Δημητρίου Δημήτρης Ν. (Νικηφόρος) 1921-2000
Ο Δημήτρης Δημητρίου (ή "Νικηφόρος") γεννήθηκε το 1921 στο χωριό Επτάλοφος (Αγόριανη) Παρνασσίδας. Φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από το 1938 και με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ονομάστηκε ανθυπίλαρχος. Κατά τον πόλεμο του 1940-41 πολέμησε κατά των Γερμανών εισβολέων, στο μέτωπο των βουλγαρικών συνόρων, ως διοικητής διμοιρίας βαρέων πολυβόλων, στο 193ο μηχανοκίνητο Σύνταγμα. Για τη δράση του στο μέτωπο προτάθηκε από το διοικητή του για ηθική αμοιβή. Υπήρξε ο πρώτος σε όλη την Ελλάδα μόνιμος αξιωματικός που βγήκε στο βουνό εναντίον των κατακτητών, μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Έλαβε μέρος στη μάχη του Γοργοποτάμου και σε δεκάδες άλλες μάχες κατά των στρατευμάτων κατοχής. Όταν τα αντάρτικα σώματα του ΕΛΑΣ της Ρούμελης χωρίστηκαν σε Επαρχιακά Αρχηγεία, ανέλαβε στρατιωτικός αρχηγός των Αρχηγείων Παρνασσίδος- Λοκρίδος- Δωρίδος και κατόπιν του 5ου Ανεξάρτητου Τάγματος Παρνασσίδος που αναπτύχθηκε στο 2ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Προτάθηκε δύο φορές από το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ για το Αριστείο του Απελευθερωτικού Αγώνα. Μετά την απελευθέρωση διώχθηκε και φυλακίστηκε. Αποφυλακίστηκε το 1952. Το 1956 έγινε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Έγραψε: "Η καμπάνα της Αγόριανης" (θεατρικό), "Το χρονικό του Γοργοποτάμου", "Χρόνια δίχως ειρήνη" (μυθιστόρημα), "Αντάρτης στα βουνά της Ρούμελης" (χρονικό, τρεις τόμοι, 1965), "Ελληνική εμπειρία '44-'67", "Η δυναμική των ανθρωπίνων σχέσεων" (δοκίμιο), "Τα φοβερά ντοκουμέντα: Γοργοπόταμος", κ.ά. Πέθανε στη Ν. Σμύρνη τον Φεβρουάριο του 2000 και κηδεύτηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Άνω Αγόριανη Παρνασσίδας.