Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μικρά διηγήματα που μπορεί να προκαλέσουν γέλιο, κλάμα ή προβληματισμό. Οι ήρωες είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Ίσως και να τους έχουμε συναντήσει. Μερικές φορές χρειάζονται πολλά ψέματα για να πούμε μια αλήθεια. Η ομοιότητα με πρόσωπα ή πράγματα μπορεί να είναι συμπτωματική, αλλά τα γεγονότα είναι η ίδια η πραγματικότητα.

Στο βιβλίο "Με το π της ποίησης: δεκατρείς λογοτέχνες για την τρίτη ηλικία", που ανθολόγησε και επιμελήθηκε η Αναστασία Π. Μαργέτη, δώδεκα ποιητικά έργα, ενσωματωμένα σε ένα διήγημα, συνομιλούν μεταξύ τους με θέμα: "τρίτη ηλικία και χρόνος: παθήσεις, κοινωνικές επιπτώσεις". Μια πρωτοβουλία της ομάδας λογοτεχνών Νήματα Μνήμης, την οποία αποτελούν οι: Δημητριάδου Διώνη, Ζαχοπούλου Ξανθίππη, Ζερβαντωνάκη Αγγελική, Καρελιώτη Ματίνα, Κεφαλούρος Στάθης, Μαγουλάς Χαράλαμπος, Μαργέτη Αναστασία, Παπαδόπουλος Αντώνης, Παπαδόπουλος Θεοχάρης, Παπακωνσταντίνου Ηλίας, Πολυκάρπου Αντρέας...

Μία πλούσια ανθολογία διηγημάτων και ποιημάτων. Ιστορίες σε τρένα και βαγόνια, ταξίδια που έγιναν και όνειρα που εγκλωβίστηκαν στις αποβάθρες ή τους εγκατελειμένους σιδηροδρομικούς σταθμούς. 80 λογοτέχνες και εικαστικοί δημιουργούν με κέντρο έμπνευσης το αγαπημένο ρομαντικό μέσο μεταφοράς, με πυρήνα το ξεχασμένο από πολλούς μέσα στην εποχή της ταχύτητας και του αυτοκινήτου- τρένο που έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία. Συμμετέχουν με διηγήματα & ποιήματα: Erina Espiritu, Teuta Sadiku, Φώφη Walter-Κυρλίδου, Θωμάς Αγραφιώτης, Φανή Αθανασιάδου, Μαρία Αθην...

Ο ποιητής Θεοχάρης Παπαδόπουλος, παρά το σχετικά νεαρό της ηλικίας του, αριθμεί πλέον στο ενεργητικό του έξι ποιητικές συλλογές, έχοντας διαμορφώσει από τη δεύτερη κιόλας συλλογή του, το προσωπικό ύφος μιας ολιγόστιχης, λιτής ποιητικής γραφής, άμεσα κατανοητής, αλλά και ικανής μέσα στην απλότητά της να εντυπωσιάζει, να συναρπάζει και να συγκινεί, όπως είναι το καθήκον κάθε ευδόκιμης ποιητικής κατάθεσης, που οφείλει να έχει τη δυνατότητα να ακτινογραφεί με λόγο μεστό τις ζοφερές πτυχώσεις της πεζής όσο και πνιγηρής καθημερινότητάς μας.

Ο ποιητής Θεοχάρης Παπαδόπουλος, παρά το σχετικά νεαρό της ηλικίας του, αριθμεί πλέον στο ενεργητικό του έξι ποιητικές συλλογές, έχοντας διαμορφώσει από τη δεύτερη κιόλας συλλογή του, το προσωπικό ύφος μιας ολιγόστιχης, λιτής ποιητικής γραφής, άμεσα κατανοητής, αλλά και ικανής μέσα στην απλότητά της να εντυπωσιάζει, να συναρπάζει και να συγκινεί, όπως είναι το καθήκον κάθε ευδόκιμης ποιητικής κατάθεσης, που οφείλει να έχει τη δυνατότητα να ακτινογραφεί με λόγο μεστό τις ζοφερές πτυχώσεις της πεζής όσο και πνιγηρής καθημερινότητάς μας.

Άδειες καρέκλες, η μια δίπλα στην άλλη, η μια ίδια με την άλλη. Μέσα τους κρύβουν τόσες ιστορίες. Στη μία κάθισε μυριόπλουτος εφοπλιστής, στην άλλη βρώμικος αλήτης. Να έχουν τάχα διαφορά; Αφού, σαν έρχεται το σούρουπο -τπ σούρουπο που πάντα φτάνει- αδειάζουν, κάθονται βουβές και μένουν ίδιες.

Ασπάζοντας την άποψη του Νίκου Καζαντζάκη ότι "καθήκον κάθε ανθρώπου είναι να φωνάζει στην έρημο" ο Θ. Παπαδόπουλος με το νέο του πόνημα "φωνάζει" για έναν καλύτερο τόπο, μια καλύτερη ζωή, για ένα καλύτερο μέλλον, με το δικό του τρόπο. Οι "φωνές του" , που ενίοτε γίνονται "κραυγές", ακολουθούν με σύνεση το ποιητικό μέτρο και προσδίδουν μια ευχάριστη νότα στη σύγχρονη ελληνική ποίηση.