Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Συνέχεια της εξιστόρησης των εμφυλίων. Πολεμικές συγκρούσεις εκτός Ρώμης. Βρούτος και Κάσσιος. Τα γεγονότα στην Ταρσό, τη Ρόδο και τη Λαοδίκεια.

Ο εσχατολογικός μύθος της Πολιτείας. Ο αγγελιαφόρος του Άδη. Η έννοια της αναβίωσης. Οι πορείες των ψυχών. Είδη ζωής. Οι πλατωνικοί συμβολισμοί.

Ολοκλήρωση του σχολιασμού της πλατωνικής Πολιτείας από τον Πρόκλο. Συνέχεια της ανάλυσης του εσχατολογικού μύθου. Εξέταση κάποιων «αντιρρήσεων» του Αριστοτέλη.

Διατύπωση και πραγμάτευση δέκα αποριών σχετικά με την Πρόνοια (η οποία είναι η γνώση «προ του νου» και η κύρια ενέργεια των θεών). Έργο με ιδιαίτερη σημασία, γιατί σ' αυτό ο Πρόκλος εκθέτει τις προσωπικές απόψεις του και δεν υπομνηματίζει άλλους φιλοσόφους.

Τα ζητήματα, οι προτάσεις που θέτει προς απόδειξη ο Ευκλείδης. Υπομνηματισμός τους από τον Πρόκλο.

Συνέχεια του υπομηματισμού των ζητημάτων που θέτει προς απόδειξη ο Ευκλείδης.

Οι ρωμαϊκοί εμφύλιοι συνεχίζονται. Κικέρων, Κατιλίνας και αποκάλυψη της συνωμοσίας του τελευταίου. Καίσαρ, Πομπήιος.

Συνέχεια των ρωμαϊκών εμφύλιων πολέμων. Συγκρούσεις Καίσαρα και Πομπήιου. Θάνατος του Πομπήιου στην Αίγυπτο. Δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα στη ρωμαϊκή σύγκλητο.

Καταγραφή της ιστορίας των εμφύλιων πολέμων που συγκλόνισαν τη Ρώμη.

Καταγραφή της ιστορίας των εμφύλιων πολέμων που συγκλόνισαν τη Ρώμη.

Ερμηνεία των ορισμών του Ευκλείδη. Τα αιτήματα και οι κοινές έννοιες (αξιώματα) του Ευκλείδη.

Με τον τίτλο "Ελληνική ανθολογία" είναι γνωστή μια συλλογή 4.000 περίπου επιγραμμάτων, που στο μεγαλύτερο μέρος τους σώζονται στο χειρόγραφο της Παλατινής Βιβλιοθήκης της Χαϊδελβέργης (αριθ. gr. 23), του οποίου ένα τμήμα βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού (αριθ. gr. suppl. 384). Η συλλογή αυτή του Παλατινού χειρογράφου, γνωστή ως "Παλατινή ανθολογία", διαμορφώθηκε στα τέλη του 10ου αι. μ.Χ. στηριγμένη σε μια προηγούμενη Ανθολογία των Κων. Κεφαλά (αρχές 10ου αι.), που κι αυτός με τη σειρά του είχε βασιστεί σε προηγούμενες ανθολογίες του Μελέαγρου από τα Γάδαρα, το...

Με τον τίτλο "Ελληνική ανθολογία" είναι γνωστή μια συλλογή 4.000 περίπου επιγραμμάτων, που στο μεγαλύτερο μέρος τους σώζονται στο χειρόγραφο της Παλατινής Βιβλιοθήκης της Χαϊδελβέργης (αριθ. gr. 23), του οποίου ένα τμήμα βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού (αριθ. gr. suppl. 384). Η συλλογή αυτή του Παλατινού χειρογράφου, γνωστή ως "Παλατινή ανθολογία", διαμορφώθηκε στα τέλη του 10ου αι. μ.Χ. στηριγμένη σε μια προηγούμενη Ανθολογία των Κων. Κεφαλά (αρχές 10ου αι.), που κι αυτός με τη σειρά του είχε βασιστεί σε προηγούμενες ανθολογίες του Μελέαγρου από τα Γάδαρα, το...

Στον Πρόκλο παραδοσιακά αποδίδεται ένα έργο το οποίο αποτελεί ουσιαστικά αναδιατύπωση της Τετραβίβλου του Κλαύδιου Πτολεμαίου. Η αναδιατύπωση αυτή είναι γνωστή με τον τίτλο "Παράφρασις εις την του Πτολεμαίου Τετράβιβλον". Η γνησιότητα του έργου αυτού έχει κατά καιρούς αμφισβητηθεί έντονα, κυρίως επειδή σε αρκετά σημεία παρανοεί το ούτως ή άλλως δύστροπο και ασαφές κείμενο του Πτολεμαίου, και επειδή τέτοιου είδους παρανοήσεις δεν συνάδουν με την ερμηνευτική δεινότητα που επέδειξε ο Πρόκλος όταν υπομνημάτισε άλλα κείμενα, κυρίως πλατωνικά. [...] Η "Παράφραση" του Πρόκλου εκ...

Στον Πρόκλο παραδοσιακά αποδίδεται ένα έργο το οποίο αποτελεί ουσιαστικά αναδιατύπωση της Τετραβίβλου του Κλαύδιου Πτολεμαίου. Η αναδιατύπωση αυτή είναι γνωστή με τον τίτλο "Παράφρασις εις την του Πτολεμαίου Τετράβιβλον". Η γνησιότητα του έργου αυτού έχει κατά καιρούς αμφισβητηθεί έντονα, κυρίως επειδή σε αρκετά σημεία παρανοεί το ούτως ή άλλως δύστροπο και ασαφές κείμενο του Πτολεμαίου, και επειδή τέτοιου είδους παρανοήσεις δεν συνάδουν με την ερμηνευτική δεινότητα που επέδειξε ο Πρόκλος όταν υπομνημάτισε άλλα κείμενα, κυρίως πλατωνικά. [...] Η "Παράφραση" του Πρόκλου εκ...

Το τέλος του σωζόμενου μέρους από το υπόμνημα του Πρόκλου στον Παρμενίδη. Οι ιδιότητες που αφαιρεί από το Ένα ο πλατωνικός διάλογος.

[...] Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Αππιανός συνέγραψε τα "Ρωμαϊκά", δηλαδή την ιστορία της Ρώμης. Άρχιζε από την ίδρυση της πόλης και έφτανε μέχρι και τον δεύτερο μ.Χ. αιώνα, επιδιώκοντας να δώσει μια κατά το δυνατόν πλήρη εικόνα της πρώτης χιλιετίας της ρωμαϊκής ιστορίας. Για την κατάταξη του υλικού του χρησιμοποίησε όχι το χρονολογικό αλλά το εθνογραφικό κριτήριο. Παρακολουθεί δηλαδή τις διαδοχικές ρωμαϊκές κατακτήσεις και, για να μη διασπά την τοπική ενότητα, δίνει κατά τη σειρά των κατακτήσεων αυτών την ιστορία των λαών (κυρίως της Μεσογείου αλλά και των άλλων)...

[...] Ο Αππιανός δίνει μιαν αφήγηση γεγονότων μάλλον παρά μιαν εμβάθυνση στο ιστορικό γίγνεσθαι. Αξιόπιστος γενικά, δίνει συχνά τις εκδοχές όλων των εμπλεκόμενων σε ένα γεγονός μερών, παραθέτει διασταυρώσεις των ίδιων συμβάντων από διάφορες πηγές και αποθησαυρίζει πολύ και αξιόλογο υλικό για κρίσιμες ιστορικές περιόδους, ιδίως για τους Εμφυλίους Πολέμους. [...] Όλο το έργο του διακατέχεται και χαρακτηρίζεται από την ιδεολογική προσήλωσή του στη Ρώμη, από την πίστη και τον θαυμασμό του στο μεγαλείο της. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)