Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το Κάμα-Σούτρα είναι διάσημο σε όλο τον κόσμο και, ταυτόχρονα, παραγνωρισμένο· ελάχιστοι το έχουν διαβάσει ολόκληρο. Η παρούσα έκδοση είναι από τις λίγες πλήρεις μεταφράσεις του κειμένου, και μάλιστα απευθείας από τα σανσκριτικά, χωρίς περικοπές και συντομεύσεις, όπως το έγραψε (μεταξύ του 2ου και του 5ου αιώνα μ.Χ.) ο Βατσυαγιάνα, ένας Βραχμάνος, σημαντικός άνθρωπος των γραμμάτων. Το Κάμα-Σούτρα, το κορυφαίο έργο για την τέχνη του έρωτα, τάσσεται υπέρ της αναζήτησης της ευτυχίας και της ηδονής, και αποτελεί πρώτης τάξεως ντοκουμέντο για τη θρησκεία, την ηθική και την κο...

Το Κάμα-Σούτρα -αν και πυροδοτεί ανεξέλεγκτα τη φαντασία, ανακαλώντας εικόνες από άντρες και γυναίκες που βιώνουν ανομολόγητες απολαύσεις- είναι ένα "έργο διαπαιδαγώγησης", σύμφωνα με τον συγγραφέα του.Βατσυαγιάνα, μια "πιστή επιτομή αρχαίων κειμένων", που απηχεί τον πολιτισμό "της πιο λαμπερής, της πιο εκλεπτυσμένες, της πιο καλαίσθητης περιόδου της ινδικής ιστορίας" "των "πρώτων "μεταχριστιανικών αιώνων. Και ίσως γι' αυτό, σε αντίθεση με . άλλα σπουδαία ερωτογραφήματα της αρχαιότητας, αντιστάθηκε στον χρόνο και έφτασε έως τις μέρες μας. Το Κάμα-Σούτρα, εντέλει, απηχεί...

"Αγαπούσα παράφορα την Κόμισσα ντε... Ήμουν είκοσι χρόνων, ήμουν άπειρος, με απατούσε, θύμωσα, με εγκατέλειψε... Ήμουν άπειρος, την επιθύμησα πάλι, ήμουν είκοσι χρόνων, με συγχώρησε. Είκοσι χρόνων, άπειρος, με απατούσε διαρκώς και δεν με εγκατέλειπε πια. Πίστευα ότι ήμουν ο εραστής των εραστών, ο πληρέστερος των ανδρών." Ο Μίλαν Κούντερα, στο έργο του "Η τέχνη του μυθιστορήματος", θεωρεί ότι το μυθιστόρημα του Βιβάν Ντενόν "ξεκινάει με την ωραιότερη παράγραφο της γαλλικής μυθιστορίας". Η αρχή του "Χωρίς επαύριον" επιβάλλεται ως αριστούργημα ύφους και ειρωνείας. Οι προ...

Πεταλούδα Στο φως του κεριού πετάριζα ασφαλής και ήσυχη. Κι αναπάντεχα αγάπησα και το κερί και τη φλόγα, άνευ όρων. Ρίχτηκα στη φλόγα αλλά εκείνη με αναίδεια συνέχιζε να φλογίζει όπως πριν, όπως πάντα, σα να μη με είχε κατασπαράξει μόλις. Το περίμενε. κι εγώ.

Το "Κάμα-σούτρα" ή "Το εγχειρίδιο του έρωτα" είναι διάσημο σε όλο τον κόσμο, αλλά παραμένει ταυτόχρονα βαθιά παραγνωρισμένο· ελάχιστοι το έχουν διαβάσει ολόκληρο. Είναι ελάχιστες οι πλήρεις μεταφράσεις του κειμένου, και μάλιστα απευθείας από τα σανσκριτικά. Πέρα από την ερωτική ανάπτυξη υποθετικών και μυστηριωδών απολαύσεων, το "Κάμα-σούτρα" αποτελεί, με εντυπωσιακό τρόπο, ένα ασύγκριτο κείμενο πολιτισμού. Ο πουριτανισμός, η θρησκευτικότητα και ο λανθάνων μυστικισμός που επικρατούν στη σύγχρονη Ινδία δεν υπάρχουν στην κοινωνία που περιγράφει ο Βατσυαγιάνα (περ. 2ος - 5ος...

Το "Κάμα-σούτρα" ή "Το εγχειρίδιο του έρωτα" είναι διάσημο σε όλο τον κόσμο, αλλά παραμένει ταυτόχρονα βαθιά παραγνωρισμένο· ελάχιστοι το έχουν διαβάσει ολόκληρο. Είναι ελάχιστες οι πλήρεις μεταφράσεις του κειμένου, και μάλιστα απευθείας από τα σανσκριτικά. Πέρα από την ερωτική ανάπτυξη υποθετικών και μυστηριωδών απολαύσεων, το Κάμα-σούτρα αποτελεί, με εντυπωσιακό τρόπο, ένα ασύγκριτο κείμενο πολιτισμού. Ο πουριτανισμός, η θρησκευτικότητα και ο λανθάνων μυστικισμός που επικρατούν στη σύγχρονη Ινδία δεν υπάρχουν στην κοινωνία που περιγράφει ο Βατσυαγιάνα (περ. 2ος - 5ος αι...

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα και το παιδικό βιβλίο "Ο γάμος της Ανεμί", με κείμενα και εξαιρετικά πρωτότυπα και ευαίσθητα σχέδια του Γάλλου εικονογράφου Denis Lhomme, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι η ιστορία μιας ανορεξικής πριγκιποπούλας, που μέσα από τον έρωτά της για έναν παραμάγειρο, γνωρίζει την αγάπη για τον λαχταριστό κόσμο των γεύσεων. Η έκδοση συνοδεύεται από δώδεκα συνταγές μαγειρικής για παιδιά, σε σχέδια του Ντενί Λωμ, από τον γνωστό συγγραφέα βιβλίων μαγειρικής Αλέξανδρο Παπανδρέου.

Ποιος δεν έχει δει το μεγάλο κύμα, πελώριο, αφρισμένο και απειλητικό, να απλώνει τα δυνατά του πλοκάμια εναντίον των ταπεινών, αβοήθητων ψαράδων; Ποιος όμως γνωρίζει ότι αυτό το εμβληματικό χαρακτικό της ιαπωνικής τέχνης ανήκει στή σειρά των "Τριανταέξι όψεων του όρους Φούτζι", πού εκδόθηκε στη δεκαετία του 1830 και ανανέωσε το ukiyo-e; Παθιασμένος και ιδιαίτερα τολμηρός δημιουργός, ο Χοκουσάι (1760-1849) παρουσιάζει σε αυτό το έργο του ένα απολύτως πρωτότυπο ύφος, έχοντας δανειστεί παραδοσιακές ιαπωνικές και κινεζικές μεθόδους άλλα και τη δυτικότροπη προοπτική, συνθέτοντας...

Οι μελέτες του τόμου αυτού αποτελούν ένα ποικιλόμορφο σύνολο από απόψεις και θέσεις πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών και ερευνητών του θεάτρου μέσα από τις οποίες αποτιμάται το σαιξπηρικό έργο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα αναφαίνεται η δυναμική της αξιοποίησής του στο παρόν και το μέλλον. Η ιστορική ανάλυση παρακολουθείται από τη θεατρική λειτουργία, η επιστημονική εμβάθυνση ερωτοτροπεί με τη μαγεία της τέχνης και όλα μετουσιώνονται σε μήνυμα αντίστασης χάρη στην πολυσήμαντη γραφή και τα ανατρεπτικά "παιχνίδια" του αειθαλούς αυτού συγγραφέα. Αναδεικνύεται, επ...

Θεότητα, νύμφη, μούσα ή κοινή θνητή, η γυναίκα ποτέ δεν έπαψε να εμπνέει τη σμίλη των Ελλήνων γλυπτών, όπως και τον χρωστήρα των αγγειογράφων ή των τοιχογράφων. Κυκλαδικά "ειδώλια" καταπληκτικής γεωμετρικής καθαρότητας, σεβάσμιες ιέρειες δέσμιες ακόμη του γενεσιουργού μαρμάρου, εταίρες ή μαινάδες που επιδεικνύουν τα θέλγητρά τους από τα κοίλα σκεύη, όψεις της Αφροδίτης που αποκαλύπτει σταδιακά τη στρογγυλάδα του στήθους της... Τα πλάσματα αυτά, πόρρω απέχοντας από την ίδια ιδανική ομορφιά των νεαρών αθλητών με το θριαμβεύον σώμα, διηγούνται απλώς τη διφορούμενη σχέση που έ...

Το γυμνό είναι αναντίρρητα το αγαπημένο θέμα του Ρενουάρ, τον απασχόλησε σε όλη τη δημιουργική του πορεία μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής του και ως εκ τούτου αποτυπώνει την εξέλιξη της τέχνης του. Καθώς εισχωρούμε στο προσωπικό σύμπαν του ζωγράφου, βυθιζόμαστε σε έναν κόσμο απόλυτα αισθησιακό και αθώο, όπου η γυναικεία μορφή ακτινοβολεί χωρίς περιορισμούς. Τη γυναίκα ως νύμφη, λουόμενη, γυναίκα-ανθό ή γυναίκα καρπό, την προτιμά εύσαρκη και γλυκιά, με πλούσιο στήθος, γεμάτη κοιλιά, φιλντισένιο δέρμα. Από το έργο του θα δημιουργηθεί μια γυναίκα αρχέτυπο, την οποία σήμερ...

"Κυκλάδες"... Τρεις συλλαβές που ζωντανεύουν την εικόνα μιας Ελλάδας αγνής και άχρονης, μιας Ελλάδας προγενέστερης της Ακρόπολης και του Παρθενώνα, μιας Ελλάδας με ψαράδες και ναυτικούς. Φυσική γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αυτά τα μυριάδες νησάκια υπήρξαν την τρίτη χιλιετία π.Χ., το θέατρο ενός ακμαίου πολιτισμού, που μας κληροδότησε ένα από εκείνα τα "θαύματα" που κάποτε αποκρυπτογραφούνται από την ιστορία της τέχνης. Απλές πέτρες ελάχιστα επεξεργασμένες ή κανονικά αγάλματα σχεδόν φυσικού μεγέθους, αυτά τα αινιγματικά "ειδώλια" σμιλεμένα σε ένα διάφανο και εκτυφλωτικό...

Η υιοθέτηση των λέξεων "ερωτικός", "ερωτισμός", με τη σημασία που εννοούμε σήμερα, τοποθετείται μάλλον στα τέλη του 19ου αιώνα, από το 1881 και μετά, την εποχή που η απελευθέρωση των εκφραστικών μέσων, ο πλούτος και η διάδοσή τους μας οδήγησαν στην ανάγκη ταξινόμησης της λογοτεχνικής παραγωγής. Το "ερωτικός" καταχωρίστηκε τότε ανάμεσα στα συνώνυμα "χυδαίος", "ακόλαστος", "άσεμνος", "απρεπής", "πορνογραφικός", κλπ. Θα πρέπει να προστεθεί ο χαρακτηρισμός "υβριστής των χρηστών ηθών", που δεν είναι σημερινός, αλλά χρονολογείται από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, εποχή κατά την οποία...

Πέντε αντιπροσωπευτικά έργα του σύγχρονου ευρωπαϊκού θεάτρου. Ανθρώπινα και αισθητικά προβλήματα, θέατρο που μιλάει για το θέατρο, αφηγηματικός λόγος, το θέατρο ως μεταφορά του κόσμου, το χιούμορ ως γέφυρα με το υπερβατικό, εικόνες έξω από το μύθο, πολύπλοκα παιχνίδια με αληθινά και ψεύτικα στοιχεία είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που διατρέχουν τον "Επισκέπτη" του Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ, τον "Κόμβο της κοιλάδας του θανάτου" του Άλμπερτ Όστερμπαϊερ, το "Mainstream" του Ντέιβιντ Γκρεγκ, τη "Διαστροφή" του Χοσέ Σαντσίς Σινιστέρα και το "Σημάδι" της Γιούντιτ Χέρτσμπερχ.