Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί γονιμότερη συνάντηση από εκείνη του Παυσανία με τον Ζακ Λακαριέρ; Δέκα οκτώ αιώνες χωρίζουν τους δύο συγγραφείς-ταξιδιώτες και όμως τους κατέχει το ίδιο πάθος για την Ελλάδα. Ο Παυσανίας ζωντανεύει εδώ την Ελλάδα του 2ου αιώνα, ανέπαφη και λαμπερή, μέσα από τις ιεροτελεστίες, τις γιορτές και την καθημερινή ατμόσφαιρα των ιερών της, των οποίων συντάσσει μία εκπληκτική καταγραφή. Ο Ζακ Λακαριέρ επαναλαμβάνοντας με ακρίβεια τις περιπλανήσεις του εξόχου προκατόχου του, ανακαλεί τη σημερινή Ελλάδα μέσα από σχόλια γεμάτα ποίηση και θέρμη.

Θα ήταν ανακριβές να χαρακτηρίζαμε τον Ζακ Λακαριέρ φιλέλληνα. Διότι ο Λακαριέρ είχε τόσο ταυτιστεί με την Ελλάδα, γνώριζε τόσο καλά τον τόπο μας και είχε διαποτιστεί τόσο βαθιά από το πνεύμα του, που το επίθετο φιλέλληνας τον αδικεί. Ο Λακαριέρ αισθανόταν Έλληνας, και ήταν περισσότερο Έλληνας απ’ όσο αισθάνονται πολλοί που η αστυνομική τους ταυτότητα αναγράφει ότι η υπηκοότητά τους είναι ελληνική.

Από πού ερχόμαστε; Ποιοι είμαστε; Πού πηγαίνουμε; Στα ερωτήματα αυτά που οι άνθρωποι έθεσαν από νωρίς, πολύ πριν την επινόηση των τεχνών και της γραφής, οι μύθοι έδωσαν ενίοτε απαντήσεις απρόσμενες ή παράξενες που όμως αποτέλεσαν για αιώνες το αμετακίνητο πιστεύω των αρχαίων λαών. Οι μύθοι αυτοί περιγράφουν την απαρχή και το τέλος του κόσμου. Χαράζουν ή σκιαγραφούν τους πολυποίκιλους και δύσβατους δρόμους που οδηγούν στην αθανασία. Παράλληλα ρίχνουν φως στο γιατί και στο πώς των πραγμάτων του κόσμου: στην τιθάσευση των ζώων, στην προέλευση των δημητριακών, στην ανακάλυψη...

Δύο είναι οι δυνάμεις που διεκδικούνε τον πρώτο ρόλο στη διαμόρφωση ενός έργου τέχνης: η σοφία και η σπάθα του Μεγαλέξανδρου. Το παιχνίδι παίζεται αέναα, πότε εις βάρος της μιας και πότε της άλλης, εωσότου από κάποιο κενό βρίσκει την ευκαιρία ο χρόνος να παρεισφρήσει και να εξουδετερώσει το αποτέλεσμα. Χρειάζεται να επιτευχθεί μια ταύτιση ανάμεσά τους, ν' αποκτήσει την κόψη και το θάρρος της σπάθας η σοφία ή το αντίστροφο, για να φθάσει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα να γίνει πραγματικά απρόσβλητο. Επειδή και η πραγματικότητα είναι κατά κανόνα διμέτωπη και ο άνθρωπος επιτιθέμεν...

Τα κείμενα που φιλοξενούνται στον ανά χείρας τόμο, αποτελούν τις εισηγήσεις οκτώ διακεκριμένων ξένων συγγραφέων, από τρεις διαφορετικές ηπείρους, οι οποίοι συμμετείχαν τον Φεβρουάριο του 2004 σε Διεθνές Λογοτεχνικό Συμπόσιο στους Δελφούς, με θέμα την "Ελληνική εμπειρία". Στην εποχή της ραγδαίας παγκοσμιοποίησης μια συνάντηση με αυτό τον τίτλο, ελπίζει κανείς ότι δεν θα προσληφθεί ως μια εκδήλωση ελληνοκεντρισμού, από εκείνες που ανακαλύπτουν οι λάτρεις της ετερότητας σε κάθε κείμενο που περιέχει στον τίτλο του το επίθετο ελληνικός. Πρώτον, διότι η συνάντηση αυτή των Δελφ...

Αυτή η εργασία εκδόθηκε με την επιμέλεια των Perrin Simon-Nahum και Jean-Michel Djian. Η συνέντευξη με τον Ζαν Λεμπρέν αφορούσε τη σειρά "Memoire Vivante" ("Ζωντανή Μνήμη"). Ο στόχος της συλλογής "Ζωντανή μνήμη" είναι να προσφέρει μια αυθεντική συνάντηση με προσωπικότητες που σημάδεψαν τον 20ό αιώνα. Προορισμένη αρχικά για το τηλεοπτικό θεματικό κανάλι "Ιστορία", προτείνει, σε κάθε συνέντευξη, μια ιστορική μαρτυρία, πλούσια σε πληροφορίες συχνά ανέκδοτες καθώς είναι απαλλαγμένη από τις δεσμεύσεις της επικαιρότητας. Συζητώντας με δημοσιογράφους των έντυπων ή τηλεοπτικών μ...

Σαράντα χρόνια μετά το Ελληνικό Καλοκαίρι, έχουμε τώρα το Λεξικό, που κατ' αλφαβητική σειρά παρουσιάζει, σε σύντομα περιεκτικά κείμενα, τις "αγάπες" του Λακαριέρ για τη χώρα μας... Και αρχή κάνοντας από το "άλφα", πέφτουμε στον Ακάθιστο Ύμνο... Και ακολουθεί, πάντα με το "άλφα", η "αχειροποίητος" (εικόνα), το "άδυτο", οι "Ακρίτες", η πλατωνική αγάπη, ο Αλέξανδρος (με αποσπάσματα από τη "Φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου"), η Αλεξάνδρεια, ο Άρης Αλεξάνδρου. Εδώ, για τον αναγνώστη γίνεται το πρώτο "τιλτ". Ξαφνικά μπαίνει στην εποχή του Εμφυλίου, στη χούντα των συνταγματαρχών, στον...

Έκανα το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα στα 1947 και το τελευταίο το φθινόπωρο του 1966. Η τελευταία εικόνα μου: ένα νησί του Αιγαίου, άδεντρο, μ' ένα μοναδικό χωριό· τοπίο απογυμνωμένο με τη μιζέρια και την ομορφιά συναρμοσμένες σαν δυό πλαγιές του ίδιου λόφου. Μιζέρια και ομορφιά. Σύζευξη των αντιθέτων, όπως η φράση του Ηράκλειτου που τα κυκλαδίτικα τοπία δεν παύουν να τη συλλαβίζουν μέσα στο φως τους: "Αρμονίη κόσμου παλίντροπος". Αν η εικόνα αυτού του χαμένου νησιού παραμένει μέσα μου τόσο έντονη, είναι ίσως επειδή στάθηκε η τελευταία. Ωστόσο, κοιτώντας απ' την απόσταση τ...

"Μια θάλασσα. Πάνω στη θάλασσα, μια αχηβάδα. Πάνω στην αχηβάδα, μια γυναίκα όρθια, γυμνή. Στα δεξιά της, στον ουρανό, δυό άνεμοι. Στ΄ αριστερά της, μια νύμφη. [...] Μια θάλασσα αγκαλιάζοντας μια πολυδαίδαλο ακτή όπου προβάλλει ένα άλσος. Μια αχοιβάδα μ' ανάγλυφες ραβδώσεις ανήκουσα στο γένος Pecten jacobeus. Δυό Άνεμοι ραίνοντας απερίσπαστοι με ρόδα το ανοιχτό πέλαγος των κυμάτων. Μια νύμφη εγείροντας ένα μανδύα προς το μέρος... της θεάς. Να! πλησιάζει η Αφροδίτη, μόλις αναδύθηκε, έτοιμη για τη στεριά. Και με το που το πόδι της θ' αγγίξει το χώμα, ο Έρως θα γεν...

Σημαντικοί Γάλλοι φιλόσοφοι, ιστορικοί, κοινωνιολόγοι, λογοτέχνες θέτουν τους προβληματισμούς τους τόσο για τον αιώνα που έφυγε και σημαδεύτηκε από σημαντικές αλλαγές όσο και για το τέλος της χιλιετίας. Πρόκειται για κείμενα υψηλού στοχασμού που προσπαθούν να απαντήσουν με νηφαλιότητα και διαύγεια σε καυτά ερωτήματα της ύπαρξής μας και που αποκτούν μια ιδιαίτερα επίκαιρη σημασία καθώς στην αυγή της νέας χιλιετίας γεγονότα τρομακτικής βίας έρχονται να αναζωπυρώσουν τους φόβους της ανθρωπότητας για μια νέα αποκάλυψη.

Το "Ταξίδι" του Γιώργου Δεπόλλα δεν είναι ένα μόνο ταξίδι. Είναι εικοσιπέντε χρόνων ταξίδια, αναρίθμητες διαδρομές, παρεκκλίσεις, περιπλασνήσεις. Είναι καλοκαίρια και χειμώνες, θάλασσες, βουνά, πεδιάδες. Είναι η εξωτική Ελλάδα, είναι και η άγνωστη Ελλάδα. Εικόνες που συμπυκώνουν εντυπώσεις, στοχασμούς, αναπάντεχες συναντήσεις, σύντομες παρατηρήσεις. Κανένα ταξίδι, ακόμα και η πιο απλή διαδρομή, δεν μπορεί να αναπαραχθεί φωτογραφικά. Η εμπειρία της χρονικής διάρκειας, η διαδοχή των οπτικών εντυπώσεων, οι μυρωδιές του αέρα, οι ήχοι, αλλά και η κούραση, το κάψιμο των ματιών α...

"Τα παιδικά χρόνια του Ίκαρου" είναι μια συλλογή έξι ποιημάτων με άξονα το μυθικό πρόσωπο του Ίκαρου, όλα ανέκδοτα και γραμμένα το 1994, με εξαίρεση το "Πρελούδιο", που γράφτηκε το 1947, με την τεχνική της αυτόματης γραφής, και που το πρόσθεσα λόγω του προφητικού στοιχείου του ποιήματος σε σχέση με τον Ίκαρο. Τα άλλα έξι ποιήματα, γραμμένα κι αυτά το 1994 και ανέκδοτα, έχουν ως θέμα τους την Ελλάδα, με διάμεσο άλλοτε κάποια τοπία της ("Ραμνούς" και "Μηνολόγια") και άλλοτε το μοτίβο των ρεμπέτικων τραγουδιών. Αυτά τα ποιήματα τα θεωρώ σελίδες ενός ποιητικού ημερολογίου...