Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στον χρόνο που μας έρχεται συμπληρώνονται κιόλας 30 χρόνια από τότε που ο Άγγελος Σικελιανός σφάλισε τα μεγάλα του μάτια κι έφυγε ανηφορίζοντας στα ουράνια, απ' όπου στα 1884 είχε κατέβει στη γη. Για τέτοιους αντρειωμένους του πνεύματος η μνήμη της θανής δεν φέρνει δάκρυα αλλά θάμβος στην ψυχή και στο νου έξαρση και φωτισμό. Με τέτοια αισθήματα και καθώς ο κηλιδωμένος αυτός αιώνας γέρνει προς τη δύση του, στεκόμαστε σ' ένα καταράχι κι αντικρύζουμε πάλι τον Σικελιανό, φορτισμένοι με την πείρα πικρών ημερών και την θανάσιμη αγωνία μιας εποχής που σύντριψε πολλές βεβαιότητε...

Ο Φατ-Φρουμός, κείνος που τόνε γέννησαν τα δάκρυα, δεν είναι ένα βασιλόπουλο σαν και τ' άλλα του καιρού του. Δεν ψηλώνει όπως ένα φυσιολογικό παιδί, μήτε παίζει τα παιχνίδια των συνομηλίκων του. Ο Φατ-Φρουμός τρανεύει και γιγαντώνει, και σύντομα σχεδόν κανείς δε μπορεί να τα βάλει μαζί του και να τον νικήσει -σχεδόν κανείς... Γιατί οι δυνάμεις της σκοτεινής μαγείας είναι τεράστιες, υπερφυσικές, κι όταν ο Δακρυγέννητος χιμήξει καταπάνω της, ακόμα κι αυτουνού το ατσάλινο κορμί θα υποταχτεί. Μα μένει υποταγμένο το σώμα, όσο τούτο τον κόσμο διαφεντεύει η αγάπη; Ο Φατ-Φρουμός λέ...