Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΤΟ ΘΑΥΜΑ Εκείνος που δεν πίστεψε στο θαύμα της Κανά αρνήθηκε να πιει νερό θαύμα που όλοι το πιστεύουν είναι θαύμα του φώναζαν οι λογικοί θαύμα που ένας το αρνείται είναι θαύμα αντέτεινε αυτός, θα πέθαινε απ' τη δίψα μα ο παραγιός του καπηλειού παρατυχών τον άπιστο ελυπήθη έτρεξε του 'φερε κρασί, κρασάκι κοκκινέλι ήπιε και δρόσισε τα έγκατα δόξασε τ' όνομά Του. ευχήθηκε στους νεόνυμφους, ύψωσε το ποτήρι του ξανά, αυτό κι αν είναι θαύμα ψιθύρισε ενεός κοιτάζοντάς το αυτό κι αν είναι θαύμα, επανέλαβε καθώς στραφτάλιζε στο φως το κοκκινέλι του, καθώς αρώμ...

Ένα από τα διασημότερα κείμενα των νεότερων χρόνων, ένα θεμελιακό ποίημα του 20ού αιώνα σε δίγλωσση έκδοση, σύγχρονη μετάφραση και πλούσια σχόλια που φωτίζουν το περιεχόμενο κι αναδεικνύουν τη σημασία του για τη σύγχρονη λογοτεχνία. Η "Έρημη Γη" εκδόθηκε το 1922, το "θαυμαστό έτος" της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας, όπως ονομάστηκε, αφού την ίδια χρονιά εκδόθηκαν επίσης ο Οδυσσέας του Τζόις και Οι ελεγείες του Ντουίνο του Ρίλκε. Είχε μάλιστα τόση επίδραση όσο κανένα άλλο ποίημα εκείνη τη χρονιά. Ο πρώτος αναγνώστης του, ο Έζρα Πάουντ, το χαρακτήρισε "από τις σπουδαιότερες σελ...

Στη χώρα αυτού του βιβλίου, η γλώσσα προκαλεί παρανοήσεις, κι ένας ισχυρισμός συχνά σημαίνει το αντίθετό του· κάθε πρόταση μπορεί να γίνει "πειστήριο προδοσίας". Στη μακρινή αυτή χώρα που γνώρισε ο Μάρκο Πόλο, η γλώσσα μιλά τη γλώσσα της σιωπής και δεν υποτιμά τα ανεξιχνίαστα βλέμματα. Η "Γραμματική των γλωσσών της Βαβέλ" είναι ένα παράξενο και γοητευτικό βιβλίο, ένα σχόλιο για τη δύναμη της γλώσσας και συνάμα αλληγορία για τις παγίδες που μας στήνει. Μια συλλογή μικρών ιστοριών, φόρος τιμής στον Έκο και στον Καλβίνο. Εντέλει, ένα βιβλίο που μας προκαλεί να ξανασκεφτούμε...

Η Αντιγόνη, το παλαιότερο από τα σωζόμενα δράματα του Σοφοκλή, είναι, κατά την κρίση του Hegel, το εξοχότερο και αρτιότερο έργο στον αρχαίο και σύγχρονο κόσμο. Στην εποχή μας ζυμώθηκε μέσα στους μεγάλους πολέμους του 20ού αιώνα, στους άταφους νεκρούς, την ενοχή εκείνων που επέζησαν· πέρασε στα χέρια σπουδαίων δημιουργών - R. Rolland, J. Anouilh, B. Brecht, A. Gide, H. Boll, M. Yourcenar, S. Heavey, Γ. Ρίτσου, Άρη Αλεξάνδρου - φωτίζοντας το "δεινόν" του ανθρώπου, τη "δαιμόνια μηχανή¨ όλων των εκδοχών της εξουσίας. Ο G. Steiner κατέγραψε τις εκατοντάδες Αντιγόνες που παίχτηκα...

Ο Γιώργος Αριστηνός,, φλερτάροντας ερωτοπαθώς για χρόνια με τον Θάνατο, στροβιλιζόμενος για καιρό πάνω από την άβυσσο του Κακού, προετοίμαζε εξακολουθητικά την οριστική του έξοδο. Στο τελευταίο του βιβλίο έρχεται, μπλαζέ μισάνθρωπος και κατά συρροήν δολοφόνος, να αποκτείνει με μια μηδενιστική κίνηση τόσο τα λογοτεχνικά είδη όσο και το βιολογικό είδος "άνθρωπο"... Η παράδοση της μοντέρνας λογοτεχνίας του Κακού συναντά τη θεωρία της λογοτεχνίας. Εφαρμοσμένη θεωρία ή απόλυτη λογοτεχνία; Ο ακραίος 20ός αιώνας γνώρισε πολλούς θανάτους, πραγματικές εκατόμβες και μεγάλες απώλει...

Ο Νοβάλις (1772-1801) δεν είναι μόνον ο ποιητής των Ύμνων στη νύχτα αλλά και ο σπουδαιότερος στοχαστής του "Κύκλου της Ιένας", ο οραματιστής του οικουμενικού καλλιτεχνικού έργου που θα ενοποιήσει την ποίηση με την πρόζα και τη φιλοσοφία. Καλλιέργησε συστηματικά το νέο λογοτεχνικό είδος των αποσπασμάτων: όχι απλούς στοχασμούς και ευφυολογήματα αλλά σπάνια, στοχευμένα θραύσματα συγκροτημένης σκέψης, ποιητικού δοκιμίου και φιλοσοφικής πραγματείας. Στο κατώφλι του 19ου αιώνα, της κρίσης του ορθολογισμού και των κοινωνικών ανατροπών ο Νοβάλις προετοιμάζει την αφοριστική σκέψη το...

Το 1922, annus mirabilis για την λογοτεχνία, ο R. M. Rilke ολοκληρώνει τις "Ελεγείες από το Ντουίνο", μία από τις σπουδαιότερες ποιητικές συνθέσεις του 20ου αιώνα: Η μεταφυσική της πτώσης και της ανύψωσης του ανθρώπου μέσα από τις αλληγορικές εικόνες του ακροβάτη που θέλει να υψωθεί, και του αγγέλου πού κατέρχεται στη γη, για να συνεχίσει μια παράσταση με μαριονέτες. Κι ακόμη, μεταφυσική του θανάτου: η αναπόφευκτη όδευση στον τόπο της οδύνης σε δέκα ελεγειακές εικόνες για την θλίψη μετά το τέλος του Πρώτου Πολέμου, όταν κανείς δεν υποπτεύεται την τερατωδία πού θα ακολουθήσε...

Το 1922, annus mirabilis για την λογοτεχνία, ο R. M. Rilke ολοκληρώνει τις "Ελεγείες από το Ντουίνο", μία από τις σπουδαιότερες ποιητικές συνθέσεις του 20ου αιώνα: Η μεταφυσική της πτώσης και της ανύψωσης του ανθρώπου μέσα από τις αλληγορικές εικόνες του ακροβάτη που θέλει να υψωθεί, και του αγγέλου πού κατέρχεται στη γη, για να συνεχίσει μια παράσταση με μαριονέτες. Κι ακόμη, μεταφυσική του θανάτου: η αναπόφευκτη όδευση στον τόπο της οδύνης σε δέκα ελεγειακές εικόνες για την θλίψη μετά το τέλος του Πρώτου Πολέμου, όταν κανείς δεν υποπτεύεται την τερατωδία πού θα ακολουθήσε...

Εννέα συγκριτολογικά σημειώματα και μελέτες για τον Γιάννη Σκαρίμπα και τις "συνομιλίες" του μέσα από το πεζογραφικό και ποιητικό του έργο με τους Πιραντέλο, Χόφμαν, Κλάιστ, Μπαλζάκ, Προυστ, Μπύχνερ, Τσέλαν, Ντόρρο κ.ά. Πραγματικοί, ωστόσο, οικοδεσπότες και συνομιλητές τους είναι οι πλασματικοί ήρωες του χαλκιδαίου συγγραφέα, ο Μαριάμπας, ο Σουρούπης, ο Πιττακός, και πολλές από τις αινιγματικές ηρωίδες του όπως η Νινόν, η Μαρή, η Δολόξα. Η λογοτεχνία του Γιάννη Σκαρίμπα γεννήθηκε κυρίως στο κλίμα του ελληνικού μεσοπολέμου, για να μας δείξει ότι "ο μεσοπόλεμος είναι δι...

Εξόριστος για πάντα από την ιστορία της "Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" του Κ.Θ. Δημαρά, ο Γιάννης Σκαρίμπας καταλαμβάνει, αντίστοιχα, μια παράγραφο δεκαεξίμισι και άλλη μία δεκατρισίμισι αράδων στις ιστορίες της νεοελληνικής λογοτεχνίας του Mario Vitti και του Λίνου Πολίτη, ο οποίος του επέθεσε τον τίτλο του "ιδιότυπου και απροσάρμοστου και στην ποίηση και στην πεζογραφία". Όσον αφορά την σύγχρονή μας "Εισαγωγή στη Νεότερη Ελληνική Λογοτεχνία" του Roderick Beaton, εκεί ο Σκαρίμπας κατάφερε να έχει ελάχιστα μεγαλύτερο εκτόπισμα (δεκαεννέα αράδες). Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση σπανί...