Strauss Leo 1899-1973
Γόνος ορθόδοξης εβραϊκής οικογένειας, ο Λέο Στράους (20 Σεπτεµβρίου 1899 - 18 Οκτωβρίου 1973) γεννήθηκε στην Έσση της Γερμανίας. Μετά τη συμπλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του και τη συμμετοχή του στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο φοίτησε στα πανεπιστήμια του Μάρμπουργκ και του Αμβούργου. Αφού ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή, αφιερωμένη στον φιλόσοφο Γιακόμπι, εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, την εποχή που δίδασκε εκεί ο Χούσερλ με το βοηθό του τον Χάιντεγκερ. Το 1932, υπό την απειλή του ανερχόμενου εθνικοσοσιαλισμού, εγκαταλείπει τη Γερμανία, αρχικά για το Παρίσι και το Κέιμπριτζ, για να εγκατασταθεί τελικά στις ΗΠΑ το 1938. Δίδαξε φιλοσοφία σε πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης, του Σικάγου και του Μέριλαντ, όπου πέθανε το 1973. Βασικά του έργα: "Η κριτική του Σπινόζα στη θρησκεία" (1930), "Η πολιτική φιλοσοφία του Χομπς" (1936), "Φυσικό δίκαιο και ιστορία" (1953), "Αρχαίος και σύγχρονος φιλελευθερισμός" (1968).
Ο Θουκυδίδης και το νόημα της πολιτικής ιστορίας
Strauss Leo
Άμμων Εκδοτική (2020)
"Ο Έλληνας διαχωρίζει τη θέση του και αντιτίθεται σε κάθε τι το βαρβαρικό και στον βάρβαρο άνθρωπο, όπως ακριβώς ο πόλεµος αντιτίθεται στην ειρήνη. Η διαδικασία σύµφωνα µε την οποία ο πλούτος και η δύναµη δηµιουργήθηκαν και αυξήθηκαν συµπίπτει µε τη διαδικασία σύµφωνα µε την οποία οι Έλληνες διέκριναν τους εαυτούς τους από τους βαρβάρους. Το περίφηµο όνοµα Έλληνας είναι πρόσφατο. Το ίδιο συµβαίνει και µε τον ελληνικό τρόπο ζωής. Αρχικά οι Έλληνες ζούσαν σαν τους βαρβάρους. Σε µια προγενέστερη κατάσταση ήταν βάρβαροι. Στην αρχή δεν υπήρχαν Έλληνες και εποµένως δεν υπήρχε διά...
Η πόλη και ο άνθρωπος
Strauss Leo 1899-1973
Κουκκίδα (2020)
Ο άνθρωπος σήμερα οφείλει να γνωρίσει το ευρύτερο πολιτιστικό του περιβάλλον, να αναζητήσει τις παγκόσμιες αξίες του ανθρώπου και ως πολίτης του κόσμου να αποκτήσει μία ανανεωμένη θεώρηση της φύσης και του ανθρώπου. Επιπλέον χρειάζεται να εναρμονίσει τις αντιθέσεις μεταξύ της φιλοσοφίας της Δύσης και της φιλοσοφίας της Ανατολής, και να κατακτήσει με την εξάσκηση της αρετής την ευδαιμονία.
Πολιτική φιλοσοφία και ιστορία
Strauss Leo
Έρασμος (2019)
Ο Leo Strauss (1899-1973) υπήρξε καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Η πολιτική φιλοσοφία αποτέλεσε τον κεντρικό άξονα αναφοράς και συγχρόνως τον πυρήνα του πολυσχιδούς έργου του, το οποίο, με αφετηρία τις περιπλανήσεις του στην Πλατωνική και Αριστοτελική πολιτική φιλοσοφία, αγκάλιασε το σύνολο της ιστορίας της Δυτικής σκέψης και παράδοσης σε πεδία αιχμής, τα οποία εν πολλοίς παραμένουν αμφίλογα κληροδοτήματα των φιλοσοφικών, ιστορικών, κοινωνικοπολιτικών αλλά και αισθητικών ερευνών μέχρι σήμερα. [...] Στο ανά χείρας δοκίμιό του, ο Strauss ασχολεί...
Τα όρια του φιλελευθερισμού
Συλλογικό έργο
Ύψιλον (2014)
Στα δοκίμια αυτού του βιβλίου εξετάζεται η σύγκρουση του πολιτικού και της κουλτούρας, ένα ζήτημα που δεσπόζει στις σύγχρονες διαμάχες γύρω από το φιλελευθερισμό. Ο Leo Strauss στο κείμενό του εξετάζει την έννοια του πολιτικού στον Καρλ Σμιτ, ο Benjamin Arditi ερευνά επίσης διεξοδικά αυτό το θέμα όπως αναπτύσσεται τόσο από τον Σμιτ όσο και από νεότερους στοχαστές. Ο Christian Emden εντοπίζει τους κοινούς τόπους του Σμιτ και της Χάννα Άρεντ κυρίως γύρω από το ζήτημα της κρίσιμης κατάστασης, ή κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Το βιβλίο κλείνει με τη γνωστή κριτική του L. Strauss...
Περί τυραννίας
Ξενοφών ο Αθηναίος
Γνώση (1995)
Δύο γνωστοί πολιτικοί διανοητές, ο Λέο Στράους και ο Αλέξανδρος Κοζέβ, σχολιάζουν ένα κλασσικό κείμενο, το Ιέρων ή Τυραννικός του Ξενοφώντα, συζητώντας τα κεντρικά προβλήματα της πολιτικής ελευθερίας και της πολιτικής αναγκαιότητας. Μια αντιπαράθεση που άφησε εποχή και παραμένει στο έπακρο επίκαιρη.
Φυσικό δίκαιο και ιστορία
Strauss Leo
Γνώση (1988)
Το βιβλίο αυτό αποτέλεσε ορόσημο στη μεγάλη συζήτηση που έγινε μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κάτω από τη νωπή εντύπωση των βαρβαροτήτων του: σε ποιον βαθμό η επικρότηση της αντίληψης για τη σχετικότητα των κανόνων του δικαίου και των ηθικών αξιών, όπως υποστηρίχτηκε από το θετικισμό στη νομική επιστήμη και από την κυρίαρχη τάση της νεότερης κοινωνιολογίας, ευνοεί την ηθική αδιαφορία και τελικά την απανθρωπία; Ο Στράους, αρνούμενος τα θεμελιώδη αξιώματα του ιστορισμού και του σχετικισμού, ζητά ν' αποδείξει ότι μια ανθρωπιστική κοινωνία μπορεί να στηριχτεί μόνο στην ιδέα ε...