Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Μόρρις Λέσμορ αγαπούσε τις λέξεις. Αγαπούσε τις ιστορίες. Αγαπούσε τα βιβλία. Κάθε ιστορία, όμως, έχει τις αναποδιές της. Παρ’ όλα αυτά, η δύναμη της ιστορίας θα σώσει την ημέρα! Η ιστορία που ενέπνευσε την ομώνυμη βραβευμένη με όσκαρ ταινία μικρού μήκους

Ο κύριος Αλεπούδης είναι ένας αχόρταγος βιβλιοφάγος. Κι όταν λέµε βιβλιοφάγος, το εννοούµε! Του αρέσουν τόσο πολύ τα βιβλία, που, αφού τα διαβάσει πρώτα, τα αλατοπιπερώνει και τα καταβροχθίζει! Δεν αφήνει βιβλίο για βιβλίο. Ούτε καν τα βιβλία της βιβλιοθήκης... Ώσπου οι πράξεις του αποκαλύπτονται και καταλήγει στη φυλακή, ο δόλιος, για βιβλιοκλοπή... Η Φραντσίσκα Μπίρµαν αφηγείται µε λόγο και εικόνα µια ιστορία αστεία και κωµική που κρύβει ένα βαθύτερο νόηµα. Για βιβλιόφιλους κάθε ηλικίας.

Τρεις διαφορετικές ενότητες συναπαρτίζουν την ποιητική συλλογή της Μαρίας Τοπάλη. Προηγούνται χρονικά τα χαϊκού, µαρτυρώντας τη σταθερή έλξη που ασκεί στην ποίηση η σταθερή φόρµα και ο µινιµαλισµός, ιδίως όταν η φλόγα της απειλείται και τρεµοσβήνει. Έπεται η ενότητα "Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά", που αποτυπώνει, ανάµεσα στα άλλα, και την αναµέτρηση µε ό,τι θα µπορούσε να θεωρηθεί "πνεύµα της εποχής". Στο "Οι λέξεις µου" δοκιµάζονται οι αντοχές του ποιητικού λόγου ως βηµατισµού επιβίωσης στο αθηναϊκό κέντρο, ενώ µε το «Βιβλίο Ιούλιος Βερν» επιχειρείται µια αφήγηση για τη...

Η ιδέα του σοσιαλισμού φαίνεται ότι έχει πάψει πια να είναι ελκυστική. Παρά τη γενικευμένη δυσαρέσκεια και δυσφορία για την πορεία του κόσμου μας, ο καπιταλισμός παρουσιάζεται ως ο αξεπέραστος ορίζοντας. Πώς εξηγείται η γήρανση αυτής τής άλλοτε τόσο γοητευτικής ιδέας; Και τι πρέπει να κάνουμε, αν θέλουμε να τη διασώσουμε στους δικούς μας καιρούς; Η ιδέα του σοσιαλισμού έχασε τη λάμψη της επειδή το θεωρητικό της υπόβαθρο στηρίζεται σε παραδοχές προερχόμενες από την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης. Παραδοχές που σήμερα, τον 21ο αιώνα, δεν διαθέτουν πλέον καμία πειστικότητα...

Αν η παιδική ηλικία είναι η εμπειρία του απόλυτου, η εφηβεία είναι η πρώτη προσπάθεια να το μοιραστούμε με τον άλλο, μέσω της σεξουαλικότητας. Όταν το μοίρασμα πετύχει, τότε η παιδικότητα παίρνει ευδαίμονα, μα βραχύβια αναστολή ως έρωτας, προτού η τσουλήθρα του χρόνου την αδειάσει στο ρεαλιστικό και αναπόφευκτο. Το "Ρέκβιεμ" αναπολεί τους ήρωες μιας τέτοιας, ευλογημένης εφηβείας και παρακολουθεί τραγουδιστά και χορευτικά την κάθοδο του ενός και την άνοδο της άλλης σε ένα και το αυτό τερέν που καλείται: πραγματικότητα.

Εύκολο δεν είναι να αξιολογήσεις-ανθολογήσεις κριτικά κείμενα που αφορούν δικά σου κείμενα· διστάζεις καθώς ενδίδεις πατώντας παλιότερους ισχυρισμούς, όρκους θαρρείς. Όταν έρθει η ώρα των αναστοχασμών και η ανάγκη να μαζέψεις τα πανιά σου, προβάλλουν (πιθανόν) και άλλες προτεραιότητες στον απόηχο των αναγνώσεων -αν πρέπει να ληφθούν κι αυτά υπ'όψιν. (από την εισαγωγή του Μάρκου Μέσκου, "Αμηχανία εξομολογούμενου") Ανθολογούνται τα κριτικά κείμενα: - Μάριος Αφεντόπουλος-Μαρκίδης, "Η αγροτική συνείδηση στην ποίηση του Μάρκου Μέσκου" - Τάκης Σινόπουλος, "Μια γνήσια λυρι...

Δούλος γεννιέσαι, δούλος πεθαίνεις, µια ζωή δούλος - έτσι το λένε, πράγµατι! Όµως δεν είναι τροµερά άδικο όλοι οι χωρικοί να ανήκουν στον ιππότη τους και καθόλου στον εαυτό τους; Έτσι τουλάχιστον πιστεύει ο Πότης, το χωριατόπαιδο. Θέλει να ζήσει κάποτε καλύτερα από τον πατέρα του, που για µιαν ακόµη φορά θα φάει το ξύλο της χρονιάς του στον πύργο του κακού ιππότη. Κι έτσι ο Πότης παίρνει τον δρόµο για την πόλη, µε το Γουρουνάκι του δεµένο στο σκοινί, για να κάνει εκεί την τύχη του. Όµως το να κάνεις την τύχη σου δεν είναι και τόσο εύκολο όσο το είχε φανταστεί ο Πότης. Ευτυχ...

Ο Μόρρις Λέσμορ αγαπούσε τις λέξεις. Αγαπούσε τις ιστορίες. Αγαπούσε τα βιβλία. Κάθε ιστορία, όμως, έχει τις αναποδιές της. Παρ’ όλα αυτά, η δύναμη της ιστορίας θα σώσει την ημέρα!

Στο θαυμάσιο αυτό βιβλίο βρίσκονται συγκεντρωμένα παραμύθια που γνωρίζουμε όλοι: κλασικά παραμύθια των αδελφών Γκρίμ και του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, παραμύθια του Βίλχελμ Χάουφ και του Σαρλ Περρό. Ο Λούντβικ Γκλαζέ- Νοντέ, καλλιτέχνης με πλήθος διακρίσεις και διεθνή αναγνώριση, εικονογράφησε μοναδικά το εξαιρετικό αυτό βιβλίο. Ένας ξεχωριστός θησαυρός για όλη την οικογένεια.

"Κωνσταντίνε μου, το κοινό θέλει οδηγίες χρήσεως. Πώς γνωρίστηκαν αυτοί οι δυο; γιατί γράφουν μαζί; Τι είναι αυτό που γράφουν; Ποιητικό; Περιηγητικό; Συνομιλούν τα κείμενά τους; Τα έγραψαν ταυτόχρονα ή εναλλάξ; Πριν ή μετά; Οριζοντίως ή καθέτως; Υπάρχει μία ιστορία; Άσ' τους καλύτερα, λέω, αυτά θα τα βρούνε διαβάζοντας. Εγώ άλλα πράγματα ξεκίνησα να αναρωτιέμαι, εντελώς άλλα. Φυσικά και είχα αρχίσει να γράφω "από πριν". Όπως κι εσύ. Μετά συναντήθηκαν τα κείμενά μας. Κοιτάχτηκαν και γουργούρισε το στομάχι τους. "Κάπου δεν σε ξέρω εσένα;" Ακούμπησαν το ένα στο άλλο κι...

Μια αρκούδα έχασε το καπέλο της. Κι αν δεν το ξαναβρεί; Μια στιγμή! Κάπου το είδε το καπέλο της...

"Οι άνθρωποι είναι τόσο τρομερά μακριά ο ένας απ' τον άλλον· και πιο απομακρυσμένοι απ' όλους είναι συχνά όσοι αγαπιούνται. Πετούν ο ένας στον άλλον όλο τους τον εαυτό όμως κανείς τους δεν τον πιάνει κιόλας, κι έτσι απομένει πεσμένος κάπου ανάμεσα και πυργώνεται και στο τέλος τους εμποδίζει κι από πάνω να δουν και να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον." Σύντομες αφηγήσεις για τα πάθη και τα άνθη του έρωτα, ιστορίες γραμμένες στην καμπή του 19ου προς τον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας τους, ο μετέπειτα οικουμενικός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε, έγραψε την πρώτη στα δεκαεννιά και τ...

Στην Ελλάδα, οι άνθρωποι της Μεσαίας Τάξης βλέπουν το Χρηματιστήριο να καταρρέει. Νιώθουν προδομένοι από την Τράπεζα αλλά και από την Πολιτική. Παράλληλα, ένας Γερμανός απεσταλμένος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αφορμή το Μουσείο που λείπει από την πόλη των Αθηνών, επιχειρεί να υποδείξει στους Έλληνες μια άλλη σχέση με το παρελθόν τους. Οι συνδικαλιστές της Τράπεζας και του Μουσείου, ωστόσο, πληγωμένοι και προσβεβλημένοι αναλαμβάνουν δράση καλώντας εργαζόμενους και μικρομέτοχους να αντιδράσουν στα ανθελληνικά ευρωπαϊκά σχέδια. Τα κανάλια για άλλη μία φορά πλειοδοτούν. Ο Χορό...

"Γιαγιά, τι μεγάλα αυτιά που έχεις!" "Για να σ' ακούω καλύτερα". "Γιαγιά, τι μεγάλα μάτια που έχεις!" "Για να σε βλέπω καλύτερα". "Γιαγιά, τι μεγάλα χέρια που έχεις!" "Για να σε πιάνω καλύτερα". "Ναι, καλέ Γιαγιά, αλλά τι τρομερή μεγάλη στοματάρα που έχεις!" Το παραμύθι της "Κοκκινοσκουφίτσας", όπως το κατέγραψαν οι αδελφοί Γκριμ στις αρχές του 19ου αιώνα, με νέα, πρωτότυπη εικονογράφηση.

"Οι Ελεγείες του Ντουίνο" αποτελούν, μαζί με τα "Σονέτα στον Ορφέα", το κορυφαίο έργο του Ρίλκε, που συνειδητά και βασανιστικά ωρίμαζε μέσα του για δέκα ολόκληρα χρόνια (1912-1922). Εκτός από τους "εραστές" και την "ερωτευμένη γυναίκα" που εγκαταλείπεται από τον αγαπημένο της, οι "Ελεγείες" υφαίνονται γύρω από δύο ακόμη κεντρικές μορφές: τον "άγγελο" και τον "νεαρό νεκρό". Ο Ρίλκε τις χρησιμοποιεί για να καταδείξει την αδυναμία να βιωθεί πλήρως το ανθρώπινο αίσθημα καθώς και την ανάγκη να απελευθερωθεί ο άνθρωπος από τα δεσμά της πραγματικότητας. Το "αίτημά" του συνδέ...

Δύο εκπληκτικές νουβέλες του Στέφαν Τσβάιχ με κεντρικό άξονα τη βιβλιοφιλία, τη συλλογή και τη μνήμη, κατά την εποχή του πολέμου στη Βιέννη και του υπερπληθωρισμού στη Γερμανία του 1920. "Τότε μόνο κατάλαβα τι θαύμα του μνημονικού είχα συναντήσει στο πρόσωπο του Γιάκομπ Μέντελ, μιαν αληθινή εγκυκλοπαίδεια, έναν δίποδο κατάλογο βιβλιοθήκης. Απόμεινα ν' αντικρίζω ενεός το βιβλιογραφικό αυτό φαινόμενο, το τυλιγμένο στο άσημο, και μάλιστα κάπως ρυπαρό κουκούλι ενός μικροκαμωμένου παλαιοβιβλιοπώλη από τη Γαλικία, που έχοντάς μου αραδιάσει περί τα ογδόντα ονόματα, αδιάφορα δή...

Το βιβλίο αυτό, που αποτελείται από κείμενα που γράφτηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, θέλει να τιμήσει, όπως δηλώνει και ο τίτλος του, τα ογδοντάχρονα του Δ. Ν. Μαρωνίτη, που συμπληρώθηκαν το 2009. Τα κείμενα των είκοσι δύο συγγραφέων αναφέρονται κυρίως στην κριτική εργασία του Μαρωνίτη πάνω σε θέματα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας. Το πρώτο μέρος του βιβλίου αποτελείται από κείμενα αδημοσίευτα, που γράφτηκαν, με αφορμή την πρόσφατη έκδοση ή επανέκδοση μιας σειράς βιβλίων του Μαρωνίτη, και εκφωνήθηκαν, σχεδόν όλα, σε εκδηλώσεις προς τιμήν του Δ. Ν. Μαρωνίτη ή παρουσίαση...

Πώς αποστάζεται η ύλη ενός μυθιστορήματος για την παιδική ηλικία, τη μνήμη, τη γλώσσα των προσφύγων, για την αναπόφευκτη κάθοδο που είναι το δεύτερο μισό κάθε κορύφωσης; Στο σπονδυλωτό ποίημα Βερμίου κατάβαση η γλώσσα ξιφομαχεί με την ολισθηρότητα, επιχειρώντας να δώσει στην κάθοδο τον ρυθμό ενός έργου. Μπορούν τοπία ιδιωτικών αναμνήσεων (το Βέρμιο, η Χαλκιδική, η Σέριφος...) να γίνουν θέατρο ιστοριών που σε πολλούς θα θύμιζαν κάτι απ’ τον εαυτό τους; Απομεινάρια διαλέκτων και ξέφτια παλαιών γεγονότων χύνονται μέσα στην καθημερινή γλώσσα, όπως οι μνήμες των παιδικών και...

"Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα". Ακατανόητες, με την κοινή λογική, εκφράσεις της γλώσσας μας ανοίγουν σαν μαγικά κλειδιά δρόμους παραμυθένιους. Πάνω του ξετυλίγεται η ιστορία του Ξένου και της Χριστίνας, που τη γνωρίζουμε μικρό κορίτσι και την αποχαιρετούμε έφηβη, μυημένη στα πάθη του έρωτα. Είναι μια ιστορία αγάπης και μεταμόρφωσης, μια περιπέτεια του άλλοτε και του τώρα, παλιά όσο οι μύθοι της γοργόνας, του κακού Μάγου και του μαγικού χαλιού, καινούργια όσο η ομπρέλα του Ξένου και το κόκκινο καπελάκι του μικρού αδερφού.