Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από το 1975 ο Αντρέ Γκριν, με μια ανακοίνωση που έκανε στο Διεθνές Συνέδριο Ψυχανάλυσης και η οποία άφησε εποχή, έδειξε πως η ψυχανάλυση, τόσο στη θεωρία της όσο και στην πρακτική της, δεν μπορούσε πλέον να αρκεστεί στα φροϋδικά "μοντέλα" που δεν επιτρέπουν, τελικά, να κατανοήσουμε τις περιπτώσεις που έχουν ονομαστεί οριακές. Οι περιπτώσεις αυτές τοποθετούνται μεταξύ των κλασικών νευρώσεων και των αποδεδειγμένων ψυχώσεων: στα σύνορα. Δεν μπορούν να περιοριστούν σε μια νοσογραφική κατηγορία, διότι το "όριο" αποδεικνύει επίσης ότι η εύθραυστη γραμμή που χωρίζει το έξω από το...

Από το 1975 ο Αντρέ Γκριν, με μια ανακοίνωση που έκανε στο Διεθνές Συνέδριο Ψυχανάλυσης και η οποία άφησε εποχή, έδειξε πως η ψυχανάλυση, τόσο στη θεωρία της όσο και στην πρακτική της, δεν μπορούσε πλέον να αρκεστεί στα φροϋδικά "μοντέλα" που δεν επιτρέπουν, τελικά, να κατανοήσουμε τις περιπτώσεις που έχουν ονομαστεί οριακιές, τις οποίες, ωστόσο, συναντάμε όλο και συχνότερα στην κλινική εργασία στις μέρες μας. Οι περιπτώσεις αυτές τοποθετούνται μεταξύ των κλασικών νευρώσεων και των αποδεδειγμένων ψυχώσεων: στα σύνορα. Δεν μπορούν να περιοριστούν σε μια νοσογραφική κατηγορί...

Τι κάνετε όταν μια νέα γυναίκα εγκαθίσταται σπίτι σας -με το πρόσχημα πως δεν έχει πού να μείνει- κι αμέσως κερδίζει την εμπιστοσύνη των παιδιών σας; Το πορτρέτο της ίσως. Το Παιδί της Πρόνοιας, κορίτσι της πιάτσας, βαποράκι κάποιου ντίλερ κι ευκαιριακή πόρνη, ο Ολίβια κουβαλά ένα βαρύ παρελθόν κι ένα παρακινδυνευμένο παρόν. Λίγη απ' τη βία και τη διαφθορά του κόσμου χτυπά και τη δική σας πόρτα. Το καλό δεν είναι η άλλη όψη του κακού, όπως ούτε το άσπρο η άλλη όψη του μαύρου, κι η Ολίβια καταφέρνει να κλονίσει όλες τις αρχές της γυναίκας που της προσφέρει στέγη. Αδιόρθωτα α...