Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Α. Μούζουρου στο "Κύπρος, Γλυκό Νησί" μας δίνει ποιήματα αφιερωμένα στα σκλαβωμένα εδάφη της Κύπρου. Με γνήσιο λυρισμό και βαθύ αίσθημα, που επιστεγάζεται από μια εικονοπλαστική διάθεση, τραγουδά τους πόθους και καημούς του νησιού.

Ο Σταύρος και η Ελένη είναι δυο έξυπνα παιδιά, που αγαπούνε να διαβάζουν παραμύθια. Καθισμένοι μια ανοιξιάτικη μέρα στην αυλή του εξοχικού σπιτιού τους διάβαζαν ένα ωραίο βιβλίο με χρωματιστές εικόνες. Το βιβλίο έγραφε ένα διασκεδαστικό παραμύθι. Έλεγε για δυο παιδιά που ταξίδεψαν στην "Παραμυθοχώρα". - Αχ! να μπορούσαμε κι εμείς να ταξιδεύαμε σ' αυτήν την παραδεισένια χώρα! είπε ο Σταύρος. - Γιατί να μην μπορούμε; Ας πάμε με τη φαντασία μας αδερφούλη, αποκρίθηκε η Ελένη.

Λένε πως το κίτρινο χρυσάνθεμο ήταν κάποτε μια όμορφη, ξανθούλα κοπελίτσα. Όλοι στη χώρα της μιλούσαν για την ομορφιά της. Έλεγαν πως είχε μάτια γαλανά όπως ένα κομμάτι από τον ουρανό, μεγάλα σαν το αμύγδαλο και λαμπερά όπως η φωτιά. Τα χέρια της ήταν κάτασπρα σαν το βαμβάκι. Και τα μαλλιά της κατάξανθα όπως ακριβώς μια χρυσαφένια δέσμη ηλιαχτίδων...