Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με το βιβλίο του "Το μέλλον της ανθρώπινης φύσης" ο Γιούργκεν Χάμπερμας, δίχως να παραιτείται από τις προκείμενες της μεταφυσικής σκέψης, εμπλέκεται στη διαμάχη που πυροδότησε η γενετική τεχνολογία την τελευταία δεκαετία: έχει η φιλοσοφία την πολυτέλεια της εγκράτειας στα ζητήματα ηθικής του ανθρώπινου είδους; Ενώ έως τώρα οι προσπάθειες αντιμετώπισης της γενετικής έρευνας και της γενετικής τεχνολογίας περιστρέφονται δίχως αποτέλεσμα γύρω από το ερώτημα του ηθικού καθεστώτος της προπροσωπικής ανθρώπινης ζωής, ο συγγραφέας υιοθετεί την οπτική ενός μελλοντικού παρόντος, από...

Ο Μόρρις Λέσμορ αγαπούσε τις λέξεις. Αγαπούσε τις ιστορίες. Αγαπούσε τα βιβλία. Κάθε ιστορία, όμως, έχει τις αναποδιές της. Παρ’ όλα αυτά, η δύναμη της ιστορίας θα σώσει την ημέρα!

Ο Μόρρις Λέσμορ αγαπούσε τις λέξεις. Αγαπούσε τις ιστορίες. Αγαπούσε τα βιβλία. Κάθε ιστορία, όμως, έχει τις αναποδιές της. Παρ’ όλα αυτά, η δύναμη της ιστορίας θα σώσει την ημέρα! Η ιστορία που ενέπνευσε την ομώνυμη βραβευμένη με όσκαρ ταινία μικρού μήκους

Αν η παιδική ηλικία είναι η εμπειρία του απόλυτου, η εφηβεία είναι η πρώτη προσπάθεια να το μοιραστούμε με τον άλλο, μέσω της σεξουαλικότητας. Όταν το μοίρασμα πετύχει, τότε η παιδικότητα παίρνει ευδαίμονα, μα βραχύβια αναστολή ως έρωτας, προτού η τσουλήθρα του χρόνου την αδειάσει στο ρεαλιστικό και αναπόφευκτο. Το "Ρέκβιεμ" αναπολεί τους ήρωες μιας τέτοιας, ευλογημένης εφηβείας και παρακολουθεί τραγουδιστά και χορευτικά την κάθοδο του ενός και την άνοδο της άλλης σε ένα και το αυτό τερέν που καλείται: πραγματικότητα.

"Οι Ελεγείες του Ντουίνο" αποτελούν, μαζί με τα "Σονέτα στον Ορφέα", το κορυφαίο έργο του Ρίλκε, που συνειδητά και βασανιστικά ωρίμαζε μέσα του για δέκα ολόκληρα χρόνια (1912-1922). Εκτός από τους "εραστές" και την "ερωτευμένη γυναίκα" που εγκαταλείπεται από τον αγαπημένο της, οι "Ελεγείες" υφαίνονται γύρω από δύο ακόμη κεντρικές μορφές: τον "άγγελο" και τον "νεαρό νεκρό". Ο Ρίλκε τις χρησιμοποιεί για να καταδείξει την αδυναμία να βιωθεί πλήρως το ανθρώπινο αίσθημα καθώς και την ανάγκη να απελευθερωθεί ο άνθρωπος από τα δεσμά της πραγματικότητας. Το "αίτημά" του συνδέ...

Στην Ελλάδα, οι άνθρωποι της Μεσαίας Τάξης βλέπουν το Χρηματιστήριο να καταρρέει. Νιώθουν προδομένοι από την Τράπεζα αλλά και από την Πολιτική. Παράλληλα, ένας Γερμανός απεσταλμένος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αφορμή το Μουσείο που λείπει από την πόλη των Αθηνών, επιχειρεί να υποδείξει στους Έλληνες μια άλλη σχέση με το παρελθόν τους. Οι συνδικαλιστές της Τράπεζας και του Μουσείου, ωστόσο, πληγωμένοι και προσβεβλημένοι αναλαμβάνουν δράση καλώντας εργαζόμενους και μικρομέτοχους να αντιδράσουν στα ανθελληνικά ευρωπαϊκά σχέδια. Τα κανάλια για άλλη μία φορά πλειοδοτούν. Ο Χορό...

Το έργο του Jacob Burckhardt ανήκει στα αναγνωρισμένα και πολυμεταφρασμένα αριστουργήματα της ιστοριογραφίας. Η αξία του είναι διπλή. Αποτελεί πρότυπο ανασυγκρότησης ενός συγκεκριμένου πολιτισμού, έτσι ώστε να καταφαίνεται πως οι διάφορες πλευρές του συνδέονται μεταξύ τους από την ίδια θεώρηση του κόσμου και από την ίδια πρακτική στάση ζωής. Η ιστοριογραφία του πολιτισμού, αλλά και γενικότερα η κοινωνική ιστορία μπήκαν έτσι σε νέο δρόμο κάτω απ' την επίδραση αυτού του βιβλίου. Από την άλλη πλευρά, η επικαιρότητά του παραμένει ακέραια και σε ό,τι αφορά τον ιδιαίτερο στόχο το...

Δύο εκπληκτικές νουβέλες του Στέφαν Τσβάιχ με κεντρικό άξονα τη βιβλιοφιλία, τη συλλογή και τη μνήμη, κατά την εποχή του πολέμου στη Βιέννη και του υπερπληθωρισμού στη Γερμανία του 1920. "Τότε μόνο κατάλαβα τι θαύμα του μνημονικού είχα συναντήσει στο πρόσωπο του Γιάκομπ Μέντελ, μιαν αληθινή εγκυκλοπαίδεια, έναν δίποδο κατάλογο βιβλιοθήκης. Απόμεινα ν' αντικρίζω ενεός το βιβλιογραφικό αυτό φαινόμενο, το τυλιγμένο στο άσημο, και μάλιστα κάπως ρυπαρό κουκούλι ενός μικροκαμωμένου παλαιοβιβλιοπώλη από τη Γαλικία, που έχοντάς μου αραδιάσει περί τα ογδόντα ονόματα, αδιάφορα δή...

Δούλος γεννιέσαι, δούλος πεθαίνεις, µια ζωή δούλος - έτσι το λένε, πράγµατι! Όµως δεν είναι τροµερά άδικο όλοι οι χωρικοί να ανήκουν στον ιππότη τους και καθόλου στον εαυτό τους; Έτσι τουλάχιστον πιστεύει ο Πότης, το χωριατόπαιδο. Θέλει να ζήσει κάποτε καλύτερα από τον πατέρα του, που για µιαν ακόµη φορά θα φάει το ξύλο της χρονιάς του στον πύργο του κακού ιππότη. Κι έτσι ο Πότης παίρνει τον δρόµο για την πόλη, µε το Γουρουνάκι του δεµένο στο σκοινί, για να κάνει εκεί την τύχη του. Όµως το να κάνεις την τύχη σου δεν είναι και τόσο εύκολο όσο το είχε φανταστεί ο Πότης. Ευτυχ...

Ο κύριος Αλεπούδης είναι ένας αχόρταγος βιβλιοφάγος. Κι όταν λέµε βιβλιοφάγος, το εννοούµε! Του αρέσουν τόσο πολύ τα βιβλία, που, αφού τα διαβάσει πρώτα, τα αλατοπιπερώνει και τα καταβροχθίζει! Δεν αφήνει βιβλίο για βιβλίο. Ούτε καν τα βιβλία της βιβλιοθήκης... Ώσπου οι πράξεις του αποκαλύπτονται και καταλήγει στη φυλακή, ο δόλιος, για βιβλιοκλοπή... Η Φραντσίσκα Μπίρµαν αφηγείται µε λόγο και εικόνα µια ιστορία αστεία και κωµική που κρύβει ένα βαθύτερο νόηµα. Για βιβλιόφιλους κάθε ηλικίας.

Στο θαυμάσιο αυτό βιβλίο βρίσκονται συγκεντρωμένα παραμύθια που γνωρίζουμε όλοι: κλασικά παραμύθια των αδελφών Γκρίμ και του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, παραμύθια του Βίλχελμ Χάουφ και του Σαρλ Περρό. Ο Λούντβικ Γκλαζέ- Νοντέ, καλλιτέχνης με πλήθος διακρίσεις και διεθνή αναγνώριση, εικονογράφησε μοναδικά το εξαιρετικό αυτό βιβλίο. Ένας ξεχωριστός θησαυρός για όλη την οικογένεια.

Εύκολο δεν είναι να αξιολογήσεις-ανθολογήσεις κριτικά κείμενα που αφορούν δικά σου κείμενα· διστάζεις καθώς ενδίδεις πατώντας παλιότερους ισχυρισμούς, όρκους θαρρείς. Όταν έρθει η ώρα των αναστοχασμών και η ανάγκη να μαζέψεις τα πανιά σου, προβάλλουν (πιθανόν) και άλλες προτεραιότητες στον απόηχο των αναγνώσεων -αν πρέπει να ληφθούν κι αυτά υπ'όψιν. (από την εισαγωγή του Μάρκου Μέσκου, "Αμηχανία εξομολογούμενου") Ανθολογούνται τα κριτικά κείμενα: - Μάριος Αφεντόπουλος-Μαρκίδης, "Η αγροτική συνείδηση στην ποίηση του Μάρκου Μέσκου" - Τάκης Σινόπουλος, "Μια γνήσια λυρι...

Τρεις διαφορετικές ενότητες συναπαρτίζουν την ποιητική συλλογή της Μαρίας Τοπάλη. Προηγούνται χρονικά τα χαϊκού, µαρτυρώντας τη σταθερή έλξη που ασκεί στην ποίηση η σταθερή φόρµα και ο µινιµαλισµός, ιδίως όταν η φλόγα της απειλείται και τρεµοσβήνει. Έπεται η ενότητα "Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά", που αποτυπώνει, ανάµεσα στα άλλα, και την αναµέτρηση µε ό,τι θα µπορούσε να θεωρηθεί "πνεύµα της εποχής". Στο "Οι λέξεις µου" δοκιµάζονται οι αντοχές του ποιητικού λόγου ως βηµατισµού επιβίωσης στο αθηναϊκό κέντρο, ενώ µε το «Βιβλίο Ιούλιος Βερν» επιχειρείται µια αφήγηση για τη...

(ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ) Αν παίξεις στο πιάνο τρεις λέξεις, το σκοινί θα σου σφίξει τα χέρια. Αν παίξεις στο πιάνο πέντε λέξεις, το σκοινί θα σου τρίψει το δέρμα. Αν παίξεις στο πιάνο εφτά λέξεις, θα κλαις και θα τρέμεις. Θα στρέψεις αργά το κεφάλι προς τον ήλιο που δύει να τον δεις μεσ' από δύο σκοτεινά δαχτυλίδια: Μαύρος και κόκκινος καιρός συμπυκνωμένος γύρω από τα μάτια σου. Τα χέρια δεμένα, τα παπούτσια σου ολοκαίνουργια. Θανατοποινίτισσα, εγχειρισμένη στην εντέλεια. Ο ποντικός σ' αναγνωρίζει με τ' αθώα του μάτια, το μαύρο δάσος ανατριχιάζει από στοργή...

"Οι άνθρωποι είναι τόσο τρομερά μακριά ο ένας απ' τον άλλον· και πιο απομακρυσμένοι απ' όλους είναι συχνά όσοι αγαπιούνται. Πετούν ο ένας στον άλλον όλο τους τον εαυτό όμως κανείς τους δεν τον πιάνει κιόλας, κι έτσι απομένει πεσμένος κάπου ανάμεσα και πυργώνεται και στο τέλος τους εμποδίζει κι από πάνω να δουν και να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον." Σύντομες αφηγήσεις για τα πάθη και τα άνθη του έρωτα, ιστορίες γραμμένες στην καμπή του 19ου προς τον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας τους, ο μετέπειτα οικουμενικός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε, έγραψε την πρώτη στα δεκαεννιά και τ...

Μια αρκούδα έχασε το καπέλο της. Κι αν δεν το ξαναβρεί; Μια στιγμή! Κάπου το είδε το καπέλο της...

"Γιαγιά, τι μεγάλα αυτιά που έχεις!" "Για να σ' ακούω καλύτερα". "Γιαγιά, τι μεγάλα μάτια που έχεις!" "Για να σε βλέπω καλύτερα". "Γιαγιά, τι μεγάλα χέρια που έχεις!" "Για να σε πιάνω καλύτερα". "Ναι, καλέ Γιαγιά, αλλά τι τρομερή μεγάλη στοματάρα που έχεις!" Το παραμύθι της "Κοκκινοσκουφίτσας", όπως το κατέγραψαν οι αδελφοί Γκριμ στις αρχές του 19ου αιώνα, με νέα, πρωτότυπη εικονογράφηση.

Η ιδέα του σοσιαλισμού φαίνεται ότι έχει πάψει πια να είναι ελκυστική. Παρά τη γενικευμένη δυσαρέσκεια και δυσφορία για την πορεία του κόσμου μας, ο καπιταλισμός παρουσιάζεται ως ο αξεπέραστος ορίζοντας. Πώς εξηγείται η γήρανση αυτής τής άλλοτε τόσο γοητευτικής ιδέας; Και τι πρέπει να κάνουμε, αν θέλουμε να τη διασώσουμε στους δικούς μας καιρούς; Η ιδέα του σοσιαλισμού έχασε τη λάμψη της επειδή το θεωρητικό της υπόβαθρο στηρίζεται σε παραδοχές προερχόμενες από την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης. Παραδοχές που σήμερα, τον 21ο αιώνα, δεν διαθέτουν πλέον καμία πειστικότητα...