Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στον ανά χείρας τόμο έχουμε συγκεντρώσει τις περισσότερες από τις εξαιρετικές εισηγήσεις στο συνέδριο για το προσφυγικό που διοργάνωσε τον Νοέμβριο του 2016 το Ίδρυμα της Βουλής. Οι εισηγήσεις καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ερευνητικών ενδιαφερόντων αλλά και οπτικών πάνω στους πρόσφυγες και μετανάστες. (...)

Στον ανά χείρας τόμο έχουμε συγκεντρώσει τις περισσότερες από τις εξαιρετικές εισηγήσεις στο συνέδριο για το προσφυγικό που διοργάνωσε τον Νοέμβριο του 2016 το Ίδρυμα της Βουλής. Οι εισηγήσεις καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ερευνητικών ενδιαφερόντων αλλά και οπτικών πάνω στους πρόσφυγες και μετανάστες. (...)

Η έκδοση περιλαμβάνει κείμενα των ομιλιών που εκφωνήθηκαν κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου "Τέχνη και Δημοκρατία", το οποίο διοργανώθηκε από το Ίδρυμα της Βουλής στις 7-9 Δεκεμβρίου 2017.

Η έκδοση περιλαμβάνει τις εισηγήσεις της ειδικής εκδήλωσης που διοργανώθηκε από το Ίδρυμα της Βουλής στις 12 Οκτωβρίου 2017 στη μνήμη του Κωνσταντίνου Τσάτσου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 30 χρόνων από τον θάνατό του. Οι Παύλος Σούρλας, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου και Κώστας Σταμάτης, παρουσιάζουν την ακαδημαϊκή σταδιοδρομία καθώς και το πλούσιο συγγραφικό έργο, ιδίως το φιλοσοφικό, που σημάδεψε την ελληνική φιλοσοφική παραγωγή για δεκαετίες. Οι Ηλίας Νικολακόπουλος, Ευάνθης Χατζηβασιλείου και Σπύρος Βλαχόπουλος, σκιαγραφούν την πορεία του Κωνσταντίνου Τσάτσου ως πολιτικο...

Το πρόβλημα της προστασίας των προσφύγων έχει πάρει τα τελευταία χρόνια μια ιδιαίτερη τροπή, που οφείλεται στις δραματικές εξελίξεις στη Συρία και το Ιράκ, στις επιπτώσεις της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής (και, φυσικά, πάντα και διαρκώς, στο Αφγανιστάν) και στην αντικειμενική διακινδύνευση που οδηγεί στον αναγκαστικό εκτοπισμό εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτός όμως ο αναγκαστικός εκτοπισμός όχι μόνο συνιστά ένα τεράστιο ανθρωπιστικό και ηθικό ζήτημα, αλλά έχει και πολιτικές παρενέργειες. Οι πρόσφυγες ενώνονται de facto ή σ...

Το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, ειδικά μετά το 1968, η ηθική σκέψη, στις περισσότερες χώρες της Δύσης, απαξιώθηκε και περιέπεσε σε ανυποληψία. Την απαξίωση αυτή δεν τη συναντάμε μόνο στο διανοητικό πεδίο, τη συναντάμε επίσης και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, με όλο εκείνο το κίνημα αμφισβήτησης, σεξουαλικής απελευθέρωσης, ηδονισμού και καθημερινού, χαρούμενου μηδενισμού. Η απαξίωση της ηθικής δεν άφησε ανεπηρέαστη και την Ορθόδοξη θεολογία. Η θεολογία των Ρώσων της Διασποράς και η θεολογία του '60 στην Ελλάδα, που εμπνέεται σε μεγάλο βαθμό από την πρώτη, ταυτίζουν την η...

Η γεωγραφία του μοντέρνου στη διάρκεια του 20ού αιώνα περιλαμβάνει πόλεις όπως η Βιέννη, το Βερολίνο, το Παρίσι, η Πράγα, η Μόσχα, το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη. Η Αθήνα, η οποία φιλοξένησε το 1933 το 4ο Διεθνές Συνέδριο Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής (IV CIAM), πώς τοποθετείται στον χάρτη αυτό; Ποιος ήταν ο δικός της μοντερνισμός; Ποιες μορφές και ποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πήρε ο μοντερνισμός -και ο ελληνικός μοντερνισμός ειδικότερα- στη σκέψη και τις τέχνες του 20ού αιώνα; Στο βιβλίο διερευνώνται και αναλύονται χαρακτηριστικά του μοντέρνου όπως η αυτοαναφορικότητα, ο κατακερμ...

Η συνεργασία των φιλοσόφων με τους φορείς της πολιτικής εξουσίας ή και η απευθείας εμπλοκή τους με την πολιτική έχει τις απαρχές της στην αρχαία Ελλάδα -με πρώτον διδάξαντα, σύμφωνα με την παράδοση, τον Θαλή τον Μιλήσιο- και συνεχίζεται, με κάποιες ευεξήγητες προσαρμογές και διαφοροποιήσεις, έως τις μέρες μας. Οι φιλόσοφοι αισθάνονται συχνά ότι κατέχουν μια ειδικού τύπου γνώση, η οποία είναι απαραίτητη για την ορθή άσκηση της πολιτικής εξουσίας, ενώ ενίοτε και οι κρατούντες βιώνουν την ανάγκη μιας θεωρητικής θεμελίωσης της πολιτικής που με δημοκρατικό ή όχι τρόπο ασκούν. Η...

Η συνεργασία των φιλοσόφων με τους φορείς της πολιτικής εξουσίας ή και η απευθείας εμπλοκή τους με την πολιτική έχει τις απαρχές της στην αρχαία Ελλάδα -με πρώτον διδάξαντα, σύμφωνα με την παράδοση, τον Θαλή τον Μιλήσιο- και συνεχίζεται, με κάποιες ευεξήγητες προσαρμογές και διαφοροποιήσεις, έως τις μέρες μας. Οι φιλόσοφοι αισθάνονται συχνά ότι κατέχουν μια ειδικού τύπου γνώση, η οποία είναι απαραίτητη για την ορθή άσκηση της πολιτικής εξουσίας, ενώ ενίοτε και οι κρατούντες βιώνουν την ανάγκη μιας θεωρητικής θεμελίωσης της πολιτικής που με δημοκρατικό ή όχι τρόπο ασκούν. Η...

Η φιλοσοφία άλλοτε κοιτάζει αφ υψηλού και με αλαζονεία την τέχνη και άλλοτε την παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς διεκδικώντας ένα ρόλο όχι απλώς δίπλα στην καλλιτεχνική πρακτική αλλά και μέσα σε αυτήν ως συστατικό της στοιχείο. Σήμερα, πολλά έργα τέχνης δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν αν δεν υπήρχε η φιλοσοφία που τα συνιστά, τα δικαιολογεί και τους δίνει νόημα. Στα κείμενα του παρόντος τόμου οι συγγραφείς επιχειρούν να ανιχνεύσουν τη συμπλοκή φιλοσοφίας και τέχνης συζητώντας την εικαστική χρήση του γραπτού λόγου, την καλλιτεχνική αξία της εννοιολογικής τέχνης, την πολυαισθητηριακ...

Στα 18 κείμενα του τόμου (Νίκος Κ. Αλιβιζάτος, Adrian Blackledge, Κώστας Δουζίνας, Θάλεια Δραγώνα, Mary Kalantzis, Χρήστος Ροζάκης, Άννα Φραγκουδάκη κ.ά.) αποτυπώνεται ένας διεπιστημονικός διάλογος με αντικείμενο τις αντιφάσεις και τα διλήμματα που θέτει ο συσχετισμός των εννοιών "πολιτισμική ετερότητα" και "ανθρώπινα δικαιώματα" στο κοινωνικό πεδίο. Η θεωρητική διερεύνηση των ορίων ανάμεσα στον οικουμενικό χαρακτήρα των δικαιωμάτων και στις κοινοτιστικές προσεγγίσεις της ετερότητας συνοδεύεται από αναλύσεις εστιασμένες στην εκπαίδευση, στη διαχείριση της αλλογλωσσίας και τ...

Η βλάβη που προκαλεί ο πόλεμος στους ανθρώπους εκτείνεται πέρα από τις προφανείς καταστροφές του: τον πόνο, το θάνατο, τις υλικές καταστροφές, την υπονόμευση της λειτουργίας του φυσικού, κοινωνικού και ηθικού περιβάλλοντος. Ο πόλεμος αφαιρεί τον έλεγχο της ζωής από τους ίδιους τους ανθρώπους και τους εγκαταλείπει στην τυχαιότητα. Η βλάβη του πολέμου στον ηθικό ιστό της ανθρώπινης ζωής είναι η πλέον επικίνδυνη, η πλέον προσβλητική. Eίναι λοιπόν ποτέ δυνατόν να δικαιολογηθεί η πρόκληση μιας τέτοιας βλάβης; Κι αν πράγματι υπάρχουν δίκαιοι πόλεμοι πώς μπορούμε να αποφύγουμε την...

[...] Η παρούσα μελέτη προσπαθεί να κάνει μια ανασύνθεση της εξελικτικής πορείας του Rawls από τη θεωρία της δικαιοσύνης στον πολιτικό φιλελευθερισμό, χρησιμοποιώντας κάθε φορά ως βάση εκκινήσεως τις κριτικές ενστάσεις και αντιρρήσεις με τις οποίες βρίσκεται άλλωστε αντιμετώπη και η ίδια η θεωρία σε διάφορα στάδια της εξέλιξής της. Αυτό το κρίναμε αναγκαίο γιατί οι ιδέες του Rawls οξυγονούνται από τον ίδιο τους τον κριτικό περίγυρο. Η μελέτη, παρ' όλο ότι βλέπει με συμπάθεια την εξέλιξη της ρωλσιανής θεωρίας, δεν μπορεί και δεν έχει την φιλοδοξία μιας συνολικής κριτικής (θε...