Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το έργο "Karaoke Poetry Bar" αποτελεί μια σύνθεση εγκατάσταση στην οποία συναντιούνται η ποίηση, η performance και το βίντεο. Πρόκειται για ένα πολυσυμμετοχικό έργο που στηρίζεται στην ιδέα της μεταστροφής, της αλλαγής χρήσης ενός χώρου η οποία τον ενεργοποιεί ως πεδίο παιχνιδιού, εμπλέκοντας τους συμμετέχοντες και τους θεατές-παίκτες στο ενδεχόμενο μιας ουτοπίας. [...] Προτείναμε στους συμμετέχοντες καλλιτέχνες να απαγγείλουν τα ποιήματα που ο καθένας θα επιλέξει, σε δημόσιους χώρους της Αθήνας, τον τόπο που ζούμε (οι περισσότεροι), με τη γνώση πως τίποτα δεν είναι δυνα...

"Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα". Ακατανόητες, με την κοινή λογική, εκφράσεις της γλώσσας μας ανοίγουν σαν μαγικά κλειδιά δρόμους παραμυθένιους. Πάνω του ξετυλίγεται η ιστορία του Ξένου και της Χριστίνας, που τη γνωρίζουμε μικρό κορίτσι και την αποχαιρετούμε έφηβη, μυημένη στα πάθη του έρωτα. Είναι μια ιστορία αγάπης και μεταμόρφωσης, μια περιπέτεια του άλλοτε και του τώρα, παλιά όσο οι μύθοι της γοργόνας, του κακού Μάγου και του μαγικού χαλιού, καινούργια όσο η ομπρέλα του Ξένου και το κόκκινο καπελάκι του μικρού αδερφού.

Στο μυθιστόρημα "Ας με λένε Γκάντενμπαϊν", ένας ξένος βγαίνει από ένα μπαρ για να βρεθεί λίγο αργότερα νεκρός στο αυτοκίνητο του. Ο αφηγητής, έχοντας ακούσει τυχαία θραύσματα συζητήσεων, συναρμολογεί την ιστορία αυτού του ανθρώπου, ή μάλλον δύο ιστορίες, δύο εκδοχές, με δύο διαφορετικούς ήρωες: τον 'Εντερλιν και τον Γκάντενμπαϊν. Όσο για τον Γκάντενμπαϊν είναι ο ίδιος ένας παρατηρητής: παριστάνοντας τον τυφλό παρακολουθεί τους άλλους: τους βλέπει όπως πραγματικά είναι· μιας και τον θεωρούν αόμματο δεν κάνουν καμιά προσπάθεια να φτιασιδωθούν για χάρη του. Ο Γκάντενμπαϊν, όπω...

Πώς αποστάζεται η ύλη ενός μυθιστορήματος για την παιδική ηλικία, τη μνήμη, τη γλώσσα των προσφύγων, για την αναπόφευκτη κάθοδο που είναι το δεύτερο μισό κάθε κορύφωσης; Στο σπονδυλωτό ποίημα Βερμίου κατάβαση η γλώσσα ξιφομαχεί με την ολισθηρότητα, επιχειρώντας να δώσει στην κάθοδο τον ρυθμό ενός έργου. Μπορούν τοπία ιδιωτικών αναμνήσεων (το Βέρμιο, η Χαλκιδική, η Σέριφος...) να γίνουν θέατρο ιστοριών που σε πολλούς θα θύμιζαν κάτι απ’ τον εαυτό τους; Απομεινάρια διαλέκτων και ξέφτια παλαιών γεγονότων χύνονται μέσα στην καθημερινή γλώσσα, όπως οι μνήμες των παιδικών και...

"Κωνσταντίνε μου, το κοινό θέλει οδηγίες χρήσεως. Πώς γνωρίστηκαν αυτοί οι δυο; γιατί γράφουν μαζί; Τι είναι αυτό που γράφουν; Ποιητικό; Περιηγητικό; Συνομιλούν τα κείμενά τους; Τα έγραψαν ταυτόχρονα ή εναλλάξ; Πριν ή μετά; Οριζοντίως ή καθέτως; Υπάρχει μία ιστορία; Άσ' τους καλύτερα, λέω, αυτά θα τα βρούνε διαβάζοντας. Εγώ άλλα πράγματα ξεκίνησα να αναρωτιέμαι, εντελώς άλλα. Φυσικά και είχα αρχίσει να γράφω "από πριν". Όπως κι εσύ. Μετά συναντήθηκαν τα κείμενά μας. Κοιτάχτηκαν και γουργούρισε το στομάχι τους. "Κάπου δεν σε ξέρω εσένα;" Ακούμπησαν το ένα στο άλλο κι...

Το βιβλίο αυτό, που αποτελείται από κείμενα που γράφτηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, θέλει να τιμήσει, όπως δηλώνει και ο τίτλος του, τα ογδοντάχρονα του Δ. Ν. Μαρωνίτη, που συμπληρώθηκαν το 2009. Τα κείμενα των είκοσι δύο συγγραφέων αναφέρονται κυρίως στην κριτική εργασία του Μαρωνίτη πάνω σε θέματα της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας. Το πρώτο μέρος του βιβλίου αποτελείται από κείμενα αδημοσίευτα, που γράφτηκαν, με αφορμή την πρόσφατη έκδοση ή επανέκδοση μιας σειράς βιβλίων του Μαρωνίτη, και εκφωνήθηκαν, σχεδόν όλα, σε εκδηλώσεις προς τιμήν του Δ. Ν. Μαρωνίτη ή παρουσίαση...

Ο Rilke έγραψε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μια σειρά επιστολών απαντώντας σε μία άγνωστη γυναίκα, η οποία είχε ζητήσει τη συμβουλή του και τη συμπαράστασή του σε μια βαθιά κρίση που τάραζε τη ζωής της. Ο Rilke, θα απαντήσει στη νεαρή άγνωστη γυναίκα όχι μόνο με ανθρωπιά και βαθιά κατανόηση αλλά κυρίως με βαθύτητα στοχασμού και διεισδυτικότητα, στοιχεία που κάνουν τις επιστολές αυτές να διαβάζονται σαν ένα αυτοτελές λογοτεχνικό κείμενο. Η παρούσα έκδοση πλαισιώνεται από ένα κατατοπιστικό κείμενο της μεταφράστριας καθώς και ένα εκτενές χρονολόγιο της ζωής του Rilke, στο...

Από τη Βόννη στο Βερολίνο, από την Κοινή Αγορά στην πολιτικά συντεταγμένη Ευρώπη, από την πολιτική της ισχύος στην οικουμενική κοινωνία των πολιτών -αυτές είναι με συνθηματικά λόγια οι "μεταβάσεις" που προκάλεσαν τον Γιούργκεν Χάπερμας να πάρει πολιτική θέση. Ο παρόν τόμος περιέχει ομιλίες, παρεμβάσεις, διαλέξεις και βιβλιοκριτικές που προέρχονται από την τελευταία τριετία. Ο συγγραφέας επιθυμεί να μοιραστεί μαζί μας τις ανησυχίες του για τους κινδύνους "που εγκυμονεί η μετάβαση από το κλασικό δημόσιο διεθνές δίκαιο προς την οικουμενική κοινωνία πολιτών· γιατί απέχουμε πο...

Η ιδέα του σοσιαλισμού φαίνεται ότι έχει πάψει πια να είναι ελκυστική. Παρά τη γενικευμένη δυσαρέσκεια και δυσφορία για την πορεία του κόσμου μας, ο καπιταλισμός παρουσιάζεται ως ο αξεπέραστος ορίζοντας. Πώς εξηγείται η γήρανση αυτής τής άλλοτε τόσο γοητευτικής ιδέας; Και τι πρέπει να κάνουμε, αν θέλουμε να τη διασώσουμε στους δικούς μας καιρούς; Η ιδέα του σοσιαλισμού έχασε τη λάμψη της επειδή το θεωρητικό της υπόβαθρο στηρίζεται σε παραδοχές προερχόμενες από την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης. Παραδοχές που σήμερα, τον 21ο αιώνα, δεν διαθέτουν πλέον καμία πειστικότητα...

"Γιαγιά, τι μεγάλα αυτιά που έχεις!" "Για να σ' ακούω καλύτερα". "Γιαγιά, τι μεγάλα μάτια που έχεις!" "Για να σε βλέπω καλύτερα". "Γιαγιά, τι μεγάλα χέρια που έχεις!" "Για να σε πιάνω καλύτερα". "Ναι, καλέ Γιαγιά, αλλά τι τρομερή μεγάλη στοματάρα που έχεις!" Το παραμύθι της "Κοκκινοσκουφίτσας", όπως το κατέγραψαν οι αδελφοί Γκριμ στις αρχές του 19ου αιώνα, με νέα, πρωτότυπη εικονογράφηση.

Μια αρκούδα έχασε το καπέλο της. Κι αν δεν το ξαναβρεί; Μια στιγμή! Κάπου το είδε το καπέλο της...

"Οι άνθρωποι είναι τόσο τρομερά μακριά ο ένας απ' τον άλλον· και πιο απομακρυσμένοι απ' όλους είναι συχνά όσοι αγαπιούνται. Πετούν ο ένας στον άλλον όλο τους τον εαυτό όμως κανείς τους δεν τον πιάνει κιόλας, κι έτσι απομένει πεσμένος κάπου ανάμεσα και πυργώνεται και στο τέλος τους εμποδίζει κι από πάνω να δουν και να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον." Σύντομες αφηγήσεις για τα πάθη και τα άνθη του έρωτα, ιστορίες γραμμένες στην καμπή του 19ου προς τον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας τους, ο μετέπειτα οικουμενικός ποιητής Ράινερ Μαρία Ρίλκε, έγραψε την πρώτη στα δεκαεννιά και τ...

(ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ) Αν παίξεις στο πιάνο τρεις λέξεις, το σκοινί θα σου σφίξει τα χέρια. Αν παίξεις στο πιάνο πέντε λέξεις, το σκοινί θα σου τρίψει το δέρμα. Αν παίξεις στο πιάνο εφτά λέξεις, θα κλαις και θα τρέμεις. Θα στρέψεις αργά το κεφάλι προς τον ήλιο που δύει να τον δεις μεσ' από δύο σκοτεινά δαχτυλίδια: Μαύρος και κόκκινος καιρός συμπυκνωμένος γύρω από τα μάτια σου. Τα χέρια δεμένα, τα παπούτσια σου ολοκαίνουργια. Θανατοποινίτισσα, εγχειρισμένη στην εντέλεια. Ο ποντικός σ' αναγνωρίζει με τ' αθώα του μάτια, το μαύρο δάσος ανατριχιάζει από στοργή...

Τρεις διαφορετικές ενότητες συναπαρτίζουν την ποιητική συλλογή της Μαρίας Τοπάλη. Προηγούνται χρονικά τα χαϊκού, µαρτυρώντας τη σταθερή έλξη που ασκεί στην ποίηση η σταθερή φόρµα και ο µινιµαλισµός, ιδίως όταν η φλόγα της απειλείται και τρεµοσβήνει. Έπεται η ενότητα "Τα καινούρια ρούχα του βασιλιά", που αποτυπώνει, ανάµεσα στα άλλα, και την αναµέτρηση µε ό,τι θα µπορούσε να θεωρηθεί "πνεύµα της εποχής". Στο "Οι λέξεις µου" δοκιµάζονται οι αντοχές του ποιητικού λόγου ως βηµατισµού επιβίωσης στο αθηναϊκό κέντρο, ενώ µε το «Βιβλίο Ιούλιος Βερν» επιχειρείται µια αφήγηση για τη...

Εύκολο δεν είναι να αξιολογήσεις-ανθολογήσεις κριτικά κείμενα που αφορούν δικά σου κείμενα· διστάζεις καθώς ενδίδεις πατώντας παλιότερους ισχυρισμούς, όρκους θαρρείς. Όταν έρθει η ώρα των αναστοχασμών και η ανάγκη να μαζέψεις τα πανιά σου, προβάλλουν (πιθανόν) και άλλες προτεραιότητες στον απόηχο των αναγνώσεων -αν πρέπει να ληφθούν κι αυτά υπ'όψιν. (από την εισαγωγή του Μάρκου Μέσκου, "Αμηχανία εξομολογούμενου") Ανθολογούνται τα κριτικά κείμενα: - Μάριος Αφεντόπουλος-Μαρκίδης, "Η αγροτική συνείδηση στην ποίηση του Μάρκου Μέσκου" - Τάκης Σινόπουλος, "Μια γνήσια λυρι...

Στο θαυμάσιο αυτό βιβλίο βρίσκονται συγκεντρωμένα παραμύθια που γνωρίζουμε όλοι: κλασικά παραμύθια των αδελφών Γκρίμ και του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, παραμύθια του Βίλχελμ Χάουφ και του Σαρλ Περρό. Ο Λούντβικ Γκλαζέ- Νοντέ, καλλιτέχνης με πλήθος διακρίσεις και διεθνή αναγνώριση, εικονογράφησε μοναδικά το εξαιρετικό αυτό βιβλίο. Ένας ξεχωριστός θησαυρός για όλη την οικογένεια.

Ο κύριος Αλεπούδης είναι ένας αχόρταγος βιβλιοφάγος. Κι όταν λέµε βιβλιοφάγος, το εννοούµε! Του αρέσουν τόσο πολύ τα βιβλία, που, αφού τα διαβάσει πρώτα, τα αλατοπιπερώνει και τα καταβροχθίζει! Δεν αφήνει βιβλίο για βιβλίο. Ούτε καν τα βιβλία της βιβλιοθήκης... Ώσπου οι πράξεις του αποκαλύπτονται και καταλήγει στη φυλακή, ο δόλιος, για βιβλιοκλοπή... Η Φραντσίσκα Μπίρµαν αφηγείται µε λόγο και εικόνα µια ιστορία αστεία και κωµική που κρύβει ένα βαθύτερο νόηµα. Για βιβλιόφιλους κάθε ηλικίας.

Δούλος γεννιέσαι, δούλος πεθαίνεις, µια ζωή δούλος - έτσι το λένε, πράγµατι! Όµως δεν είναι τροµερά άδικο όλοι οι χωρικοί να ανήκουν στον ιππότη τους και καθόλου στον εαυτό τους; Έτσι τουλάχιστον πιστεύει ο Πότης, το χωριατόπαιδο. Θέλει να ζήσει κάποτε καλύτερα από τον πατέρα του, που για µιαν ακόµη φορά θα φάει το ξύλο της χρονιάς του στον πύργο του κακού ιππότη. Κι έτσι ο Πότης παίρνει τον δρόµο για την πόλη, µε το Γουρουνάκι του δεµένο στο σκοινί, για να κάνει εκεί την τύχη του. Όµως το να κάνεις την τύχη σου δεν είναι και τόσο εύκολο όσο το είχε φανταστεί ο Πότης. Ευτυχ...

Δύο εκπληκτικές νουβέλες του Στέφαν Τσβάιχ με κεντρικό άξονα τη βιβλιοφιλία, τη συλλογή και τη μνήμη, κατά την εποχή του πολέμου στη Βιέννη και του υπερπληθωρισμού στη Γερμανία του 1920. "Τότε μόνο κατάλαβα τι θαύμα του μνημονικού είχα συναντήσει στο πρόσωπο του Γιάκομπ Μέντελ, μιαν αληθινή εγκυκλοπαίδεια, έναν δίποδο κατάλογο βιβλιοθήκης. Απόμεινα ν' αντικρίζω ενεός το βιβλιογραφικό αυτό φαινόμενο, το τυλιγμένο στο άσημο, και μάλιστα κάπως ρυπαρό κουκούλι ενός μικροκαμωμένου παλαιοβιβλιοπώλη από τη Γαλικία, που έχοντάς μου αραδιάσει περί τα ογδόντα ονόματα, αδιάφορα δή...