Julliard Jacques
Ο Ζακ Ζυλιάρ γεννήθηκε το 1933 στο Brenod της Γαλλίας. Από τα μαθητικά του χρόνια, συνδέεται με τον καθολικισμό της Αριστεράς και το περιοδικό Esprit. Σπούδασε γερμανική φιλολογία και Ιστορία και το 1958 έγινε agrege της Ιστορίας. Ως φοιτητής ασχολήθηκε με τον φοιτητικό συνδικαλισμό. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της UNEF και ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα στον αντιαποικιακό αγώνα της Αλγερίας. Συνέχισε στο συνδικάτο των εκπαιδευτικών SGEN, αρχικά, και στη CFTC και τη CFDT, στη συνέχεια. To 1962, παράλληλα με τη συνδικαλιστική του δράση, αρχίζει την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία ως ερευνητής στο CNRS. Το 1966 διδάσκει στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού και στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Το 1968 ιδρύει με τον Jacques Ozouf το Τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Βενσέν και διδάσκει στο Κέντρο Εκπαίδευσης Δημοσιογράφων (CFJ). Το 1976 διακόπτει την ενεργό ενασχόλησή του με τον συνδικαλισμό και το 1978 εκλέγεται διευθυντής σπουδών (καθηγητής) στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Το 1974 προσχωρεί μαζί με τον Μισέλ Ροκάρ και τον Ζυλ Μαρτινέ στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και γίνεται ένας από τους βασικούς θεωρητικούς της "Δεύτερης Αριστεράς". Το 1978 αναλαμβάνει τη θέση του τακτικού αρθρογράφου στο εβδομαδιαίο περιοδικό "Le Nouvel Observateur" και φτάνει ως τη θέση του αναπληρωτή διευθυντή. Το 2010 εκδηλώνει την αντίθεσή του στην, κατά τη γνώμη του, δεξιά στροφή του περιοδικού και γίνεται τακτικός αρθρογράφος του περιοδικού "Marianne".
Σιμόν Βέιλ
Julliard Jacques
Πόλις (2016)
Αναρχοσυνδικαλίστρια αναπόσπαστα συνδεδεμένη με τη ζωή και τους αγώνες της εργατικής τάξης, ανυποχώρητη υπέρμαχος της ελευθερίας της σκέψης, πολεμίστρια στις τάξεις των Δημοκρατικών στον Ισπανικό Εμφύλιο, εβραία που στράφηκε προς τον καθολικισμό και με ισχυρή μυστική διάθεση, διαρκώς ανυπότακτη, φιλόσοφος από τους σημαντικότερους του 20ού αιώνα, η Σιμόν Βέιλ αποτελεί μια διανοητικά ζωογόνο πρόκληση για τη σκέψη μας.
Οι Αριστερές της Γαλλίας
Julliard Jacques
Πόλις (2015)
Είναι το πρώτο βιβλίο που εξετάζει ιστορικά, πολιτικά και ανθρωπολογικά τα πολλαπλά κινήματα και τις ποικίλες τάσεις της γαλλικής Αριστεράς από την εποχή του Διαφωτισμού μέχρι σήμερα. Η Αριστερά συνδέεται με την ιδέα της προόδου στο τέλος του 18ου αιώνα, με τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά την Επανάσταση, με τον κοινοβουλευτισμό κατά την περίοδο της τιμοκρατικής μοναρχίας, με την καθολική ψηφοφορία του 1848, με τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους στα χρόνια της Γ΄ Δημοκρατίας, με τον εξανθρωπισμό της εργασίας κατά τη διάρκεια του Λαϊκού Μετώπου, με το παιχνίδι της εξουσίας επί...