Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα πλήρες εγχειρίδιο της ελληνικής ιστορίας, από την προϊστορική εποχή έως τις μέρες μας, προσφέρει στο αναγνωστικό της κοινό η "Καθημερινή", από την Κυριακή, 20 Ιουνίου. Πρόκειται για την "Ελληνική Ιστορία" της Εκδοτικής Αθηνών, στην οποία παρουσιάζεται με τρόπο συνοπτικό και κατανοητό η πολυτάραχη πορεία του τόπου μας και των ανθρώπων του, από τη γεωλογική διαμόρφωση του ελλαδικού χώρου και την εμφάνιση του ανθρώπου, έως την περίοδο της Μεταπολίτευσης και τις αρχές του 21ου αιώνα. Παράλληλα, η σειρά περιλαμβάνει και εξαιρετικού ενδιαφέροντος κεφάλαια για τον Ελληνισμό τη...

Στην πολιτική και διοικητική ιστορία του Βυζαντίου απαντά συχνά, από τα τέλη του 8ου αιώνα και εξής, ο όρος παραδυναστεύων, ο οποίος αποδιδόταν σε αξιωματούχους που δρούσαν στο παρασκήνιο ή στο προσκήνιο της εξουσίας. Η θέση του παραδυναστεύοντος δεν θεσμοθετήθηκε ως αξίωμα στη διοικητική ιεραρχία, αλλά έγινε βαθμιαία αποδεκτή η ανάγκη ύπαρξης ενός ανώτερου κρατικού ή αυλικού αξιωματούχου, βοηθού του ηγεμόνα στα καθήκοντά του, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι όλοι οι αυτοκράτορες της εποχής έκριναν απαραίτητη την παρουσία του. Η δράση των προσώπων που διαδραμάτισαν ρόλο παραδυνα...

Το άλλοτε κραταιό Βυζάντιο είχε πλέον συρρικνωθεί σε μια θλιβερή μικρογραφία, με την Κωνσταντινούπολη και τα πέριξ στον οθωμανικό κλοιό. Γύρω της το μπουλούκι των πολιορκητών: Έλληνες εξωμότες, Αλβανοί και Σέρβοι μιναδόροι, δυσαρεστημένοι Ούγγροι μηχανικοί και το τουρκικό ασκέρι. Μέσα Έλληνες υπερασπιστές, Βενετοί ναυτικοί, αμφίθυμοι Γενοβέζοι και ευάριθμοι Βαράγκοι μισθοφόροι. Και ένας Γερμανός μηχανικός για την άμυνα των οχυρώσεων. Στις επόμενες 190 σελίδες ζωντανεύει η τοιχογραφία της πολιορκίας, με ιστορικές μαρτυρίες και από τις δύο πλευρές των οχυρώσεων. Ο Σφραν...

Σε μια μικρή φράση του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου, στο έργο του "Έκθεσις της Βασιλείου Τάξεως", συμπυκνώνεται η αντίληψη των Βυζαντινών για την υπεροχή του αυτοκράτορά τους απέναντι σε όλους τους ηγεμόνες της εποχής: και ότε δόξη τω βασιλεί δέξασθαι αυτόν... Οι επίσημοι απεσταλμένοι των ηγεμόνων και Εκκλησίας θα έπρεπε να περιμένουν υπομονετικά στην Κωνσταντινούπολη μέχρι να έλθει η ώρα που θα γινόταν επιτέλους δεκτοί από τον ανώτατο άρχοντα της Οικουμένης, το βυζαντινό αυτοκράτορα. (Απόσπασμα από το βιβλίο)