Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

-Και το πιστόλι πού το βρήκε; -Δεν ξέρω πού το βρήκε. -Κι ο άνθρωπος που λέει ότι σ' το έδωσε; -Δεν τον ξέρω, δεν έχω ιδέα. Ας έρθει εδώ να δείτε αν με γνωρίσει. Εγώ παίρνω τσιγάρα βερεσέ. -Και η γυναίκα πού το βρήκε; -Εγώ είμαι τσαγκάρης, δεν είμαι του βουνού. Ο αδερφός της ήταν του βουνού. Ίσως αυτός να είχε πιστόλια. Δεν ξέρω. Μπορεί να τον έχουν βάλει ψευδομάρτυρα να λέει ότι μου το 'δωσε. -Ώστε πιστεύεις ότι η γυναίκα σου αυτοκτόνησε; -Κατά βάθος, ναι. Ήταν μελαγχολική. Μαγνητοφώνησα μια κουβέντα με τον φίλο της. Του έλεγε ότι θα αυτοκτονήσει. Έχω κασέτες που το μαρτυρ...

Εν Αθήναις, 29.8.1962 Αγαπητή κυρία Μίνα, Ήρθα στην Αθήνα από δέκα ετών. Δούλευα και πήγαινα στο σχολείο να τελειώσω το δημοτικό. Τότε έμενα σε μια θεία του πατέρα μου και με έδερνε, δεν πέρασα καλά. Ύστερα εργάστηκα ως μαθητευόμενη γαζώτρια. Έκανα και άλλες δουλειές. Τώρα εργάζομαι σε έναν γιατρό και το βράδυ μένω μέσα, ως εσωτερική, κάνοντας και τις δουλειές του σπιτιού. Ο μισθός μου είναι πιο ικανοποιητικός, εκτός ότι όλα είναι ξένα. Ο γιατρός είναι εργένης. Έχει έναν δεσμό με μια κυρία της ηλικίας του. Είναι πολύ ευγενής και καλοσυνάτος ενώ θα μπορούσε να έχει εκμεταλ...

"Τα κορυφαία πολιτικά γεγονότα μιας ταραχώδους δεκαετίας παρουσιάζονται [...] μέσα από ειδησάρια που αναφέρονται στις μη κορυφαίες στιγμές τους. Σκιαγραφούν εντούτοις το πολιτικό σκηνικό της εποχής και το φωτίζουν υποβλητικά, ακριβώς γιατί αποφεύγουν τους έντονους φωτισμούς. Ανάλογο ρόλο διαδραματίζουν ειδήσεις και διαφημίσεις στην υπαινικτική διαγραφή της κοινωνικής ψυχολογίας της εποχής, των μύθων και των ιδεολογημάτων της." Σπύρος Τσακνιάς, "Το Βήμα", 3-9-89 "Μυθιστόρημα, λοιπόν: με επιλογή και επινόηση. Τα "Στοιχεία για τη δεκαετία του '60" όχι μόνο αποφεύγουν τ...

Έλληνες και ξένοι πανεπιστημιακοί, λογοτέχνες και δημοσιογράφοι γράφουν μικρές ιστορίες για τα ζώα και υποστηρίζουν ότι τα ζώα δεν είναι κατώτερα όντα: Αισθάνονται, πονούν, αγαπούν, αντιλαμβάνονται, κρίνουν, θυμούνται, έχουν συνείδηση, έχουν ικανότητες που δεν έχουμε, έχουν δικαιώματα. Με λογική και συναίσθημα σχολιάζεται η σχέση των ζώων με τον άνθρωπο, η παρουσία τους στον μύθο και το παραμύθι, στην τέχνη και την τεχνολογία, στη θρησκεία και τη φιλοσοφία, και καταγγέλλεται η σκληρότητα με την οποία συχνά αντιμετωπίζονται. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται τεκμηριωμένα και...

Ο Πέλοψ, γιος του βασιλιά της Λυδίας Ταντάλου, ήρθε στην Πίσα της Ήλιδας και με τα γρήγορα άλογά του κέρδισε την Ιπποδάμεια, κόρη του τοπικού βασιλιά Οινόμαου. Ο Πέλοπας κυριάρχησε σε όλη την περιοχή και έδωσε σε ολόκληρη την κάτω του Ισθμού χώρα, το όνομά του: Πελοπόννησος. Το άρωμα των εσπεριδοειδών αρδεύει την ατμόσφαιρα, ενώ οι παπαρούνες φλογίζουν τους αγρούς. Σ' αυτά τα πυρωμένα χώματα έζησαν άνθρωποι, κουβάλησαν τη μοίρα και τα πάθη τους, δημιούργησαν πολιτισμό.

Ο Παυλάκος ήταν παρών στην εκτέλεση του Βασίλημη. Τον Βασίλημη τον σκότωσε ένας αδερφός του. Ένας αδερφός του και ο Μαυρόγιαννης. Ο Μιχάλης Μαυρόγιαννης που παίρνει τώρα και σύνταξη για αντίσταση. Έσφαξε τον άνθρωπο παίρνει και σύνταξη. Τον πιάσανε τον Γιάννη Βασίλημη έναν άντρα μέχρι κει πάνω. Ωραία παρουσία, ωραία εμφάνιση. Με ένα αγόρι και ένα κορίτσι ανήλικα. Τον πιάσανε με τον πατέρα του. Ο πατέρας του πήγαινε κοντά. Ρε παιδιά τι σας έκανε ο Γιάννης, τους λέει. Του έδωσε μια κάποιος, δεν ξέρουμε ποιος, και τον έριξε μέσα σε κάτι βάτα. Αλλά έζησε ο γέρος, δεν πέθανε. Το...

"Τους πήραν τους άλλους, πήγαν εκεί κάτω, και ανεστάλη η διαταγή. Ανεστάλη. Ξαναγύρισαν αργότερα, είκοσι έξι άνθρωποι αδειασμένοι απ' τον φόβο τους. Γιατί είχαν καταλάβει ότι επρόκειτο για τέτοια δουλειά. Και τους εκτέλεσαν λίγο μετά. Ημέρα Πέμπτη. Τετάρτη προς Πέμπτη. Ήταν βράδυ, τάχα να γνωρίσουν τους βαρυποινίτες. Εμάς μας κόψαν τα σημάδια. Διάλεξαν αυτούς που ήθελαν. Ε, λένε, τους άλλους αύριο. Τους κανονίζουμε αύριο. Αργότερα έφεραν και έναν που ήταν στο νοσοκομείο. Τον άφησαν διανυκτέρευσε. Ως τις τέσσερες το πρωί, που τους μαζέψανε έξω. Στον διάδρομο. Τέσσερες η ώρα...

Την Αγιασοφιά την έκαψαν στον θέρο περίπου. Ήμαστουν στην Κουμπίλα ακόμα. Δεν πήγαμε, πού να πάμε, αλλά ακούγαμε όλη νύχτα το τρίξιμο της φωτιάς. Ερχόταν και η μυρουδιά του καπνού, μας έπνιγε. Μάθαμε έπειτα ότι είχε μείνει η μητέρα του Αγγελή του Λαμπίρη. Εκεινού που είχε το γύφτικο. Οι άλλοι είχαν βγει έξω, στο απέναντι μέρος. Πάνε οι καπεταναίοι; Πού είναι ο γιος σου, πού είναι ο γιος σου; Λέει αυτή, τι τον θέλετε, καμάρι, ανάπηρος άνθρωπος και έχει έξι παιδιά. Είχε το μάτι του. Το 'χε χάσει στην Αλβανία. Να κρύβεται ξέρει, λένε. Την πίεσαν να πει πού είναι και δεν είπε....

Τον φέραν κυλώντας, με τις κλοτσιές, μέχρι τον Άγνωστο. Εκεί του έδωσαν μια και τον έριξαν από κάτω στης Μάρκαινας. Και τον γάζωσαν με μια ριπή. Και τον πέταξαν στο περιβόλι της Ομορφούλας. Τρεις μέρες είπαν, όποιος πάει να τον θάψει θα τον σκοτώσουν. Σηκωθήκαμε, κοιτάξαμε γύρω, δεν πήγαινε κανένας. Πήγα εγώ με τη Στέλλα, παιδευτήκαμε, τον βάλαμε σε μια σκάλα. Οι δυο μας. Και τον ανεβάσαμε στο σχολείο. Εκεί περίμεναν οι αδερφές του. Δεν θυμάμαι ποιοι άλλοι. Τον πήγαμε στο νεκροταφείο. Τους λέω, κάντε ό,τι θέλετε, εγώ δεν μπορώ να σας βοηθήσω άλλο. Ό,τι θέλετε κάνετε. Και ση...

Αν οι συνομιλίες των "Αταίριαστων" συνιστούσαν ένα υλικό που θα μπορούσε να το συναντήσει καθημερινά κανείς στις εφημερίδες, θα ήταν εντελώς αδικαιολόγητη η συνύπαρξή τους στις σελίδες ενός βιβλίου. Οι συνομιλίες αυτές δημοσιευμένες, στο σύνολό τους, στην εφημερίδα "Τα Νέα", αποτελούσαν μια νησίδα, σε σχέση με την υπόλοιπη ύλη, καθώς το περιεχόμενο των ειδήσεων, των πληροφοριών και των κρίσεων αλλάζει σε καθημερινή βάση, ενώ η ύλη αυτή έχει κάτι το σταθερό και το αενάως επαναλαμβανόμενο. "Οι αταίριαστοι", πέραν από την πρωτοτυπία, σε ευρωπαϊκό μάλιστα επίπεδο, της ιδέας...

Δύο πιστολιές, ακριβώς από πίσω του και αμέσως άλλες δύο θρυμματίζουν τη νύχτα. Ύστερα βήματα που απομακρύνονται τρέχοντας. Η Φιλίτσα ουρλιάζει δείχνοντας τον αποσβολωμένο Μισέλ: "Αυτός με ξέρει". Τα βήματα επιστρέφουν. Τις δύο και τις άλλες δύο πιστολιές ο Μισέλ δεν τις άκουσε. Η Φιλίτσα εξακολουθούσε να ουρλιάζει υστερικά: "Αυτός με ξέρει". Ο Μισέλ κρατώντας με τα χέρια την ανοιχτή κοιλιά του κατάφερε να συρθεί, σχεδόν πάνω από τον νεκρό Σαράντη, ως τον πλάτανο. Ακούμπησε στην τραχιά ρίζα του και λίγο πριν το κεφάλι του πέσει δίπλα ξερό, ήρθε η Βιργινία Βαρλάμη και...

Λάθος άνθρωποι, λάθος κόσμος, λάθος λέξεις -και όλα αυτά τα συνειδητοποίησα σε μια ηλικία λάθος επίσης. Δηλαδή μεγάλη, θα προτιμούσα να ξέρω τρακόσιες λέξεις και να μου φτάνουν και να μπορώ να ζήσω με αυτές. Να μη χρειάζομαι άλλες. Γιατί τελικά η γλώσσα τι είναι; Μια ακλαβιά είναι και δεν σε λυτρώνει, ό,τι και να λένε, και τυραννιέσαι απλώς. Σαν τη θάλασσα που την έχουν κάνει και σύμβολο. Χτυπιέται που είναι κλεισμένη στις κοίτες της, και δεν μπορεί να τις ξεπεράσει, γιατί αν τις ξεπεράσει θα πλημμυρίσει τον κόσμο και θα χαθεί. Χτυπιέται και ύστερα αποκάνει και εμείς νομίζο...

[...] Αστικές και ημιαστικές διαδρομές στην Ελλάδα - πλήν Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης - αποτυπώνονται στα πρωτότυπα κείμενα 33 σύγχρονων πεζογράφων και ποιητών που δημοσιεύτηκαν στην "Ελευθεροτυπία" σε συνέχειες ("Βιβλιοθήκη", 3.11.00 - 20.06.01). Πριν στεγαστούν στο ανά χείρας βιβλίο, δεκατρία από αυτά τα πεζά μεταφράστηκαν στα γερμανικά για το περιοδικό "Lettre International" (τ. 55, Δεκέμβριος 2001).

Συμπληρώνονται φέτος είκοσι χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Ιωάννου. Στο γεγονός δεν έχει ως τώρα δοθεί η δέουσα προσοχή, αν κρίνουμε από την αδιαφορία των περισσοτέρων από τις εφημερίδες που διαμορφώνουν με τις σελίδες τους για το βιβλίο τις συνθήκες του λογοτεχνικού μας χρηματιστηρίου αξιών. Ο λόγος είναι προφανής. "Ο Ιωάννου δεν πουλάει", δήλωνε αφ' υψηλού προ ημερών εκδότης εθισμένος στο λογοτεχνικό είδος του μπεστ σέλλερ. Και όμως, ο Ιωάννου ως τον θάνατό του ήταν ο πλέον "ευπώλητος" από τους πεζογράφους της εποχής του. [...] Το γιατί ο Ιωάννου είναι ένας από τους κ...

39 κείμενα και συνεντεύξεις, 82 Νεοέλληνες λογοτέχνες

Έχει την αξίωση να θεωρηθεί "Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" αυτό το βιβλίο; Όχι βέβαια. Γι' αυτό και φρόντισα να προσθέσω στον τίτλο του εκείνο το λίγη. Κατ' αρχάς, μετά βίας καλύπτει την εικοσαετία 1985-2005, ένα διάστημα κωμικά σύντομο. Κι ακόμη, οι συγγραφείς και τα έργα που θίγονται εδώ, επελέγησαν αυθαίρετα και δεν χαρτογραφούν παρά το προσωπικό μου γούστο. Υποψιάζομαι δε ότι στο βάθος μιλάω λιγότερο γι' αυτούς και τη δουλειά τους, και περισσότερο για τα δικά μου. [...] Τα τριάντα εννιά κείμενα που ακολουθούν, ανήκουν σε ποικίλα είδη. Συνεντεύξεις που πήρα απ...

Τελικά, είτε ως επιλογή είτε ως επιβεβλημένη κατάσταση, ο μονήρης βίος δεν είναι παρά μια διηνεκής άσκηση ελευθερίας. Και φυσικά μόνο αν είναι, ή επειδή ακριβώς είναι, κάποιος ποιητής, αποφασίζει να διασχίσει αυτή την έρημο. Φτιαγμένος δηλαδή από ευγενές ανθεκτικό μέταλλο. Πρόκειται για την ίδια πάντα αρχή των ταγμένων και των υπολοίπων. Τους πρώτους να μην τους χαίρεται κανένας, αλλά και να μην τους κλαίει. Γιατί είναι πεισματάρηδες και δεν καταδέχονται ούτε τα υποκατάστατα ούτε να μιλήσουν γι' αυτό που κουβαλάνε και οι άλλοι νομίζουν, τόσο σφαλερά, ότι είναι ο σταυρός του...