Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κείμενα και αναμνήσεις του συγγραφέα από την ζωή του στην Αθήνα και την Κω - το νησί του. Ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες του βίου μας.

Δεν μπορείς ν' αφήσεις από τα χέρια σου αυτό το βιβλίο που σε οδηγεί στον παράξενο κόσμο του Φώτη Θαλασσινού. Πρόσωπα που κατοικούν και βαδίζουν δίπλα μας κι εμείς τα προσπερνάμε ή δεν τα βλέπουμε. Ο συγγραφέας τα μελετάει σαν φυσιοδίφης του 16ου αιώνα σ' ένα εργαστήριο όπου τα ομοιώματα είναι εφάμιλλα των υπαρκτών ζωντανών υπάρξεων που υπήρξαν ή που υπάρχουν, και όμως μας φαίνονται αόρατα. Στο δάσος των ψυχών, που χτίζει ο Θαλασσινός, πέφτει βροχή, κάνει κρύο και παράξενα ζώα ή άνθρωποι ψάχνουν στέγη. Γραφή. Ελευθερία. Και αυτό κάνει. Καταγράφει ό, τι φαίνεται, ό, τι βλέπε...

Σ' αυτά τα ημερολόγια μιλώ για κάποια προσωπικά μου βιώματα που όμως είναι κατά ένα μοναδικό τρόπο και δικά σας. Υπάρχουν δρόμοι απ' τους οποίους περνάμε όλοι, οφείλουμε να περάσουμε όλοι. Το να παρακάμπτεις τη δυστυχία και να ζεις μόνο στην απόλαυση σε καθιστά ένα ιδιοτύπως ψυχωτικό άτομο. Αν αγοράζεις ευτυχία αντί να παλεύεις γι' αυτή, δεν μπορείς να συναισθανθείς με χαρά τη χαρά του άλλου. Δεν μπορείς να νιώσεις με σπλαχνότητα τον πόνο και τους τρόπους κατανομής του στις "ειμαρμένες" των ξένων και των γνωστών. Η αγωνία μου να φτιάξω την προσωπική μου αφήγηση, να προ...

Σκεφτόμουν την Μινώα, αυτόν το σκοτεινό άγγελο που ήρθε να ταρακουνήσει την άχαρη ζωή μου. Την φανταζόμουν σε τοπίο θαλασσινό να πλέκει τα υπέροχα μαύρα νύχια της σε χρυσοποίκιλτη άρπα. Να συνθέτει, σε συνοδεία με τους ήχους των κυμάτων, ύμνους άφταστης μελωδικότητας. Ένιωθα, κάτι, πολύ δυνατό για την Μινώα. Γιατί ίσως να ήμουν και εγώ σαν κι αυτή, ένα μοναχικό πλάσμα που λύνει τους γρίφους της ζωής με τις δικές του δυνάμεις.

Μια χώρα, ένα κράτος, μία πόλη. Γύρω από την πόλη απέραντες εκτάσεις ερήμου με πετρωμένο έδαφος. Ούτε άμμος, ούτε οάσεις, ούτε ζωή. Τίποτα. Σε αυτήν την πολιτεία, την ανέλπιδη, την από καιρό πεθαμένη, την αδιέξοδη, κινούνται οι ήρωες του βιβλίου. Οι ιστορίες τους πλέκουν ένα παράξενο και γοητευτικό σύμπαν. Συγκροτούν ένα διακειμενικό ταξίδι στον κόσμο των καταραμένων ποιητών και δημιουργών. Τα πρόσωπα του βιβλίου, πιστά στην ειμαρμένη τους, παλεύουν, ερωτεύονται, άγονται και φέρονται στη δίνη της καταδίκης τους, αρνούνται την ελπίδα, λυγίζουν από το βάρος του μεγαλείου τους...

Άνθρωποι του περιθωρίου. Γυναίκες μοιραίες και αινιγματικές. Μορφές ανδρόγυνες και σκοτεινοί πανηδονιστές. Χαρακτήρες μαγικοί και αλλοπρόσαλλοι. Ήρωες που ορθώνονται μεγαλοπρεπείς μέσα στο φαινομενικό ξεπεσμό τους. Πρόσωπα ανερμάτιστα, που στροβιλίζονται διαρκώς μες στη χοάνη των παθών που λέγεται μεγαλούπολη. Πλάσματα που κουβαλούν μέσα τους το ζόφο του αφηγητή και εξιλεώνονται για χάρη του, θυσιάζοντας τα σώματά τους για να επιζήσει αυτός. Στα διηγήματα του Φώτη Θαλασσινού παρελαύνουν τα πρόσωπα ενός ιδιαίτερου θιάσου, που προέρχονται από έναν κόσμο μυστήριο και η...

Σε μια πόλη ίσως του μέλλοντος, ίσως κάποιου ξεχασμένου από την επίσημη ιστορία παρελθόντος -ο συγγραφέας δεν διασαφηνίζει τον ακριβή χώρο και χρόνο των συμβάντων της ιστορίας του- ξεκινάει μια καταιγίδα παράλλαξης του κακού σε καλό, του καλού σε ευλογημένο και το αντίστροφο. Οι ζωές αρχετυπικών ηρώων φωτίζονται επαρκώς για να συσκοτιστούν στη συνέχεια με το πέρας του ρόλου τους. Κάθε πρόσωπο στο βιβλίο συμβολίζει τον αγώνα μεταξύ αντίρροπων δυνάμεων, την επικράτηση της μίας και την εξάλειψη κάποιας άλλης ή την συνύπαρξή τους σ' ένα μηχανισμό υποδαύλισης των ανθρώπινων παθώ...

" Ένας παράξενος άνθρωπος επισκέπτεται μία μαγευτική πόλη. Μία γυναίκα τον ερωτεύεται κι εκείνος την πληγώνει κι έπειτα την αφήνει. Ένας σκύλος χάνεται και περνάει μία νύχτα μόνος του σε κάποια αφιλόξενη εσχατιά. Ένα παιδί κινείται πάνω σε μία νεκροφόρα. Κανείς δεν ξέρει αν είναι ζωντανό ή νεκρό. Ένα σκαθάρι γυρισμένο ανάποδα με τα πόδια του στον αέρα προσπαθεί να ορθοποδήσει για να σωθεί. Ο Γιόχαν νεαρός αρχίζει της ζωής του το πιο όμορφο ταξίδι. Δυο φίλοι του τον ακολουθούν. Η εξιστόρηση μοιάζει με μία χαοτική παρέλαση που η αφετηρία της είναι και τέλος. Αλλάζουν...

Άνθρωποι του περιθωρίου. Γυναίκες μοιραίες και αινιγματικές. Μορφές ανδρόγυνες και σκοτεινοί πανηδονιστές. Χαρακτήρες μαγικοί και αλλοπρόσαλλοι. Ήρωες που ορθώνονται μεγαλοπρεπείς μέσα στο φαινομενικό ξεπεσμό τους. Πρόσωπα ανερμάτιστα, που στροβιλίζονται διαρκώς μες στη χοάνη των παθών που λέγεται μεγαλούπολη. Πλάσματα που κουβαλούν μέσα τους το ζόφο του αφηγητή και εξιλεώνονται για χάρη του, θυσιάζοντας τα σώματά τους για να επιζήσει αυτός. Στα διηγήματα του Φώτη Θαλασσινού παρελαύνουν τα πρόσωπα ενός ιδιαίτερου θιάσου, που προέρχονται από έναν κόσμο μυστήριο και η...

Μια χώρα, ένα κράτος, μία πόλη. Γύρω από την πόλη απέραντες εκτάσεις ερήμου με πετρωμένο έδαφος. Ούτε άμμος, ούτε οάσεις, ούτε ζωή. Τίποτα. Σε αυτήν την πολιτεία, την ανέλπιδη, την από καιρό πεθαμένη, την αδιέξοδη, κινούνται οι ήρωες του βιβλίου. Οι ιστορίες τους πλέκουν ένα παράξενο και γοητευτικό σύμπαν. Συγκροτούν ένα διακειμενικό ταξίδι στον κόσμο των καταραμένων ποιητών και δημιουργών. Τα πρόσωπα του βιβλίου, πιστά στην ειμαρμένη τους, παλεύουν, ερωτεύονται, άγονται και φέρονται στη δίνη της καταδίκης τους, αρνούνται την ελπίδα, λυγίζουν από το βάρος του μεγαλείου τους...

Σκεφτόμουν τη Μινώα, αυτόν το σκοτεινό άγγελο που ήρθε να ταρακουνήσει την άχαρη ζωή μου. Τη φανταζόμουν σε τοπίο θαλασσινό να πλέκει τα υπέροχα μαύρα νύχια της σε χρυσοποίκιλτη άρπα. Να συνθέτει, σε συνοδεία με τους ήχους των κυμάτων, ύμνους άφταστης μελωδικότητας. Ένιωθα κάτι πολύ δυνατό για τη Μινώα. Γιατί ίσως να ήμουν και εγώ σαν κι αυτή, ένα μοναχικό πλάσμα που λύνει τους γρίφους της ζωής με τις δικές του δυνάμεις.