Λυκούδης Εμμανουήλ 1849-1925
Lykoúdis Emmanouíl S.
Εμμανουήλ Λυκούδης (1849-1925). Ο Εμμανουήλ Λυκούδης γεννήθηκε στο Ναύπλιο, γιος του κερκυραίου Στυλιανού Λυκούδη και της Μαρίας το γένος Κυδωνάκη-Καλλέργη. Είχε έναν αδερφό τον Πέτρο, μετέπειτα αξιωματικό του μηχανικού και εφευρέτη του λυόμενου πολυβόλου. Μαθήτευσε σε σχολεία της Χαλκίδας και του Πειραιά και σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ (1872). Ακολούθησε το δικαστικό κλάδο και υπηρέτησε διαδοχικά στην Ερμούπολη, την Άμφισσα και τέλος στο εφετείο Αθηνών, ενώ υπήρξε επίσης κρατικός νομικός σύμβουλος από το 1896 ως το 1905. Μετά την παραίτησή του από το δημόσιο τομέα άσκησε τη δικηγορία ως το 1917, ενώ διατήρησε ως το τέλος της ζωής του τη θέση του νομικού συμβούλου της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Στο χώρο της πολιτικής ήταν οπαδός του Χαριλάου Τρικούπη, μετά από πρόταση του οποίου το 1890 πήρε μέρος στη σύνταξη του σερβικού εκλογικού συστήματος με βάση την ελληνική αντίστοιχη νομοθεσία. Πραγματοποίησε οικονομικές και νομικές μελέτες και ήταν μέλος και πρόεδρος (το 1875) του φιλολογικού συλλόγου Παρνασσός. Ως αρθρογράφος και επιφυλλιδογράφος συνεργάστηκε κατά την τελευταία δεκαετία του προηγούμενου αιώνα με τα αθηναϊκά περιοδικά Εθνικόν Ημερολόγιον του Κ.Φ.Σκόκου, Εστία, Εθνική Αγωγή, το ημερολόγιο του Γεωργίου Δροσίνη Νέα Ελλάς, τις εφημερίδες Άστυ, Ακρόπολις και Εστία, ενώ τις δύο πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας δημοσίευσε κείμενά του στα Παναθήναια, το Περιοδικόν μας, το Νουμά, την Εθνική Ζωή, τη Νέα Τέχνη, τις εφημερίδες Αθήναι και Σημαία (Πειραιά), το Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος. Στα ίδια έντυπα βρίσκεται δημοσιευμένο και το μεγαλύτερο μέρος του αφηγηματικού του έργου, μέρος του οποίου αποφάσισε να εκδώσει κατά τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του. Τιμήθηκε με το Εθνικόν Αριστείον των Γραμμάτων και των Τεχνών (1823). Παντρεύτηκε τη Δήμητρα Μπάλτση, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Πέθανε στην Αθήνα από αρρώστια του ουροποιητικού συστήματος, η οποία τον ταλαιπώρησε αρκετά χρόνια. Ο Εμμανουήλ Λυκούδης ανήκει στους έλληνες πεζογράφους της λεγόμενης λογοτεχνικής γενιάς του 1880. Στο θέμα της γλώσσας η στάση του ήταν μετριοπαθής· άφησε κείμενα στη δημοτική, στην καθαρεύουσα, ενώ στο τέλος της ζωής του διατύπωσε τη θεωρητική του προτίμηση προς τη σε μικτή γλώσσα (καθαρεύουσα στα αφηγηματικά μέρη, καθομιλουμένη στα διαλογικά). Το έργο του κινείται στα ευρύτερα πλαίσια της ελληνικής ηθογραφικής παραγωγής, με τη διαφορά πως τοποθετεί τη δράση των έργων του σε αστικό περιβάλλον. Χαρακτηριστική στο έργο του είναι η κυριαρχία των ανθρωπιστικών αισθημάτων, της συμπάθειας του συγγραφέα προς τους ήρωές του και του πεσιμιστικού πνεύματος, που αγγίζει κάποτε τα όρια του μελοδραματισμού, αποδυναμώνοντας κάποιες υπαρκτές νύξεις κοινωνικής κριτικής. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Εμμανουήλ Λυκούδη βλ. Αθήνη Στέση, "Εμμανουήλ Σ. Λυκούδης", στο "Η παλαιότερη πεζογραφία μας· από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο", τ. Ζ΄ (1880-1900), Αθήνα, Σοκόλης, 1997, Β[ελλιανίτης] Θ[εόδωρος], "Λυκούδης Εμμανουήλ Σ.", στη "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια", τ. 16, Αθήνα, Πυρσός, 1931, Δημήτρης Γιάκος, "Λυκούδης Εμμανουήλ", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 9, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Βίκυ Καλαντζοπούλου, "Λυκούδης Εμμανουήλ", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 5, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Η ξένη του 1854
Λυκούδης Εμμανουήλ 1849-1925
Εκδόσεις Πατάκη (2020)
1854: Μια επιδημία χολέρας ξεσπά στην Αθήνα και στον Πειραιά και σπέρνει τον πανικό και τον θάνατο στους δύστυχους κατοίκους της πρωτεύουσας. Το σύντομο αυτό αφήγημα, που στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα της γραφής του Εμμανουήλ Λυκούδη (1849-1925). Περιγράφει με δραματικό τρόπο την κατάσταση στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της επιδημίας, που κατά τους ιστορικούς μεταδόθηκε από τα ξένα στρατεύματα. "Δυστυχισμένη θεοκατάρατη χρονιά. Ποιος θα λησμονήση τι κακά έσυρε μαζί της; Είναι κάτι χρόνοι, όπου τραβούν οπίσω τους τα βάσανα,...
Η κωμόπολις Φθειρία
Λυκούδης Εμμανουήλ 1849-1925
Στιγμή (2017)
Σκοπός της σειράς είναι μάλλον η σταχυολόγηση και παρουσίαση κάποιων λιγότερο γνωστών, παραγνωρισμένων ή εντελώς ξεχασμένων κειμένων πλειάδος αξιολόγων διηγηματογράφων και λογογράφων, που το έργο τους ή μέρος του έργου τους είναι δυσεύρετο ή δυσπρόσιτο για το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. [...]
Αλήθειαι συκοφαντούμεναι ως παραδοξολογίαι
Λυκούδης Εμμανουήλ 1849-1925
Πελεκάνος (2015)
Ο Εμμανουήλ Λυκούδης ανήκει στη γενιά πεζογράφων του 1880. Η καθαρεύουσα γλώσσα που χρησιμοποίησε στα έργα του τον αδικεί ίσως και τον απομονώνει από το σημερινό αναγνωστικό κοινό, ο ίδιος ωστόσο στη δύση της ζωής του αναγνωρίζει την αξία και τη ζωντάνια της δημοτικής. Το μεγαλύτερο μέρος της συγγραφικής του παραγωγής δημοσιεύτηκε στα έντυπα με τα οποία συνεργάστηκε. Το έργο του κινείται στο ευρύτερο πλαίσιο της ελληνικής ηθογραφικής παραγωγής, με τη διαφορά πως τοποθετεί τη δράση των έργων του σε αστικό περιβάλλον. Χαρακτηριστική στο έργο του είναι η κυριαρχία των ανθρωπισ...
Το σπητάκι του γιαλού
Λυκούδης Εμμανουήλ 1849-1925
Alter - Ego ΜΜΕ. Α.Ε. (2009)
Εμμανουήλ Λυκούδης (1849-1924) Νομικός και λογοτέχνης, γεννήθηκε στο Ναύπλιο και πέθανε στην Αθήνα. Ήταν γόνος επιφανούς βυζαντινής οικογένειας, που κατέφυγε στα Επτάνησα. Σπούδασε νομική, της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτωρ, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακολούθησε τον δικαστικό κλάδο και διετέλεσε μετέπειτα νομικός σύμβουλος του Κράτους. Υπήρξε συνεργάτης του Χ. Τρικούπη, ο οποίος μάλιστα του ανέθεσε την αναμόρφωση του εκλογικού συστήματος. Παράλληλα όμως με την επιστημονική του σταδιοδρομία, ο Λυκούδης επιδόθηκε στη λογοτεχνία και τη συγγραφή άρθρων με το ψευδώνυμο "Φαίαξ". Για...
Κίμων Ανδρεάδης. Οι Νεμρώδ της Λαυρεωτικής.
Λυκούδης Εμμανουήλ 1849-1925
Alter - Ego ΜΜΕ. Α.Ε. (2009)
Εμμανουήλ Λυκούδης (1849-1924) Νομικός και λογοτέχνης, γεννήθηκε στο Ναύπλιο και πέθανε στην Αθήνα. Ήταν γόνος επιφανούς βυζαντινής οικογένειας, που κατέφυγε στα Επτάνησα. Σπούδασε νομική, της οποίας αναγορεύθηκε διδάκτωρ, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ακολούθησε τον δικαστικό κλάδο και διετέλεσε μετέπειτα νομικός σύμβουλος του Κράτους. Υπήρξε συνεργάτης του Χ. Τρικούπη, ο οποίος μάλιστα του ανέθεσε την αναμόρφωση του εκλογικού συστήματος. Παράλληλα όμως με την επιστημονική του σταδιοδρομία, ο Λυκούδης επιδόθηκε στη λογοτεχνία και τη συγγραφή άρθρων με το ψευδώνυμο "Φαίαξ". Για...
Κίμων Ανδρεάδης. Οι Νεμρώδ της Λαυρεωτικής.
Λυκούδης Εμμανουήλ 1849-1925
Πελεκάνος (2005)
Ο "Κίμων Ανδρεάδης" περιγράφει την Αθηναϊκή ατμόσφαιρα των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα, ενώ "Οι Νεμρώδ της Λαυρεωτικής" είναι ένα διήγημα, όπου περιγράφεται σε εύθυμο τόνο το κυνήγι ορτυκιών στο Λαύριο.
Αλήθειαι συκοφαντούμεναι ως παραδοξολογίαι
Λυκούδης Εμμανουήλ 1849-1925
Πελεκάνος (2005)
Ο Εμμανουήλ Λυκούδης ανήκει στη γενιά πεζογράφων του 1880. Η καθαρεύουσα γλώσσα που χρησιμοποίησε στα έργα του τον αδικεί ίσως και τον απομονώνει από το σημερινό αναγνωστικό κοινό, ο ίδιος ωστόσο στη δύση της ζωής του αναγνωρίζει την αξία και τη ζωντάνια της δημοτικής. Το μεγαλύτερο μέρος της συγγραφικής του παραγωγής δημοσιεύτηκε στα έντυπα με τα οποία συνεργάστηκε. Το έργο του κινείται στο ευρύτερο πλαίσιο της ελληνικής ηθογραφικής παραγωγής, με τη διαφορά πως τοποθετεί τη δράση των έργων του σε αστικό περιβάλλον. Χαρακτηριστική στο έργο του είναι η κυριαρχία των ανθρωπισ...
Ελληνικά διηγήματα
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Πατάκη (2004)
Η κυκλοφορία στα 1896 της συλλογής "Ελληνικά διηγήματα" αναντίρρητα αποτελούσε εκδοτικό γεγονός για τη χώρα μας, γιατί πρόκειται για την πρώτη στο είδος της συλλογή και ταυτόχρονα για μια αντιπροσωπευτική παρουσία στο χώρο του αφηγηματικού μας λόγου. Επισημαινόταν έτσι κατά τον αμεσότερο τρόπο η ύπαρξη ενός σχετικά νέου λογοτεχνικού είδους, όπως το διήγημα, για το οποίο ο εκδότης του έργου Γ. Κασδόνης δεν παρέλειψε να τονίσει ότι "η πρώτη γενναία ώθησίς" του έγινε μέσα από τις στήλες του περιοδικού "Εστία", του οποίου εκείνος για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρξε διευθυντή...
Νεοελληνικά αναγνώσματα
Συλλογικό έργο
Δίδυμοι (2000)
Ο εκδοτικός οίκος "Δίδυμοι" προσφέρει σήμερα, με συγκίνηση, στο αναγνωστικό κοινό, ένα ακόμη εκπαιδευτικό βιβλίο, του έτους 1931, σε ανατύπωση, από το οποίο οι νέοι μαθητές της εποχής, έμαθαν να αγαπούν την Ελλάδα και να σέβονται, πάνω απ' όλα, γονείς δασκάλους και πρεσβύτερους. Είναι ένα εκπαιδευτικό βιβλίο γραμμένο από μια πλειάδα κορυφαίων Ελλήνων λογοτεχνών που τα έργα τους λάμπρυναν τα ελληνικά γράμματα, στις αρχές του 20ου αιώνα. Πιστεύουμε ότι οι σύγχρονοι νέοι, διαβάζοντας τη σειρά των Αναγνωστικών της γενιάς των παππούδων ή γονιών τους, τα οποία εδώ και μερικ...