Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Θα μπορούσε να είναι και μια ιδιότυπη, προσωπική γεωγραφία. Για έξι ολόκληρους μήνες μεταφέρθηκα με χαρακτηριστική ευκολία από την Αθήνα στις Σέρρες, στην Καστοριά, στην Αλεξανδρούπολη, στη Θεσσαλονίκη και στην Κύπρο για να φτάσω έως το Μόναχο. Ένα ταξίδι που κρατούσε μία εβδομάδα και άρχιζε πάλι από την αρχή. Αυτή η έβδομη χρονιά μαθημάτων (η πρώτη, αν αναλογιστώ πως για πρώτη φορά δεν έχω δίπλα μου τον αδελφό εν όπλοις, Χρήστο Αγγελάκο) ήταν παράξενη. Μοναχική για συγκεκριμένο λόγο, αλλά και πλούσια σε παρουσίες, λόγω των μαθητών μου που είχαν πιάσει τα τέσσερα σημε...

ποτέ πια εμείς, με τόσο λίγο στόμα για τ' ανθρώπινα ποτέ πια εμείς, με τσέπες χρόνου αδειανές ποτέ πια εμείς, ο ενικός γλιστράει σε παλιοπάπουτσα κι όχι που λείπεις μα που μου έκρυψες ζωή

Αυτή η συλλογή διηγημάτων έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά όλων μας. Τη δική μου που ως μόνος, πλέον, καθηγητής στα μαθήματα, έγινα μαθητής της απώλειας και των συγγραφέων-μαθητών μας, που μας ακολούθησαν πιστά όλα αυτά τα χρόνια. Μαζί ξανά. Αν υπάρχει κάτι που ορίζει αυτήν την έκδοση είναι μια ακόμη συνάντηση από τα παλιά. Παλιοί μαθητές αλλά και τωρινοί, όλοι τους, δέχθηκαν με χαρά και σεβασμό να συμμετάσχουν στο βιβλίο, όταν τους το ζήτησα. Ο κύκλος που άνοιξε πριν από έξι χρόνια δεν κλείνει έτσι εύκολα. Δεν κλείνει ποτέ, και τουλάχιστον αν το κάνει, θα μας περιέχει...

Τα διηγήματα της συλλογής, έτσι όπως προέκυψαν από τα μαθήματα δημιουργικής γραφής που παραδίδουν οι Χρήστος Αγγελάκος και Διονύσης Μαρίνος εδώ και πέντε χρόνια, είναι αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας γνωριμίας με τον κόσμο της λογοτεχνίας -ταξίδι που αν το ξεκινήσεις, δεν μπορείς να το ολοκληρώσεις ποτέ, αλλά ούτε και να εγκαταλείψεις. Έχοντας πάρει την "κρυάδα" της πρώτης έκδοσης, οι μαθητές μπήκαν ακόμη πιο βαθιά στα κείμενα, τα νοήματα, τις εκφραστικές διόδους και τη δημιουργική βάσανο. Τα κείμενα αυτής της συλλογής είναι ακόμη πιο ώριμα και λειτουργικά ως προς...

Η "Ανθολογία μικρού διηγήματος για τη νύχτα", περιλαμβάνει διηγήματα εμπνευσμένα από τους τόπους της νυχτιάς. Κομμάτια εαυτών, ιστορίες ανθρώπων, χαρακτήρες που ζουν γύρω μας, εξιστορούν το απόσταγμα των αισθήσεών τους, όπως οι ίδιοι οι συγγραφείς τις αντιλαμβάνονται, τις φιλτράρουν, τις μεταμορφώνουν σε λέξεις ζωντανές, μεταδίδοντάς τες με τον δικό τους μοναδικό τρόπο, ο καθένας. Ο πρόλογος της επιμελήτριας, Αγγελίνας Ρωμανού, συνθέτει, με ευρηματικό τρόπο, λέξεις παρμένες απ' τους τίτλους, σε ένα κείμενο που παίρνει τη θέση του μέσα στη νύχτα, με τρόπο που προδιαθέτει...

Άνθρωποι πίσω από κλειστές πόρτες, χωμένοι βαθιά στον εαυτό τους. Καθημερινά γεγονότα που προκαλούν ρήγματα. Η απουσία ως ήχος εκκωφαντικός και η παρουσία σαν σιωπή που δεν εκφέρεται. Ιστορίες που κινούνται μεταξύ πραγματικότητας και ονειροφαντασίας. Άνδρες που δεν τα κατάφεραν, γυναίκες που εγκλωβίστηκαν, παιδιά που χρειάστηκε να μεγαλώσουν πολύ νωρίς. Όλους μια έλλειψη τους τρέφει, ένα όνειρο τους χαντακώνει. Δεκαεννέα ανθρωποκεντρικά διηγήματα γι' αυτό που χάνεται κάθε στιγμή και ποτέ δεν γυρίζει. Για τη μοιραία στιγμή που όλα θα αλλάξουν τη ζωή ενός ανθρώπου και που όλα...

"Οι λέξεις μας εξάλλου ανέλαβαν να σηκώσουν την περιέργεια της πρώτης γνωριμίας με τους μαθητές μας. Προτού καλά καλά μάθω τα ονόματά τους, ήξερα πόσες φορές χρησιμοποιεί ο καθένας τους το ρήμα 'νιώθω' σε κάθε σελίδα". Χρήστος Αγγελάκος "Αυτά τα τρία χρόνια δεν τα αλλάζω, δεν θέλω να πετάξω τίποτα και όλα θέλω να τα κρατήσω πολύ γερά μέσα μου. Πάνω από όλα έμαθα να ακούω, να αφουγκράζομαι, να κατανοώ και να συμπάσχω. Τίποτα δεν είναι τόσο προφανές όσο ακούγεται". Διονύσης Μαρίνος

"Οι λέξεις μας εξάλλου ανέλαβαν να σηκώσουν την περιέργεια της πρώτης γνωριμίας με τους μαθητές μας. Προτού καλά καλά μάθω τα ονόματά τους, ήξερα πόσες φορές χρησιμοποιεί ο καθένας τους το ρήμα 'νιώθω' σε κάθε σελίδα". Χρήστος Αγγελάκος "Αυτά τα τρία χρόνια δεν τα αλλάζω, δεν θέλω να πετάξω τίποτα και όλα θέλω να τα κρατήσω πολύ γερά μέσα μου. Πάνω από όλα έμαθα να ακούω, να αφουγκράζομαι, να κατανοώ και να συμπάσχω. Τίποτα δεν είναι τόσο προφανές όσο ακούγεται". Διονύσης Μαρίνος

Γιατί γράφουμε; Ποιες επιρροές έχουμε δεχτεί που μάς καθόρισαν ή μάς στιγμάτισαν; Είναι η πορεία μας αυτή που είχαμε ονειρευτεί ή σχεδιάσει, ή για αλλού ξεκινήσαμε και αλλού βρεθήκαμε; H ζωή και η τέχνη αναπόφευκτα συμπλέουν, μπορεί και να αλληλοσυμπληρώνονται. Ο δημιουργός οφείλει, θαρρώ, να κοιτά κάθε φορά κατάματα και τη ζωή και την τέχνη του και να κάνει τον απολογισμό του. Η αυτοκριτική και η αυτογνωσία είναι πάντα τα ζητούμενα και στον άνθρωπο και στο δημιουργό. Από κει και πέρα η βασική έγνοια είναι πώς θα υπάρχει δημιουργική εξέλιξη. Αναπόφευκτα μού έρχονται στο μ...

Γιατί γράφουμε; Ποιες επιρροές έχουμε δεχτεί που μάς καθόρισαν ή μάς στιγμάτισαν; Είναι η πορεία μας αυτή που είχαμε ονειρευτεί ή σχεδιάσει, ή για αλλού ξεκινήσαμε και αλλού βρεθήκαμε; H ζωή και η τέχνη αναπόφευκτα συμπλέουν, μπορεί και να αλληλοσυμπληρώνονται. Ο δημιουργός οφείλει, θαρρώ, να κοιτά κάθε φορά κατάματα και τη ζωή και την τέχνη του και να κάνει τον απολογισμό του. Η αυτοκριτική και η αυτογνωσία είναι πάντα τα ζητούμενα και στον άνθρωπο και στο δημιουργό. Από κει και πέρα η βασική έγνοια είναι πώς θα υπάρχει δημιουργική εξέλιξη. Αναπόφευκτα μού έρχονται στο μ...

Ο Ιωσήφ Σαρογιάν είναι το σοφό παιδί του χρηματιστηρίου. Έχει τα πάντα: χρήμα, δόξα, επιρροή, μια οικογένεια να τον περιμένει, ένα σπίτι σε ακριβό προάστιο. Μια τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία της εταιρείας όπου δουλεύει, του αλλάζει όλη τη ζωή. Ένοχα μυστικά και ανομολόγητες αλήθειες από το παρελθόν έρχονται να τον σκιάσουν· ανακαλύπτει την πόλη του, που είναι βουτηγμένη στην οικονομική κρίση, και μέσα από αυτήν ανακαλύπτει τον κρυμμένο εαυτό του. Και τότε ξεσπάει... Και τότε ψάχνει να βρει την άκρη του νήματος. Ποιος ήταν και πώς έγινε. Ποιοι ήμασταν και πώς γίναμε....

MEMENTO MORI έρχομαι από πολύ μακριά από το τύμπανο της μασχάλης σου έρχομαι κι από τη σπάνια τάξη του λαιμού έχω δρόμο μπροστά μου πόλεις και σπίτια να διανύσω σύννεφα να μασήσει η φωνή μου κι άλλων χεριών το μελάνι να ξεφυλλίσω μέχρι τα μάτια σου να φτάσω θα μ' έχει χτυπήσει η ζωή και το νερό της επαύριον η νύχτα θα με θέλει η κλεισμένη πατρίδα μου κι ο χρόνος: ψίχουλο στο σαγόνι [...]

Η τριλογία της κρίσης έφτασε αισίως στο τέλος της. Ξεκινώντας από την κρίση ως καθολικό φαινόμενο και συνεχίζοντας έπειτα στο θέμα της ανεργίας, οι Εκδόσεις Vakxikon.gr κλείνουν τον κύκλο του 2013 με ένα βιβλίο για την κοινωνική βία. Δεδομένου ότι σε περιόδους κρίσης τα φαινόμενα βίας αυξάνονται, τόσο στις διαπροσωπικές σχέσεις όσο και στο κοινωνικό πεδίο, θεωρήσαμε πως μια προσέγγιση στο συγκεκριμένο θέμα θα αποτελούσε τον πλέον κατάλληλο τίτλο τέλους για τη λογοτεχνική αυτή παρουσίαση των δύσκολων καιρών που βιώνουμε, στην εποχή των μνημονίων. Η ιδέα για το βιβλίο προέ...

Πρόλογος Η τριλογία της κρίσης έφτασε αισίως στο τέλος της. Ξεκινώντας από την κρίση ως καθολικό φαινόμενο και συνεχίζοντας έπειτα στο θέμα της ανεργίας, οι Εκδόσεις Vakxikon.gr κλείνουν τον κύκλο του 2013 με ένα βιβλίο για την κοινωνική βία. Δεδομένου ότι σε περιόδους κρίσης τα φαινόμενα βίας αυξάνονται, τόσο στις διαπροσωπικές σχέσεις όσο και στο κοινωνικό πεδίο, θεωρήσαμε πως μια προσέγγιση στο συγκεκριμένο θέμα θα αποτελούσε τον πλέον κατάλληλο τίτλο τέλους για τη λογοτεχνική αυτή παρουσίαση των δύσκολων καιρών που βιώνουμε, στην εποχή των μνημονίων. Η ιδέα για το...

Συλλογή των 20 πρώτων διηγημάτων που διακρίθηκαν στον 2ο ηλεκτρονικό διαγωνισμό "ΛογωΤέχνης 2011", που διοργάνωσε η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία προώθησης πολιτισμού Artspot. Μέλη της Κριτικής Επιτροπής του Διαγωνισμού ήταν οι συγγραφείς Εύη Λαμπροπούλου, Δημήτρης Μαμαλούκας, Έλενα Μαρούτσου, Δημήτρης Σωτάκης και Γιάννης Φαρσάρης.

Ο Προοδευτικός Σύλλογος "Τα Καστέλλια" προκήρυξε στις αρχές του 2011 τον Β' διαγωνισμό διηγήματος "Στέλιος Ξεφλούδας". Στόχοι του διαγωνισμού ήταν να προβληθεί το έργο του Καστελλιώτη δημιουργού -που θεωρείται ο εισηγητής του εσωτερικού μονολόγου στην Ελληνική λογοτεχνία- και παράλληλα να δοθεί η δυνατότητα ανάδειξης νέων συγγραφέων μέσα από το διήγημα και το γραπτό λόγο. Ο διαγωνισμός, απευθυνόταν σε όσους γράφουν στην ελληνική γλώσσα,ανεξαρτήτως τόπου διαμονής και εθνικότητας χωρίς όριο ηλικίας. Οι υποψήφιοι είχαν τη δυνατότητα συμμετοχής με ένα μόνο διήγημα το οποίο έπ...

Ένας άντρας, μια γυναίκα και ένα παιδί. Ένα ταξίδι σωτηρίας και κατάλυσης των ανθρώπινων ορίων εν μέσω πολέμου στη Βοσνία. Ένα τραγικό και σαρωτικό φινάλε χαμού που δεν αφήνει περιθώρια. "Τον έσπρωχναν. Περνούσαν δίπλα του σαν απολιθωμένα ανθρωποειδή που δεν είχαν πλέον λόγο ύπαρξης. Αν αυτό που έβλεπε μπροστά του δεν ήταν φλόγα και κατράμι και κρουνοί αίματος, τότε θα πρέπει να ήταν η δική του κόλαση".

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αντιμετωπίσει κανείς μια γιορτή. Μπορεί να μελαγχολήσει αναπολώντας το παρελθόν, να ονειρευτεί κάνοντας σχέδια για το μέλλον, απλά να χαρεί τη στιγμή ή και να την αποφύγει. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το 2012. Αυτό το βιβλίο είναι το αποτέλεσμα του διαγωνισμού διηγήματος που διοργάνωσε ο IANOS, της δεύτερης δράσης στο πλαίσιο του 2012. Είχε προηγηθεί ο διαγωνισμός φωτογραφίας και το λεύκωμα που αποτύπωσε τα εντυπωσιακά αποτελέσματά του. Έτυχε και αυτός πολύ μεγάλης α...

Συλλογή των διηγημάτων και των εικόνων που διακρίθηκαν στον ηλεκτρονικό διαγωνισμό "ΛογωΤέχνης 2010", που διοργάνωσε η αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία προώθησης πολιτισμού Artspot. Μέλη της Κριτικής Επιτροπής του Διαγωνισμού ήταν οι συγγραφείς Ελένη Γκίκα, Μάνος Κοντολέων, Λεία Βιτάλη, Θανάσης Χειμωνάς και Γιάννης Φαρσάρης.

Ό,τι διαβάσεις σε αυτό το βιβλίο είναι αλήθεια... ή περίπου. Αν το επιλέξεις, αναλαμβάνεις πλήρως την ευθύνη των πράξεών σου... ή περίπου. Κάποιο πρωί ένας άντρας χάνεται. Θα μπορούσε να είναι μια κοινή ιστορία αν την επόμενη ημέρα κάτω από επίσης αδιευκρίνιστες συνθήκες δεν χανόταν και μια φοιτήτρια και αν την επομένη δεν χανόταν και ο εκπρόσωπος της αποκαλυπτικής τηλεοπτικής δημοσιογραφίας. Ως εδώ καλά; Όχι! Γιατί σε ρυθμούς καταιγιστικούς αρχίζουν να χάνονται ο ένας μετά τον άλλον οι άνθρωποι του δρόμου. Αδιακρίτως. Πλούσιοι, φτωχοί, άσχημοι, όμορφοι. Κάποια ρουφήχτρ...