Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πρόκειται για συλλογικό έργο. Ανθολογία ποίησης αφιερωμένη στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ Βαρθολομαίο Α΄. Η επιμέλεια έγινε από την ποιήτρια Βασιλική Β. Παππά. Συμμετέχουν οι ποιητές: Ελένη Αντωνιάδου Γλυκερία Κακούρη Εβίτα Κασαγιάννη Γιώργος Κατσαβέλης Νικόλαος Νικολαϊδης Σωτήρης Νικολαϊδης Ασημίνα Ξηρογιάννη Φώτιος Πάνος Κατερίνα Παπά Ελένη Παπανικολάου Βασιλική Β. Παππά Νικόλαος Β. Παππάς Τζούλια Πουλημενάκου

Συλλογικό έργο (επιμέλεια:Βασιλική Β. Παππά). Ανθολογία ποίησης που βγήκε με αφόρμηση το θρησκευτικό συναίσθημα.

Ο Καβάφης με τα ποιήματά του, πολλά από τα οποία είναι ερωτικά, έφερε στην ελληνική ποίηση ένα νέο ρίγος. Ακόμα και άνθρωποι που ποτέ δεν διάβασαν τα ποιήματά του, συχνά έχουν στο στόμα τους πολλούς στίχους του: "και τώρα τί θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;", "δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό", "αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις", κ.ά. Το δίχως άλλο, η ποίηση - ανάμεσα στα είδη του λόγου - έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα. Ως εκ τούτου, η κ. Βασιλική Β. Παππά η οποία έχει και την επιμέλεια της έκδοσης συνεχίζει την προσπάθεια ανθολόγησης - αφιερωμάτων σε μεγάλους ποιητ...

Πάντα λατρεύω το αληθινό και το εξαιρετικό φως που επιδρά στο δέρμα σαν άστατο χαρακίρι και φωνάζω για να ακουστεί ως το μαντείο των Δελφών που όσες φορές και να κοιτάξω το μεγαλείο του ουρανού δε θα βρω ποτέ κλωστές άχρωμες. Always cherish the true and excellent light which affects the skin as an unsettled hara-kiri and yell to be heard to the oracle of Delphi no matter how many times I look at the splendor of heaven I'll never find colorless threads.

Η έκδοση της ανθολογίας - αφιέρωμα στο μεγάλο ποιητή και ακαδημαϊκό έγινε επί τη ευκαιρία της ανακήρυξης του 2012 από το υπουργείο Πολιτισμού ως έτος Βρεττάκου. Οργανώθηκε από τη δημοσιογράφο-ποιήτρια Βασιλική Β. Παππά και τη συγγραφέα Εύα Πετροπούλου-Λιανού. Την ανθολογία προλογίζει ο ιστορικός τέχνης-ποιητής Λεόντιος Πετμεζάς.

Αν ανοίξω τις παλάμες μου θέλω η σκιά σου να 'ρθει κοντά μου Να αφήσω τα δάκρυά σου μακριά, να κλείσω το φως Και να ερωτευτώ το κορμί σου για πάντα. Αν ανοίξω την αγκαλιά μου θέλω να μείνεις για πάντα εκεί Και να σβήσουν τα κεριά, και η φωτιά που καίει να ζεστάνει τη ματιά σου Που δεν μπορώ να ξεχάσω. Αν ανοίξω τα παντζούρια του βορρά θέλω να φυσήξεις τη λέξη Που τόσο πολύ αγαπώ. Αν ανοίξω για λίγο την κάνουλα στο χρόνο Θέλω να μείνεις ορφανή κοντά μου για πάντα Για να δροσίζομαι κάτω απ' το βλέμμα σου, κάτω απ' την ομορφιά σου. Αν οι λέξεις δεν έχουν νόημα μόνο...

Η ζωή σε άπειρους κύκλους. Σε κύκλους τεμνόμενους, εφαπτόμενους. Με ένα κοινό σημείο αναφοράς: τον εκάστοτε άνθρωπο. Η νοσταλγία, η αγάπη, το όνειρο, η θλίψη, και η απογοήτευση έρχονται και φεύγουν σε ένα ατέρμονο κυκλικό παιχνίδισμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Και κάπου εκεί μετεωρίζεται ο άνθρωπος. Αναζητά και θαυμάζει το μεγαλείο της ύπαρξης, το ανεκλάλητο συμπαντικό παιχνίδι που παίζεται μπροστά στα μάτια του. Θεατής και παίχτης ο ίδιος, ταξιδεύει προσπαθώντας να κατανοήσει, να ερμηνεύσει και να δώσει νόημα σε όσα συμβαίνουν. Ένας αιώνιος περιπλανητής, ένας αναζητητής της κ...