Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα επιβατικό σαπιοκάραβο μεταφέρει στις αρχές της δεκαετίας του '30 κάθε λογής επιβάτες καθώς περιπλέει τις ακτές της Δυτικής Αφρικής με κατεύθυνση την Ευρώπη: επιβάτες της πρώτης και δεύτερης θέσης -αποικιοκράτες, τυχοδιώκτες, αξιωματικούς, άντρες και γυναίκες σε αναζήτηση φευγαλέων και ευκαιριακών ερώτων, ανθρώπους που δεν τους χαμογέλασε η τύχη στις αποικίες- αλλά και φορτίο Κινέζων στα αμπάρια. Η ένταση ανεβαίνει μαζί με τη θερμοκρασία. Το 45 υπό σκιάν, γραμμένο σ' ένα πλοίο το 1934, είναι από τα πρώτα μυθιστορήματα που υπέγραψε ο Σιμενόν με το πραγματικό του όνομα στ...

Καθώς οδηγεί στην εθνική οδό με τη σύζυγό του Σοφία, ο Πατρίκ Μαρτέν καταδιώκεται από δύο νέους Βορειοαφρικανούς με Μερσεντές, με τους οποίους διαπληκτίστηκαν σε ένα χώρο ανάπαυσης λίγα λεπτά νωρίτερα. Ένας ξερός κρότος. Το λάστιχο σκάει και το αυτοκίνητο εκτρέπεται. Η Σοφία χάνει τη ζωή της, ενώ ο Πατρίκ βγαίνει αναζητώντας βοήθεια. Η Γαλλία φοβάται, βρυχάται από θυμό, και μια αίσθηση ακραίας ανασφάλειας εξαπλώνεται λόγω ενός άγνωστου σκοπευτή που πυροβολεί αυτοκίνητα με οδηγούς Μαύρους και Άραβες. Εδώ όμως ο εξωγενής ένοχος φαίνεται ο πλέον κατάλληλος για τη δουλειά. Ο Π...

«Άφησα στην Ουγγαρία το ημερολόγιο με τη μυστική γραφή, όπως και τα πρώτα μου ποιήματα. Άφησα εκεί τα αδέλφια μου, τους γονείς μου, χωρίς να τους ειδοποιήσω, ούτε καν να τους αποχαιρετήσω. Κυρίως όμως, εκείνη την ημέρα, στα τέλη Νοεμβρίου του 1956, έπαψα πια οριστικά να ανήκω σε έναν λαό. [...] Στο εργοστάσιο, όλος ο κόσμος είναι ευγενικός μαζί μας. Μας χαμογελούν, μας μιλούν, αλλά δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. »Εδώ είναι που αρχίζει η έρημος. Έρημος κοινωνική, έρημος πολιτισμική. Τον ενθουσιασμό των ημερών της επανάστασης και της απόδρασης τον διαδέχονται η σιωπή, το κενό,...

"...Ένα πρωί η χώρα ξύπνησε χωρίς πατέρα. Ο Πάπα Ντόκ είχε λάβει τα μέτρα του και άφησε διάδοχο... Ο γιος άνοιξε τις πύλες στην ξένη μουσική, στο χτένισμα άφρο, στα πορνοσινεμά, στις ταινίες βίας και στα ναρκωτικά... Εκμεταλλευτήκαμε τη στιγμή για να ξεκόψουμε από τη γαλλική κουλτούρα... γιατί στην καρδιά αυτής της αμερικάνικης χλωρίδας και πανίδας νιώθαμε πολύ διαφορετικοί από τον Γάλλο υπαρξιστή. Εμείς θέλαμε να χορεύουμε, να κερδίζουμε χρήματα χωρίς κόπο, να βγαίνουμε συνοδεύοντας φανταχτερά κορίτσια και, φυσικά, να οδηγούμε αστραφτερά αυτοκίνητα. Το χολλυγουντιανό όνειρ...

"Όλα όσα είχε πει στον επιθεωρητή ήταν αλήθεια, αλλά συμβαίνει και η αλήθεια να είναι το μεγαλύτερο ψέμα. Γιατί χωρίς να διστάσει, πήγε στη γωνία του μπουλβάρ Σαιν-Μισέλ και περίμενε ένα λεωφορείο που πήγαινε στο σταθμό Γκάρ ντε Λυόν; Το έκανε χωρίς να σκεφτεί. Ούτε μια στιγμή δεν είχε πει να κάνει αυτό ή το άλλο. Μήπως άρχιζε επιτέλους η ζωή; Δεν ήξερε. Φοβόταν να θέσει στον εαυτό του την ερώτηση. Δεν ήξερε πού πήγαινε, ούτε τι θα έκανε. Είχε φύγει. Δεν υπήρχε πλέον τίποτα πίσω του. Δεν υπήρχε ακόμη τίποτα μπροστά του. Βρισκόταν απλώς μέσα στο χώρο. Μιλούσε χωρίς...

Ένα Σαββατοκύριακο, στο τέλος του καλοκαιριού, ο Στηβ με τη Νάνσυ ξεκινούν για να πάρουν τα παιδιά τους από την κατασκήνωση. Η κυκλοφορία στις εθνικές οδούς είναι ασφυκτική. Εξίσου ασφυκτική όμως είναι και η ατμόσφαιρα μέσα στο αυτοκίνητο, γιατί το ζευγάρι κουβαλάει όλη την ένταση της καθημερινότητάς του. Η εμφάνιση ενός καταζητούμενου δραπέτη θα μετατρέψει το ταξίδι τους σε πραγματικό εφιάλτη. Ο Σιμενόν έγραψε τα "Κόκκινα φώτα" το 1953, την εποχή που ζούσε στις ΗΠΑ (1945-1955), και το αφιέρωσε στην κόρη του Μαρί-Ζο που μόλις είχε γεννηθεί. Τελειώνοντας τη συγγραφή του μ...

"Ο Στέφανο δεν είχε ψάξει ποτέ να ξαναβρεί τον βασανιστή του στις διάφορες οργανώσεις των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων όταν επέστρεψε από την εξορία, ο Ελ Νέγκρο δεν ήταν παρά ένα φασιστόμουτρο μεταξύ τόσων άλλων. Όμως έκανε λάθος. Το παρελθόν και το παρόν ήταν συνδεδεμένα, σαν την αόρατη κλωστή που τον συνέδεε επί σαράντα χρόνια με τη Μανουέλα. Όλα έβρισκαν τώρα τη θέση τους μέσα στο θέατρο των σκιών που συγκροτούσε όλη του τη ζωή. Ένα τελευταίο ξεκαθάρισμα λογαριασμών με την Ιστορία". O "Κόνδωρ" είναι ιστορία μιας αναζήτησης με ιλιγγιώδη ταχύτητα στις αχανείς εκτάσεις της Χ...

"Ο οδηγός του Land Cruiser ρίχνεται στην κυκλοφορία, ανοίγει βίαια ένα πέρασμα ανεβαίνοντας στο πεζοδρόμιο. Την προηγουμένη, άντρες ζωσμένοι με βαρύ οπλισμό επιτέθηκαν σε τρία λεωφορεία που είχαν σταματήσει στους σηματοδότες, στο κέντρο της πόλης. Λήστεψαν τους επιβάτες, τους περισσότερους με μεγάλη αγριότητα, ένα παιδάκι σκοτώθηκε, μια γυναίκα βρέθηκε στο νοσοκομείο. [...] "- Οι πολιτικοί μας τρομοκρατούν με σκοπό να τους παρακαλάμε για να μας προστατέψουν. Μας μπολιάζουν με το φόβο της ανεργίας, με το φόβο για το τι βρίσκεται μέσα στο πιάτο μας, το φόβο του αύριο, το φό...

Στην αρχή της υπόθεσης ο Μαιγκρέ είχε την έντονη αίσθηση πως βρισκόταν σε διακοπές. Όταν κατέβηκε απ’το τρένο, ο μισός σταθμός της Αντίμπ λουζόταν σ' έναν ήλιο τόσο εκτυφλωτικό, που τους ανθρώπους που πηγαινοέρχονταν τους έβλεπε κανείς σαν σκιές. Σκιές που φορούσαν καπελάκια ψάθινα κι άσπρα παντελόνια και βαστούσαν ρακέτες του τέννις. Ο αέρας βούιζε. Στην άκρη της αποβάθρας υπήρχαν φοίνικες, κάκτοι και πέρα από τον φωτεινό σηματοδότη απλωνόταν η γαλάζια θάλασσα. Αμέσως τον πλησίασε κάποιος. "Ο επιθεωρητής Μαιγκρέ, υποθέτω;" Ο Μαιγκρέ βρίσκεται στην Αντίμπ, κωμόπολη και...

Στο σύγχρονο Μπουένος Άιρες, το πτώμα μιας τραβεστί ονόματι Λους εντοπίζεται γυμνό, ευνουχισμένο, με τα γεννητικά όργανα στον πισινό, και μια νεαρή γυναίκα εξαφανίζεται. Η Ζανά, μια πεισματάρα καλλιτέχνις με καταγωγή από τη φυλή των Μαπούτσε, και ο Ρουμπέν, ένας οργισμένος ντετέκτιβ, ερευνούν από μία υπόθεση ο καθένας τους. Η συνάντησή τους τους οδηγεί στα φαντάσματα της δικτατορίας. Η Ζανά είναι Μαπούτσε, κόρη ενός λαού Ινδιάνων που όταν οι άλλοι τους έβλεπαν στην αργεντίνικη πάμπα τους πυροβολούσαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Αφού επιβίωσε από την οικονομική κρίση του 2001-20...

Η Μπέττυ έχει διαλύσει τη συμβιβασμένη ζωή της, σχεδόν προκαλώντας την καταστροφή της. Βυθίζεται σ’ ένα τραγικό ξόδεμα με αλκοόλ και τυχαίους άντρες. Χάνει τον εαυτό της σε ένα παιχνίδι ορίων. Ώσπου μια ώριμη, γοητευτική γυναίκα, η Λωρ, την περιμαζεύει μια νύχτα σ’ ένα επαρχιακό εστιατόριο, κι αρχίζει μεταξύ τους μια παράξενη σχέση φροντίδας και εξάρτησης... Η "Μπέττυ" είναι από τα ωραιότερα "ψυχολογικά - σκληρά" μυθιστορήματα του Σιμενόν, όπως ο ίδιος τα αποκαλούσε. Ο μεγάλος σκηνοθέτης του γαλλικού σινεμά Claude Chabrol γύρισε μια από τις καλύτερες ταινίες του με βάση...

[...] -Είστε σαράντα ετών και η γυναίκα σας, περισσότερο γνωστή με το όνομα Τζίνα, είναι εικοσιτεσσάρων. Αν κατάλαβα καλά, δεν εθεωρείτο πρότυπο ηθικής πριν συναντηθείτε και, όντας γείτονες, ήσασταν εν γνώσει της διαγωγής της. Σωστά; Η ζωή, διατυπωμένη έτσι, μέσα από γραφειοκρατικούς τύπους, δεν γινόταν απεχθής; [...] Τα γραμματόσημά του ήταν σημεία αναφοράς, τα ονόματα χωρών, ηγεμόνων ή δικτατόρων δεν του έφερναν στο νου έναν χρωματιστό γεωγραφικό χάρτη ή φωτογραφίες, αλλά ένα λεπτεπίλεπτο χαρτάκι τυλιγμένο σε διάφανη ζελατίνα. Με αυτόν τον τρόπο μάλλον, παρά μέσω της...

Τη στιγμή την ίδια που συμβαίνει, θεωρεί κανείς ότι πρόκειται για ώρες σαν όλες τις άλλες, κι αργότερα μόνο αντιλαμβάνεται ότι είχε συμβεί κάτι το εξαιρετικό και αγωνίζεται να ξαναβρεί το κομμένο νήμα, να αναπαραστήσει απ’ την αρχή ως το τέλος τα λεπτά που του είχαν διαφύγει. Γιατί, άραγε, εκείνο το βράδυ, ο Μαλουέν έφυγε απ’ το σπίτι του κακοδιάθετος; Είχαν δειπνήσει στις επτά, ως συνήθως. Είχαν φάει ψητές ρέγγες, αφού ήταν η εποχή τους. Ο Ερνέστ, ο μικρός, ήταν στο τραπέζι άψογος. Τώρα ο Μαλουέν θυμόταν ότι η γυναίκα του είχε πει: - Ήρθε η Ενριέτ προηγουμένως....

Σε ό,τι αφορά προσωπικά τον Kέες Πόπινγκα, πρέπει κανείς να παραδεχτεί ότι στις οκτώ η ώρα το βράδυ υπήρχε ακόμη χρόνος, καθώς το πεπρωμένο του δεν είχε ακόμη καθοριστεί. [...] Θα σήκωνε τους ώμους του με αδιαφορία αν του έλεγαν ότι η ζωή του θα άλλαζε απότομα και ότι αυτή η φωτογραφία, που βρισκόταν πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού και τον έδειχνε όρθιο στο κέντρο της οικογένειάς του, με το χέρι του νωχελικά ακουμπισμένο στη ράχη μιας καρέκλας, θα δημοσιευόταν σε όλες τις εφημερίδες της Eυρώπης. Tέλος, αν είχε ψάξει μέσα του, με πλήρη συνείδηση, για να βρει τί θα μπορούσ...

O Εμίλ πρόσφατα χήρεψε, η Μαργκερίτ μόλις έχασε τον σύζυγο της. Και οι δυο αναζητούν απελπισμένα λίγη συντροφιά κι αποφασίζουν να παντρευτούν. Μετά από οκτώ χρόνια συμβίωσης, η ανάγκη για συντροφιά έχει μεταμορφωθεί σε λυσσαλέο μίσος -το μόνο αίσθημα που συμμερίζονται. Η εχθρότητα κορυφώνεται, κι ο Σιμενόν ανατέμνει τους λόγους που τους έκαναν να ενώσουν τις τύχες τους και οδήγησαν στον αφανισμό τους.

O Ελί Ναζεάρ πρέπει να κρυφτεί αφού δολοφόνησε έναν πλούσιο Ολλανδό για να τον ληστέψει μέσα σε ένα τρένο. Ο φόνος περνάει στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Ο Ναζεάρ βρίσκει καταφύγιο στον φοιτητικό ξενώνα της κυρίας Μπαρόν, μητέρας της ερωμένης του, στο Σαρλερουά του Βελγίου. Εκεί, στην κουζίνα του ξενώνα, περνάει τον περισσότερο χρόνο του, αφηγείται ιστορίες μεγαλείων και παρακολουθεί στενά τους άλλους ενοικιαστές, που όλο και περισσότερο τον υποπτεύονται, ενώ η αστυνομία αναζητά τα ίχνη του... Το μυθιστόρημα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστές τον Φιλίπ...

Στον "Κίτρινο σκύλο", ο Μαιγκρέ σίγουρα δεν είναι αρχάριος, αλλά νέος επιθεωρητής περίπου τριανταπέντε χρονών και πολύ διαφορετικός από κείνον που θα γίνει τριάντα χρόνια αργότερα. Φυσικά, υπάρχουν πάντα η κορμοστασιά και η πίπα. Και στο επαγγελματικό επίπεδο ξεχωρίζει από τους συναδέλφους του επειδή δεν έχει σε καμία υπόληψη τις τεχνικές της αστυνομίας. Έχει αποσπαστεί στην Άμεση Δράση της Ρέν, και τον καλούν στο Κονκαρνώ για να διελευκάνει μια σειρά αινιγματικά εγκλήματα που γίνονται κάτω από από μυστηριώδεις συνθήκες. Ο αστυνόμος που τον συνοδεύει συγκεντρώνει άχρηστες κ...

Η Ναταλί Σαμπέν Λεβέκ έχει μάθει εδώ και καιρό να μην αντιδρά στις αποδράσεις του συζύγου της. Κι ενώ εκείνη παραδίνεται σιγά σιγά στο αλκοόλ, απόβλητη από τον περίγυρο του ευκατάστατου συμβολαιογράφου στη συνοικία του Σαιν-Ζερμαίν, ο Ζεράρ, που δεν την αγαπάει πια, διασκεδάζει στα καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία, όπου τα κορίτσια τον γνωρίζουν με το όνομα "κύριος Σαρλ". Έχει περάσει όμως ένας μήνας από την τελευταία φορά που φάνηκε ο Ζεράρ... Ο Μαιγκρέ θα ασχοληθεί εδώ με την ιστορία ενός ζευγαριού που βρίσκεται πολύν καιρό σε διάσταση, προσπαθώντας να αναπλάσει το παρελθόν το...

Ένας άγνωστος άντρας, πανικόβλητος, κυνηγημένος από δολοφόνους, τηλεφωνάει από καφέ σε καφέ στη Δικαστική Αστυνομία και ζητάει βοήθεια από τον επιθεωρητή Μαιγκρέ. Δεν θα καταφέρουν να τον σώσουν. Το πτώμα του θα βρεθεί πεταμένο από ένα αυτοκίνητο στην Πλας ντε λα Κονκόρντ, στο κέντρο του Παρισιού. Η υπόθεση στοιχειώνει τον Μαιγκρέ, που ξενυχτάει με τους συνεργάτες του για να βρουν τους ενόχους. Θα οδηγηθεί έτσι σε μια σπείρα Τσέχων και Πολωνών κακοποιών, που αποδεικνύονται σήριαλ κίλλερ της γαλλικής επαρχίας, στα πλούσια αγροκτήματα της Πικαρδίας. Ένα μυθιστόρημα με πολλή...

"...Oι πόρτες του υδατοφράχτη άνοιξαν. Ο Ζυλ πήρε θέση στο τιμόνι. Η προπέλα άρχισε να γυρίζει ανακατώνοντας τον παχύ βούρκο... Ο Ρομπέρ μ' ένα κοντάρι προσπαθούσε να απομακρύνει την πλώρη της φορτηγίδας από τον μόλο... Ένα τράνταγμα, ένας ανησυχητικός θόρυβος από κάποιο γρανάζι. Ο Ζυλ έσβησε τη μηχανή... Τα δύο αδέλφια άρχισαν να γυροφέρνουν ψαχουλεύοντας με τους γάντζους των κονταριών την προπέλα ... Ο Ζυλ έπιασε κάτι... Με αργές κινήσεις άρχισε να ανεβάζει το κοντάρι και όταν έφτασε ο γάντζος έξω από το νερό, τα δύο αδέλφια είδαν να εμφανίζεται ένα περίεργο πακέτο δεμένο...