Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιέχει τέσσερις αφηγήσεις πάνω στο θέμα του ζωγράφου και του μοντέλου: Θανάσης Βαλτινός, "Ιστορία ενός βιασμού" Βασίλης Παπαβασιλείου, "Το πλήρωμα της σκηνής" Κωστής Παπαγιώργης, "Τα πουλιά στο ακροθαλάσσι" Χρόνης Μπότσογλου, "Ο ζωγράφος και το μοντέλο"

Ο Παυλάκος ήταν παρών στην εκτέλεση του Βασίλημη. Τον Βασίλημη τον σκότωσε ένας αδερφός του. Ένας αδερφός του και ο Μαυρόγιαννης. Ο Μιχάλης Μαυρόγιαννης που παίρνει τώρα και σύνταξη για αντίσταση. Έσφαξε τον άνθρωπο παίρνει και σύνταξη. Τον πιάσανε τον Γιάννη Βασίλημη έναν άντρα μέχρι κει πάνω. Ωραία παρουσία, ωραία εμφάνιση. Με ένα αγόρι και ένα κορίτσι ανήλικα. Τον πιάσανε με τον πατέρα του. Ο πατέρας του πήγαινε κοντά. Ρε παιδιά τι σας έκανε ο Γιάννης, τους λέει. Του έδωσε μια κάποιος, δεν ξέρουμε ποιος, και τον έριξε μέσα σε κάτι βάτα. Αλλά έζησε ο γέρος, δεν πέθανε. Το...

Για να γιορτάσουμε τα 40 χρόνια από την ίδρυση του "Κέδρου", ανατυπώνουμε, σε πανομοιότυπη έκδοση, τον τόμο των "18 κειμένων" (1970) που έχει από χρόνια εξαντληθεί. Τιμή στους πρωτεργάτες του, σ' όσους αγαπημένους έφυγαν αυτά τα χρόνια και σ' όσους συνεχίζουν τον καλόν αγώνα. Σ' αυτούς που τόλμησαν ομαδικά και επωνύμως να δηλώσουν την αντίθεσή τους στη δικτατορία, λύνοντας την επίσης εύγλωττη σιωπή τους, ύστερα απ' την άρση της προληπτικής λογοκρισίας. Τιμή προπάντων στη μνήμη της καρδιάς του "Κέδρου", της Νανάς Καλλιανέση, που σήκωσε στους ώμους της την ευθύνη της έκδοσης...

Ο Πέλοψ, γιος του βασιλιά της Λυδίας Ταντάλου, ήρθε στην Πίσα της Ήλιδας και με τα γρήγορα άλογά του κέρδισε την Ιπποδάμεια, κόρη του τοπικού βασιλιά Οινόμαου. Ο Πέλοπας κυριάρχησε σε όλη την περιοχή και έδωσε σε ολόκληρη την κάτω του Ισθμού χώρα, το όνομά του: Πελοπόννησος. Το άρωμα των εσπεριδοειδών αρδεύει την ατμόσφαιρα, ενώ οι παπαρούνες φλογίζουν τους αγρούς. Σ' αυτά τα πυρωμένα χώματα έζησαν άνθρωποι, κουβάλησαν τη μοίρα και τα πάθη τους, δημιούργησαν πολιτισμό.

The Workshop for Balkan Authors and Translators was organised by the National Book Centre in Alexandroupolis from the 29th of August through the 5th of September 1998, bringing together authors and translators from seven Balkan nations, in a 10-day work meeting for the purpose of translating literary works. The thirty-three writers and translators who took part in the workshop, coming from Albania, Bulgaria, Greece, FYROM, Romania, Serbia and Turkey, confirmed the conviction of the organisers of the meeting that communication on a cultural level is communication on a comm...

Στην "Κάθοδο των εννιά" η ακύμαντη δραματική ενάργεια προκύπτει από τη σκόπιμα αντιδραματική γραφή της. Μια λιτή, γυμνή, απέριττη, μικροπερίοδη γραφή, χωρίς περιγραφές, περιστροφές και αναλύσεις, χωρίς πολλά επίθετα, όπου κυριαρχεί ο ευθύς λόγος και λειτουργεί απρόσκοπτα το ουσιαστικό και το ρήμα για την άμεση μετάδοση της πιο καίριας πληροφορίας. Μια γραφή που αποδραματοποιεί λεκτικά τα πιο συγκλονιστικά επεισόδια πετυχαίνοντας μια έμφαση από την ανάποδη, σα να λέμε, σε μια μόνιμη διάθεση οξύμωρου, όσο πιο μεγάλα τα γεγονότα, τόσο πιο απλά τα λόγια. Η ιδιότητα του "κοινού...

Στο ένατο αυτό βιβλίο του ο Θανάσης Βαλτινός ασχολείται με τις περιπέτειες ενός ολόκληρου λαού, με σημεία αιχμής τους βαλκανικούς πολέμους, την εκστρατεία στην Ουκρανία και τη Μικρασιατική Καταστροφή. "Πόσες μέρες περπατήσαμε δεν θυμάμαι. Καταλήξαμε πάντως στο Τσαγκρί. Μέσα, προς την Αγκυρα. Παφλαγονία. Μας πήγαν σε κάποιο χωριό. Νοικιάσαμε εκεί ένα σπίτι. Η μάνα μου, η γιαγιά μας, ο μικρός αδερφός μου, εγώ και ο μεγάλος αδερφός μου ο Σταύρος. Ο μικρός αδερφός λεγόταν Αναστάσιος. Εκεί μας πέθανε ο Σταύρος. Τρελάθηκε πριν. Έλεγε ότι τρέχαν νερά από τους τοίχους του σπιτιο...

"Τους πήραν τους άλλους, πήγαν εκεί κάτω, και ανεστάλη η διαταγή. Ανεστάλη. Ξαναγύρισαν αργότερα, είκοσι έξι άνθρωποι αδειασμένοι απ' τον φόβο τους. Γιατί είχαν καταλάβει ότι επρόκειτο για τέτοια δουλειά. Και τους εκτέλεσαν λίγο μετά. Ημέρα Πέμπτη. Τετάρτη προς Πέμπτη. Ήταν βράδυ, τάχα να γνωρίσουν τους βαρυποινίτες. Εμάς μας κόψαν τα σημάδια. Διάλεξαν αυτούς που ήθελαν. Ε, λένε, τους άλλους αύριο. Τους κανονίζουμε αύριο. Αργότερα έφεραν και έναν που ήταν στο νοσοκομείο. Τον άφησαν διανυκτέρευσε. Ως τις τέσσερες το πρωί, που τους μαζέψανε έξω. Στον διάδρομο. Τέσσερες η ώρα...

"Σχισμή φωτός", λέξεις και εικόνες που τρεμοπαίζουν στο φως. Ανέκδοτα κείμενα του Θανάση Βαλτινού που δρουν αυτόνομα και καταλυτικά στο παζλ των εικόνων της σύγχρονης Ελλάδας, έτσι όπως την απαθανάτισε με τον ευαίσθητο φακό του ο Γάλλος φωτογράφος Ζαν Φρανσουά Μπονόμ, συνδετικός κρίκος και των δύο το φως.

Το Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη, Βιβλίο πρώτο: Αμερική (Κέδρος 1972, ΄Αγρα 1993), που πρωτοδημοσιεύτηκε πριν από τριάντα επτά χρόνια (1964) στο περιοδικό «Ταχυδρόμος», αφηγείται τις περιπέτειες ενός πάμπτωχου Πελοποννήσιου αγρότη, ο οποίος στις αρχές του 20ού αιώνα επιχειρεί να εγκατασταθεί στη Γη της Επαγγελίας, την Αμερική, για να γλιτώσει από τις προαιώνιες στερήσεις, τη μοίρα του τόπου του. Το Συναξάρι, ήδη κλασικό έργο, έχει ήδη μεταφραστεί και εκδοθεί στη Γερμανία (Romiosini 1982), στη Γαλλία (Climats 1993) και στη Σουηδία (Ellerstoms 1997).

Είχαν τον μύλο. Πήγαν στην Πάτρα, σε μάγισσες. Πήγαν στο Αγρίνιο. Πήγαν στο Μισολόγγι, στους γιατρούς. Το Μισολόγγι ήταν κέντρο εκείνη την εποχή. Τελικά, μετά δεκαοχτώ χρόνια γάμου έκαναν το πρώτο παιδί. ΄Εκαναν το δεύτερο. Αλλά αυτουνού το κεφάλι δεν έπηζε. Το απαλό. Του έφτιαξαν ένα κράνος από μολύβι. Πέθανε πέντε έξι χρονών. Και ο μυλωνάς πέθανε. Ξάπλωσε στη νεροτριβή, στην πλάκα, και πούντιασε. Εκείνη έκοψε τις γλώσσες των κοκόρων της να μη λαλήσουν πια. Να μην ακουστεί χαρά στην αυλή της. Εφτά χρόνια δεν έβαλε κεράσι ή σταφύλι στο στόμα της. Η πεθερά μου με έλεγε πάντο...

[...] Αστικές και ημιαστικές διαδρομές στην Ελλάδα - πλήν Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκης - αποτυπώνονται στα πρωτότυπα κείμενα 33 σύγχρονων πεζογράφων και ποιητών που δημοσιεύτηκαν στην "Ελευθεροτυπία" σε συνέχειες ("Βιβλιοθήκη", 3.11.00 - 20.06.01). Πριν στεγαστούν στο ανά χείρας βιβλίο, δεκατρία από αυτά τα πεζά μεταφράστηκαν στα γερμανικά για το περιοδικό "Lettre International" (τ. 55, Δεκέμβριος 2001).