Κολιδάκης Δημήτρης
Ο Δημήτρης Κολιδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα με καταβολές από την Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Σπούδασε ναυπηγική και διοίκηση επιχειρήσεων. Εργάζεται σε τομείς επικοινωνία, εκπαίδευσης και εν γένει της ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού. Εγγεγραμμένος στο Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης είναι επί σειρά ετών εισηγητής σεμιναρίων συνεργαζόμενος με σημαντικά εκπαιδευτικά κέντρα. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Το μυθιστόρημά του "Η λάμψη μιας αλλιώτικης ζωής" απέσπασε άριστες κριτικές τόσο εντός Ελλάδας όσο και στην ελληνική ομογένεια πολλών χωρών. Επίσης έχει διακριθεί και βραβευθεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς στον τομέα του διηγήματος. Στη συγγραφή του, αμεσότητα στα πρόσωπα και γεγονότα και μια "ανάλαφρη ευωδιά" διακρίνει το έργο του, το δε ύφος της γραφής του είναι λιτό και απέριττο δημιουργώντας ένα απτό καθημερινό περιβάλλον με τα συναισθήματα να κυριαρχούν και να έχουν αυτά τον πρώτο λόγο πριν και μετά από κάθε σημείο στίξης. Απόρροια της μεστότητας του λόγου του, το αναγνωστικό κοινό είναι ανεξαρτήτου ηλικίας και να μην περιορίζεται σε ηλικιακά όρια. e-maili: [email protected]
Διαγωνισμός ποίησης και δοκιμίου: Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης
Συλλογικό έργο
Εχέδωρος Εκδοτική (2017)
Το βιβλίο αποτελεί ένα συλλογικό έργο αφιερωμένο στον μεγαλύτερο των μεγάλων φιλοσόφων μας, τον Αριστοτέλη. Έλληνες λογοτέχνες από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό Ποίησης και Δοκιμίου που οργάνωσε η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος το 2016, έτος αφιερωμένο στον Αριστοτέλη. Αρκετοί από αυτούς συνεργάστηκαν με την ΕΛΒΕ για την έκδοση αυτού του βιβλίου με τα ποιήματα και τα δοκίμιά τους. Στον συλλογικό τόμο συμμετέχουν οι: Αγγουριδάκη Φωτεινή, Αλεξίου Γεωργία - Γοργώ, Αμπατζή Ιωάννα, Αναγνώστου Παναγιώτα, Γαλάνη Ρούλα, Γεωργιάδης Ανδρέας, Γιαννακοπ...
Ποιητικές συνARTήσεις 2016
Συλλογικό έργο
Άπαρσις (2016)
Το ποιητικό-εικαστικό λεύκωμα "Ποιητικές Συνartήσεις 2016" είναι η αποτύπωση σε χαρτί του ομώνυμου διημέρου εκδηλώσεων (16-17 Απρίλη), το οποίο συνδιοργανώθηκε από τις Εκδόσεις Άπαρσις και την Κίνηση Καλλιτεχνών με Αναπηρία στον παλιό Σταθμό Πελοποννήσου. Περισσότεροι από 100 εικαστικοί (γνωστοί καλλιτέχνες, φοιτητές ΑΣΚΤ, σπουδαστές φωτογραφικών εργαστηρίων) εξέθεσαν τα έργα τους, εμπνευσμένα από ποιήματα 25 συλλογών των Εκδόσεων Άπαρσις. Πραγματοποιήθηκαν επίσης δύο συζητήσεις με θέματα "Επίδραση του κοινωνικού λόγου στη δυναμική των τεχνών, σε καιρούς κρίσης" και "Ναζ...
Άστο το φως
Κολιδάκης Δημήτρης
Άπαρσις (2016)
Στα μύχια της ψυχής βλέπεις το παρελθόν και το τώρα. Παρελθόν σημαίνει καμωμένα πράγματα. Έτσι "αναγκάζεσαι" σε εξομολογήσεις λυτρωτικές, συναισθηματικές, ανομολόγητες. Ποιητικές ενφάσεις. Το τώρα, απλά, προδίδει το μέσα προσδιορίζοντας επιμελώς κρυμμένες γωνιές. Και στις δύο χρονικές καταστάσεις καταμαρτυρούνται αλήθειες. Και η αλήθεια είναι φως. Ένα φως ελπίδας που για να ξεχυθεί αναζητεί μια χαραμάδα. Μια χαραμάδα φτάνει! Γι' αυτό... "Άστο το φως"
Ο ψίθυρος είναι ένα ατέλειωτο μυστικό...
Κολιδάκης Δημήτρης
Άπαρσις (2011)
"Κοίταξε τον Περικλή, στο ημίφως, πόσο ήρεμος ήτανε! Aγωνιστής ζωής και ήρεμος. Ασυμβίβαστα. Για άλλους ναι... ασυμβίβαστα. Γι’ αυτόν όχι και δεν του πήγαινε άλλη έκφραση. Δεν του "δένανε" άλλα χαρακτηριστικά. Έτσι έπρεπε να ήτανε. Έτσι... Ήρεμος! "Περικλή, εδώ είμαι... κοντά σου. Μην ανησυχείς, μη στεναχωριέσαι...". Δύσκολα εύρισκε τα λόγια η Ουρανία για το ξεμυστίκευμα και που αρχή τούτο, θα ‘πρεπε χρόνια πίσω να είχε. Ας είναι... έστω! Ξεκίνησε και προχώραγε ψαχτά για το παρακάτω. Για τα λόγια τα απλά, τα ανθρώπινα αλλά πάντα άβγαλτα και που σταματημένα στα σπλάχνα μέ...
Η λάμψη μιας αλλιώτικης ζωής
Κολιδάκης Δημήτρης
Άπαρσις (2009)
... Κι εκεί ματασκέφτηκε η γερόνισσα, όπως πολλά βράδια πριν σφαλίσουν τα μάτια με ύπνο... "Ο τόπος μας είναι ένας ουρανός γεμάτος φεγγάρια που κυνηγιόνται στις νύχτες μας. Ναι, στις νύχτες εμάς των μεγάλων και των "σοφών", τρομάρα μας! Αν σκορπίσουνε στη θάλασσα του κόσμου, σκέφτομαι μήπως το σκοτεινό του νερού στα σωθικά τα πάρει! Τα πάρει και τα πνίξει". Και το δάκρυ έπαιρνε τον κατήφορο και ίσα που σταμάταγε λίγο πιο πάνω από τα χείλια... κρατημένο! Λαμπυρισμένο! Ο τόπος της -Ο Ποταμίτης- τον πόναγε η γερόντισσα, και τα φεγγάρια... ναι, τα φεγγάρια -έτσι τα 'λεγε τα παι...