Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια. Έτσι δεν μάθαμε να λέμε; Λοιπόν, όσον αφορά τα ελάχιστα προλεγόμενά μου σε τούτο το Διπλό Βιβλίο, είμαι τυχερός. Διότι, πρώτον, ο Ανδρέας και ο Ηλίας, ο Ηλίας και ο Ανδρέας, είναι φίλτατοί μου, καιρούς και ζαμάνια τώρα -καιρούς και εύφορους, αλλά και δύσφορους. Και τους χρωστάω. Και, δεύτερον. Όσα έχω να πω γι' αυτούς και τη δουλειά τους, ένα μικρό τμήμα της οποίας αποτελεί ο ανά χείρας τόμος που προέκυψε κατόπιν αυτοανθολογήσεως (και δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο από αυτό), είναι η αλήθεια και μόνο η αλήθεια. Η δική μου αλήθεια φυσι...

Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια. Έτσι δεν μάθαμε να λέμε; Λοιπόν, όσον αφορά τα ελάχιστα προλεγόμενά μου σε τούτο το Διπλό Βιβλίο, είμαι τυχερός. Διότι, πρώτον, ο Ανδρέας και ο Ηλίας, ο Ηλίας και ο Ανδρέας, είναι φίλτατοί μου, καιρούς και ζαμάνια τώρα -καιρούς και εύφορους, αλλά και δύσφορους. Και τους χρωστάω. Και, δεύτερον. Όσα έχω να πω γι' αυτούς και τη δουλειά τους, ένα μικρό τμήμα της οποίας αποτελεί ο ανά χείρας τόμος που προέκυψε κατόπιν αυτοανθολογήσεως (και δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο από αυτό), είναι η αλήθεια και μόνο η αλήθεια. Η δική μου αλήθεια φυσι...

Ο Ανδρέας Ρουμελιώτης στο βιβλίο του αναφέρεται στην ανταλλακτική - αλληλέγγυα οικονομία, στις κοινωνικές τράπεζες και στα εναλλακτικά νομίσματα. Παρουσιάζει τον τρόπο που κατόρθωσε να αναταχθεί το κατεστραμμένο Βανκούβερ, να επιβιώσει η Αργεντινή με τις λέσχες Nodos, τα creditos και τους περιαστικούς λαχανόκηπους Ροσάριο αλλά και η Βραζιλία με την Banco Palmas, που το 2008 πήρε το βραβείο "Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας" από τα Ηνωμένα Έθνη. Μας γνωρίζει τους γκουρού της Κοινωνικής Οικονομίας όπως η Ελοΐζα Πριμαβέρα, η οποία ίδρυσε το Δίκτυο Αλληλέγγυας Κοινωνικής Οικον...

"Ξεκινούν αισιόδοξα, παίζουν με τις "νέες ιδέες", τα ποδήλατα, το Opengov· το χιούμορ είναι αθώο, μια τρυφερή ειρωνεία. Σιγά σιγά όμως βαραίνουν· από τις πρωτοποριακές ιδέες έχουμε φτάσει στη βαθιά ύφεση, στο αδιέξοδο. Οι εικόνες γίνονται πιο πικρές. Πάντα όμως προκαλούν το αυθόρμητο γέλιο. Αυτό είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τη δουλειά του Αντρέα Π. Δεν ξεχνάει ποτέ ποιος είναι ο ρόλος του, δεν παρασύρεται σε διδακτισμούς και καταγγελίες, δεν προσπαθεί να πάρει θέση σαν να είναι κόμμα. Αντίθετα, αναζητεί πάντα το αστείο στην κάθε κατάσταση, προσπαθεί να αναδ...

"Ξεκινούν αισιόδοξα, παίζουν με τις "νέες ιδέες", τα ποδήλατα, το Opengov· το χιούμορ είναι αθώο, μια τρυφερή ειρωνεία. Σιγά σιγά όμως βαραίνουν· από τις πρωτοποριακές ιδέες έχουμε φτάσει στη βαθιά ύφεση, στο αδιέξοδο. Οι εικόνες γίνονται πιο πικρές. Πάντα όμως προκαλούν το αυθόρμητο γέλιο. Αυτό είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τη δουλειά του Αντρέα Π. Δεν ξεχνάει ποτέ ποιος είναι ο ρόλος του, δεν παρασύρεται σε διδακτισμούς και καταγγελίες, δεν προσπαθεί να πάρει θέση σαν να είναι κόμμα. Αντίθετα, αναζητεί πάντα το αστείο στην κάθε κατάσταση, προσπαθεί να αναδ...

Πρόκειται για ένα συλλεκτικό βιβλίο με την ιστορία των εξωφύλλων, το οποίο περιλαμβάνει τα εξώφυλλα της εφημερίδας και τα πρωτότυπα έργα των καλλιτεχνών. Ένα βιβλίο που συγκεντρώνει έργα, φωτογραφίες, βιογραφικά και κείμενα των 72 γνωστών δημιουργών που τους ενώνει το εξώφυλλο της Athens Voice - όπως "H Περιπέτεια ενός Eξωφύλλου", όπου 4 ζωγράφοι (Mανώλης Xάρος, Kυριάκος Kατζουράκης, Kωνσταντίνος Kακανιάς και Σταύρος Kούλας) γράφουν για την τέχνη που γίνεται πρώτη σελίδα μιας εφημερίδας. H κριτικός τέχνης Nάντια Aργυροπούλου αναλύει τη συνάντηση media και τέχνης στους δρόμο...

[...] Στην έκθεση παρουσιάζονται 29 σκιτσογράφοι που παρακολουθούν τον παλμό της κοινής γνώμης όπως εκφράζεται μέσα από τον αθηναϊκό ημερήσιο και κυριακάτικο Τύπο. Ο καθένας από αυτούς -και ανάμεσά τους μία γυναίκα- έχει το δικό του ξεχωριστό στίγμα που τον κάνει αναγνωρίσιμο σε όλους μας, χωρίς καν να χρειάζεται να βάλει την υπογραφή του. Αναγνωρίσιμο μεν αλλά ίσως το έργο των πολιτικών γελοιογράφων να μην είναι τόσο αναγνωρισμένο. Η "Έκθεση Πολιτικής Γελοιογραφίας" που οργανώνει το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Kοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία σκοπό έχει να υ...

Πόση λογοτεχνία πρέπει να εισχωρήσει στη δημοσιογραφία για να σπρώξει κάποιες στιγμές στο μέλλον; Άραγε, μπορεί μια προσωπική ιστορία να συμβολίσει μια εποχή; Είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία περιπλανιέται αυτό το βιβλίο. Ερωτήματα που μερικές φορές αφήνουν μια στυφή γεύση. Για τα τρέχοντα. Για τα παρελθόντα. Για ανθρώπους και τόπους. Ιστορίες καθημερινές από κάποιες μισοξεχασμένες και θριαμβικές εποχές. Κάποτε έσκυψες και τις μάζεψες με προσοχή. Την ώρα που καθρεφτίζονταν για λίγο, πριν χαθούν, πέρα από το παράθυρο ενός τρένου που ταξίδευε...