Φωτιάδης Νίκος 1962-
Ο Νίκος Φωτιάδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1962. Σπούδασε στην ΣΤΕ. Πάρνηθος και εργάζεται στις κουζίνες επί 38 συναπτά έτη, με πολλές βραβεύσεις (Αστέρι Michelin, χρυσούς σκούφους, βραβεύσεις σε διαγωνισμούς μαγειρικής κ.λπ.). Σήμερα εργάζεται ως executive chef στη διοίκηση μεγάλου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, είναι αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Γαστρονομίας Πιερίας (ΙΝΓΑΠΙ) και πρόεδρος του Ινστιτούτου Ελληνικού Διατροφικού Πολιτισμού και Γαστρονομίας (ΙΕΓ). Ασχολείται από διάφορες θέσεις με τις τοπικές κουζίνες της Ελλάδος ως εισηγητής σε συνέδρια, ως αρχιμάγειρας σε τοπικά φεστιβάλ και ως συνεργάτης επιστημονικών φορέων όπως το ΕΚΕΤΑ ή φορέων όπως οι ΞΕΕ και ΕΟΤ. Διατελεί σύμβουλος επιχειρήσεων τοπικών προϊόντων για τη δημιουργία και αναβίωση λησμονημένων συνταγών και consulter executive chef σε μονάδες εστίασης για τη δημιουργία εδεσματολογίων και εκπαίδευσης προσωπικού. Υπήρξε μέλος του συλλόγου για την αναβίωση και διάσωση της Ελληνικής κουζίνας "Αρχέστρατος" και καθηγητής σε ΙΕΚ τουριστικών επαγγελμάτων.
Μουσικός περίδρομος
Φωτιάδης Νίκος 1962-
Τόπος (2016)
Ο αρχιμάγειρας Νίκος Φωτιάδης, με αφετηρία μερικά από τα πιο γνωστά "μαγειρικά" ρεμπέτικα και παραδοσιακά τραγούδια, συγκεντρώνει στον "Μουσικό περίδρομο" εύγευστες ελληνικές συνταγές που αντλούν την έμπνευσή τους από τη μουσική μας παράδοση. Ζυμώνει χάσικο ψωμί παρέα με την άσπρη φραντζολίτσα του Μάρκου Βαμβακάρη· στήνει τσουκάλι για κακκαβιά συντροφιά με τον Γιάννη Παπαϊωάννου και τον Χαράλαμπο Βασιλειάδη· φτιάχνει με σπανάκι το αρνάκι που στέλνει ο χασάπης για να γλυκάνει τη ζωντοχήρα Ελένη του Γιοβάν Τσαούς· σβήνει μερακλίδικα με κρασί τον κεφάτο κόκορα του Βασίλη Τσ...
Ελιά & ρύζι
Γιώτης Αλέξανδρος
Μοτίβο (2009)
Η σύγκριση της γαστρονομίας δύο μαγειρικών παραδόσεων που εκτείνονται στο βάθος του χρόνου και που αντιστοιχούν σε δύο από τους μακροβιότερους πολιτισμούς του κόσμου, εκείνους της Ελλάδας και της Κίνας, παρουσιάζει εξ ορισμού σημαντικό ενδιαφέρον. Τόσο στο επίπεδο της γευσιγνωσίας όσο και σ' αυτό της Ιστορίας του πολιτισμού. Στην περίπτωση της αρχαίας Ελλάδας, του Βυζαντίου και της αρχαίας Κίνας, η σχετική έρευνα επιφυλάσσει μια έκπληξη: τις βαθιές ομοιότητες τόσο στην αντίληψη όσο και στις γεύσεις και τις τεχνικές. Οι ομοιότητες αυτές δύσκολα μπορούν να εξηγηθούν ως σύμ...