Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Λεγόταν Κερτ Κομπέιν. Έπαιζε και τραγουδούσε τους Νιρβάνα. Έγραφε τους στίχους στα τραγούδια. Είχε δόξα και χρήματα αλλά αυτός έφυγε την Παρασκευή 8 Απριλίου 1994 με μια σφαίρα στο κεφάλι. Είχε γυναίκα και παιδί. Μεγάλωσε, έγραψαν οι εφημερίδες, σε θείες και ιδρύματα όταν χώρισαν, στα οκτώ του, οι γονείς του. Πάει να ανταμώσει τα πρόσωπα του αμερικάνικου πανθέου: Τζαίημς Ντην, Μαίριλυν Μονρόε, Τζιμ Μόρισον, Τζίμι Χέντριξ. Η μητέρα του βγήκε στην πόρτα και είπε στους δημοσιογράφους: Πήγε να συναντήσει αυτή την ομάδα των ηλιθίων. Του είχα πει να μην το κάνει.

Και καθώς αφήνεσαι σ' αυτή την εγκατάλειψη, ακούς το Δημοτικό Συμβούλιο της Πόλης σου να τραγουδά, τις αλλαγές που προαναγγέλουν, χωρίς αυτές να μπορούν να εξαγοράσουν τις ανάγκες σου, την πλήξη και των φτώχεια, τις ώρες που έχασες με μια καμένη κιθάρα, βρώμικά μπαράκια και ραγισμένα πεζοδρόμια, βία και αγάπη, όλα να γίνονται ΕΝΑ, και τώρα όλα αυτά τριγύρω σου να σε απειλούν. Manchester 1995

Και καθώς αφήνεσαι σ' αυτή την εγκατάλειψη, ακούς το Δημοτικό Συμβούλιο της Πόλης σου να τραγουδά, τις αλλαγές που προαναγγέλουν, χωρίς αυτές να μπορούν να εξαγοράσουν τις ανάγκες σου, την πλήξη και των φτώχεια, τις ώρες που έχασες με μια καμένη κιθάρα, βρώμικά μπαράκια και ραγισμένα πεζοδρόμια, βία και αγάπη, όλα να γίνονται ΕΝΑ, και τώρα όλα αυτά τριγύρω σου να σε απειλούν. Manchester 1995

Βυθίστηκε αργά, χωρίς κανέναν κραδασμό. Διαπέρασα το παρκέ, το κράσπεδο της ασφάλτου, τα δίκτυα των τηλεφώνων και τις αποχετεύσεις, τα μπάζα μερικών αιώνων και βρέθηκα στη "Θολή αίθουσα των καπνών". BLUR. Ο Ανδρέας μου είχε πει πως, εδώ, πίσω από τους καπνούς και τις κολώνες, στις Κρύπτες, θα έβρισκα όλους τους Αστέγους του Λονδίνου, ο Damon είχε πετάξει το μαχαίρι του και σκαρφάλωνε στις Νότες του. - Εδώ, τα παιδιά είναι ασφαλή... Σκέφτηκα.

Βυθίστηκε αργά, χωρίς κανέναν κραδασμό. Διαπέρασα το παρκέ, το κράσπεδο της ασφάλτου, τα δίκτυα των τηλεφώνων και τις αποχετεύσεις, τα μπάζα μερικών αιώνων και βρέθηκα στη "Θολή αίθουσα των καπνών". BLUR. Ο Ανδρέας μου είχε πει πως, εδώ, πίσω από τους καπνούς και τις κολώνες, στις Κρύπτες, θα έβρισκα όλους τους Αστέγους του Λονδίνου, ο Damon είχε πετάξει το μαχαίρι του και σκαρφάλωνε στις Νότες του. - Εδώ, τα παιδιά είναι ασφαλή... Σκέφτηκα.

Έως τον θάνατό του, τις πρώτες πρωινές ώρες του Halloween του '93, ξημερώματα 31ης Οκτωβρίου, φαίνονταν πως ο River Phoenix ήταν ο αντίποδας του στερεότυπου σταρ του Χόλλυγουντ, του παρελθόντος. Είχε ένα πάθος για την οικολογία και τη μουσική, ήταν προστατευτικός στην οικογένεια και τους φίλους του, εχθρός των ναρκωτικών, και λάτρης της φυσικής ζωής. Δυστυχώς όμως η τραγικά σύντομη ζωή του, διέψευσε όλα αυτά. Μπορεί το παιδί-σταρ, φαινομενικά να πέρασε με επιτυχία στον ώριμο πρωταγωνιστή, αλλά έξω από τα πλατώ παρέμενε παιδί· ευαίσθητο, μπερδεμένο, με ένα κουβάρι αντιφάσ...

Στις 8:30 μ.μ. έγραφε το εισιτήριο παίζουν οι Bauhaus στο γήπεδο, του μπάσκετ, Σπόρτιγκ. Στις 8:30 μ.μ. σαν γνήσιοι εγγλέζοι, ανέβαιναν τα σκαλιά της εξέδρας για να παίξουν. Αδύνατοι, ωραίοι σαν Έλληνες, υποκλίθηκαν μπροστά μας και πήραν τα όργανά τους στα χέρια τους. κιθάρες, ντραμς και ο τραγουδιστής του συγκροτήματος στο μικρόφωνο. Κινήσεις αργές, ιεροτελεστίας, μετρημένες, πουλιού που ελέγχει τον αέρα με τα φτερά του και ανοίγει στο κενό χώρο να περάσει. Bauhaus λέγονται και ξέρουνε τι είναι. Χορευτές και μεγάλοι ηθοποιοί, μίμοι. Ο τραγουδιστής είναι ένας μικρός Νιζίνσκ...

"Το μόνο που θέλω στη ζωή μου είναι να μείνω μόνη, μακριά απ' όλους". "Είμαι μια μοναχική ύπαρξη πάνω στη γη" "Σταματήστε, σας παρακαλώ, να χτυπάτε κάθε βράδυ την πόρτα του δωματίου μου, ενώ ξέρετε ότι έχω ανάγκη από λίγο ύπνο". "Να με αποκαλείτε απλώς G.G.". "Με πειράζει πολύ τ' ο,τιδήποτε γράφετε για μένα... είναι σαν να φυλακίζετε την ψυχή μου μέσα σε δυο κόλες χαρτί". Περιέχονται τα κείμενα: - "Μόνο μια φορά τον αιώνα εμφανίζεται τέτοιο πρόσωπο" - "Γκρέτα Γκάρμπο: ο μύθος της, θα ζει" - Γιώργος Χρονάς, "Γκρέτα Γκάρμπο" - Ελένη Μπίστικα, "Η ανάσταση εν...

Περιέχει τα κείμενα: - Σοφοκλής Καραγιαννίδης, "Ο δρόμος από τις Συρακούσες μέχρι το Βιετνάμ" - Lunn Hisschberg, "Μια συζήτηση με τον Τομ Κρουζ" - Ο Τομ Κρουζ στην ταινία "Γεννημένος την 4η Ιουλίου" - Φιλμογραφία του Τομ Κρουζ

Άγγλος τραγουδιστής της δεκαετίας του 80 ο Μάρκ Άλμοντ περιφέρεται σ' αυτό το βιβλίο του στο σαλόνι του Έλληνα Άδωνι και κλαίει, χωρίς να ντρέπεται, για έρωτες που δεν έκανε, για πρόσωπα που γνώρισε και έφυγαν, για αποχαιρετισμούς χωρίς ελπίδα. Μοιάζει σ' αυτό του Ίβυκου και των ποιητών που κλαίνε -σ' όλους τους αιώνες- για τον έρωτα και τους ανθρώπους που υποφέρουν από τους ισχυρούς και τους κακούς. Ο Άλμοντ είναι πάντα ηττημένος. Αλλά με μια ήττα που τον στεφανώνει στη σκοτεινή και μοναχική κάμαρά σας απόψε που φυσάει και βρέχει. Αν, όμως, έχετε και κάποιο δίσκο του στο π...