Αποστολάκης Κώστας Ε.
Ο Κώστας Ε. Αποστολάκης είναι Επίκουρος Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Γεννήθηκε στην Ελεύθερνα Ρεθύμνης το 1960 και είναι απόφοιτος του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Με υποτροφία του ΙΚΥ έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Φιλολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου και στο Πανεπιστήμιο του Groningen. Το 1999 αναγορεύθηκε διδάκτωρ Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Έχει υπηρετήσει στη Μέση Εκπαίδευση (Πειραματικό Λύκειο Ηρακλείου) και έχει διδάξει στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (στην ενότητα Αρχαία Ελληνική και Βυζαντινή Φιλολογία). Από το 2003 διδάσκει αρχαία ελληνικά και λατινικά στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Έχει δημοσιεύσει άρθρα για την αρχαία ρητορική, τον Λυσία, τον Αντιφώντα, τον Δημοσθένη, τον Θουκυδίδη, τον Όμηρο, τον Πλάτωνα και τη δεύτερη σοφιστική.
Μεθοδολογικά ζητήματα στις κλασικές σπουδές
Συλλογικό έργο
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης (2018)
Η συζήτηση για τη μεθοδολογία των Κλασικών Σπουδών ανάγεται στη γέννηση της κλασικής φιλολογίας στην ελληνιστική Αλεξάνδρεια. Λόγιοι, ποιητές και γραμματικοί επιδόθηκαν τότε για πρώτη φορά σε συστηματικές προσπάθειες για την αποκατάσταση και την ερμηνεία των αρχαίων κειμένων. Καθοριστική υπήρξε στη συνέχεια η συμβολή των λογίων της βυζαντινής εποχής, οι οποίοι διέσωσαν μέσω της αντιγραφής χειρογράφων μεγάλο μέρος της αρχαίας λογοτεχνίας. Έκτοτε η επιστήμη της Κλασικής Φιλολογίας έχει εξελιχθεί, συνεχίζει ωστόσο να βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ παλαιού και νέου. Ορισμένα απ...
Προς Φαίνιππον περί αντιδόσεως
Δημοσθένης
Στιγμή (2009)
[...] Η ανά χείρας εργασία αποτελεί την πρώτη αυτοτελή ερμηνευτική έκδοση του λόγου "Προς Φαίνιππον". Κίνητρο για την εκπόνησή της στάθηκε η πεποίθησή μου ότι το έργο αυτό αξίζει μεγαλύτερης προσοχής, ας είναι και ως δείγμα μη λογογραφική παραγωγής που τοποθετείται στο μεταίχμιο της κλασικής και της ελληνιστικής σε μια εποχή, δηλ. που η αττική ρητορεία -η οποία ως γνωστόν συμπορεύεται με τη δημοκρατία- πνέει πλέον τα λοίσθια. [...] (από τον πρόλογο του μεταφραστή)
Προς Φαίνιππον περί αντιδόσεως
Δημοσθένης
Στιγμή (2009)
[...] Η ανά χείρας εργασία αποτελεί την πρώτη αυτοτελή ερμηνευτική έκδοση του λόγου "Προς Φαίνιππον". Κίνητρο για την εκπόνησή της στάθηκε η πεποίθησή μου ότι το έργο αυτό αξίζει μεγαλύτερης προσοχής, ας είναι και ως δείγμα μη λογογραφική παραγωγής που τοποθετείται στο μεταίχμιο της κλασικής και της ελληνιστικής σε μια εποχή, δηλ. που η αττική ρητορεία -η οποία ως γνωστόν συμπορεύεται με τη δημοκρατία- πνέει πλέον τα λοίσθια. [...] (από τον πρόλογο του μεταφραστή)
Υπέρ Πολυστράτου
Λυσίας
Στιγμή (2003)
Ένας από τους λόγους τους λυσιακού corpus που έχουν σχεδόν αγνοηθεί από τη νεότερη φιλολογική έρευνα είναι ο εικοστός, ο επιγραφόμενος "Υπέρ Πολυστράτου", του οποίου η γνησιότητα έχει εντονότατα αμφισβητηθεί. Δεν υπάρχει γι' αυτόν σε ολόκληρο τον 20ό αι. ούτε αναλυτική ερμηνευτική έκδοση ούτε ειδική μονογραφία. Οι παλαιότεροι μελετητές συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι πρόκειται για έναν από τους λιγότερο ελκυστικούς λόγους του corpus. Η εκτίμηση αυτή οφείλεται κυρίως στη χαλαρότητα της δομής, στην τραχύτητα του ύφους και στην ελλειπτική και ενίοτε σκοτεινή διατύπωση. [...]
Υπέρ Πολυστράτου
Λυσίας
Στιγμή (2003)
Ένας από τους λόγους τους λυσιακού corpus που έχουν σχεδόν αγνοηθεί από τη νεότερη φιλολογική έρευνα είναι ο εικοστός, ο επιγραφόμενος "Υπέρ Πολυστράτου", του οποίου η γνησιότητα έχει εντονότατα αμφισβητηθεί. Δεν υπάρχει γι' αυτόν σε ολόκληρο τον 20ό αι. ούτε αναλυτική ερμηνευτική έκδοση ούτε ειδική μονογραφία. Οι παλαιότεροι μελετητές συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι πρόκειται για έναν από τους λιγότερο ελκυστικούς λόγους του corpus. Η εκτίμηση αυτή οφείλεται κυρίως στη χαλαρότητα της δομής, στην τραχύτητα του ύφους και στην ελλειπτική και ενίοτε σκοτεινή διατύπωση. [...]