Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε μια εποχή ταραχής, απελπισίας και ηθικών συγκρούσεων οι ποιητές της Ελλάδας εξακολουθούν να ερευνούν όχι μόνο τις πηγές της κρίσης με τις πολλαπλές εκδηλώσεις της, αλλά και καινούργιους δρόμους για ανανέωση. Αυτή η συλλογή -με τη δραματική ποικιλία μορφών, συναισθημάτων και αποχρώσεων- προσφέρει στον αναγνώστη μια πλούσια εμπειρία της σύγχρονης Ελληνικής ποίησης παραστατικά παρουσιασμένης από τον Robert και τη Despina Crist σε δίγλωσση μορφή. Συμμετέχουν οι: Αργυρός-Ιωάννης Πρωτοπαπάς, Ιωάννης Μασμανίδης, Τάσος Σ. Μάντζιος, Αθηνά Τιτάκη, Μαρία Μανδάλου, Βίκυ Δερμάνη,...

Γιατί επιτάφιος ο δρόμος; Πολλοί ποιητικοί δρόμοι διέρχονται μέσα από χωριά αυτογνωσίας, ελίσσονται ανάμεσα σε πέτρες υπαρξιακές και σε λιμνάζοντα ύδατα μελαγχολίας, πάνε παράλληλα σε χώματα ποτισμένα με δάκρυα, προσπαθώντας μάταια να γεμίσουν τη λίμνη της λήθης. Ξεδιψούν προς στιγμή σε ρυάκια μνήμης και μετά κολυμπούν σε ποτάμια ζωτικής ροής. Πέφτουν σε καταρράκτες αγωνίας, σε σπήλαια φρίκης, σε φαράγγια απροσδόκητου. Διασχίζουν δάση με έλατα λέξεων, ανθισμένες μυγδαλιές δεκαπεντασύλλαβου, κλαίουσες ιτιές πόνου. Άλλοτε αξιώνονται το κελάηδισμα από αηδόνια λυρισμού, άλλοτ...

Ένας ύμνος στη Γυναίκα. Ένα σε βάθος ψυχογράφημά της, που μοιράζεται ανάμεσα στην ποιητική και τη θεατρική γραφή. Ανάμεσα στον δεκαπεντασύλλαβο, τον ελεύθερο στίχο και την πρόζα. "Σε θέλω σαν τρελή, συνέχεια, αχόρταγα. Μη με ρωτήσεις γιατί. Δεν ξέρω. Ο έρωτας είναι τυφλός. Το πάθος το ίδιο. Ένα ξέρω. Θα γίνω για σένα αθώο κοριτσάκι να παίζουμε, θα γίνω στοργική μάνα να σε θηλάζω, θα γίνω φίλη σου να μιλάμε. Θα γίνω η αδερφή σου να μ' εμπιστεύεσαι. Να παίζουμε. Να γελάμε. Θα γίνω γυναίκα σου να σε ολοκληρώνω. Θα γίνω γιαγιά σου να σου λέω παραμύθια, ιέρεια ν...

Τι σχέση έχουν με τη μαγεία τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου; Τι μπορεί να κρύβει μια ντουλάπα της Bibi-bo; Γιατί ο καλικάντζαρος το έσκασε απ' το στραβό καρφί που κρεμόταν; Το πετσετάκι των εφτά κλειδιών, ποιος το έδωσε στη γιαγιά; Αλήθεια, που πάνε τα Χριστούγεννα όταν μεγαλώνουμε; Μπορεί άραγε κάποιος να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα; Και βέβαια μπορεί! Αρκεί το παρόν βιβλίο να διαβαστεί κάτω από ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, συντροφιά με τη φαντασία, που παραμένει πάντα ανεξάντλητη!

Στο βιβλίο "Με το π της ποίησης: δεκατρείς λογοτέχνες για την τρίτη ηλικία", που ανθολόγησε και επιμελήθηκε η Αναστασία Π. Μαργέτη, δώδεκα ποιητικά έργα, ενσωματωμένα σε ένα διήγημα, συνομιλούν μεταξύ τους με θέμα: "τρίτη ηλικία και χρόνος: παθήσεις, κοινωνικές επιπτώσεις". Μια πρωτοβουλία της ομάδας λογοτεχνών Νήματα Μνήμης, την οποία αποτελούν οι: Δημητριάδου Διώνη, Ζαχοπούλου Ξανθίππη, Ζερβαντωνάκη Αγγελική, Καρελιώτη Ματίνα, Κεφαλούρος Στάθης, Μαγουλάς Χαράλαμπος, Μαργέτη Αναστασία, Παπαδόπουλος Αντώνης, Παπαδόπουλος Θεοχάρης, Παπακωνσταντίνου Ηλίας, Πολυκάρπου Αντρέας...

Η ποιητική συλλογή "Ερώ" είναι στην ουσία μια μεγάλη αγκαλιά όλων αυτών που απαρτίζουν τη ζωή μας. Η σημασία του τίτλου είναι τριπλή μιας και προέρχεται από το "εράω - ερώ" ("ερωτεύομαι", "αγαπώ με πάθος"), αλλά αναφέρεται και στον μέλλοντα του "λέγω" (ερώ), ενώ σε αμφότερα εμπεριέχεται η ροή, αφού αναγραμματίζοντας το ΕΡΩ γίνεται ΡΕΩ. Είναι ένας ύμνος στον Έρωτα, που ρέει με γλυκύτητα προς τον Άνθρωπο, τη Φύση, τα έμψυχα αλλά και τα άψυχα, τις Ιδέες, το Συναίσθημα, τις Αισθήσεις, τον Τόπο, την Πατρίδα, το Φως, τον Ήλιο και άλλα πολλά, χωρίς να αποσιωπούνται οι επιδράσεις τ...

Μια σε βάθος μελέτη στην ποίηση του Γιώργου Γεωργούση και στα ποιητικά της μοτίβα, με ιδιαίτερη έμφαση στη συλλογή του "Τα ποτάμια".

Τα "Χαϊκού νήματα", είναι δεκαεπτασύλλαβες απόπειρες να αποδοθούν αυτά που απαρτίζουν τον εσωτερικό κόσμο του γράφοντα αλλά και οι προσλήψεις του από τον εξωτερικό κόσμο, με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια και οικονομία. Από τη ρόκα, οι λέξεις γυρίζουν στο αδράχτι και φτιάχνουν χαϊκού νήματα, με τα οποία κομμάτι κομμάτι γίνονται τα πλεκτά της ποιητικής του. Καθείς και πρίσμα Η ποίηση προσπίπτει Μα πού το φάσμα;

Άυλο πύαρ Ρήμαξε όλη μου η ζωή κυνηγώντας όνειρα που ήταν φτιαχτά. Τα νιάτα μου σπατάλησα γιατί μ' 'επεισαν πως τα λίγα δεν είναι αρκετά

ΑΓΑΠΗ Μέσα σε όλα αγάπη Στην πέτρα, στο νερό Στην διαβρωμένη κοίτη Στο μαύρο σύννεφο Αγάπη στον αέρα Στης μάνας τα φιλιά Στο δάκρυ του πατέρα Σε μία αγκαλιά Στα ματωμένα λόγια Στο κλάμα του παιδιού Στης μοναξιάς τα ζόρια Αγάπη είναι παντού.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Στον ΄Ολυμπο θυσίες δεν ζητώ ούτ΄ούριο άνεμο προσμένω κουράγιο ξέρω έχεις περισσό για ότι αξίζει εγώ παλεύω.