Δέλτα Έκτορας
Ο Έκτορας Δέλτα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, computer science, ενώ ταυτόχρονα τελείωσε τις μουσικές του σπουδές στη σύνθεση και στο πιάνο. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ασχολήθηκε επί σειρά ετών με την παραγωγή και ηχογράφηση δίσκων. Έχει συνθέσει και ενορχηστρώσει μουσική για θεατρικά έργα, ταινίες, αλλά και διαφημιστικά σποτ. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει ηχοληψία και παραγωγή. Με τη συγγραφή ασχολείται από μικρή ηλικία, λόγω όμως των επαγγελματικών του υποχρεώσεων δεν προχώρησε σε κάποια έκδοση. Το "Άγγιγμα" είναι το πρώτο από μία σειρά μυθιστορημάτων που θα ακολουθήσουν.
Πανδημία
Συλλογικό έργο
24 γράμματα (2020)
Περιεχόμενα: 1. Δάφνη Σπυροπούλου, Com'e dolce e com'e bella la citta di Pulcinella 2. Μάνος Τασάκος, Non omnis moriar 3. Μαριάνθη Παπάδη, Ο ιός της κορώνας μάτωσε την άνοιξη 4. Ελένη Καραγιάννη, Τα φτερά 5. Tζωρτζίνα Τζήλιου, Έρωτας κατά της θλίψης 6. Μανώλης Δημελλάς, Ακόμη νιώθετε βασιλιάδες; 7. Άννα Κουρουπου, 8. Σταύρου Νικολαϊδη, Γοτθικό ολόγραμμα 9. Μαρία Κανελλάκη, Ρεσάλτο 10. Πέτρος Γαλιατσάτος, Mariah C. & Μαρία Κ. 11. Δήμητρα Μπαρώτα, Στον καθρέφτη 12. Ελένη Αλαφογιάννη, Κορώνα στο κεφάλι μου 13. Γιώργος Πατιός, Ευαγγελισμός 14. Μανώλης Κιλισμάνης,...
Το κέλυφος
Δέλτα Έκτορας
Anima Εκδοτική (2018)
Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ... Ο νευροχειρουργός Α. Σταθόπουλος επιστρέφει στην Αθήνα από τη Ρώμη έχοντας παραιτηθεί από το Μεγάλο Έργο του Απογόνου, ένα αποτρόπαιο ιατρικό πείραμα. Ο γιατρός όμως δε γνωρίζει ότι οι συνέπειες της απόφασής του σύντομα θα σπείρουν τον όλεθρο. Η ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ... Μία γυναίκα ταξιδεύει στο Άμστερνταμ και προσλαμβάνει έναν ζωγράφο ο οποίος είναι αυθεντία στις απομιμήσεις έργων τέχνης. Ο νεαρός καλείται να φτιάξει μία τοιχογραφία σε μία έπαυλη των Αθηνών, η οποία θα απεικονίζει μία διεστραμμένη και άρρωστη εκδοχή του έργου, "Σώμα στον Υπερκύβο" του Σαλβαντόρ Νταλί....
Το άγγιγμα
Δέλτα Έκτορας
Αγγελάκη Εκδόσεις (2012)
Ο βαθύς άγριος ωκεανός απλωνόταν μπροστά του, γκρίζος και απειλητικός. Άναψε ένα τσιγάρο και φύσηξε με λύπη τον καπνό χαζεύοντάς τον, πριν χαθεί για πάντα στον συννεφιασμένο ουρανό σαν παιδική ανάμνηση. Ο παγωμένος αέρας είχε από ώρα στεγνώσει τα δάκρυα στο κουρασμένο του πρόσωπο. Τα χέρια του όμως έτρεμαν ακόμα από οργή. Πώς φτάσαμε ως εδώ, αναρωτήθηκε ξανά. Πώς φτάσαμε ως εδώ... Για μία στιγμή σκέφτηκε να βάλει ένα τέλος σε όλα αυτά. Το μόνο που χρειαζόταν να κάνει, ήταν ένα βήμα... Ένα βήμα στο κενό. Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι. Είχε χάσει τα πάντα. Είχε χάσει εκείν...