Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Τίποτα δεν παλιώνει πιο γρήγορα από το νέο", έλεγε ο Μπόρχες. Παραδίδοντας σήμερα στη φθορά δεκαπέντε νέους ποιητές που γεννήθηκαν από το 1974 έως το 2000, έχουμε την επίγνωση πως καλύπτουμε την τελευταία ποιητική παραγωγή του τόπου μας. [...] Πρώτα απ' όλα ο ποιητής κρίνεται από την ιδιοφωνία του. Χιλιάδες ποιητές αναμασούν κι αντηχούν φωνές άλλων. Τους διαβάζεις μέσα από παράσιτα, όπως γινόταν παλιά με τα τρανζιστοράκια, που ο ένας σταθμός έπεφτε πάνω στον άλλον. Όσο τους διαβάζεις, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τη δική τους φωνή από τις φωνές των άλλων που επικάθονται σαν κ...

Πριν από δύο αιώνες ο Χέλντερλιν αναρωτιόταν: "Κι οι ποιητές τι χρειάζονται σ' έναν μικρόψυχο καιρό;" Αλλά στους δύσκολους και μικρόψυχους καιρούς γράφτηκε η σπουδαία ποίηση. Ο Έλιοτ εξέδωσε τα "Τέσσερα κουαρτέτα" του ενώ μαινόταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος κι ο Μπρεχτ εμπνεύσθηκε τα καλύτερα ποιήματά του σε καθεστώς εξορίας. Μέσα στον πόλεμο ο Σεφέρης έγραψε τον "Τελευταίο σταθμό" κι ο Εγγονόπουλος τον "Μπολιβάρ". Στη δική μας δύσκολη και μικρόψυχη ελληνική εποχή ο Κύκλος Ποιητών (πρωτοβουλία που ξεκίνησε το 2011) αποφάσισε να διοργανώσει το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης...

"Η μνησικακία είναι μια δύσκολη τέχνη, είπε ο δάσκαλος. Αν με αφήσετε να σας μιλήσω, αν μου δώσετε λίγο ακόμη χρόνο, ναι λίγα ακόμη λεπτά σε αυτό εδώ το παγκάκι, ανάμεσα στο Μουσείο και την Πολυτεχνική Σχολή, ναι στο βρωμισμένο δρομάκι ανάμεσα στο Μουσείο και την Πολυτεχνική Σχολή, τότε θα μπορέσω να σας εξηγήσω ίσως γιατί η μνησικακία είναι μια δύσκολη τέχνη, είπε ο δάσκαλος." Ο μονόλογος ενός δασκάλου που με αφορμή το γκράφιτι στο Πολυτεχνείο στοχάζεται τη νεοελληνική ταυτότητα και τη σχέση της με τη Δύση, καθώς και την καλλιτεχνική δημιουργία και τη συνομιλία με το π...

Τ. Κ. Παπατσώνης, πρωτοπόρος της μοντέρνας ποίησης στον νεοελληνικό λογοτεχνικό χώρο και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1967, υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες μορφές της νεοελληνικής λογοτεχνίας που, δυστυχώς, όπως υποστηρίζει και η επιστημονική κοινότητα, παραμένει ακόμα και σήμερα αδικημένος ως προς την προσφορά στα νεοελληνικά γράμματα. Εκτός από το καινοτόμο, για την εποχή του, ποιητικό έργο, τα ταξιδιωτικά βιβλία και την εισαγωγή στην Ελλάδα κορυφαίων λογοτεχνών μέσω των μεταφράσεών του, εξίσου σημαντικά είναι και τα γραπτά κριτικού περιεχομένου που μας άφησε.

Το χιόνι σβήνει τις γραμμές των αγαλμάτων Καθώς γυρνάς στους δρόμους ψάχνοντας εν' ασημένιο νόμισμα, τιμωρημένος απ' τη θυμωμένη Αφροδίτη ή την παιδίσκη με τα ματογυάλια, τη σιωπηλή Κλειώ...

Στις περισσότερες περιπτώσεις το βασικό κίνητρο είναι ο θαυμασμός για το έργο των ξένων, έργο εμβληματικό, που μπόρεσε να εκφράσει, με όρους αξιώσεων, κάποιες πρωταρχικές, πανανθρώπινες καταστάσεις, αποτελώντας σημείο αναφοράς για τους επερχόμενους. Όμως δεν είναι ο θαυμασμός ή η εκλεκτική συγγένεια τα μοναδικά ερεθίσματα- κάποτε είναι και η ίδια η ζωή των δημιουργών, ο μύθος που την περιέβαλε, ή, ακόμα συχνότερα, η ιδεολογία που καθοδήγησε τα βήματα τους. Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι μπορεί να συναντάμε, σε συλλογές και ανθολογίες, ποιήματα για ποιητές άγνωστους ή ελάχισ...

Στον ανά χείρας τόμο παρουσιάζονται σε χρονολογική σειρά δημοσίευσης τα 154 ποιήματα που "αναγνώρισε", δηλ. οριστικοποίησε και έκρινε άξια για τη δημοσιότητα χωρίς να αναθεωρήσει την απόφασή του, ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καβάφης -τα λεγόμενα ποιήματα του καβαφικού "κανόνα"- ύστερα από εντατική επεξεργασία, διόρθωση και αναθεώρηση των θεμάτων του κατά τις τέσσερις, σχεδόν, δεκαετίες του ώριμου δημιουργικού του Τα ποιήματα συνοδεύονται από εκτενή φιλολογικό σχολιασμό, ο οποίος ξεκινά συνήθως από τα ιστορικά και πραγματολογικά δεδομένα τους, για να καταλήξει σε μία ανοιχτή π...

Οι απόψεις που εκφράζονται εδώ, απέχοντας πολύ από το να είναι θέσεις απροβλημάτιστες και μετέωρες, ως λόγος και αντίλογος αποτελούν θραύσματα ποιητικής γύρω από ορισμένόυς σταθερούς άξονες: τη σιωπή του Θεού, την ιστορία, το "εικονικό" και το "πραγματικό", αγαπημένους ποιητές, βιβλία, τον φασισμό, την ηθική, την πίστη. Γιατί όταν γράφει κανείς υπό το βάρος της ποίησης, ή "φιλοσοφεί με το πινέλο στο χέρι", όπως λέει ο Μπαλζάκ στο "Άγνωστο αριστούργημα", η θεωρία (ξανα)γίνεται αυτό ακριβώς που είναι και τίποτε παραπάνω.

Έχοντας δηµοσιεύσει µόλις τρεις ποιητικές συλλογές πριν θέσει ο ίδιος τέρµα στη ζωή του, ο Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928) υπήρξε εξακολουθητικά παρών στη νεοελληνική ποίηση, συντροφεύοντας γενιές αναγνωστών µέχρι τις µέρες µας και επιβιώνοντας µε ποικίλους τρόπους στις συνειδήσεις µεταγενέστερων ποιητών. Στην παρούσα έκδοση περιέχονται όλα τα ποιήµατα των τριών συλλογών του Καρυωτάκη, µαζί µε τις µεταφράσεις που πρόσθεσε ο ποιητής στις δύο τελευταίες συλλογές, οι οποίες, φωτίζοντας έµµεσα την ποιητική του, αποτελούν οργανικό τµήµα του έργου του. Περιέχονται επίσης τα τρία...

Περιέχονται τα κείμενα: Ο Νικόλαος Μουτσόπουλος για τον Νίκο Εγγονόπουλο (τη συνέντευξη πήρε ο Λευτέρης Ξανθόπουλος) Ο Νάνος Βαλαωρίτης για τον Εγγονόπουλο (τη συνέντευξη πήρε ο Λευτέρης Ξανθόπουλος) Α': Ο ζωγράφος Νίκος Εγγονόπουλος - Wieland Schmied, "Ανάμεσα στον υπερρεαλισμό και το Βυζάντιο, στο θέατρο και το φολκόρ: σκέψεις για τον Νίκο Εγγονόπουλο". - Νίκη Λοϊζίδη, "Το χιούμορ ως μηχανισμός υπέρβασης της "έξαλλης ελληνολατρίας" του Νίκου Εγγονόπουλου" - Νίκος Δασκαλοθανάσης, "Ο Εγγονόπουλος σουρεαλιστής;" - Σωτήρης Σόρογκας, "Ο Εγγονόπουλος και η παράδοση"...

Από τον Αριστοτέλη στη Σύλβια Πλαθ, από τον Όμηρο στον Χεμινγουέυ, από τον Δάντη στον Έζρα Πάουντ, μεγάλοι συγγραφείς έγραψαν έργα που δυστυχώς δεν μπορούμε να αποκτήσουμε. Ολόκληρη η ιστορία της λογοτεχνίας είναι και η ιστορία της απώλειάς της. Ο Τζέραρντ Μάνλεϋ Χόπκινς έκαψε όλα τα πρώιμα ποιήματά του όταν αφιέρωσε τη ζωή του στην ομορφιά του Θεού, και ο Μιχαήλ Μπαχτίν, εξόριστος στο Καζακστάν, χρησιμοποίησε το έργο του για τον Ντοστογιέφσκι ως χαρτί για τσιγάρα, αφού προηγουμένως είχε καπνίσει και ένα αντίτυπο της Βίβλου. Μερικά γραπτά λείπουν, θεωρούμε πως καταστράφηκαν...

Η ιστορία του γενναίου Κάσπερλ και της όμορφης Άννερλ, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα των Γερμανών Ρομαντικών. Πρόκειται για ένα αφήγημα εμπνευσμένο από τα μεσαιωνικά παραμύθια και τους λαϊκούς θρύλους της Γερμανίας, μέσα από το οποίο ξεπροβάλουν ξεκάθαρα τα κύρια καλλιτεχνικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά του γερμανικού Ρομαντισμού έτσι όπως αυτά διαμορφώθηκαν στις αρχές το δεκάτου εννάτου αιώνα. Ο Κλέμενς Μπρεντάνο μέσα από το αισθητικό και ιδεολογικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσει αυτή την φανταστική αφήγηση αναδεικνύει το ρομαντικό ιδεώδες για ένα "νέο" λογοτεχνι...

Όταν ο Τζον Κέιβ, πρώην υπάλληλος γραφείου κηδειών, εμφανίζεται στην τηλεόραση κηρύσσοντας ότι ο θάνατος είναι απείρως προτιμότερος από τη ζωή, προκαλεί την έκρηξη ενός θρησκευτικού κινήματος που πολύ γρήγορα κονιορτοποιεί χριστιανισμό και ισλάμ. Με την αρωγή μιας πρωτοφανούς διαφημιστικής εκστρατείας και την υποστήριξη μιας "θεολογίας" εμπνευσμένης από έναν ιστοριοδίφη ξετρελαμένο με μια σαγηνευτική μαθήτρια του Κέιβ, το μήνυμα του Κέιβ θα αποδειχθεί ακαταμάχητο. Η κατάσταση, όμως, αρχίζει να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, όταν η ιδέα του "εθελούσιου θανάτου" μετατρέπεται σε δό...

ΝΙΚΟΛΑΪ ΓΚΟΥΜΙΛΙΕΦ Πάλι ένα χέρι κατεβαίνει από τα ύψη· το χάδι που μας προκαλεί τη φρίκη. Μα θα είναι κούφια η χαρά μας, όταν λείψει από τα πλάτη τ' ουρανού κι από τα μήκη. Σαν το ταβάνι, που του έπεσαν οι γύψοι ή τις σημαίες που κρατούν οι μπολσεβίκοι. Γι' αυτό, τα λόγια μας θα γίνουν Ιστορία και κάθε ποίημα μια Θεία Λειτουργία.

Σκληρές, δώσε, κουβέντες που πονούν. Και λόγια μετουσιωμένα. Κάνε το τραγουδάκι μου έναν ρόγχο παιδιού. Δος μου τον άρτο σου τον επιούσιο· κι ακόμα σκόρπισε στάχτη, σκόρπισε χώμα εκεί που θα πατήσει ο υιός μου. Εάν εξέλθει από τα χείλη μου το πνεύμα, στείλε πνοή βέβηλου ύμνου. Και κάνε το αίμα ρόδο της άμμου ταπεινό λουλούδι της ερήμου.

Δύο ποιήματα, τρεις βιβλιοκριτικές και τρία δοκίμια αποτελούν τη συμμετοχή του ίδιου του Ηλία Λάγιου στον τόμο αυτό. Όλα κείμενα της ωριμότητάς του, πολυσχιδή και πολυσήμαντα, αποτυπώνουν ευκρινώς το ίχνος του πνευματικού ανθρώπου, δίνουν ένα ισχυρό δείγμα του ποιητικού λόγου και ένα ευκρινές στίγμα της δημόσιας παρουσίας του, του δημόσιου λόγου του. Τα υπόλοιπα κείμενα αναφέρονται στο έργο του, είναι γραμμένα από κριτικούς και ομοτέχνους του, και ως σύνολο αποτελούν το κύριο σώμα της κριτικογραφίας που αφορά την ποίησή του. Η έκδοση αυτή έχει τον χαρακτήρα της τελευταία...

"Η απληστία, λέει η Phyllis Tickle, είναι ένα αμάρτημα που εύκολα αναγνωρίζουμε στους άλλους, αλλά σπάνια στον εαυτό μας -και εκεί εντοπίζεται η μεγάλη του δύναμη. Μια μελέτη προκλητική, με πρωτότυπα και ανατρεπτικά συμπεράσματα, που θα καθηλώσουν τον αναγνώστη". (John Wilson, διευθυντής του "Books & Culture") "Θα πρέπει κανείς να ευγνωμονεί την Phyllis Tickle γι' αυτή την απολαυστική και εμπεριστατωμένη μελέτη. Κατάφερε (όπως ο Μίδας) σχεδόν ένα θαύμα -να μετατρέψει το πιο θανάσιμο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα σε κάτι λαμπερό, ελκυστικό και ηθικά αποδεκτό. Η Tickl...

Απόψε παραστέκονται για να με ξενυχτήσουν/ τα εκμαγεία των συντρόφων, σκιές παλιών εχθρών. Να κεραστούν/ αίμα πηγμένο και τον οβολό του Άδη. Τουλάχιστον ας λείψουν/ οι ταπεινοί συμβιβασμοί, τα βυθισμένα κλέη/ κι ό,τι δεν ήταν ιερό.