Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έκδοση των Πρακτικών του Ε΄ Πανελλήνιου Θεατρολογικού Συνεδρίου, που έγινε τον Νοέμβριο 2014 στην Αθήνα από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Ε.Κ.Π.Α. και ήταν αφιερωμένο στον καθηγητή Βάλτερ Πούχνερ. Περιλαμβάνονται 131 κείμενα, που καλύπτουν ένα ευρύτατο πεδίο εκφάνσεων του Θεάτρου και αντίστοιχων ερευνητικών αντικειμένων των Θεατρικών Σπουδών, με κοινό θεματικό άξονα τη σχέση του εκάστοτε θεατρικού φαινομένου με τη λειτουργία ή τη μη-λειτουργία ή τη δυσλειτουργία της δημοκρατίας.

Το βιβλίο για το κήρυγμα ως performance μας επιστρέφει σε καιρούς όπου ο εκκλησιαστικός λόγος των πατέρων πρόσφερε από τον άμβωνα μια έντονη δραματική εμπειρία. Κατά έναν παράξενο τρόπο η θεατρομάχος Εκκλησία, από το Βυζάντιο έως τη νεώτερη εποχή, διατήρησε ένα ιδιαίτερο κανάλι για την υποκριτική και τη μίμηση των ανθρωπίνων παθών και καταστάσεων, με σκοπό να προσφέρει νοήματα, σκέψεις, υποσχέσεις και ελπίδες, να ανοίξει ένα παράθυρο θέας προς τα ουράνια. Η βασική πρόθεση του συγγραφέα είναι να αναδείξει τον θεατρικό χαρακτήρα του κηρύγματος και να διευρύνει τον προβλημ...

Το βιβλίο αυτό αναλύει τα έργα 12 νεοελλήνων θεατρικών συγγραφέων: της Ευανθίας Καΐρη, του Δημήτρη Χατζηασλάνη, της Καλλιρόης Σιγανού - Παρρέν, του Κωστή Παλαμά, του Νίκου Καζαντζάκη, του Άγγελου Σικελιανού, του Ιάκωβου Καμπανέλλη, του Γιώργου Σκούρτη, του Κώστα Μουρσελά, του Στρατή Καρρά, του Παύλου Μάτεσι και της Λούλας Αναγνωστάκη. Τα θεατρικά έργα γράφτηκαν μεταξύ του 1826 και του 1978, αρχίζοντας από τον Ελληνικό Αγώνα της Ανεξαρτησίας και τελειώνοντας με την αποκατάσταση της Ελλάδας ως δημοκρατίας. "Ο Κωνσταντινίδης είναι ο πρώτος μελετητής που πραγματεύεται το νεο...

Ο τόμος συγκεντρώνει τις εισηγήσεις οι οποίες παρουσιάστηκαν στο συνέδριο (4 και 5 Απριλίου 2008) που αφιέρωσε το Μουσείο Μπενάκη στον συγγραφέα, με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννησή του. Έλληνες και ξένοι μελετητές του Καραγάτση και της νεοελληνικής φιλολογίας φωτίζουν κρίσιμες πτυχές του έργου του, επικεντρώνοντας στην πολυεπίπεδη σχέση του με την ιστορία και αναδεικνύοντας τους δρόμους της συγκρότησης της ποιητικής του. Περιέχονται οι εισηγήσεις: Πρόγραμμα εργασιών του συνεδρίου Σημείωμα του εκδότη Σταύρος Ζουμπουλάκης, χαιρετισμός Οι εισηγ...

Η συστηματική και νηφάλια αποτίμηση -με την ευκαιρία της συμπλήρωσης το 2007 100 χρόνων από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή- του προτύπου που υποστήριξε, των αρχών που προάσπισε, των προτάσεων που εισηγήθηκε και του έργου που επιτέλεσε, αποτελέσε χρέος έναντι της ιστορικής μνήμης και πολύτιμη κατάθεση χάριν των σημερινών και των αυριανών πολιτών. Το Ίδρυμα "Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής" ανέλαβε την πρωτοβουλία για τη σύγκληση διεθνούς επιστημονικού Συνεδρίου, με θέμα "Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στον 20ό αιώνα" στο Ζάππειο Μέγαρο, το διάστημα 5-9 Ιουνίου 2007. Στο πλαί...

Θρησκεία και Θέατρο συνδέονται με μια σχέση καταγωγής. Το αρχαίο δράμα ανατέλλει μέσα από το θρησκευτικό τραγούδι του διθύραμβου, το νεότερο ευρωπαϊκό θέατρο κυοφορείται εντός της μεσαιωνικής λατρευτικής πράξης της χριστιανικής λειτουργίας. Εθνολογικές-ανθρωπολογικές μελέτες, θρησκειολογικές προσεγγίσεις καθώς και η προϊστορία του θεάτρου τεκμηριώνουν ότι δεν υπάρχει λαός σε ολόκληρο τον πλανήτη, του οποίου η λαϊκή παράδοση να μην περικλείει τελετές και δρώμενα, έναν μίμο-ιερουργό που να δραματοποιεί αυτοσχεδιαστικά ή να παίζει συνειδητά απέναντι στο θεό του ένα δράμα προορ...

Θρησκεία και Θέατρο συνδέονται με μια σχέση καταγωγής. Το αρχαίο δράμα ανατέλλει μέσα από το θρησκευτικό τραγούδι του διθύραμβου, το νεότερο ευρωπαϊκό θέατρο κυοφορείται εντός της μεσαιωνικής λατρευτικής πράξης της χριστιανικής λειτουργίας. Εθνολογικές-ανθρωπολογικές μελέτες, θρησκειολογικές προσεγγίσεις καθώς και η προϊστορία του θεάτρου τεκμηριώνουν ότι δεν υπάρχει λαός σε ολόκληρο τον πλανήτη, του οποίου η λαϊκή παράδοση να μην περικλείει τελετές και δρώμενα, έναν μίμο-ιερουργό που να δραματοποιεί αυτοσχεδιαστικά ή να παίζει συνειδητά απέναντι στο θεό του ένα δράμα προορ...

Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει μελετήματα που καλύπτουν ένα ευρύ χρονικό φάσμα, από την αρχαιότητα έως τον 20ό αιώνα. Θέμα των περισσότερων κειμένων είναι το ιερό με τις διάφορες εκφάνσεις του το οποίο αναζητείται στη συμπλοκή του με το δράμα και τη σκηνή στην πατερική γραμματεία, στην εκκλησιαστική λατρεία και σε θεατρικούς συγγραφείς (όπως ο Ο' Νήλ, ό Ουίλλιαμς ή ο Τερζάκης), αν και παρουσιάζονται έργα στα οποία κύριος σκοπός είναι η καταγραφή και η ανάδειξή τους (όπως στην περίπτωση του Μ. Καραγάτση και του Παύλου Νιρβάνα). Άλλες στιγμές η ερευνητική ματιά εστιάζει στον μαρα...

Ο συγγραφέας και ζωγράφος Φώτης Κόντογλου (1895-1965), ο οποίος προσδιορίζεται ιδεολογικά ως καθοριστικός παράγοντας διαμόρφωσης της γενιάς του '30 -ουσιαστικά ανένταχτος σε σχολές και ρεύματα- έβλεπε με δυσπιστία τη θεατρική σκηνή, μολονότι όταν χρειάστηκε υπηρέτησε το θέατρο με την καρδιά του. Αφοσιωμένος στην τέχνη του ο Μικρασιάτης Φώτιος -κοσμοπολίτης και άπατρις- δημιουργούσε με βασικό άξονα στο όραμά του τη στοιχειοθέτηση της ελληνικής ταυτότητας με κριτήριο την ορθόδοξη πνευματικότητα. Η είδηση, λοιπόν, της ενασχόλησης ενός "Βυζαντινού" του 20ού αιώνα με τον Μολιέρο...

Το θέατρο στη χιλιόχρονη ιστορία του Βυζαντίου είναι σημείο αντιλεγόμενο. Στο τέλος του 19ου αιώνα ένα βιβλίο του Κωνσταντίνου Σάθα, το "Δοκίμιον περί του θεάτρου και της μουσικής των Βυζαντινών", προκάλεσε έντονες συζητήσεις και διαφωνίες σχετικά με την παρουσία του θεάτρου στην αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης. Πρόκειται για ένα θέμα, ακόμη και στις μέρες μας, άγνωστο στο ευρύτερο κοινό αφού το ενδιαφέρον είλκυε ανέκαθεν το θέατρο της αρχαιότητας και το νεότερο. Σήμερα, η προσπάθεια του Σάθα κατανοείται στο ιδεολογικό πλαίσιο της συνέχειας από την αρχαιότητα εώς το νεότερο ελλ...

Στο "Οικόπεδα με θέα" (Λονδίνο, 1983) το πρωτογενές υλικό είναι η ασφυκτική πίεση στην οποία υπόκεινται οι κτηματομεσίτες. Εδώ επαναλαμβάνονται δύο οικεία θέματα του Μάμετ: το πόσο τους περιορίζει και τους καταδυναστεύει ο τρόπος που μιλούν, ο τρόπος σκέψης τους και η δύναμη της φαντασίωσής τους ότι, αυτοί, οι περιθωριακοί, έχουν κώδικα και αποστολή, που τους ξεχωρίζει από τη μάζα. [...] Ωστόσο, παρά την περηφάνια και τη συντροφικότητα, δεν κατορθώνουν να αποφύγουν τις απάτες, τα ψέματα και τις μανούβρες. Αυτά είναι η δουλειά τους. [...] (Τζέραλντ Μ. Μπέρκοβιτς, από το...

This book introduces the major works and authors in modern Greek literature from the 11th century to the present. The progress of Greek letters through the centuries, like that of the modern nation itself, has been neither smooth nor even. The nation has found itself alternately scaling great creative heights and plumbing the depths of cultural stagnation, with its impulse for creativity almost extinguished. However, this impulse was never entirely smothered, not even during the endless years of enslavement, the dark ages following the fall of Constantinople in 1453. Moder...

Ο Μ. Καραγάτσης (1908-1960) κράτησε τη στήλη της θεατρικής κριτικής στην εφημερίδα "Βραδυνή" από το 1946 μέχρι το θάνατό του, το 1960. Ο Καραγάτσης, που παρακολουθεί συστηματικά τη θεατρική κίνηση της Αθήνας, συγχαίρει και στηλιτεύει, αποδοκιμάζει ή ενθαρρύνει ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, μουσικοσυνθέτες. Υποστηρίζει με σθένος τις σκηνικές αναζητήσεις της εποχής: Ενισχύει την εκδοχή ενός Αριστοφάνη με λαϊκότροπες αναλογίες στις πρωτοποριακές σκηνοθεσίες του Σολομού και επιδοκιμάζει τους πειραματισμούς του Κουν στο Θέατρο Τέχνης. Αναγνωρίζει τις ανανεωτικές προτάσ...

Η κριτική έκδοση του θεατρικού έργου σε πεζό λόγο με το συμβατικό τίτλο Ηρώδης ή Η σφαγή των νηπίων, από το χώρο των Κυκλάδων την εποχή της Αντιμεταρρύθμισης, αποτελεί μέρος μιας προσπάθειας αναστήλωσης του θρησκευτικού θεάτρου στο Αιγαίο κατά το 17ο και 18ο αι. Το δράμα συνενώνει διάφορους θεματικούς πυρήνες, που εμφανίζονται στη Δύση από το Μεσαίωνα και ως ξεχωριστές παραστάσεις: τη γέννηση του Χριστού και την προσκύνηση των βοσκών, την πορεία των τριών μάγων με το άστρο και την προσκύνηση του νεογέννητου Χριστού, τη σφαγή των νηπίων και το θρήνο της Ραχήλ, καθώς και το π...