικά οι πιο πολλοί είναι από τους σημαντικότερους και τους πιο γνωστούς δημιουργούς της χώρας μας. Υπάρχουν όμως κι άλλοι για τη συμμετοχή των οποίων ή, αντίθετα, για τη μη συμμετοχή τους, θα υπάρξουν πιθανόν κάποιες ενστάσεις. Σε μια τόσο μεγάλη προσπάθεια όμως, με τη συμμετοχή στην οργάνωση της εκδήλωσης πολλών ειδικών, επιβάλλεται ένας κάποιος μέσο...

"Είναι γεγονός πως σαν ξένος στην καρδιά του Παρισιού σκέφτεσαι συχνά τη θάλασσα. Κι όταν δεν τη σκέφτεσαι, σου τη θυμίζουν οι άλλοι - με την απουσία τους. Θάλασσα είναι το καλοκαίρι, είναι η συντροφιά, οι ηδονές του νερού, οι γεύσεις, οι μυρωδιές. Θάλασσα είναι το συγκεκριμένο, το χειροπιαστό, το απέραντο".

Στην έκθεση "Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη: ποίηση και ζωγραφική" παρουσιάζεται για πρώτη φορά το σύνολο των ζωγραφικών έργων του νομπελίστα ποιητή. Πρόκειται για ευφάνταστα κολάζ, τέμπερες και υδατογραφίες, μικρών διαστάσεων, που αναδεικνύουν τη μοναδική καλλιτεχνική υπόσταση και αντανακλούν την αισθητική αντίληψη του μεγάλου ποιητή. Παράλληλα, εκτίθενται αντιπροσωπευτικά έργα κορυφαίων Ελλήνων ζωγράφων που αγάπησε ο Ελύτης και έχει γράψει αξεπέραστα κείμενα για το έργο τους, μεταξύ των οποίων, οι: Θεόφιλος, Τσαρούχης, Γκίκας, Καπράλος, Κανέλλης, Μόραλης, Δέρπαπας και Φασιανό...

[...] Είκοσι Έλληνες δημιουργοί έστρεψαν το φακό τους, ασφαλώς με ιερή συγκίνηση και ευαισθησία, στο κυκλικό νησιώτικο σύνολο του κεντρικού Αιγαίου που περιβάλλει προστατευτικά τη Δήλο, την ιερή νήσο του Απόλλωνα για να απαθανατίσουν συγκεκριμένα υλικά. Το ξερό, πετρώδες, ενίοτε απόκρημνο αλλά ανεπανάληπτο τοπίο των Κυκλάδων και το κρυστάλλινο μάρμαρο, διάφανο σχεδόν σαν την πρώτη αυγή της ανθρωπότητας. Από τους συμπαγείς όγκους που γεννήθηκαν μοναδικές μορφές, τα κυκλαδικά γλυπτά, που συχνά δεν ξεπερνούν σε μέγεθος την ανθρώπινη παλάμη. [...] Η έκθεση "Με τον φακό στραμμέν...

Μια έκδοση αφιερωμένη στην έκθεση του Κ. Τσόκλη "Αναστάσεις: Κωνσταντινούπολη 2003. Η φωτογραφία σε σχέσεις στοργής με τη ζωγραφική. Ο καλλιτέχνης, επιχειρώντας να εισχωρήσει στην εσώτατη στιβάδα της "πραγματικότητας", χρησιμοποιεί τις νέες τεχνικές, τις "κινούμενες εκδοχές" της τέχνης, αλλά και την καταλυτική στατικότητα της φωτογραφίας, στην οποία διαχέονται άπειρες "πραγματικότητες" - μέσω της ηλεκτρονικής εικόνας και χαρίζει μιαν ακόμη δυνατότητα ύπαρξης σε αγαπημένα πρόσωπα. Μια ευφυής αξιολόγηση των νέων τεχνολογικών μέσων στην υπηρεσία παλαιών και αναπαλλοτρίωτων αξι...

[...] Τα έργα του Τσόκλη, ως σταθερά και επίμονα ερωτήματα σχετικά με τη ροή και τη ρευστότητα της φαινομενικής πραγματικότητας, της συνεχώς μεταβαλλόμενης και διφορούμενης, μετατρέπουν τη βαθύτερη ουσία της σε εικαστικές μορφές που ως γοητευτικές σφίγγες αναρτούν μπροστά στα μάτια μας του πίνακες-γρίφους που καλούμαστε να λύσουμε. Πράγματι, η τέχνη του, που δεν είναι καθόλου διακοσμητική, έχει μια εμβληματική βάση και είναι διαποτισμένη από αγωνία και μια πειραματική διάθεση που έχει τελικό σκοπό τη γνώση, οδηγώντας έτσι τον Τσόκλη σε συνεχώς καινούριες και ευμετάβλητες πλ...

Το κολάζ είναι μια τεχνική οικεία και μάλλον αγαπητή. Από τα λερωμένα με κόλλα παιδικά χέρια ως την αφισοκόλληση στους δρόμους κι από τα νεανικά ημερολόγια με τα αναμνηστικά σχέδια, σημειώσεις, εισιτήρια, φωτογραφίες και ποικίλα ευφάνταστα ενθύμια ως τους πίνακες ανακοινώσεων που διαρκώς καλούμαστε για τον έναν ή τον άλλο λόγο να συμβουλευτούμε, το κολάζ βρίσκεται στην καθημερινότητά μας από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, τα κινήματα του μοντερνισμού και n εισβολή της εικόνας μέσω των διαφημίσεων και της ενημέρωσης, έδωσαν στο κολάζ μια νέα,...

... Πολλές φορές, όταν μιλάω, θα το δεις, δίνω την εντύπωση πως είμαι απόλυτα πεπεισμένος γι' αυτά που λέω. Την ώρα που τα λέω, πίστεψέ με, είμαι βέβαιος ότι το δίκιο μου είναι απόλυτο. Μόλις, όμως, η φράση μου τελειώσει, είμαι εξίσου βέβαιος ότι τα πράγματα είναι αλλιώς. Αυτό θα μπορούσε να μου κόψει τον ενθουσιασμό ή την πίστη στον εαυτό μου. Αντίθετα, όμως. Αισθάνομαι ότι ξαναγεννιέμαι. Τίποτα δεν κατάλαβα, λέω. Είναι ωραίο. Η αλήθεια μένει να βρεθεί...

Η Εθνική Πινακοθήκη γιόρτασε το 2000 την εκατοστή επέτειο των γενεθλίων της. Μέσα σ' αυτό τον αιώνα ιστορίας το σημαντικότερο μουσείο νεοελληνικής τέχνης κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερα από 15.000 έργα που καλύπτουν κάθε μορφή τέχνης. Την πλούσια αυτή συγκομιδή την οφείλουμε στην φιλοπατρία των Ελλήνων της δωρητών και στην οξυδερκή πολιτική αγορών των εκάστοτε διευθυντών. Σε μια χώρα που κατακλύζεται από αρχαιολογικά μουσεία αρχαίας και βυζαντινής τέχνης με αμύθητους θησαυρούς, ένα μουσείο που εκπροσωπεί τη νεότερη ελληνική δημιουργία αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Οι ιστο...

Tο άλμπουμ που συγκεντρώνει όλα τα εξώφυλλα της A.V. Πρωτότυπα έργα, βιογραφικά και κείμενα 66 γνωστών δημιουργών που συναντήθηκαν στα εξώφυλλα της A. V. των τελευταίων 18 μηνών.

[...] Η παρουσίαση μιας μόνιμης συλλογής που παρακολουθεί την ιστορία της νεότερης ελληνικής τέχνης από τα μεταβυζαντινά χρόνια έως σήμερα, με έμφαση στη συμβολή των καλλιτεχνών της Επτανησιακής Σχολής, εκπληρώνει την ιδρυτική φιλοδοξία του παραρτήματος της Εθνικής Πινακοθήκης στην Κέρκυρα: να προικίσει το νησί με τη μεγάλη πνευματική παράδοση μ' ένα μουσείο νεότερης ελληνικής τέχνης που θα χρησιμεύσει κυρίως ως παιδαγωγικό όργανο για τα σχολεία και το πανεπιστήμιο. Μια μόνιμη συλλογή δίνει την ευκαιρία και το χρόνο στους δασκάλους, στους καθηγητές και στους μουσειοπαιδαγωγ...

Ξεκινήσαμε πέρυσι ένα νέο εγχείρημα καταγραφής, προβολής και αξιολόγησης της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας στην Ελλάδα με την πίστη στην αναγκαιότητά του και την ελπίδα να το θεσμοθετήσουμε σε ετήσια βάση. Το "Εικαστικό πανόραμα στην Ελλάδα", για όλους εμάς στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης είναι μία σημαντική δράση, καινοτομικού χαρακτήρα που αγκαλιάζει όχι μόνο την καλλιτεχνική δημιουργία, αλλά και την κίνηση ιδεών, τα θεωρητικά ζητήματα, τις εκδοτικές προσπάθειες, την εικαστική αγωγή, την επιστημονική έρευνα, τη σχέση του έργου τέχνης με το περιβάλλον του, τις...

Nα πεις με εκατόν πενήντα λέξεις γιατί ζεις, γιατί κάνεις τέχνη, για ποιον. Aν πεις γιατί αγάπησες, τι αγάπησες, ποιον, τι συμπεράσματα έβγαλες για τη ζωή, για το θάνατο, για την τέχνη, για τη φύση, για την ανθρώπινη συμπεριφορά, πόσες λέξεις σού μένουν για να παραδεχθείς τα λάθη σου, να υπερασπιστείς τις αδυναμίες σου, να αμφισβητήσεις τα υποθετικά σου χαρίσματα; Πόσος χρόνος για να παρατηρείς ακόμα το πρόσωπό σου στον καθρέφτη; Eκατόν πενήντα λέξεις για δεκαπέντε χρόνια επιμονής... δέκα λέξεις το χρόνο. Eίναι λίγο; Πολύ; Γιατί λοιπόν αυτό το δεύτερο βιβλίο; Oι ζωγράφοι...

"Σίγουρα θα πρέπει να είναι δυσάρεστο στον αναγνώστη, το ότι ενώ στην αρχή αυτού του κειμένου, μιλούσα γενικά για την τέχνη, τώρα μιλάω αποκλειστικά για τον εαυτό μου. Είναι γιατί, σιγά-σιγά, πήρα το βάρος και τις ευθύνες των πραξέων μου από τους ώμους των συνθηκών και τις μετέφερα στις δικές μου πλάτες. Δε μου φταίει κανείς, ούτε και για κανενός τα λάθη ή τις αρετές είναι υπεύθυνος. Αν κάποιοι δρόμοι συγκλίνουν με το δικό μου, ας θεωρηθούν αναπόφευκτες της ζωής συμπτώσεις και όχι προσαρμογές. Δεν υπάρχουν πια άλοθι και δικαιολογίες, ούτε εξηγήσεις οφείλω να δώσω. Το παιχ...