Σαραντάκος Νίκος 1959-
Sarantákos Níkos
Ο Νίκος Σαραντάκος γεννήθηκε στο Παλαιό Φάληρο το 1959. Σπούδασε χημικός μηχανικός και αγγλική φιλολογία. Έχει εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων και άλλα βιβλία. Δουλεύει μεταφραστής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα σε Λουξεμβούργο και Ελλάδα. Ενδιαφέρεται για τη φρασεολογία, την ετυμολογία και τη λεξικογραφία καθώς και για την ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας. Συνεργάζεται με την εφημερίδα "Αυγή" και με διάφορα περιοδικά. Δημοσιεύει τα κείμενά του, γλωσσικά και άλλα, στο www.sarantakos.com. Σε μια άλλη ενσάρκωση, γράφει στα αγγλικά και στα γαλλικά για το μπριτζ (το παιχνίδι).
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία
Σαραντάκος Νίκος 1959-
Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου (2009)
Ποια είναι η ελληνική ρίζα της λέξης "τουρνουά"; Είναι σωστό να γράφουμε Βατοπαίδι ή Βατοπέδι; Η σφαίρα εξοστρακίζεται ή εποστρακίζεται; Το "φελέκι" είναι κακιά λέξη; Ποια σχέση έχουν οι κάλπες με τους κάλπικους παράδες; Υπάρχουν σεβάσμιοι κουκουλοφόροι; Αληθεύει ότι το "ντιμπέιτ" προέρχεται από το "δίβατον"; Υπήρχαν λαθρομετανάστες το 1928; Εκτός από Δεκεμβριανά και Ιουλιανά, μήπως υπάρχουν και Οκτωβριανά; Τελικά, τι σημαίνει η λέξη "βία" στα ποιήματα του Δ. Σολωμού; Είναι σωστό να λέμε ασθενής και οδοιπόρος ή μήπως το σωστό είναι διπόρος; Ποια σχέση έχουν οι παρόλες με το...
Γλώσσα μετ' εμποδίων
Σαραντάκος Νίκος 1959-
Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου (2007)
Το βιβλίο αυτό περιέχει κείμενα για τη γλώσσα, που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια από έναν επαγγελματία γραφιά με αγωνία για τη γλώσσα. Όχι αγωνία για τον κίνδυνο της εξαφάνισής της· τέτοιο κίνδυνο ο συγγραφέας δεν διακρίνει· αντίθετα, στις χιλιάδες ιστολόγια (τα μπλογκ δηλαδή) που έχουν κατακλύσει το Διαδίκτυο βλέπει την πιο κατηγορηματική διάψευση του μύθου για τη λεξιπενία των νέων. Όμως αγωνία για τα εμπόδια, τις λακκούβες και τις επικίνδυνες στροφές στο δρόμο, εμπόδια στο δρόμο της γλώσσας της ίδιας και τα εμπόδια στον καθημερινό αγώνα του καθενός μας να κατακτήσει τη γ...
Αλληλογραφία 1769-1791
Mozart Wolfgang Amadeus
Ερατώ (2001)
Ο Μότσαρτ πέθανε στα τριάντα πέντε του χρόνια. Τριάντα πέντε χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων οι πιο τρανές χαρές συμπορεύτηκαν με μέρες δύσκολες. Έξι χρονών ο μικρός Βόλφγκανγκ συνθέτει το πρώτου του μενουέτο. Στα έντεκα, την πρώτη του όπερα. Νεαρός έφηβος, τα έχει ήδη πει όλα, ή σχεδόν όλα. Εκατοντάδες τα γράμματα που στέλνονται σε στιγμές ευφορίας ή απόγνωσης στα πιο αγαπημένα του πρόσωπα. Επιστολές γεμάτες ευαισθησία, μάρτυρες μιας πολυκύμαντης ζωής. Ο Μότσαρτ θα σβήσει μια μέρα του Δεκέμβρη του 1791, μέσα στους απόηχους του Requiem που έγραφε και που μόνο ο θάνατος...
Αλληλογραφία 1769-1791
Mozart Wolfgang Amadeus
Ερατώ (2001)
Ο Μότσαρτ πέθανε στα τριάντα πέντε του χρόνια. Τριάντα πέντε χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων οι πιο τρανές χαρές συμπορεύτηκαν με μέρες δύσκολες. Έξι χρονών ο μικρός Βόλφγκανγκ συνθέτει το πρώτου του μενουέτο. Στα έντεκα, την πρώτη του όπερα. Νεαρός έφηβος, τα έχει ήδη πει όλα, ή σχεδόν όλα. Εκατοντάδες τα γράμματα που στέλνονται σε στιγμές ευφορίας ή απόγνωσης στα πιο αγαπημένα του πρόσωπα. Επιστολές γεμάτες ευαισθησία, μάρτυρες μιας πολυκύμαντης ζωής. Ο Μότσαρτ θα σβήσει μια μέρα του Δεκέμβρη του 1791, μέσα στους απόηχους του Requiem που έγραφε και που μόνο ο θάνατος...
Το αλφαβητάρι των ιδιωματικών εκφράσεων
Σαραντάκος Νίκος 1959-
Δίαυλος (1997)
Οι ιδιωματικές εκφράσεις είναι ένα ελκυστικό κομμάτι της ελληνικής γλώσσας, δίνοντας χρώμα και πλούτο, επιτρέποντας να εκφρασθούν λεπτές αποχρώσεις, ενώ συχνά ακόμα κι η ιστορία της γέννησής τους είναι γοητευτικά ενδιαφέρουσα. Είναι όμως κι ένα κομμάτι φευγαλέο, πολλές εκφράσεις είναι εφήμερες, άλλες συγχέονται με τις παροιμίες, στα λεξικά δεν είναι πάντα εύκολος ο εντοπισμός τους. Τα λήμματα στο Αλφαβητάρι των Ιδιωματικών Εκφράσεων από τις Εκδόσεις Δίαυλος είναι ένα ενδεικτικό κομμάτι μιας πολύ ευρύτερης αποδελτίωσης από εκατοντάδες λογοτεχνικά έργα, εφημερίδες και περιοδι...
Κόκκινος θερισμός
Hammett Dashiell 1894-1961
Σύγχρονη Εποχή (1990)
" ...Η λεπίδα του παγοθραύστη, δεκαπέντε πόντους μακριά και με μύτη αιχμηρή σα βελόνα, ήταν βυθισμένη στον αριστερό μαστό της Ντάινα Μπραντ. Η κοπέλα κειτόταν ανάσκελα, νεκρή. Τα μακριά, μυώδη πόδια της ήταν τεντωμένα προς την πόρτα της κουζίνας. Στο μπροστινό μέρος της δεξιάς κάλτσας της, ένας πόντος είχε φύγει. Αργά-αργά, μαλακά-μαλακά, λες και φοβόμουνα μην την ξυπνήσω, ξέσφιξα τα δάχτυλά μου απ' τον παγοθραύστη, μάζεψα το χέρι μου και σηκώθηκα..."