Schiller Friedrich von 1759-1805
Schiller Friedrich von
Μέγας γερμανός δραματικός συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στο Μάρμπαχ της Βυρτεμβέργης στις 10 Νοεμβρίου του 1759 και πέθανε στη Βαϊμάρη στις 10 Μαΐου 1805. Η καταγωγή του ήταν ταπεινή και η ζωή του γεμάτη δυσχέρειες. Σπούδασε νομικά και ιατρική. Το πρώτο ώριμο έργο του είναι το δράμα "Οι ληστές" (Die Rauber, 1783), μια τολμηρή διακήρυξη ελευθερίας εναντίον της τυραννικής και διεφθαρμένης ηθικά κοινωνίας. Το 1783 εκδίδεται το δραματικό έργο "Η συνωμοσία του Φιέσκο στην Γένουα"· το 1784 το "Ραδιουργία και έρως" και το 1787 το "Δον Κάρλος". Την ίδια χρονιά γράφει την "Ωδή στη Χαρά" και εγκαθίσταται στη Βαϊμάρη. Γνωρίζεται με τον Γκαίτε (1788) και διορίζεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ιένας (1789). Ασχολείται με την συγγραφή ιστορικών έργων, σημαντικότερο εκ των οποίων είναι η "Ιστορία του τριακονταετούς πολέμου". Το 1790 νυμφεύεται την Σαρλόττε φον Λέγκενφελτ και αποκτά δυο γιους και δυο κόρες. Το 1791 ασθενεί σοβαρά από υπερκόπωση και κινδυνεύει να πεθάνει. Μεταφράζει αρχαίους έλληνες και λατίνους συγγραφείς και γράφει ορισμένα από τα πιο γνωστά του ποιήματα. Παράλληλα ασχολείται με την μελέτη της φιλοσοφίας του Καντ, καρπός της οποίας είναι θαυμάσια φιλοσοφικά και αισθητικά δοκίμια, όπως το "Περί αφελούς και αισθηματικής ποίησης". Το 1794 αναθερμαίνεται η φιλία του με τον Γκαίτε και αρχίζει η περίοδος της ωριμότητας. Γράφει μερικά από τα ωραιότερά του ποιήματα και μπαλλάντες. Τα δραματικά έργα της περιόδου αυτής είναι: η τριλογία του "Βαλλενστάιν" (1800), Μαρία Στούαρτ (1801), "Η παρθένος της Ορλεάνης (1801), "Η νύμφη της Μεσσήνης" (1803), "Γουλιέλμος Τέλλος (1804) και το ημιτελές "Δημήτριος". Μετέφρασε πλήθος ξένων δραματικών έργων κυρίως αγγλικών και γαλλικών (Μάκβεθ, Φαίδρα κλπ.) Διηύθυνε τα περιοδικά "Οι ώρες" και "Ημερολόγιο των Μουσών". Μαζί με τον Γκαίτε έγραψαν τα σατιρικά δίστιχα "Ξένια".
Κύκλος Μπετόβεν
Συλλογικό έργο
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (2005)
Περιέχονται τα κείμενα: - Εύη Νίκα - Σαμψών, "Ludwig van Beethoven (1770-1827): εργοβιογραφία" Πρόγραμμα συναυλιών: - Νίκος Α. Δοντάς, "Συμφωνία σε ντο μείζονα, αρ. 1, έργο 21" - Νίκος Α. Δοντάς, "Συμφωνία σε ρε μείζονα, αρ. 2, έργο 36" - Νίκος Α. Δοντάς, "Συμφωνία σε μι ύφεση μείζονα, αρ. 3, "Ηρωική", έργο 55" - Νίκος Α. Δοντάς, "Συμφωνία σε σι ύφεση μείζονα, αρ. 4, έργο 60" - Νίκος Α. Δοντάς, "Συμφωνία σε ντο ελάσσονα, αρ. 5, έργο 67" - Νίκος Α. Δοντάς, "Συμφωνία σε φα μείζονα, αρ. 6, "Ποιμενική", έργο 68" - Νίκος Α. Δοντάς, "Συμφωνία σε λα μείζονα, αρ. 7, έρ...
Γουλιέλμος Τέλος
Schiller Friedrich von 1759-1805
Ερευνητές (2004)
Ελβετία, 13ος αιώνας. Εχθρικά στρατεύματα έχουν καταλάβει τη χώρα. Ο αυταρχικός τοποτηρητής Γκέσλερ έχει πάρει σκληρά μέτρα για να καταστείλει την αντίσταση των κατοίκων. Όταν υποχρεώνει τον Γουλιέλμο Τέλο, έναν εξαιρετικά επιδέξιο τοξοβόλο, να στραφεί εναντίον του ίδιου του παιδιού του, αυτός αποφασίζει να σκοτώσει τον τοποτηρητή... Ο Γουλιέλμος Τέλος δίνει το έναυσμα στους συμπατριώτες του να ξεσηκωθούν και να παλέψουν για την ελευθερία τους. Το κλασικό έργο του Σίλερ που αφηγείται τον αγώνα της Ελβετίας να αποκτήσει την ελευθερία της παρουσιάζεται σαν περιπετειώδες παρ...
Αλληλογραφία
Schiller Friedrich von 1759-1805
Κριτική (2001)
Η "Αλληλογραφία", που εκδόθηκε για πρώτη φορά στα 1828-29 με την επιμέλεια του ίδιου του Γκαίτε, είναι αναμφισβήτητα η πλέον φημισμένη στα γερμανικά γράμματα, δείγμα μιας μεγάλης φιλίας αλλά και της χρυσής εποχής της γερμανόφωνης λογοτεχνίας. Η αξία της έγκειται τόσο στον πλούτο και την ποικιλία των ζητημάτων (αισθητικά, φιλοσοφικά, πολιτικά, κοινωνικά) όσο και στον τρόπο με τον οποίον οι δύο μεγαλύτεροι, ίσως, ποιητές των γερμανικών γραμμάτων πραγματεύονται τα συγκεκριμένα ζητήματα. Η "Αλληλογραφία", που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά, συνοδεύεται από ένα εισαγω...
Μαρία Στούαρτ
Schiller Friedrich von 1759-1805
Επικαιρότητα (2001)
Στο έργο «Μαρία Στούαρτ» όλοι οι χαρακτήρες είναι πειστικοί σαν δραματικοί ήρωες και η ηθική νίκη της Μαρίας παρόλο το άθλιο τέλος της, λάμπει επάνω από τον ξεπεσμό και τη σκοτεινή απομόνωση της εξουσιάστριας Ελισάβετ. Η πρωτοτυπία και η δύναμη του έργου, ο ζωηρός φωτεινός διάλογος, η μαστορική πλοκή, οι συγκλονιστικές σκηνές αναγνώρισης και ειρωνείας, ο διάχυτος λυρισμός που γίνεται ενθουσιασμός στη σκηνή λίγο πριν από τη συνάντηση της Μαρίας με την Ελισάβετ, ανάδειξαν το έργο αυτό ένα από τα ωραιότερα του παγκόσμιου δραματολογίου και το θεατρόφιλο κοινό το εχτίμησε και τ...
