Δαλιανίδης Γιάννης
Dalianídis Giánnis
Ο Γιάννης Δαλιανίδης είναι ο πλέον εμπορικός σκηνοθέτης του ελληνικού κινηματογράφου. Ξεκίνησε ως χορευτής, χορογράφος και ηθοποιός στο μουσικό θέατρο. Το 1949 εμφανίστηκε ως ηθοποιός στην ταινία "Δυο κόσμοι". Από το 1958 άρχισε να γράφει σενάρια. Το σκηνοθετικό του ντεμπούτο έγινε την επόμενη χρονιά και καθιερώθηκε αμέσως. Συνέχισε να γράφει σενάρια αισθηματικών κομεντί, ή να διασκευάζει θεατρικά έργα και να τα σκηνοθετεί σε διάφορες εταιρείες έως το 1961. Είναι η χρονιά που πέρασε το κατώφλι της Φίνος Φιλμ στην οποία δούλεψε κατ’ αποκλειστικότητα, "σφραγίζοντας" σε μεγάλο βαθμό με το προσωπικό του στίγμα το ρεπερτόριο της, έως το 1977 που γυρίστηκε η τελευταία ταινία της εταιρείας ("Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται"). Ειδικεύτηκε στο ελληνικό μιούζικαλ και τα κοινωνικά δράματα. Έγραψε επίσης για το θέατρο και την τηλεόραση. Το 2002 το 43ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον τίμησε για το σύνολο της προσφοράς του στον ελληνικό κινηματογράφο, με ένα αφιέρωμα στο έργο του.
Ο Γιάννης Δαλιανίδης μιλάει στον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη
Τριανταφυλλίδης Ιάσων
Andy's Publishers (2014)
Δεν ήταν εύκολος άνθρωπος ο Γιάννης Δαλιανίδης. Αλλά είχε μια βαθιά καλοσύνη στην ψυχή του, δεν μιλούσε άσχημα για τους άλλους, ήταν πολύ μορφωμένος αλλά δεν το επεδείκνυε, ήταν καλός φίλος, αξιοπρεπής, είχε πολύ χιούμορ και ήταν γεμάτος ζωή μέχρι την τελευταία στιγμή, σε βαθμό που σε έκανε δίπλα του να αισθάνεσαι εσύ ηλικιωμένος. Συνήθιζε να λέει μέχρι το φινάλε του πως όταν η ώρα πάει 6μμ και δεν έχει κανονίσει ακόμη με ποιους θα βγει το βράδυ, πάθαινε πανικό στη σκεψη ότι θα μείνει στο σπίτι και δεν θα βγει.
Ο κινηματογράφος, τα πρόσωπα κι εγώ
Δαλιανίδης Γιάννης
Εκδόσεις Καστανιώτη (2005)
Όλοι εσείς που αγαπήσατε τον ελληνικό κινηματογράφο και τους ανθρώπους του, όταν διαβάζετε κάτι σχετικό (και ιδιαίτερα τις αυτοβιογραφίες τους), να κρατάτε "μικρό καλάθι", γιατί το ίδιο γεγονός ο καθένας το αφηγείται όπως τον συμφέρει, έτσι ώστε να ικανοποιεί το δόλιο το "εγώ" του. Αυτό ισχύει και για το δικό μου το βιβλίο. Όσο κι αν θέλω να είμαι αντικειμενικός -το θέλω άραγε;- την άποψη που με συμφέρει θα προβάλω. Μικρό καλάθι λοιπόν. Εμείς οι άνθρωποι του θεάματος είμαστε εγωκεντρικά πλάσματα. Το σύμπαν κινείται πέριξ του εαυτού μας. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, δεν θα κα...
