Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια έννοια δοκιμάζεται, "αναπαλαίωση". Καλλιέργεια αντιθέσεων. Διαχείριση και κολακεία μύθων. Τελικά κανείς δεν ξέφυγε απ’ τον λαβύρινθο. Η προσμονή του Αιγέα είναι το μόνο χρέος του ορίζοντα ενώπιον. Τα δρομολόγια καταρρίπτονται στο Ικάριο πέλαγος αενάως. Κι ύστερα ο Ιλισός, ο Ηριδανός, ο Κηφισός, καταβυθίστηκαν ερπετά. Η πόλη επαργυρώνει το ουδέτερο· αποχρωματίζει την αιμορραγία της. Μινώταυρος πατάει την επανάληψη. Ο ρυθμός των αιφνιδιασμών δεν είναι παρά υποδιαίρεση του χρόνου. Αντιλαμβάνεσαι με την αφή την αστάθεια. Οι αμφιβολίες παράγουν ελπίδα, όπως η ομίχλη ταξιδε...

Ορλί. Τέλη φθινοπώρου του 1974. Επιτέλους στο Παρίσι. Όχι βιβλία, φυλλάδες, λόγια και πρώην αξιέραστες δεσποσύνες από καθέδρας της οδού Σίνα. Κατευθείαν στον αστερισμό του θρύλου. Ο πρώτος αστερισμός. Αλλά το Παρίσι είναι η καρδιά της εξέγερσης. Σημάδια παντού. Από τα πιο χωνεμένα μέχρι τις φωτιές του μέλλοντος. Έτσι έχω μάθει για τούτη την πόλη όπου ο οι ιδέες, οι καλές τέχνες, τα οδοφράγματα και ο έρωτας είναι συστατικό της δημοκρατίας. Πως όλα εδώ δοκιμάζονται. Πως θα δοκιμαστώ και γω. Πως φεύγω με μαύρα μαλλιά κοράκου χρώμα και θα επιστρέψω με άσπρα. Έτσι μου είπαν οι...

Κύλησε η ζωή. Άλλα οκτώ χρόνια σαν χείμαρρος. Τόσα χρειάστηκαν για να αράξει οριστικά ο ανοιχτός Εμφύλιος σε νόμους και κιτάπια. Ειρήνη μετά βεβαιότητος. Προπαραμονή του Αγίου Αρτεμίου. Όλοι είναι έξω. Ασχολούνται με στολισμούς, καθαριότητα και ελπίδα για καλό καιρό. Η λιτανεία φέτος θα περάσει για πρώτη φορά από αυτό το σταυροδρόμι. Λίγο πριν το μεσημέρι φτάνει στην πόρτα της Ιφιγένειας μέσω Ερυθρού Σταυρού ένα ανοιχτό γράμμα. Από τις εσχατιές της Σοβιετικής Ένωσης.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΜΕΡΑ Συμπλέουν η εγκατάλειψη και η αμέλεια. Ό,τι θεριεύει ένα παρόν ξοδεύοντας το μέλλον. Δε με φοβίζει το βάρος της έκπτωσης. Η ευτέλεια μ' αποθαρρύνει.

ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΜΟΥ Φούντες και φούντες τα λιόδεντρα, τα κυπαρίσσια Ως τους αστράγαλους λυγάει το μελτέμι Εδώ από φεγγάρι σε φεγγάρι κρατάει ο καιρός. Βάζουμε πλώρη γι' ανοιχτά Βοριάδες· λοφία ιωδίου νύχτα-μέρα Αυτό το καλοκαίρι με αγκαλιάζει θάλασσα Κι από την πρύμνη, μια πρέζα θυμαριού μεθάει τους δισταγμούς της πλώρης. Κύματα έχουν το πρόσταγμα στη χαίτη των μαλλιών της Το πέλαγος του σώματος στα μάτια της

Από τις 23 έως τις 29 Σεπτεμβρίου 2013, με τη συμμετοχή ποιητών από είκοσι δυο χώρες, διοργανώθηκε το πρώτο "Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών" από τον Κύκλο Ποιητών σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, το Μέγαρο Μουσικής, το Μουσείο Μπενάκη και άλλους φορείς πολιτισμού και Δήμους της Αττικής. Εξήντα εννέα ποιητές συμμετέχουν σε είκοσι δυο εκδηλώσεις στην Αθήνα, τον Πειραιά, την Καισαριανή, τη Νέα Ιωνία, τη Νέα Σμύρνη, τον Υμηττό και φυσικά τους Δελφούς. "Κι οι ποιητές τι χρειάζονται σ' έναν μικρόψυχο καιρό;" αναρωτιόταν πριν από δύο αιώνες ο Χέλντερλιν. Όμως σπουδαία πο...

Οι όχθες έχουν σημαδευτεί από σιωπές ιερογλυφικών. Σπουδή ή μεταμφίεση βίας. Μάλλον ίχνη αγριμιών καθώς υποχωρούν άτακτα στην κοίτη. Φυγάδες ή θηράματα κι ό,τι υποκύπτει στο άναρθρο προσπαθώντας να ξορκίσει τους φόβους του. Κι έτσι ξετυλίγεται η αμέλεια συνυπογράφοντας το μαρασμό.

Πρόκειται για μια συλλογή πεζογραφημάτων από συγγραφείς, δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς, επιστήμονες και καλλιτέχνες που το κοινό τους γνώρισμα είναι ότι σπούδασαν και έζησαν στη Γαλλία από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα. Η φοιτητική ζωή, οι συνθήκες διαβίωσης σε μια άλλη χώρα, οι αγωνίες της καθημερινότητας, η νοσταλγία, οι κλαυσίγελες καταστάσεις, αλλά και οι δύσκολες συνθήκες στη δικτατορία, η Γαλλία του πολιτισμού και της πολιτικής, είναι το φόντο της αφήγησης των ιστοριών.