Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η εμπειρία του Ο' Νηλ στα θαλασσινά ταξίδια επηρέασε το έργο του και τον ενέπνευσε να γράψει τον Χρυσό. Πρόκειται για μια ναυτική περιπέτεια· ναυαγοί σ' ένα νησί, ο καπετάνιος και το πλήρωμά του, βρίσκουν μια κασέλα με χρυσάφι, τη θάβουν για να ξανάρθουν κάποτε να την πάρουν. Το όνειρό τους να γίνουν πλούσιοι τους στοιχειώνει. Ο μάγειρας και ο μούτσος βλέπουν τη σκηνή. Επειδή δεν πιστεύουν ότι είναι χρυσάφι αλλά μπρούτζος, δολοφονούνται και ο καπετάνιος ζει με τις τύψεις αλλά και το όνειρο να γυρίσει κάποτε με μια καινούρια σκούνα να πάρει το χρυσάφι. Οι υπόλοιπες τρεις πρ...

Η "Φουέντε Οβεχούνα" είναι ένα ειρηνικό μέρος ως τη στιγμή που εμφανίζεται ένας άρπαγας Διοικητής που με κάθε τρόπο ποδοπατά την τιμή και την υπόληψη των ντόπιων. Οι κάτοικοι της Φουεντεοβεχούνα, μην αντέχοντας την άδικη και τυραννική συμπεριφορά του, ξεσηκώνονται και αγανακτισμένοι τον σκοτώνουν. Τούτη η ομαδική εκδίκηση αναγκάζει τον βασιλιά Φερδινάνδο να στείλει έναν δικαστή για να ερευνήσει και να ανακρίνει του κατοίκους. Οι κάτοικοι παίρνουν μια μεγάλη απόφαση: Δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος ένοχος - το σύνολο είναι ένοχος. Στην ερώτηση του δικαστή: "Ποιος σκότωσε τον...

Ο Πετρόφ, ένας ευσυνείδητος σοβιετικός πολίτης, προϊστάμενος μιας υπηρεσίας στην πόλη του, διαφθείρεται από την εξουσία που κατέχει και σιγά σιγά μετατρέπεται σε γραφειοκράτη. Η μεταμόρφωση αυτού του σοβαρού και ηθικού αρχικά ατόμου σε ένα ανδρείκελο που περιφέρεται γεμάτος σοβαροφάνεια οφείλεται στον Ιβάν Ιβάνοβιτς - ή, καλύτερα, στο άλλο πρόσωπο του ίδιου του πρωταγωνιστή που είναι κρυμμένο βαθιά στη συνείδησή του. Η ιστορία εξελίσσεται σε μια σοβιετική πόλη, αλλά -όπως δήλωσε και ο ίδιος ο συγγραφέας- θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε τόπο σε κάθε εποχή, καθώς η ε...

ΜΑΝΑ: Χαίρομαι που κάνεις παρέα με τους γιους μου. Ελπίζω να τους βοηθήσεις ν' αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Είμαι σίγουρη ότι θα τους βοηθήσεις να σκέφτονται και να πράττουν σωστά, και το κυριότερο να είναι υπάκουοι και τρυφεροί με τη μάνα τους. Σήμερα μια μάνα είναι ανελέητα αντιμέτωπη με τα παιδιά της. Είναι απρόσωπα, επικίνδυνα και μοιάζουν μ' εκείνες τις βόμβες που μπορεί να εκραγούν από στιγμή σε στιγμή. ΥΠΝΟΣ: Οι φίλοι μου, απ' ό,τι διαπίστωσα, είναι καλά παιδιά και αγαπούν και σέβονται τη μάνα τους, και μάλιστα με το παραπάνω. ΜΑΝΑ: Τι είναι αυτά που λες, άνθρωπέ μου!...

Ο Πατριάρχης της οικογένειας Μπεναβίντες, μόλις έχει οδηγηθεί στην τελευταία του κατοικία. Μετά από πολλά χρόνια πατάνε πάλι το πόδι τους συγγενείς και γείτονες στο σπίτι της Μπερνάρντα, το σπίτι όπου θα παιχτεί η τραγωδία. Η Μπερνάρντα, γυναίκα του, μάνα πέντε κοριτσιών, περιφρονεί χωρίς προσκόμματα -περήφανη και αυθάδης καθώς είναι- όλους όσοι έρχονται να τη συλλυπηθούν, και τους κάνει λιανά: Μετά τον θάνατο του κύρη της, στέκεται πια μόνη σ’ αυτήν τη ζωή, με τα πέντε κορίτσια της γεμάτα φόβο και μίσος απέναντί της, περιφρονημένα απ’ όλους. Όμως η ίδια είναι ικανοποιημένη...

Το "Σπίτι της Άλισον" ανέβηκε για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη το φθινόπωρο του 1930 και την επόμενη χρονιά βραβεύτηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ. Η Γκλάσπελ εμπνεύστηκε από την αινιγματική ζωή της σπουδαίας Αμερικανίδας ποιήτριας Έμιλι Ντίκινσον και θέλησε να γράψει ένα έργο για εκείνην. Όμως η οικογένεια της Ντίκινσον της απαγόρευσε να αναφέρει το όνομά τους και να χρησιμοποιήσει τα ποιήματα της Έμιλι. Έτσι η Γκλάσπελ απάντησε με το θεατρικό αυτό δημιουργώντας την οικογένεια των Στάνχοουπ και χρησιμοποιώντας ποίηση του Ραλφ Γουόλντο Έμερσον, του αγαπημένου ποιητή της Ντίκινσον....

Στη "Λούλου του Πνεύματος της γης" θέλησα να δώσω ένα υπέροχο δείγμα γυναίκας, ένα πλάσμα προικισμένο πλούσια από τη φύση, ένα πλάσμα το οποίο ακόμα κι αν βγήκε από ένα ποταμάκι, ανθίζει ανάμεσα σε άντρες που μπρος τους υπερέχει με το παραπάνω -με την καλή βέβαια έννοια της κληρονομικότητας. Κάτω από την κυριαρχία του μίζερου και μικροαστικού γερμανικού νατουραλισμού, το υπέροχο πλάσμα που είχα φανταστεί έγινε ό,τι χειρότερο, και για χρόνια ολόκληρα, με θεωρούσαν ανελέητο διερευνητή του θηλυκού γένους, μανιασμένο ηθικολόγο και μισογύνη που εξορκίζει τον δαίμονα. Είχα πάντα...

Το πείραμα, ένα θεατρικό έργο που αγάπησα. Είμαι ευτυχής που συνεργάστηκα με όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που μέσα σε μιαν ώρα παράστασης λένε τόσα πολλά και τόσο καθαρά όσα εγώ δεν θα μπορούσα να πω ούτε σε χρόνια. Η τέχνη πολλές φορές μπορεί να μιλήσει πιο πειστικά στους ανθρώπους από εμάς τους φυσικούς. Ένα θεατρικό έργο που θα ήθελα όλοι να δουν όχι μόνο με τα μάτια, αλλά με την ψυχή του παιδιού που κρύβουμε μέσα μας... Μάνος Δανέζης

[...] Το θέατρο είναι χαράμισμα, μια σπατάλη, αλλά είναι και μια κοινωνικά αποδεκτή δραστηριότητα. Είναι φαινομενικά μη παραγωγικό, αλλά δικαιώνει τη συλλογική δουλειά. Μπορεί να προβάλλεις πάνω του τα όνειρά σου και τις έμμονες ιδέες σου, δίνοντας σάρκα και οστά, αγγίζοντας τους άλλους χωρίς να θίγεις επιπόλαια την επιφάνεια της κοινής γλώσσας. Είναι ένα μέσο να ξεφύγεις από τη λογική των θηριοδαμαστών, να σπάσεις τον κύκλο της μοναξιάς.

Ο Μουλινώ, επιφανής γιατρός και -κατόπιν παρεξηγήσεων- ράφτης κυριών, είναι παντρεμένος με την Υβόν. Διατηρεί όμως σχέση με τη Σουζάν, σύζυγο του Ωμπέν. Ο Ωμπέν απατά τη γυναίκα του με τη Ρόζα, σύζυγο του Μπασινέ. Ο Μουλινώ, προκειμένου να ζήσει ανενόχλητος τον έρωτά του, νοικιάζει από τον Μπασινέ ένα διαμέρισμα που μέχρι πρότινος λειτουργούσε ως ραφτάδικο. Από το διαμέρισμα περνούν όλοι: νόμιμοι σύζυγοι, παράνομοι εραστές, η υποψιασμένη πεθερά, πελάτισσες της ράφτρας, που εγκατέλειψε τον χώρο, προκαλώντας με την παρουσία τους συνεχείς παρεξηγήσεις και κωμικά απρόοπτα. Η...

"Η Αντωνία Θεοχαρίδου στο έργο της "Πορτοκάλι γλυκό" σκιαγραφεί εκείνες τις απρόσμενες καταστάσεις που καλούνται να βιώσουν τόσο οι νοσούντες από απώλεια μνήμης όσο και τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Θα πίστευε κανείς πως οι τρομακτικές αλλαγές και η περιθωριοποίηση την οποία βιώνουν οι χαρακτήρες θα τους οδηγούσε στην απομόνωση, εγκλωβίζοντάς τους όλο και περισσότερο στον εαυτό τους. Η συγγραφέας όμως επιλέγει μια εντελών διαφορετική προσέγγιση της καθημερινής τους εξέλιξης. Η σταδιακή αποστασιοποίηση από το παρελθόν τους οδηγεί στην άμεση διαχείριση του νέου τους εαυτού μέσα...

[...] Ο συγγραφέας στο έργο του "Όλα ξεκίνησαν στο κοιμητήριο" πραγματεύεται την πορεία του μοναχικού ανθρώπου μέσα σ’ έναν κόσμο που ο καθένας είναι ξένος προς τον σύντροφό του και που όλοι έχουν την αίσθηση του πνευματικού και ψυχικού κενού. Εξερευνά την περιοχή και τις αιτίες της θλίψης και της μοναξιάς. Φέρνει στο φως τα βαθύτερα της ψυχής προβλήματα, που είναι ουσίες ζωής. Παρουσιάζει τον άνθρωπο που ασφυκτιά μέσα στην κοινωνική συμβατικότητα και αποζητά με πάθος την απελευθέρωση. Έργο συμβολικό. Εκτείνεται μέσα στον χώρο του ψυχολογικού αστικού θεάτρου, αλλά και μέ...

Στο "Όνειρο του λόφου Γκέλλερτ", ο αστικός ατομικισμός δεν κατανοεί τις βαρβαρότητες του πολέμου, δεν συμβιβάζεται με την προστυχιά, αν και κάνει τα πάντα για να επιβιώσει. Εν τέλει καταφεύγει στην ουτοπία προσωπικών παραδείσων, στον ονειρικό κόσμο του ανέφικτου. Η λογοτεχνία του φανταστικού είναι καταφύγιο των απανταχού της γης κατατρεγμένων. "Παραμυθία της ψυχής μου, ανήσυχης", όπως θα έλεγε η ποιήτρια Ζωή Καρέλλη.

Ο Αργκάν, ο Κατά φαντασίαν ασθενής, είναι ένας ευκατάστατος αστός, υποχόνδριος και νευρωτικός με τη βασανιστική εμμονή ότι πάσχει από διάφορες αρρώστιες. Πέφτει, λοιπόν, θύμα εκμετάλλευσης των γιατρών και της δεύτερης γυναίκας του της Μπελίνας, η οποία ενδιαφέρεται μόνο για την περιουσία του. Ανίκανος να απαλλαγεί από την εμμονή του και μη θέλοντας να πληρώνει υπέρογκα ποσά στους γιατρούς, αποφασίζει να παντρέψει την κόρη του με έναν γιατρό, ώστε να έχει τον δικό του γιατρό στο σπίτι. Εξαιτίας αυτής του της επιθυμίας, θα ξεσπάσει μια κρίση που θα δημιουργήσει αναταράξεις σε...

Τρεις άνθρωποι εγκλωβισμένοι σε ένα σκοτεινό παρόν, μαύρο παρελθόν και ένα μέλλον που δεν ξέρουν αν θα υπάρξει και πώς θα είναι. Ο μικρός σταθμός στην Ανατολία φιλοξενεί έναν ολόκληρο κόσμο και η ελπίδα με το άλογο όντως κάποτε θα έρθει. Ο Ναζίμ Χικμέτ αναρωτήθηκε πολλές φορές αν θα καταφέρει να φτάσει ανάμεσα στους κορυφαίους δραματουργούς του κόσμου. Πριν το αποψινό βράδυ ούτε εγώ ήξερα πότε θα το κατάφερνε. Πριν το αποψινό βράδυ ούτε εγώ ήξερα πότε θα το κατάφερνε. Νομίζω όμως ότι "Ο Ταξιδιώτης" τοποθετεί τον Χικμέτ στο πάνθεον των δραματουργών, όπου του αξίζει άλλωστ...

Το έργο μάς τοποθετεί σε μια εφιαλτική μετεξέλιξη της εποχής μας, σε καθεστώς παγκόσμιας διακυβέρνησης, με περιορισμό των ατομικών ελευθεριών, μέτρα φορολογικής παράνοιας και ασφυκτικού ελέγχου μέσω της τεχνολογίας των Η/Υ και της επιβολής τής χρήσης του πλαστικού χρήματος. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, σε μια μικρή επιχείρηση, ένα κατάστημα γυναικείων ενδυμάτων, άνθρωποι καθημερινοί μπλέκονται σε καταστάσεις που ξεπερνούν τα όρια της καθημερινότητάς τους και του "πολιτικώς ορθού". Ένας σεισμός που απειλεί να καταστρέψει τα πάντα, μία υπό εξέλιξη απεργία -που υποσκάπτε...

Το έργο "Ο άνθρωπος και τα όπλα" έχει δύο θέματα: το ένα είναι ο πόλεμος και το άλλο ο γάμος. Η ρομαντική πλευρά του πολέμου είναι βασισμένη στην ιδεαλιστική νοοτροπία ότι οι άνδρες πολεμούν επειδή είναι ήρωες, και ότι ο στρατιώτης που ριψοκινδυνεύει περισσότερο κερδίζει μεγαλύτερη δόξα και είναι μεγαλύτερος ήρωας. Η αγάπη και ο γάμος, από την άλλη πλευρά, έγιναν ένα από τα συχνότερα θέματα των έργων του. Σκεφτόταν τον γάμο όχι ως μέσον ικανοποιήσεως προσωπικών επιθυμιών των ανθρώπων ούτε ως μέσον θεσμών της οικογενείας, αλλά ως μέσον για τη γέννηση μιας καινούριας και καλύ...

Ο Σάννον, ένας φτωχός σπουδαστής της Ιερατικής Σχολής, αγαπάει τη Λεία, κόρη του πλουσίου Σέντερ, πιστεύοντας ότι είναι η προορισμένη από τη μοίρα σύζυγός του. Ο πατέρας της όμως δεν συμφωνεί, και ο Σάννον, προκειμένου να την κερδίσει, αρχίζει να εξασκείται στη μαγεία της Καμπάλα. Η Λεία αρραβωνιάζεται έναν πλούσιο νέο και, με το άγγελμα αυτής της είδησης, ο Σάννον πεθαίνει ξαφνικά μέσα στη Συναγωγή. Κατά την ημέρα του γάμου, όμως, καθώς ο γαμπρός με τη συνοδεία του πλησιάζει στο σπίτι της νύφης, ο νεκρός εισέρχεται σαν κακό πνεύμα (Ντυμπούκ) στο σώμα της κοπέλας, επικαλούμ...