Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το κάθετο ρήγμα του λόγου εξακολουθεί επί αιώνες αιώνων να καταπίνει τον άνθρωπο που έπεσε από τον παράδεισο της τρυφής. Ένα σύντομο στιγμιότυπο αυτής της αέναης διαδικασίας προσφέρει στον αναγνώστη το πρώτο και μοναδικό μυθιστόρημα του Βικέντιου Καρμπονάρου. Ο συγγραφέας, λίγο προτού φύγει από τον κόσμο, πασχίζει να αρθρώσει μέσα από τα εντελώς στοιχειώδη δεδομένα μιας προσωπικής του ιστορίας (αλλά και με την επανειλημμένως σωτήρια επίκληση του "Συνονόματού" του, του Βιτσέντζου Κορνάρου) τις ροπές του βιβλικού εκείνου "έγνω" που τον όρισαν σε όλη του τη βιοτική πορεία. Ο...

"... Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στην έκδοση αυτή είναι κείμενα βιωματικά. Αποπνέουν νοσταλγία για τον Θρύλο του χθες, τον Θρύλο των χρόνων της αθωότητάς μας. Είναι όμως και κείμενα αγάπης για τον Ολυμπιακό του σήμερα, το μεγάλο αυτό κόκκινο ποτάμι που συνεχίζει να μας προσφέρει κάτι από τη χαμένη ανθρωπιά της καθημερινότητάς μας..."

[...] Αυτό το νέο βιβλίο Επτανησιακής Ποίησης συνεχίζει την προσπάθεια καταγραφής της ποιητικής παραγωγής της χώρα μας, είναι όμως μια Ανθολογία, συγκροτημένη από επιλογές ειδικών μελετητών - ποιητών των επτά νήσων. Το Συμπόσιο δεν επενέβη στην ανθολόγηση παρά μόνο βοηθητικά και με ρόλο συντονιστικό, ώστε κυρίως να επιτευχθεί μια ομοιομορφία, πράγμα που έγινε σε μεγάλο βαθμό. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Ο Διονύσης Σέρρας αποτελεί μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα λογοτεχνική φυσιογνωμία με πολύτιμη και πολύμορφη προσφορά στα νεοελληνικά γράμματα. Η μεγάλη κατάθεσή του με τη σημαντικότερη επανέκδοση των "Επτανησιακών Φύλλων", τα οποία υπό τη διεύθυνσή του έκλεισαν μια δεκαετία το 2005, δεν επιδέχεται της ελάχιστης αμφισβήτησης , αλλά αντιθέτως χρήζει επαίνου και αισθημάτων θαυμασμού για το ογκώδες του έργου -25 τεύχη, τα περισσότερα πολυσέλιδα-, και την ποιότητα του περιεχομένου. Ο Σέρρας εκτός από μελετητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ανθολόγος, βιβλιογράφος κατ' εξοχήν είν...

Κανονικά δεν χρειάζεται καθόλου συστάσεις. Δεν είναι απλώς γνωστός· είναι πασίγνωστος (το πλήρες όνομα αρχικά: Eugen Berthold Friedrich Brecht, Άουγκσμπουργκ 1898 - Ανατολικό Βερολίνο 1956). Τον ξέρουμε άπαντες -και από μέσα και απ' έξω. Έχουμε διαβάσει τα κείμενά του (πεζά, ποιητικά, θεατρικά... -προ πάντων θεατρικά...-, αλλά και θεωρητικά)· έχουμε παρακολουθήσει επί έτη και έτη μνημειώδεις παραστάσεις των θεατρικών του έργων· έχουμε τραγουδήσει (και στα ελληνικά, και δη σε εύχυμα ελληνικά: του Ελύτη, του Πλωρίτη, του Μάρκαρη, του Μάτεση...) μελοποιημένα ποιήματά του. Τον...

Είκοσι χρονώ ήταν και δεν ήταν ο Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασοάλτο -γνωστός σήμερα ανά την υφήλιο με το ψευδώνυμο Πάμπλο Νερούδα-, όταν δημοσίευσε μια μικρή συλλογή ποιημάτων με τίτλο "Veinte poemas de amor y una cancion desesperada". Κι έμελλε το βιβλιαράκι ετούτο όχι μόνο να γίνει o μηνύτορας της έλευσης του νεαρού ποιητή από το Παρράλ της Χιλής στην επικράτεια των ύψιστων λυρικών κατορθωμάτων (εξ όνυχος γαρ...), και μία από τις διαχρονικώς δημοφιλέστερες αναφορές στη λεγόμενη ερωτική ποίηση, αλλά και να είναι πια έργο κλασικό της παγκόσμιας λογοτεχνίας, σχεδόν ισότιμο με...

"Μια φορά μονάχα να τόνε δω κι ας πεθάνω", ικέτευε η Αντωνία τον πατέρα της. "Τι πα 'να πει δηλαδή κι ας πεθάνω", ούρλιαξε κάποια στιγμή ο Κρέσπελ, κι ένα ρίγος τον διαπέρασε και τον συντάραξε σύγκορμο. Με πίκρα και με χιούμορ, αλλά και με εκπληκτική ακρίβεια στις ψυχολογικές προσεγγίσεις των ηρώων του, εκθέτει ο συγγραφέας της αλλόκοτης αυτής ιστορίας τις απόψεις του για τις υπερφυσικές εκείνες δυνάμεις που κυβερνούν τους ανθρώπους, παρέχοντας όχι μόνο ένα ανάγνωσμα για να περνάει η ώρα του αναγνώστη, αλλά και μια υψηλής κλάσεως πραγματεία κατ' αρχάς περί τέχνης και καλλι...

Οι "Ρίμες εξ απροόπτου" του Διονυσίου Σολωμού είναι η μοναδική ιταλόγλωσση ποιητική συλλογή που κυκλοφορήθηκε ζώντος του δημιουργού. Τριάντα σονέττα -βιβλικής κυρίως έμπνευσης- πάνω σε δεδομένες ομοιοκαταληξίες: μια επίδειξη δεξιοτεχνίας για τον νεαρό ποιητή, αλλά και μια πειστική υπόσχεση για το μέλλον του. Η νέα τούτη μετάφρασή τους επιδιώκει να τα εγγράψει χωρίς δουλικότητα στον καιρό και τον τόπο τους.

[...] Δείξε δυσπιστία σ' έναν άντρα, και πιο ξεκάθαρες αποδείξεις πίστεως θα γίνουνε στο άψε σβήσε σημάδια απιστίας - εμπιστέψου τον, και οι πιο χειροπιαστές αποδείξεις απιστίας γίνονται σημάδια παραγνωρισμένης πίστεως που κλαίει σαν μικρό παιδί δαρμένο. Τίποτα δεν ερμηνευόταν καθαυτό, το ένα πράγμα εξαρτάτο από τ' άλλο, έπρεπε ή να εμπιστεύεται το Όλον, να το αγαπά ή να το θεωρεί απάτη [...] Τρεις γυναίκες αντιμέτωπες με άντρες, οι οποίοι θα γίνουν υπαίτιοι για την προσωπική τραγωδία της καθεμιάς. Τρεις αριστουργηματικές ιστορίες του Μούζιλ με θέμα την αέναη πάλη ανάμεσ...

Ο συγγραφέας και μεταφραστής, υπό τον ειρωνικό τίτλο "Πόσα χουνέρια και τι πλεκτάνες!" (στίχος του Νίκου Εγγονόπουλου από το ποίημα "Το κουτί της Πανδώρας") κυκλοφορεί σε έναν τόμο 200 σελίδων οκτώ λογοτεχνικά δοκίμια που αναφέρονται στους Διονύσιο Σολωμό, Γιάννη Ρίτσο, Γιάννη Σκαρίμπα, Νίκο Εγγονόπουλο και Θανάση Βαλτινό. Με το γνωστό ύφος και τη σπάνια σκευή του συγγραφέα (από τη γλώσσα του οποίου δεν λείπει ίσως καμιά περίοδος της ελληνικής σε όλη τη διαχρονία της), τα κείμενα είναι απολαυστικά στην ανάγνωσή τους, ειρωνικά και ταυτόχρονα υψηλής φιλολογικής επάρκειας....

Σαρανταπέντε χρόνια ζωής του αυτοβιογραφούμενου συγγραφέα ξετυλίγονται για να αγκαλιάσουν τον Ολυμπιακό κάθε φορά που κυριαρχεί επί του αιωνίου αντιπάλου του, του Παναθηναϊκού. Ο ήρωας της διήγησης σφιχταγκαλιάζεται με πασίγνωστους υπαρκτούς ήρωες, με εντελώς άγνωστα πρόσωπα ή και με φανταστικές φιγούρες, ενοποιώντας το χειροπιαστό και το φαντασιακό. Αν και ένας, φροντίζει επιμελώς και κατά περίσταση να αλλάζει όψεις, να οικειώνεται προσωπεία, να εκτινάσσεται στα όρια των δικών του επιθυμιών και των διαθέσεων χιλιάδων άλλων. Στο βιβλίο του Γιώργου Κεντρωτή "45 Χρόνια Βάζω Γ...

Μια συλλογή αθησαύριστων κειμένων που εκφωνήθηκαν και γράφτηκαν για τον θάνατο του Διονυσίου Σολωμού το ίδιο εκείνο έτος: το 1857. Κείμενα που δημοσίευσαν προσωπικότητες διαπρεπείς -νομικοί, κληρικοί, λογοτέχνες, δημοσιογράφοι- όχι μόνο από τον μουσόληπτο λαό των Επτανήσων, αλλά και από το σύνολο του ελληνικού κόσμου. Με την ελπίδα του μεγάλου ανέκδοτου έργου, αλλά και με τη βαθιά ικανοποίηση από το ήδη τότε γνωστό. Ο αποχαιρετισμός των συγχρόνων του, συγκινητικός όπως ταιριάζει σε ποιητή του μεγέθους του. Γιατί είχαμε τη δωρεά και στη λαλούμενη, σημερινή ελληνική να αποκτή...

Η ιστορική σημασία του Κρατύλου έγκειται στο ότι στις σελίδες του ενσωματώνεται η πρώτη φιλοσοφική απόπειρα στην ιστορία της δυτικής σκέψης να αντιμετωπισθεί φιλοσοφικά η προβληματική της γλώσσας, και μάλιστα να συμπεριληφθούν σε ένα έργο η σχετική προσέγγιση του Πλάτωνος και προϋπάρξασες διδασκαλίες των Σοφιστών. Στον διάλογο αυτό δεν υπάρχει κάτι που να μην είναι αμφίσημο και -ακριβώς γι' αυτό- αντιφατικό, κυρίως δε αμφίσημα και αντιφατικά είναι τα ερωτήματα που εισάγονται προς συζήτηση. Από τις γραμμές, ωστόσο, αυτού του ζωηρότατου και εκπληκτικά πυκνού και σφιχτοδεμένου...

Η ιστορική σημασία του Κρατύλου έγκειται στο ότι στις σελίδες του ενσωματώνεται η πρώτη φιλοσοφική απόπειρα στην ιστορία της δυτικής σκέψης να αντιμετωπισθεί φιλοσοφικά η προβληματική της γλώσσας, και μάλιστα να συμπεριληφθούν σε ένα έργο η σχετική προσέγγιση του Πλάτωνος και προϋπάρξασες διδασκαλίες των Σοφιστών. Στον διάλογο αυτό δεν υπάρχει κάτι που να μην είναι αμφίσημο και -ακριβώς γι' αυτό- αντιφατικό, κυρίως δε αμφίσημα και αντιφατικά είναι τα ερωτήματα που εισάγονται προς συζήτηση. Από τις γραμμές, ωστόσο, αυτού του ζωηρότατου και εκπληκτικά πυκνού και σφιχτοδεμένου...

Ο Λουδοβίκος Βιτγκενστάιν έχει κατά κάποιον τρόπο εξάψει τη λαϊκή φαντασία: η περίπτωσή του θεωρείται αυτή ενός σύγχρονου Σωκράτη που, ως μαιτρ της αινιγματώδους λογικής, γοητεύει και θέλγει όλο τον κόσμο. Τί λέει όμως ο ίδιος ο Βιτγκενστάιν για όλα αυτά; Στο "Βίτγκενστάιν με εικόνες" συναντάμε έναν παραξενο άνθρωπο: τον άτρεπτο λογικό που βγάζει την ποίηση πάνω από τη φιλοσοφία, που κληρονόμησε μια τεράστια περιουσία και την εχάρισε ολόκληρη, που ζήτησε να βρει το θάνατο στα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Συναντάμε τον μεγάλο δάσκαλο που συμβούλευε τους φοιτητές...

Πειραιάς, Κόκκινο και Άσπρο, ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, εκατομμύρια άνθρωποι να ορκίζονται στις δάφνες της νίκης, εβδομήντα και πλέον χρόνια, χιλιάδες νίκες και χιλιάδες χαρές, φτερά στα ποδάρια, καρδιά μες στα στήθια, μια μυριόστομη ιαχή: Θρύλε, Θεέ μου Ολυμπιακέ μου. Ο γλωσσολόγος και θεωρητικός της λογοτεχνίας Ρομάν Γιάκομπσον έγραψε ότι για να ορίσουμε τι είναι ποίηση, πρέπει να βρούμε και να μελετήσουμε τι δεν είναι ποίηση, ακριβώς όπως ένας ολυμπιακός δεν είναι παναθηναϊκός. Σύντομα, απλά και κατανοητά. Το Αλφαβητάρι του Ολυμπιακού βάζει τα πράγματα στη θέση τους, πα...