Silvestre Danièle
Η Ντανιέλ Σιλβέστρ είναι ψυχαναλύτρια, διδάκτωρ στην ιατρική. Εργάσθηκε μακροχρόνια ως ερευνήτρια στο INSERM και ιδιαίτερα στους κόλπους της Μονάδας ερευνών που διευθύνονταν από τη Ζινέτ Ρεμπό, και έπειτα από τον Πατρίς Πινέλ (Patrice Pinell). Ήταν μέλος της Φ.Σ.Π. από το 1977, έπειτα της Σ.Φ.Α. από το 1981 όπου και διατέλεσε διαδοχικά Γραμματέας του Διευθυντηρίου και έπειτα Διευθύντρια. Υπήρξε μέλος του Συμβουλίου της Σ.Φ.Α., της Επιτροπής Εγγύησης, έπειτα των Καρτέλ του Περάσματος από το 1992 ως το 1996. Επίσης μέλος της Ε.Σ.Ψ. και του Π.Ψ.Σ. από την ίδρυσή τους και μέλος του Συμβουλίου του Π.Ψ.Σ. από το 1994 ως το 1998. Ήταν διδάσκουσα του Κλινικού Τομέα του Πανεπιστημίου Paris VIII, υπεύθυνη της Ομάδας «Ψυχανάλυση και Ιατρική» του Ινστιτούτου του Φροϊδικού Πεδίου και Γραμματέας σύνταξης του περιοδικού του Φροϊδικού Πεδίου Ornicar από το 1982 ως το 1987. Είναι σήμερα μέλος της Επιτροπής Προσανατολισμού των Φόρουμ του Λακανικού Πεδίου, μέλος της Διεθνούς των Φόρουμ του Λακανικού Πεδίου και διδάσκουσα στο Κλινικό Κολλέγιο του Παρισιού. Έχει δημοσιεύσει σε περιοδικά ψυχανάλυσης, κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών και σε ιατρικά περιοδικά, ιδιαίτερα μελέτες πάνω στη θηλυκότητα, το τέλος της ανάλυσης, τον αναλυτικό θεσμό. Επίσης έχει δημοσιεύσει κλινικές και θεωρητικές εργασίες εκ των οποίων ορισμένες πάνω στον ψυχολογικό αντίκτυπο των σωματικών ασθενειών και ορισμένες πάνω στις σχέσεις ανάμεσα σε ιατρική και ψυχανάλυση.
Μελαγχολίες
Συλλογικό έργο
Ηριδανός (2009)
Η μελαγχολική διάθεση έχει ποικίλες και μεταβλητές μορφές. Από τη νεύρωση ως την ψύχωση, όλες έχουν μία και μόνη υποκειμενική βάση: την αιτία της επιθυμίας και την ελλείπουσα δυναμική της. Ένας πολιτισμός για τον οποίον η ανταγωνιστικότητα και η επιτυχία αναγνωρίζονται ως υπέρτατες αξίες, δεν αγαπά τους καταθλιπτικούς, τους οποίους γεννά και οι οποίοι του θυμίζουν τον παραλογισμό της καπιταλιστικής του παραγωγής. Ο μελαγχολικός προκαλεί ανησυχία, διότι με την αδιαφορία του απειλείται ο Έρως, διότι η έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους του προσβάλλει την κοινωνική συνοχή και παρ...
Η ψυχανάλυση, όχι η ενιαία σκέψη
Συλλογικό έργο
Κατάρτι (2007)
Αυτό το βιβλίο είναι η ιστορία μιας κρίσης μέσα στην ψυχανάλυση. Δεν είναι η πρώτη, αλλά δεν μοιάζει με καμία άλλη. Ο Ζακ Λακάν, για το ότι διέπραξε αμάρτημα στο δόγμα και τα πρότυπα της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, την Δ.Ψ.Ε., χτυπήθηκε, το 1963, από ένα μέτρο αποκλεισμού ανάλογο σε έναν "Αφορισμό". Στο τέλος του 20ού αιώνα, μια ίδια πολιτική εξοστρακισμού έβαλε στο στόχαστρο όλους εκείνους, πολυάριθμοι, οι οποίοι, μέσα στο νέο Παγκόσμιο Σύλλογο Ψυχανάλυσης, τον Π.Ψ.Σ., τόλμησαν να αντισταθούν έστω και λίγο στην επιβολή της ενιαίας σκέψης. Τι ειρωνεία αυτοί οι "Αφορι...